All Chapters of หรือรักจะร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้ฝนตกแต่เช้า เข้าสู่ฤดูฝนแล้ว บ่ายสามโมงสามสิบสองนาที ปัทมาปิดโทรศัพท์ ปิดโน๊ตบุ๊ค เธอรู้สึกปวดเอวนิดหน่อย บวกกับอากาศที่เย็นสบาย หญิงสาวเตรียมผ้าห่ม ที่ทำมาจากผ้าต่อผืนกำลังดี เธอชอบผ้าผืนนี้มาก ห่มแล้วเย็นสบายตัวดี บรรยากาศเวลานี้เงียบสนิท เหมาะกับการนอนพักผ่อนนอนหลับมาก วันนี้ตั้งแต่เช้าเธอนั่งเย็บผ้านานเกินไป หญิงสาวล้มตัวลงนอน ที่ปลายเท้าเธอเป็นพัดลมสีขาวตัวใหญ่ เธอปิดมันไปแล้วเพราะอากาศเย็นมาก ได้ยินเพียงเสียงฝนที่กำลังตกและลมเริ่มแรงลมฝนแรงจนต้องลุกจากที่เตียง เปิดหน้าต่างมองไปรอบด้าน ด้วยตัวบ้านสูงทำให้มองเห็นเกือบรอบบริเวณ ต้นจำปีที่กำลังออกดอกเต็มต้นส่งกลิ่นหอม ต่างกับต้นจำปาที่ไม่ค่อยออกดอก บ้านต่างจังหวัดมีพื้นที่เหมาะสำหรับปลูกไม้ใหญ่ครบหนึ่งเดือนแล้วที่เธอกลับมาอยู่บ้านเพื่อดูแลย่าและแม่ บ้านปูนหลังเล็กสีขาวหลังนี้ ย่าเธอเป็นคนปลูกให้เธอ เพราะเห็นว่าเธอต้องทำงานเย็บผ้า อยากให้เป็นส่วนตัวส่วนย่ากับแม่อยู่บ้านหลังเดิม เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ สมัยก่อนที่จะเข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ ปู่ ย่าตัวเธอและน้องชายอาศัยอยู่ด้วยกัน ปู่กับย่ารักกันมาก พ่อเธอเคยเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต

รถเก๋งยี่ห้อดังคันใหญ่ มาจอดที่หน้าร้านกาแฟ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ผิวเข้มหน้าตาดีเป็นเจ้าของ เขาก้าวขาลงมาจากรถ ลูกค้าภายในร้านกาแฟต่างก็จ้องมอง รถราคาแพงแถมคนขับก็หน้าตาและท่าทางดี ชายหนุ่มพาร่างสูงใหญ่ของเขาก้าวขาเข้าไปในบริเวณร้านอาหารที่มีลูกค้านั่งอยู่เกือบเต็มทุกโต๊ะ เพราะเป็นเวลาอาหารกลางวันพอดีโยธิน เขาขับรถผ่านร้านอาหาร และเหลือบไปเห็นรถเก๋งของพี่สาวจอดอยู่ที่ลานจอดรถ เลยคิดว่าพี่สาวคงออกมากินข้าวและดื่มกาแฟ แปลกใจว่าทำไมวันนี้พี่สาวเขาถึงได้มากินข้าวไกลจัง ปกติพี่สาวเขาไม่ค่อยชอบออกมาข้างนอกจะสั่งข้าวไปกินที่ร้าน หรือไม่ก็กินแถวๆ ร้านขายผ้า“โยๆ ทางนี้ๆ” เยาวภาโบกไม้โบกมือให้กับน้องชาย“พี่ภา วันนี้ทำไมมากินข้าวไกลจังเลยครับ ผมกำลังจะกลับไปกินข้าวที่ร้านด้วย พอดีเห็นรถพี่จอดที่นี่เลยแวะมาหา” โยธินเขามองหน้าพี่สาวแค่แว๊บเดียว จากนั้นเขาไม่อาจละสายตาไปจากคนที่นั่งโต๊ะเดียวกับพี่สาวของเขาได้เลย“โย นั่งลง พี่กำลังกินข้าวมาๆ” เยาวภาขยับเก้าอี้ให้น้องชายมานั่งใกล้ๆเยาวภารู้ว่าเมื่อเห็นสายตาของน้องชาย ที่มองมาที่เธอเหมือนพยายามถามว่าผู้หญิงที่มาด้วยเป็นใคร“นี่พี่จะแนะนำให้รู้จั

“บ้านน้องปัทเหรอ ทำไมน่ารักจังเลยหลังเล็กๆ กระทัดรัด แต่งบ้านได้น่ารักมาก มองจากด้านนอกเหมือนจะเล็กนะคะ แต่พอเข้ามาด้านในไม่คิดว่าจะกว้างขนาดนี้เนอะโย หรือว่าไง”“ครับ ออกแบบได้ดีช่างฝีมือมากเลย”ของเยอะแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย ภายในบ้านหลังเล็กๆ มีสองห้องนอน แบ่งเป็นครัว ห้องรับแขก ด้านหน้าออกแบบไว้เป็นห้องตัดเสื้อผ้า ถัดไปแบ่งเป็นห้องทำงาน หอมดอกจำปีอยู่ทั่วบ้าน รอบบริเวณบ้านไม่ว่าจะมุมไหน มีกระทงใบตองใส่ดอกจำปีไว้หอมมากมาย“บ้านนี้ปัทออกแบบเองค่ะ ย่าเป็นคนจ่ายเงินให้ ปัททำงานดึกเสียงเย็บจักรดัง ทำคนแก่นอนไม่หลับ เลยแยกออกมาปลูกส่วนตัวค่ะ"“ย่ากุลน่ารักจัง ใจดีด้วย นี่แม่กับพ่อพี่ก็ถามหาย่าอยู่นะ เชื่อไหมว่าปู่ของปัท เป็นครูสอนพ่อกับแม่พี่ด้วย”“ว้าว...เหรอคะ เพิ่งรู้นะคะเนี้ย”“แม่บอกว่า ย่ากุลสวยมากเมื่อสมัยเป็นสาว และขยันมากๆ ใจดีชอบทำขนมให้เด็กๆ กิน”“ใช่ค่ะปัทก็ว่าย่าสวย เสียดายย่าไม่มีลูกสาวถ้ามีคงจะสวยมาก มีพ่อปัทคนเดียว”“พี่เสียใจด้วยนะเรื่องปู่กับพ่อ เรายังไม่รู้จักกันไม่งั้นก็คงได้มาช่วยงานแล้วล่ะ”“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภา เรื่องมันผ่านไปแล้วโชคดีที่ย่ากับแม่เป็นผู้หญิงที่เข้มแข

