ได้กินข้าวบ้านสาวสมใจ

“บ้านน้องปัทเหรอ ทำไมน่ารักจังเลยหลังเล็กๆ กระทัดรัด แต่งบ้านได้น่ารักมาก มองจากด้านนอกเหมือนจะเล็กนะคะ แต่พอเข้ามาด้านในไม่คิดว่าจะกว้างขนาดนี้เนอะโย หรือว่าไง”

“ครับ ออกแบบได้ดีช่างฝีมือมากเลย”

ของเยอะแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย ภายในบ้านหลังเล็กๆ มีสองห้องนอน แบ่งเป็นครัว ห้องรับแขก ด้านหน้าออกแบบไว้เป็นห้องตัดเสื้อผ้า ถัดไปแบ่งเป็นห้องทำงาน หอมดอกจำปีอยู่ทั่วบ้าน รอบบริเวณบ้านไม่ว่าจะมุมไหน มีกระทงใบตองใส่ดอกจำปีไว้หอมมากมาย

“บ้านนี้ปัทออกแบบเองค่ะ ย่าเป็นคนจ่ายเงินให้ ปัททำงานดึกเสียงเย็บจักรดัง ทำคนแก่นอนไม่หลับ เลยแยกออกมาปลูกส่วนตัวค่ะ"

“ย่ากุลน่ารักจัง ใจดีด้วย นี่แม่กับพ่อพี่ก็ถามหาย่าอยู่นะ เชื่อไหมว่าปู่ของปัท เป็นครูสอนพ่อกับแม่พี่ด้วย”

“ว้าว...เหรอคะ เพิ่งรู้นะคะเนี้ย”

“แม่บอกว่า ย่ากุลสวยมากเมื่อสมัยเป็นสาว และขยันมากๆ ใจดีชอบทำขนมให้เด็กๆ กิน”

“ใช่ค่ะปัทก็ว่าย่าสวย เสียดายย่าไม่มีลูกสาวถ้ามีคงจะสวยมาก มีพ่อปัทคนเดียว”

“พี่เสียใจด้วยนะเรื่องปู่กับพ่อ เรายังไม่รู้จักกันไม่งั้นก็คงได้มาช่วยงานแล้วล่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภา เรื่องมันผ่านไปแล้วโชคดีที่ย่ากับแม่เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งทั้งคู่”

“พี่ว่าแบบนี้แน่เลย ย่ากับแม่เลยมุ่งมั่นทำงาน คงไม่อยากคิดถึงคนรัก”

“เห็นจะจริงค่ะพี่ภา”

“ขอเข้าห้องน้ำสักหน่อยนะครับ”

“เชิญค่ะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายก็เจอแล้วค่ะ”

โธยินแอบสำรวจบริเวณบ้านของปัทมา เขาประทับใจ ห้องน้ำที่หอมและสะอาด เขาไม่รู้ว่าหอมจากอะไร เขาเป็นผู้ชายถึงตัวเองจะไม่ค่อยสะอาด แต่เขารักความสะอาด ชอบอะไรที่สะอาดและเป็นระเบียบ

“น้องปัทพี่เข้าห้องน้ำบ้านย่ากุล สะอาดมาก ดูห้องน้ำไม่มีกลิ่นเลย ใช้อะไรล้างเหรอคะ”

“ไม่ได้ใช้อะไรหรอกค่ะ แค่ล้างบ่อยๆ ปกติปัทจะเป็นคนล้างห้องน้ำเอง ทั้งของแม่และของย่าไม่อยากให้คนสูงอายุทำกลัวอันตรายค่ะ สูตรง่ายๆ ไม่ยากเลยค่ะพี่ภา น้ำส้มสายชู น้ำเปล่า น้ำยาล้างจาน ผสมกันแล้วก็ล้างปกติเลย ไม่มีสารเคมี ห้องน้ำไม่เหม็นคาวและแห้งเร็ว สุขภัณฑ์ก็วาววับด้วยนะคะ”

