เสน่ห์ของแม่ค้าขนมไทย

สองพี่น้องออกจากบ้านปัทมาเมื่อเวลาเกือบบ่ายสามโมง ย่ากุลกับนางประภาพร เตรียมขนมให้ไปไว้กินที่บ้านหลายอย่าง จนสองพี่น้องเกรงใจ แต่ต้องรับเพราะผู้ใหญ่ให้

“พี่ภาแวะที่ไหนอีกไหมครับ หรือจะกลับบ้านเลย”

“กลับบ้านเลยดีกว่า อิ่มมากเลย โยจะแวะบ้านพี่ก่อนไหมหรือจะกลับเลย”

“แวะก่อนครับ เดี๋ยวเย็นผมจะเลี้ยงข้าวพี่ภา”

“เอ่า....ทำไมล่ะ”

“ก็ผมตั้งใจจะเลี้ยงข้าวกลางวันพี่ แต่พอดีกินที่บ้านย่ากุลแล้ว ผมก็เลยจะเลี้ยงข้าวเย็นพี่แทน”

“อื่อ...ก็ดีเหมือนกันนะ โยอยู่ถึงวันเสาร์ไหม แม่ชวนกินข้าวที่บ้าน”

“ถึงครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปหาพ่อกับแม่ ว่าจะนอนที่โน้นเลย”

“ดีแล้วพ่อกับแม่คิดถึง”

“พี่อยากได้บ้านแบบของน้องปัท พี่ว่ามันน่ารักดี เหมาะสำหรับอยู่คนเดียว”

“ได้ครับ เดี๋ยวผมสร้างให้ แต่ต้องรอปัทมาดูแบบก่อน ถ้าเขาด่วนต้องสร้างให้ลูกค้าก่อน”

“ไม่เป็นไร พี่ไม่รีบ สร้างคาเฟ่ขนมไทยให้ย่ากุลก่อน ของพี่ไว้ทีหลัง”

“นี่ถ้า คาเฟ่ขนมไทยอยู่ในกรุงเทพฯนะผมว่าขายดีแน่นอน”

“ที่นี่ก็ขายดี ลูกค้าร้านนี้เยอะ ขนมอร่อย ไม่หวงเครื่องแถมสะอาด คนขายก็สะอาดสะอ้านหน้าตาสวย นี่พี่ว่าถ้าน้องปัทไปนั่งขายขนมที่ร้าน มีหวังหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาต่อคิวซื้อขนมขายดิบขายดีแน่ๆ”

“เดี๋ยวผมขอใช้ห้องทำงานหน่อยนะครับพี่ภา จะส่งแบบให้ปัทมาเพิ่ม”

“เอาเลย แต่ปัดฝุ่นหน่อยนะ พี่ไม่ค่อยได้เข้าไปทำงานหรอก กลับจากร้านก็อาบน้ำนอนเลยนี่แหละพอได้เห็นบ้านน้องปัท พี่ว่าเหมาะกับคนโสดแบบพี่ บ้านหลังนี้ใหญ่เกินไป”

“ก็เผื่อพี่ภาแต่งงาน เดี๋ยวมีลูกบ้านหลังนี้ก็พอดี”

“โอ้ย...เมื่อไหร่กัน แฟนยังไม่มีเลย”

“อ้าว แล้วพี่สุนทรล่ะครับ ไม่ได้คุยกันแล้วเหรอ”

“เขาไปต่างประเทศแล้ว มีธุรกิจที่โน้น ไกลกันเกินไป”

“แต่ก็ยังคุยกันอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ผมว่าพี่เขาก็ดีอยู่นะ”

ไม่รู้ เรายังรักกันไม่มากพอมั้ง ยังไม่มีอารมณ์แบบอยากแต่งงาน อยากอยู่ด้วยกันเลย พี่ชอบชีวิตอิสระแบบนี้มากกว่า”