ปัทมาตื่นแต่เช้า แต่ยังสายกว่าย่าและแม่ แม่กำลังทำกับข้าวเสร็จแล้ว ที่บ้านนี้หกโมงเช้าย่าต้องใส่บาตรทุกวัน เมื่อก่อนพระท่านไม่ได้เดินมาทางนี้ แต่ท่านคงเห็นว่าย่าอายุเยอะแล้ว ต้องเดินออกไปใส่บาตรไกล เลยเลือกที่จะวนกลับมาหน้าบ้านย่า บ้านหลังอื่นๆ ที่ปลูกเรียงรายอยู่ใกล้ๆ กันพลอยได้ใส่บาตรด้วย ไม่ต้องเดินออกไปที่ปากซอย“ไปลูกพร้อมหรือยังหนูปัท แม่พร วันนี้คนรอใส่บาตรเยอะจัง” ย่ากุลเดินนำหน้าลูกสะไภ้และหลานสาว ถึงจะอายุมากแล้ว แต่ย่ากุลก็ยังคงกระชับกระเฉง“วันนี้มาใส่บาตรกันทุกเลยนะครับ สวัสดีครับย่ากุล ป้าพร น้องปัท” ราวี หนุ่มบ้านหัวมุม หนุ่มออฟฟิศ เขาอายุมากกว่าปัทมา 5 ปี ครอบครัวเขาเพิ่งย้ายมาอยู่ที่ชุมชนนี้เมื่อห้าปีที่แล้วปัทมาไม่รู้จักเขาหรอกเพราะช่วงที่เขามา เธอเข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ เพิ่งเคยเห็นเขาเมื่อกลับมาอยู่บ้านย่าช่วงปิดเทอม ย่าบอกว่าเขาทำงาน บริษัทฯหยุด เสาร์และอาทิตย์ราวีชอบมาใส่บาตรพร้อมย่ากับแม่ ความจริงเขารอพระที่หน้าบ้านเขาก็ได้ แต่เลือกที่จะเดินเข้ามาในซอย เขาดูแปลกๆ“ว่ายังไงราวี วันนี้หยุดเหรอ แม่กับพ่อไปไหนไม่เห็นมาใส่บาตรเลย”“พ่อกับแม่ออกไปตลาดแต่เช้าครับย่ากุ

เยาวภาตื่นเช้าเป็นปกติ วันนี้เธอกับน้องชายมีนัดกินข้าวกับพ่อและแม่“โยธิน นี่ตื่นตั้งแต่กี่โมง ทำไมตื่นเช้าจังเลย”“ผมก็ตื่นเช้าปกตินั่นแหละพี่ภา ไปกันหรือยังครับ”“ไปเดี๋ยวเอารถโยไปนะ ทางเข้าสวนไม่ค่อยดี”“ครับพี่”สองพี่น้องใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่ร้านขนมไทย นี่ถ้าไม่ได้จองไว้ มีหวังว่าจะไม่ได้แน่นอน ขนมในร้านเหลือน้อยแล้ว ย่ากุลนั่งอยู่ด้านใน นางประภาพร กำลังจัดขนมให้ลูกค้าสองพี่น้องเข้าไปยกมือไหว้นางประภาพร และเข้าไปหาย่ากุลด้านในร้าน“มาแล้วเหรอหนูภา ขนมอยู่ข้างในเลยลูก น้าเตรียมไว้ให้แล้ว”“ขายดีมากเลยนะคะย่า ขนมเหลือน้อยแล้ว นี่น้องปัทกลับไปแล้วเหรอคะ”“มาส่งของ จัดของให้แล้วก็รีบกลับไปบ้านแล้วลูก เห็นว่ารีบไปตัดผ้า นี่ขนมแม่พรเขาเตรียมไว้ให้แล้ว ส่วนถุงนี้ ย่าฝากไปให้พ่อกับแม่นะ เก็บไว้ได้หลายวัน”“เกรงใจจังเลยค่ะย่ากุล มันเยอะไปไหมคะ”“ไม่หรอก ไม่ได้ฝากทุกวันซะเมื่อไหร่ ขนมไทย หวังว่าพ่อกับแม่เขาจะชอบกันนะ”“รับรองเลยค่ะว่าพ่อกับแม่ต้องชอบมากๆ แล้วนี่เดี๋ยวน้องปัทก็ต้องมารับแล้วใช่ไหมคะย่า”“ยังหรอกลูก ย่าให้ออกมาใกล้ๆ เที่ยง ให้เขาทำงานของเขาก่อน มีอย่างที่ต้องทำ”เยาวภาและโ