“ดีจังเลย งั้นเดียวพี่จะให้แม่บ้านลองทำบ้างแล้วล่ะ แล้วไอ้ที่หอมน้ำยาปรับผ้านุ่มตลอดเวลาในห้องน้ำนั่นใช้อะไรบ้างพี่เหมือนเห็นในขวดเล็กๆ มีซีกมะนาวด้วย”

“ใช่ค่ะขวดแก้วเล็กๆ ปัทเอามะนาวที่ใช้ทำอาหารมาผ่าเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ไว้ในขวดแก้ว ใส่เกลือ แล้วเติมน้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นที่เราชอบ วางไว้ในห้องน้ำ แค่นี้ห้องน้ำก็หอมถูกใจเรา ดับกลิ่นได้ประมาณหนึ่งเลยนะคะ”

“ดีงาม จังเลยพี่ชอบมากเลย แต่ขออีกนิดได้ไหมทำไมบริเวณห้องนี้หอมตะไคร้จังเลย หอมอ่อนๆ พี่ชอบกลิ่นพวกสมุนไพรไทยๆ”

“อ๋อ ไม่ยากเลยค่ะบ้านเราอยู่ท้ายซอย ติดสวนผัก มดกับแมลงเยอะมากค่ะ ปัทเลยใช้น้ำตะไคร้กับน้ำส้มสายชูผสมกันแล้วก็เอามาถูพื้น ที่ถูกใจมากเลยก็คือ มดไม่มี ไม่มีกลิ่นคาว สูตรนี้ปัทชอบมาก ย่าสอนมาค่ะ อีกอย่างผ้าของปัทเยอะมากพับเก็บไว้ในตู้ ช่วงหน้าฝนนี่มดชอบเข้าไปอยู่ในผ้า บางทีเจาะจนเป็นรูเลยค่ะ”

“ไหนๆ บอกสูตรพี่หน่อยเถอะ ที่ร้านผ้ามดเยอะมาก เผื่อพี่เอาไปใช้มดได้หนีบ้าง”

“ได้เลยค่ะปัทยินดี ใช้ตะไคร้สักห้า 5-10 ต้น ทุบหรือหั่นให้พอมีกลิ่น นำไปใส่ขวด เติมน้ำส้มสายชูให้ท่วมตะไคร้ หมักไว้ 1วัน แล้วเอามาถูบ้านได้เลย สูตรนี้เก็บได้นาน สมัยอยู่กรุงเทพฯปัทก็ใช้บ่อย รับรองว่ามดไม่มาแน่นอนค่ะ”

“ดีจังเลย พี่เริ่มชอบบ้านน้องปัทแล้วซิ ตู้นี่ก็สวยมากเลย ชอบงานไม้เหรอคะ”

เยาวภาเดินดูตู้กระจกตัวใหญ่ที่วางอยู่ข้างผนังห้อง เธอไม่ค่อยเห็นร้านตัดเสื้อที่ใช้ตู้ไม้แบบนี้ กระจกใสมาก ภายในตู้มีชุดเดรสแต่ละแบบแขวนไว้อย่างเรียบร้อย อีกฝั่งผ้าเมตรและผ้าลูกไม้พับซ้อนกันแยกสี ชั้นบนสุด ด้ายสำหรับเย็บผ้าตั้งวางเรียงรายแยกเฉดสีสวยงาม ตู้อีกหลังเป็นอุปกรณ์สำหรับใช้ในการตัดเย็บเสื้อผ้า จักรสีขาวตัวใหญ่สองตัวตั้งเรียงกัน แยกเป็นโซนไว้อย่างเป็นระเบียบ

“ใช่ค่ะชอบงานไม้แต่ไม่ได้ไม้จ๋านะคะ ผสมผสาน เฟอร์นิเจอร์บางชิ้นเป็นของเก่าของปู่กับย่าค่ะ ปัทขอมา “