“เดี๋ยวจะมีลูกไม่ทันใช้นะครับ”

“ว่าแต่พี่แล้วเราล่ะ เมื่อไหร่อายุก็ไม่ใช้น้อยแล้วนะโย”

“ก็เหมือนพี่ภานั่นแหละ ผมยังไม่รักใคร ชอบอยู่แบบนี้ดีกว่าสบายใจดี จะไปไหนมาไหนก็ได้ไม่ต้องห่วงใคร ไม่ต้องมีใครมาคอยจิกคอยตามด้วย”

“ว่าไหมโย พ่อกับแม่คงหวังกับเราสองคนมากเลยนะ แล้วก็คงเหนื่อย คนที่แม่กับพ่อติดต่อมา เราก็ไม่ชอบสักคน”

สองพี่น้องหัวเราะเสียงดังประสานเสียง ทั้งคู่เข้าใจว่าพ่อกับแม่อยากให้มีครอบครัว เพราะเรื่องเงินทองก็ไม่เดือดร้อนแล้ว คนแก่อยากเลี้ยงหลาน พ่อกับแม่ของทั้งคู่คุยกันบ่อยๆ ว่าจะได้เป็นทั้ง ปู่ ย่า ตา ยาย แต่สุดท้ายลูกทั้งสองคนก็ไม่มีแฟนสักที และไม่มีทีท่าว่าจะมี

เยาวภาแยกตัวไปพักผ่อน เผื่อรอเวลาที่จะออกไปกินมื้อเย็นกับน้องชาย

โยธินเข้าไปทำงานในห้องทำงานของพี่สาว เขามีแบบคาเฟ่อีกหลายแบบที่จะส่งให้กับปัทมา และหาแบบบ้านหลังเล็กให้พี่สาว ทีมงานที่นี่มีพร้อมอยู่แล้ว คำนวณแล้วคาเฟ่ของปัทมาน่าจะใช้เวลาไม่นาน เขามองไปถึงขนาดว่า ถ้าหากทำคาเฟ่ต้องล้อมรั้วบ้านกับร้านให้แยกออกจากกัน และต้องทำให้แน่นหนาปลอดภัย เพราะดูแล้วอยู่กันแต่ผู้หญิงน่าห่วงมาก

เขามองว่าร้านตัดเสื้อผ้าของปัทมาเสี่ยง ด้านหลังเป็นสวนและติดคลองก็จริง หลายคนมองว่าปลอดภัยไม่มีใครเข้าไปในที่ส่วนบุคคล แต่เขาไม่คิดแบบนั้น บ้านของปัทมาไม่ค่อยปลอดภัย ยิ่งอยู่ท้ายซอยแบบนั้น บ้านคนก็น้อยเกิดอะไรขึ้นไม่มีใครเห็นแน่นอน เขาไม่รู้ว่ามีรถสายตรวจเข้าไปตรวจถึงท้ายซอยไหม ช่วงออกมาสังเกตว่าไม่เห็นตู้แดงของตำรวจเลย

โยธินแอดไลน์ปัทมาไป แล้วส่งแบบบ้าน แบบคาเฟ่ ที่เขามีอยู่ไปให้หญิงสาว เขานั่งทำงานเพลินๆ ชายหนุ่มตัดสินใจ ออกแบบคาเฟ่ให้ปัทมาใหม่ เติมรั้วบ้าน และห้องตัดเสื้อที่แยกออกมาจากตัวบ้าน และแถมรั้วบ้านที่แน่นหนาสำหรับสองบ้าน เขาสร้างแบบจากที่ได้ไปเห็นพื้นที่จริง

“โย ยังไม่เสร็จเหรอ นี่นั่งนานมากเลยนะ จนพี่หลับไปตั้งเกือบสองชั่วโมงแน่ะ”

“พอดีทำงานเพลินไปหน่อยครับพี่ภา ไปเลยก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมกลับมาทำต่อ”

