บทที่ 775

ฉินซูจ้องนาง แล้วหันหลังลงไปชั้นล่าง

ครู่ต่อมา

ซ่างกวนอวิ๋นซีโบกมือข้างหนึ่ง เบื้องหน้าของนางก็ปรากฏภาพลานฝึกขึ้น

นางก็เอนกายพิงเก้าอี้พลางมองภาพเหตุการณ์นั้นด้วยความสนใจ

ภายในลานฝึก

จางซิงเยาะเย้ยฉินซู “ฉินซู ข้าว่าเจ้ายอมแพ้เสียแต่โดยดีเถิด มิเช่นนั้นอย่าหาว่าพวกเรามือเท้าไม่มีตา!”

“ใช่แล้ว บัดนี้เจ้ามีวรยุทธ์เพียงขั้นต้นระดับปฐพีเท่านั้น พวกเราเกือบทุกคนที่นี่ก็อัดเจ้าจนฟันหลุดเต็มพื้นได้กันทั้งนั้น!”

“อย่าเลย หากเขายอมแพ้ พวกเราก็ไม่มีโอกาสได้ระบายความโกรธแค้นในใจแล้วสิ”

มีผู้หนึ่งยุยงฉินซูด้วยเจตนาร้าย “ฉินซู เจ้าอย่าเพิ่งยอมแพ้หนา ข้าเอาใจช่วยเจ้าอยู่!”

ฉินซูเหลือบมองพวกเขาก่อนจะก้าวขึ้นไปบนเวทีประลองในลานฝึกท่ามกลางสายตาจับจ้องของทุกผู้ทุกคน

เมื่อเห็นดังนั้น เย่เทียนหนิงก็กระโจนขึ้นไปบนเวทีอย่างมั่นคงมิไหวติง

มีผู้หนึ่งกล่าวชมทันทีว่า “ศิษย์พี่เทียนหนิง ท่วงท่าช่างงดงามยิ่งนัก!”

เย่เทียนหนิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ จากนั้นก็กวักนิ้วเรียวยั่วยุฉินซู

“รัชทายาทผู้รอวันปลด เจ้าลงมือก่อนได้เลย ข้าต่อให้เจ้าสามกระบวนท่า!”

“โอ้ เจ้าพูดเองแล้วนะ!”

ฉินซูแสยะยิ้ม ควักระเบิดสายฟ้า