“ดีจัง เดี๋ยวพี่ต้องให้โย สร้างบ้านแบบนี้ให้สักหลัง บ้านพี่อยู่คนเดียวสองชั้น ทำความสะอาดไม่ทั่วถึง แบบนี้ดีกว่ามาก แต่ต้องดูทำเลดีๆ หน่อย เอาแบบปลอดภัยไว้ก่อน”

“ใช่ค่ะพี่ภา อยู่คนเดียวแค่นี้ก็พอแล้ว นึกถึงตอนอายุมาก ทำความสะอาดลำบาก ดีนะคะบ้านย่า มีแม่มาอยู่ด้วย คอยช่วยย่าทำความสะอาดห้องที่ไม่ได้ใช้ แต่พอขนมขายดีก็ต้องปล่อย นานๆ ปัทก็ไปทำความสะอาดให้”

“บ้านนี้มีแต่ผู้หญิง แต่ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมน้องปัท มีพวกหัวขโมยหรือพวกนักเลงติดยามากวนบ้างไหม”

“ไม่มีนะคะพี่ภา อาจเป็นเพราะว่าเราอยู่ท้ายซอยก็ได้ สวนของย่าด้านหลังก็ติดคลอง ตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ไม่ค่อยมีใครหลงเข้ามาค่ะ”

“แต่ไม่แน่นะน้องปัท เดี๋ยวเปิดคาเฟ่ลูกค้าต้องแห่มาแน่เลยพี่ว่า”

“สาธุ ขอให้จริงเถอะค่ะ ยายกับแม่จะได้ไม่เหงา”

“นี่ชุดในตู้นี่ชุดใหม่เหรอคะ ตัดนานหรือยัง มีแต่สวยๆ เลย”

ชุดปัทเองค่ะ ตัดแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้ใส่ ลองได้นะคะ มี 10แบบนี่ปัทเพิ่งตัดเสร็จ แบบไม่ยากตัดใส่สบายๆ พี่ภารูปร่างดีอยู่แล้ว ใส่อะไรก็สวยค่ะ”

“ขอบใจนะที่ชม พี่ว่าเราหุ่นเท่าๆ กันเลยนะ ดีไม่ดีใช้ไซส์ของปัทได้เลย”

“ลองได้นะคะพี่ภา มีห้องลองอยู่ข้างๆ ตู้ค่ะ”

“นี่ปัทตัดชุดนอนด้วยเหรอ ผ้าดีจังใส่นอนน่าจะสบาย”

“ใช่ค่ะ พอดีลูกค้าเห็นชุดที่ปัทใส่ถ่ายวีดีโอลงในเพจ เขาอยากได้ให้ตัวเขาและแฟนปัทก็เลยตัดให้ จะเป็นเซตลายสกอตหญิงกับชายค่ะ”

“ดีอ่ะ พี่อยากได้บ้าง”

“เดี๋ยวปัทตัดให้ค่ะ ชุดนอนตัดง่าย ผ้าชุดนี้นิ่มมากค่ะ ปัทตัดให้ย่ากับแม่ใส่นอนชอบกันมากเลยค่ะ “ปัทมาส่งชุดนอนที่ตัดเสร็จแล้วให้เยาวภาได้ลองจับเนื้อผ้าดู

“โยๆ มาดูนี่หน่อย อยากได้ชุดนอนไหมเดี๋ยวพี่ให้น้องปัทตัดให้ จะได้ให้พ่อกับแม่ด้วย ผ้านิ่มมาก นี่ลองจับดู”

“ครับนิ่มดี”

“งั้นน้องปัทตัดเลยนะคะ ขอคนละ 2 ชุดก่อน ตัดของพี่กับโยก่อนก็ได้ เดี๋ยววันหลังพี่ส่งไซส์พ่อกับแม่มาให้”