“ตกลงคืนนี้นอนที่ใช่ไหม”

“ครับว่างั้นแหละ ขี้เกียจกลับบ้านแล้ว ไปก็อยู่คนเดียว”

เยาวภาสะดุดหูกับคำพูดของน้องชายปกติน้องชายเธอไม่เคยเหงา แสดงว่าเขาเหงา อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเขาก็เป็นได้

โยธินพาพี่สาวออกไปที่ร้านอาหารในเมือง สองพี่น้องค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง สมัยเยาวภาทำงานที่กรุงเทพฯมีเพื่อนไม่มากนัก จากผู้จัดการแผนกการตลาด กลับบ้านมาเป็นแม่ค้าขายผ้าเมตร และดูแลกิจการร้านเช่าในตลาด แถมดูแลร้านสังฆภัณฑ์ มันช่างแตกต่าง แต่เธอมีความสุข

“เสียดายเนอะ พี่น่าจะชวนน้องปัทมาด้วย พรุ่งนี้น้องหยุดอีกวัน”

“ป่านนี้คงกำลังตัดผ้าให้เราแล้วมั้งครับพี่ภา”

“คงไม่หรอกมั้ง คงไม่ตัดเร็วขนาดนั้นหรอก”

“แต่ผมว่าน้องน่าจะเริ่มเลยนะครับ พรุ่งนี้เขาหยุดกันอีกหนึ่งวัน น้องคงรีบทำ เพราะวันมะรืนก็ต้องช่วยย่ากับแม่ทำขนม”

“เออ....ใช่ๆ พี่ลืมข้อนี้ไปเลย พี่ชอบผ้าที่ตัดชุดนอนจังเลย ว่าแล้วก็อยากใส่”

“พี่ภาบอกน้องตัดให้ผมให้ครบสิบสี่ชุดเลยนะครับ เอาเป็นแขนยาว ขายาว 7ชุด แล้วก็แขนสั้น ขาสั้น 7ชุด”

“นี่จะไม่ใส่ของเก่าเลยรึไง”

“ปกติผมไม่มีชุดนอน ใส่แต่กางเกงกีฬาพี่ภาก็เห็น ผมจะเอาไปใช้ที่กรุงเทพฯด้วยครับ”

“โย ได้ยินโต๊ะข้างๆ คุยกันไหม” เยาวภากระซิบกับน้องชายให้ตั้งใจฟัง

“ได้ยินแล้วครับ น่าจะคนเดียวกัน ธรรมดาครับน้องเขาหน้าตาดี ย่อมมีแต่คนสนใจ”

“แต่พี่ว่า ท่าทางไม่ค่อยดีนะ น่าจะให้เกียรติผู้หญิงบ้าง”

สองพี่น้องนั่งกินข้าวต่อด้วยกันเงียบๆ เรื่องที่สองพี่น้องได้ยิน โต๊ะข้างๆ พูดคุยกันก็คือ กลุ่มผู้ชายวัยทำงาน คิดว่าคงทำงานที่โรงงานแถวนี้ เป็นช่วงสิ้นเดือนคิดว่าน่าจะมาฉลองเงินเดือนออก

ผู้ชายสามคนพูดถึงเจ้าของร้านขนมไทยในตลาด ที่มีหลานสาวสวยมาก ไม่ค่อยออกมาให้เห็นหน้าตานัก เช้าออกมาส่งขนม บ่ายๆ มารับย่ากับแม่กลับบ้าน ช่วงกลางวันอาศัยอยู่ที่บ้านคนเดียว พวกนั้นพูดทำนองว่า ถ้าอยากเห็นหน้าหรืออยากพูดคุยด้วยต้องไปหาที่บ้าน ฟังดูเหมือนเป็นการพูดคุยถึงผู้หญิงธรรมดาๆ ทั่วไป แต่โยธินกับเยาวภาได้ยินแล้วกลับรู้สึกว่าเป็นห่วงคนที่ถูกพูดถึง

แรกเลยสองพี่น้องคิดว่าจะนั่งไม่นาน แต่สุดท้ายเหมือนใจตรงกัน สองพี่น้องนั่งยาวจนโต๊ะข้างๆ ลุกไป

“น่าเป็นห่วงน้องปัทนะโย พี่ว่าพรุ่งนี้ก่อนไปกินข้าวบ้านแม่ พี่ว่าจะแวะไปหาน้องปัทสักหน่อย”

“หมายความว่า พี่ภาจะไปเตือนน้องเหรอครับ แล้วน้องจะเชื่อไหม”

“พี่นะโย นี่ไง อัดเสียงถ่ายวีดีโอไว้หมดแล้ว”

“โห....พี่ภานี่สุดยอดเลยครับ นี่เห็นหน้าสามคนนั่นด้วยเหรอ”

“ก็ใช้น่ะซิ ไม่รู้ล่ะพี่ถูกชะตากับน้องปัทมาก เป็นห่วง แล้วบ้านก็มีแต่ผู้หญิง เป็นผู้หญิงไม่พอแถมยังมีคนแก่อีก มันน่าห่วงไหมโยว่า”

“ครับ น่าห่วง”

“ก่อนที่น้องปัทกับแม่จะมาอยู่ ปู่กันย่าเขาอยู่กันสองคน จะมีปัญหาอะไรคนแก่อยู่ แต่นี่น้องปัททั้งสาวทั้งสวย ใครเห็นก็ถูกตาถูกใจ แถมนิสัยดีไม่วี้ดว้าย กิริยามารยาทดีแบบนั้น มันต้องมีคนชอบอยู่แล้วพี่ว่า”

โยธินเห็นด้วยทุกอย่างที่พี่สาวเขาพูด หน้าสวยๆ นั่นยังลอยมากวนใจเขาอยู่บ่อยๆ ยอมรับอย่างไม่อายหรอก ว่าเขาก็หนึ่งในหลายคนที่สนใจหลานสาวแม่ค้าร้านขนมไทย

“พี่ภา ไม่โทรบอกน้องเหรอครับว่าเราจะไปหาพรุ่งนี้”

“พี่ลืม โทรเดี๋ยวนี้แหละ ขอบใจนะที่เตือน”

เยาวภาขึ้นห้องนอนไปแล้ว ปล่อยให้น้องชายนั่งทำงานอยู่คนเดียวข้างล่าง หญิงสาวนั่งดูวีดีโอที่ตัวเองแอบถ่ายผู้ชายสามคนที่ร้านอาหาร สี่ทุ่มเยาวภาไม่สบายใจตัดสินใจโทรหาปัทมา

“ค่ะพี่ภา มีอะไรหรือเปล่าคะโทรมาซะดึกเลย”

“น้องปัทคืนนี้นอนบ้านไหนคะ”

“นอนบ้านย่าค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“พี่มีเรื่องไม่สบายใจ เมื่อค่ำพี่ไปกินข้าวที่ร้านอาหารกับโยธิน บังเอิญนะพี่ได้ยินโต๊ะข้างๆ คุยกัน เดี๋ยวพี่ส่งให้น้องปัทดู แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะไปหาแต่เช้านะ”

นางประภาพรสงสัยกับอาการของลูกสาว ที่ตั้งใจจ้องมองโทรศัพท์ของตัวเอง

“มีอะไรเหรอหนูปัทลูก”

“มีอะไรหนูปัท ตกใจอะไรเหรอหลาน” ย่ากุลที่กำลังจะเข้าห้องพักต้องนั่งลงต่อเมื่อเห็นท่าทีของหลานสาว