“ได้ค่ะ พี่ภาดูแบบไปก่อนนะคะ เดี๋ยวปัทไปเอาน้ำดอกอัญชันที่บ้านย่าแป๊ป"

“หนูปัท แม่เยาวภากับน้องชายเขายังไม่กลับใช่ไหมลูก”

“ยังค่ะย่า พี่ภากำลังดูผ้าแล้วก็กำลังจะวัดตัวค่ะ น่าจะอีกสักพัก”

“นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ก็ชวนเขามากินข้าวกลางวันด้วยกันนะหลาน”

“ได้ค่ะย่า เดี๋ยวบ่ายๆ พี่ภากลับไปแล้ว ปัทจะไปตัดใบเตยในสวนให้นะคะ”

“ไม่รีบหรอกลูก วันพรุ่งนี้ก็ได้”

“ไม่เป็นไรค่ะย่า วันนี้ปัทขยัน”

หญิงชรามองตามร่างสูงโปร่งของหลานสาวคนเดียว ดีใจและภุมิใจในตัวหลานสาว ที่ขยันทำมาหากิน ยอมลาออกจากงานมาอยู่ดูแลย่า ไม่ห่วงสวยจากที่ทำงานบริษัทฯอยู่ในห้องแอร์แต่งตัวสวยๆ ต้องมาเป็นแม่ค้าขายขนม และช่างตัดเย็บเสื้อผ้า ย่ากุลมองรูปสามี เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันสองคน ก่อนที่สามีจะเสียชีวิต ย่าก็ว่ามีความสุขแล้ว

เมื่อสามีตายไป ได้ลูกสะไภ้กับหลานสาวมาอยู่ด้วย กลับมีความสุขมากกว่าเดิม ได้ทำขนมไม่เหงา ตามธรรมดาของคนแก่ ไม่ชอบอยู่คนเดียว ชอบมีเพื่อนคุย ลูกสะไภ้ก็เป็นคนดี แถมเป็นพยาบาล คอยดูแลเรื่องสุขภาพให้ รวมๆ แล้วหญิงชราคิดว่าตัวเองโชคดี ถึงแม้จะเสียสามีและลูกชายไป ก็ยังมีหลานชายหลานสาวมาทดแทน

“น้ำอัญชัญมาแล้วค่า แม่ทำไว้ให้ ดื่มแล้วชื่นใจ” ปัทมายื่นแก้วเครื่องดื่มให้สองพี่น้อง

“สีสวยจังเลย มาบ้านนี้รับรองกินอะไรก็กินได้เต็มที่ ไม่มีสารเคมีแน่นอน พี่ชอบจังเลยน้องปัท”

“ชอบก็ดื่มเยอะๆ นะคะ ขนมนี่ก็ทำใหม่ๆ เมื่อเช้านี่เองค่ะ อ้อ...ย่าชวนกินข้าวกลางวันด้วยนะคะพี่ภา แม่กับย่าทำกับข้าวไว้เพียบเลยค่ะ”

“เกรงใจจังเลย เช้าก็กินแถมมื้อกลางวันอีก”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บ้านเราไม่ได้รับแขกบ่อย คนแก่ก็จะได้ไม่เหงา ย่าชอบค่ะ”

"พี่จะขออนุญาตใช้โน้ตบุ๊คหน่อยได้ไหมครับปัทมา”

“เชิญค่ะ อยู่ในห้องทำงาน เดี๋ยวปัทไปเปิดไฟให้”

“ห้องทำงานน่าเล็กน่ารักดีจัง ออกแบบเองเหรอครับ” โยธินพูดแบบที่เห็นจริงๆ

“ค่ะ ช่างทำออกมาได้ดีถูกใจทุกอย่าง เสียดายแกไม่อยู่แล้วค่ะ กลับไปอยู่บ้านที่อีสาน เชิญตามสบายนะคะ”

“น่าเสียดายนะครับ ช่างฝีมือดีเนี้ยบมาก”

ปัทมาออกไปแล้ว โยธินนั่งนิ่งๆ ภาพหน้าจอโน้ตบุ๊ค เป็นภาพของปัทมาเมื่อสมัยที่ยังเป็นนักศึกษา เขายอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน ห้องทำงานของปัทมาเป็นห้องเล็กๆ แต่จัดแบ่งได้น่านั่งทำงานมาก อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด

โยธินจัดการส่งแบบคาเฟ่ หลายแบบส่งเข้าไลน์ของปัทมา ที่เขาขอไว้ก่อนหน้านี่ เขาเห็นหญิงสาวมีไอแพด เผื่อจะได้เปิดให้ย่ากุลแม่คุณน้าประภาพรดู

โยธินทำงานเสร็จ ปัทมาก็วัดตัวเยาวภาเสร็จพอดี

“พี่ส่งแบบคาเฟ่ให้ในไลน์แล้วนะครับ เปิดไอแพดให้ย่ากับแม่ดูได้เลย”

“ขอบคุณมากค่ะพี่โย เดี๋ยวช่วงเย็นปัทจะให้ย่ากับแม่ดู แต่ตอนนี้ไปกินข้าวกลางวันดีกว่า แม่ไลน์มาตามแล้ว”

“ดีจังเลยเนอะ ปัทได้กินกับข้าวอร่อยแทบทุกมื้อเลย”

“ดีค่ะ ปัทนี่น้ำหนักขึ้นตั้งหลายกิโลมากตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ไม่กินก็ไม่ได้ค่ะ ย่ากับแม่น้อยใจ”

“กลางคืนปัทนอนที่นี่เลยเหรอ”

“ส่วนมากจะนอนที่นี่ค่ะ นอกจากไม่มีงานเลยจริงๆ ก็จะไปนอนบ้านย่า”

“บ้านก็แน่นหนาดี ไม่น่าอันตรายอะไร เราเป็นสาวเป็นแส้แถมยังสวยด้วย แต่พี่ติอย่างหนึ่งนะ ทำไมไม่มีเหล็กดัดเลย”

“ขอบคุณมากนะคะพี่ภา ที่เป็นห่วง แต่ว่าก็ไม่เคยมีปัญหาเลยนะคะ “

"ไม่เคยมีแต่ยังไงก็ต้องระวังนะครับ คนสมัยนี้ไว้ใจยากรู้หน้าไม่รู้ใจ พี่แนะนำว่าติดเหล็กดัดดีกว่า บ้านใกล้ทางด้วย แล้วยิ่งถ้ามีร้านหน้าบ้านยิ่งต้องระวัง กันบ้านกับร้านออกให้เป็นสัดส่วน"โยธินออกความเห็น

"ทีแรกปัทก็ไม่กลัวหรอกนะคะ แต่พอฟังพี่ทั้งสองพูดแล้ว งั้นเพิ่มงานเหล็กดัดด้วยก็ได้ค่ะ"

"ดีแล้วครับ ปลอดภัยไว้ก่อน อะไรที่ป้องกันได้ก็ทำ"

"พี่เห็นด้วย กันไว้ดีกว่าแก้ บ้านมีแต่ผู้หญิงคนไม่ค่อยเกรงหรอกค่ะ เห็นว่ามีน้องชายด้วยใช่ไหมคะน้องป้ท"

"ใช่ค่ะ ภาษกำลังเตรียมสอบเทอมสุดท้าย สอบเสร็จเดี๋ยวก็กลับมาบ้านค่ะ "

"ดีแล้ว มีผู้ชายมาอยู่ด้วย คนจะได้เกรง ถึงจะไม่มีอะไรก็เถอะ"

สองพี่น้องร่วมกินข้าวกลางวันกับครอบครัวของปัทมา บ่ายๆ ทั้งคู่ขอตัวกลับ โยธินอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขาพอใจกับทุกเรื่องราวของวันนี้มาก