“พอดีพี่เยาวภา ส่งคลิปนี้มาให้ดูค่ะ เสียงชัด ภาพชัดมาก พี่ภาไปกินข้าวที่ร้านอาหารกับพี่โยธิน แล้วมีกลุ่มคนพวกนี้มานั่งกินอาหารอยู่ข้างๆ สองคนรู้ว่าคนพวกนั้น พูดถึงบ้านเรา พี่ภาเลยแอบถ่ายวีดีโอไว้ค่ะ บอกว่าร้อนใจ ว่าจะเอามาให้ดูพรุ่งนี้ แต่ร้อนใจกว่าเลยโทรมาเล่าให้ฟังก่อนค่ะ”

หญิงสาวเปิดคลิปวีดีโอให้ย่ากับแม่ดู ทั้งสองคนตั้งใจดูคลิปและมีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด นางประภาพรขยับมานั่งใกล้ๆ ลูกสาวพร้อมโอบกอดไว้แน่น

“นี่เห็นหน้าตาชัดมากเลยนะ ต้องขอบใจหนูเยาวภากับพ่อโยธินนะที่ถ่ายคลิปไว้ได้”

“นี่ขนาดไม่ได้ให้หนูปัทไปช่วยขายของนะ ยังขนาดนี้ไม่น่าเลย หนูปัทของแม่ก็ไม่ได้ทำตัวโดดเด่นอะไรเลย”

“เป็นอย่างที่ย่าคิดไว้ เจ้าพวกสามคนนี่มาซื้อขนมบ่อย มากับลูกบ้างเมียบ้าง เวลามาซื้อก็ดูท่าทางเรียบร้อยนะ” ย่ากุลถอนหายใจเสียงดัง

“ตั้งแต่ย่าอยู่ที่นี่มา ไม่เคยมีปัญหาแบบนี้เลย นี่พรุ่งนี้แม่เยาวภาเขาจะมาหาหนูปัทใช่ใหมลูก”

“ค่ะย่า พี่ภาก็ร้อนใจ เลยส่งคลิปมาให้ดูและให้เราระวังตัวก่อนค่ะ”

“งั้นช่วงนี้หนูปัทมานอนที่บ้านย่านะลูก”

“เห็นทีต้องหาช่างมาทำรั้วบ้านแล้วล่ะ บ้านเราอยู่ท้ายซอย ติดคลองก็จริง แต่เราไม่มีรั้วเลยมันไม่เคยมีเรื่องราวไม่ดีเกิดขึ้น ย่าก็อยู่มาเรื่อยไม่ได้กลัวอะไร แต่พอเห็นคลิปนี้แล้ว ชักใจไม่ดีแล้วซิ”

“พรุ่งนี้น้องชายของแม่เยาวภาจะมาด้วยไหมลูก เห็นว่าเขามีบริษัทฯรับเหมา”

“ไม่แน่ใจค่ะย่า พี่เยาวภาไม่ได้บอก”

“ไม่เป็นไรลูก เรื่องมันยังไม่เกิด ดีแล้วที่เรารู้ก่อนจะได้ตั้งรับทัน ช่วงนี้หนูปัทก็มานอนที่บ้านย่า ถ้ามีงานตัดผ้า ก็พยายามทำกลางวันนะลูก พรุ่งนี้หนูเยาวภามาย่าจะคุยกับเขาเรื่อง งานสร้างรั้วสร้างร้าน ต้องเร่งแล้วล่ะ เฮ้อ....คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจเลยจริงๆ พวกนั้นมันคงเฝ้ามองหนูปัทมานานแล้ว

ปัทมาคิดในใจว่า เธอต้องรีบเลือกแบบร้าน และรีบคุยกับโยธิน รีบสร้าง เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและครอบครัว หญูิงสาวดูคิลปที่เยาวภาส่งมาให้ดูจนจำหน้าคนในคลิปได้แล้ว อยู่ดีๆ ก็มีเรื่องให้ปวดหัวและรำคาญใจ นึกอยากให้น้องชายเรียนจบเร็วๆ จะได้กลับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนกัน