(Missamy Charm POV)
Bumukas yung pinto…
“Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?”
“Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na.
Napabuntong hininga siya ngunit nanatili ang seryoso niyang mukha. Malungkot din ito.
“Charm. One Question. One answer. Just answer me with yes or no. Do you believe on me?”
“Kuya…” Anong klaseng tanong naman yan Kuya?
“Just answer me.”
“Kuya, oo pero.”
“Wala nang pero-pero. I already heard the conditions. At binasa ko ng maigi yung agreement. Tatagal lang ang larong to, good for five months. Pagkatapos, wala na. I believe on you Charm. Your strong enough para sa larong to. I promise hindi kita ipapahamak at pababayaan. Okey?”
Paki-usap at pagpapaliwanag ni Kuya na parang kailangan ko talaga ito gawin.
Napaluha na lamang ako bilang tugon. Dahil alam ko naman pagod na sa akin ang kapatid ko. Bakit kasi napaka- dependent ko sa kanya?
“Inayusan ka lang ng ganyan biglang nawala yung masayahin kong kapatid? You're so beautiful when you smile Charm. Smile more for me. Kahit walang make-up nagpapaganda ang ngiti mo. At ngayon dahil sa make-up na yan, iniiyakan mo na ako? Hay naku. Alisin na lang natin ang make up mo?”
He holds my hands tightly…
“I don't want to see you like this Charm. Kung ayaw mo just say so…”
Mukha nang kuya ko parang ilang araw na lang lalayasan na ako.
Napakapit rin ako sa kamay niya. Kailangan ko'to gawin not just for me, for us.
“I can do this Kuya!”
“That's my Charm.” Masigla niyang sabi na lumabas na din ang ngiti niya. Binitawan niya ako.
“You can Charm!” Saka niya pinunasan sa pamagitan ng mga daliri niya ang namumuong luha ko.
“Smile Charm. You look like, Mom.”
Napangiti ako kay kuya.
Alam ko sa aming dalawa siya yung nangungulila sa parents namin. Since siya ang may napakaraming memories kasama ang parents namin.
Pero my Kuya was the strongest person na kilala ko. He did everything just for my sake. Siya lang naman ang tumatayong ina at ama sa akin. Siya na lang ang nag-iisang pamilya na meron ako.
Dahil… tinalikuran kami ng mga kamag-anak namin after malugi yung negosyo nang pamilya ko. Si kuya ang pumasan ng responsibilidad noon ng mamatay ang mga magulang namin. Worst, kung sino pa naturingan na pamilya namin, sila pa ang na-unang abandunahin kami.
Sa ganitong panahon, kailangan niya ng tulong ko. Di ko maaring tangihan ang kapatid ko. Saka never naman niya ako pinahamak. Never. I trust him.
“Gusto ko din ngumiti si Juan Carlos.” Ngumiti si Kuya and he patted me on my head.
“Don't mention the Juan, it sucks Charm.” Sabay kaming natawa.
Bakit kasi may Juan pa at ako may Maria pa talaga?
“Ayan, gumanda na kapatid ko.”
“Thank you Kuya for everything.” Yun na lamang ang ikinasambit ko ng yakapin ko na siya. Parang iiwan ako.
Narinig ko na lamang ang mga salitang galing sa bibig niya na…
“Being your brother is the wonderful responsibility I fulfil. Seeing you have grown like this. I am happy. But always remember Charm, be a nice lady. Stay who you are. Ayokong mawala ang kapatid kong baliw ang kaligayahan.”
Di'ba? Kinareer ni Kuya ang pagiging magulang niya. Saka niya pinisil ilong ko. Ansakit!
“Follow them Charm.” Saka siya tumalikod sa akin at lumabas ng silid.
Napabuntong hininga ulit ako. Kailangan ko na nga sigurong isuot and damit na yun. Haist. Wish me luck.
Maganda naman yung gown kaya di tayo lugi sa pagandahan nito Charm.
(Carlos POV)
Sana naman tama ang decision kong to. Para sa kinabukasan ng kapatid ko. Biglang tumigas yung bagang ko. Sikmurahin ang nakasaad sa agreement. Alam ko magagawa ni Missamy ng maayos ang trabaho. Alam ko.
Kailangan niya gawin, dahil wala din akong choice.
Bakit kasi nagkaganito pa ako?
Ayokong iwan ang kapatid ko lalo na wala naman siyang malalapitan sa kamag-anak namin.
Namalayan ko na lamang napaluha ako. Ang hitsura ng kapatid ko kanina ng makita ko siya, talagang kamukha niya si Mama. Ang mukhang ipinagbilin sa huling hininga nito ang bunso niyang anak sa akin.
Sana man lang before I leave this world, makita ko lang siya na masaya at maayos ang kalagayan. Masaya akong tatalikod sa mundong ito. Kahit alam ko na napaka-unfair at puno nang pagdurusa ang mundong to. Ayokong maramdaman niya ang kasungitan ng mundo.
God, please help me. Not now. No.
Ayoko man ipilit ang bagay na ito sa kanya kaso dapat ma-secure ko nang maayos ang kapatid ko. Habang mayroon pa akong hininga at oras na natitira. I don't want to leave her alone.
Ngunit unfair talaga eh sa dami ng taong magkakaroon ng sakit na ganito bakit ako pa yung binigyan.
Charm, I know. You can do this; I am proud brother of yours, always.
Kasabay nang pananakit ng dibdib ko agad kong kinuha ang aking panyo. I cough and the blood was worsening.
Halos di maalis ang pananakit ng dibdib ko.
Sh*t! Not now! Please!
“Sir Carlos…” Itinayo ko ng matuwid ang aking sarili at di humarap kung sino man itong tumawag sa akin.
“Pupunta na lang ako.”
Dumaan muna ako sa banyo. In hurry, kinuha ko ang maliit na sisidlan ng gamot ko. I take my pills and breath so deep.
Please God not now.
Saglit akong napasandal sa pader.
Please let me help my sister first, please.
Yun ang taimtim kong dasal bago ko pinuntahan ang kinalalagyan ni Jeff.
Wag na wag mong sasaktan ang kapatid ko.
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]
Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Carlos POV) Ngunit pagdating ko. “Nagdadalawang isip yata ang kapatid mo.” “Nakausap ko na siya.” “Ang akin lang Carlos. She must play her role nicely. Ayoko sa mga sakit sa ulo. You know me.” “She will do her part.” “Ayoko masira ang plano ko ng dahil sa kanya.” “She will not ruin it. But Jeff, I mean Master Jeff may ipapaki-usap ako sayo. Please don't hurt her. Kahit ano pa ang mangyari.” Tinignan niya ako at ngumisi. “I can’t promise.” “You should.” “The only thing I can promise to you Carlos. Susundin ko rin yung conditions and agreement. Ikaw ang naghanda noon diba? So alam mo na ata. Di ko na kasalanan kung mahulog ang damdamin niya sa akin. Meron akong fiancée, Carlos.” Mayabang niyang pahayag sa akin. Tss. Wag niya minamaliit kapa
(Missamy Charm POV) “I guess, my flower girls are not yet ready.” Sabi ko na lang ng medyo makalapit ako dito. Napalingon sila sa akin. Di man lang sila nagandahan sa akin dahil patuloy na nag-away yung dalawa. I mean ultimate nga ang tantrums nila. “As you see!” Ang cute nila! Puso-puso na ang mata ko oh! Ang hilig ko sa mga cute! Overload cuteness! “Bakit daw?” Tanong ko sa Nanny nito. “Miss. Gusto kasi nila iyong bouquet mo eh.” Tukoy nito sa katulong na may hawak ng bouquet ko. “I don't like this basket! I want those flowers Nanny!” Spoiled brat. Pero cute parin. “Me too!” Are they Twin? “Akin na yan.” Kinuha ko yung bulalak ko. Lumapit na sa amin si Kuya. “You want this?” “And your gown too!” Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ak
(Missamy POV) “What do you mean? May mayaman pa sa kanya?” “Tss. Syempre naman. Mahirap siya kung ikukumpara sa mga kapatid niya. His two brothers are the most successful than him. Master Shin Lee Chan own an organization who manage several operations of business. Likewise with Master Jean Lee Chan.” “Ha?” Di ko kasi mareach kung anong klaseng yaman ba ang mini-mean ni Kuya. “Bobo! Tss! Ang bibwita mo talaga.” Ayan na naman si Kuya. Pikon na naman sa akin. “Wait. Ibig mong sabihin barya lang ang pera ng boss mo sa dalawang kapatid niya?” “Nakuha mo rin.” “Eh anong connect no'n dito sa larong to?” “Becoming the Family Head of Chan. Siya lang naman ang magiging Presidente ng Chan Empire Group. Kasama na ang pangingi-alam sa business ng kapamilya niya. In another term. He can control all the busin
(Missamy Charm POV) Di ko nakita yung gulo kasi sinarhan kaagad ni Kuya. Nasilaw nga ako sa flash ng camera kanina. Parang yelo na ako sa sobrang kaba talaga. O yung aircon ng sasakyan? Na sa totoo lang dinaig ko pa ang aircon sa panlalamig ng kamay ko. Whooooo! Relaxs Charm! Di ka naman talaga ikakasal para kabahan ng ganyan. Relaxs. Umusad na yung sasakyan papasok sa gate ng simbahan. Totoo ba itong nakikita ko? Halos mga taga- media ang nakikigulo? Promise bigla na lamang maraming kabayo ang tumatakbo pabalik balik sa aking dibdib. Tubig! Oo, di ako nakainom ng tubig. I need water please! Kuya asaan ka? I need water na po. Until nakapag-park na yung sasakyan sa labas mismo ng simbahan. Sa tapat ng pintuan na nakasara at may naghihintay lang na ilang tao. Habang nakapaligid ang mga lalaking naka-suit.
(Missamy Charm POV) Parang lalamunin na ako sa kaba. Yung bulaklak na hawak ko parang mafo-froze na sa sobrang lamig. God, give me strength po. Kakayanin ko'to. Fight lang Missamy Charm! Inayos nila yung damit ko. Yung belo na parang Calla Lily ako tignan dahil slim ang gown sa katawan ko. Napapikit ako. Sa pagmulat ko sumalubong sa tenga ang kantang, Thousand Years… Nang bumukas ang pinto sa harapan ko. Lahat sila nakatayo. Ang mata nila, sa akin nakapako. Parang di ko kaya ihakbang ang mga paa ko. At halos mangiyak ako ng makita ko nga si Kuya. Naghahantay sa akin para ihatid ako ng tuluyan sa larong to. Ngumiti ito sa akin. Napatango. Lalong nagpapakaba sa akin ang kanta. Parang totoo na matatali ako sa kasalan na ito. Kahit nagdadalawang isip, sumilay ang mga ngiti sa aking labi ng mak
(Jeff POV) “Look Jian! Bumabawi ang big Bro natin. Ang galing naman ni Bro Jeff. Di natin to inaasahan.” si Shin. Kasabay ng pagpapakita niya ng dyaryo. Ngunit inis naman na pinalipad yun ni Jean. “Tss. Determinadong maging Family Head.” Irap nito sa kapatid niyang nakangiti sa ibinalita. “Wag niyong sasabihin na magpapatalo kayo kay Jeff. Alam niyo namang nakabuntot sa kanya ang kamalasan.” Ang stepmom ko. “Ma, reason why he won right now. Heto pala yung alas na tinatago ni Big Bro! Ang galing niyang magtago ah!” “Ma! Bakit di niyo alam na ganoon na pala ang takbo ng buhay ni Jeff?!” Galit na diin ni Jean sa kanyang ina. “Jusmiyo Jean.” Kinuha ni Stepmom ang tsaa. Humigop at mahinang iginiit na… “Nagulat rin kami ng malaman namin sa kanya ang tungkol sa pamilyang itinago niya sa loob ng limang taon.”
(Jeff POV) “Jeff, kapag nasa puder mo na ang kapatid ko. Wag na wag mo siyang sasaktan kung maari alagaan mo siya.” Parang matatawa ako sa sinabi ni Carlos. Trabaho ang ipinunta ng kapatid niya sa puder ko. At alam naman niya kung paano ko tratuhin ang mga empleyado ko. “Ilang taon na ba ang kapatid mo para alagaan ko pa?” sakrasto kong tugon kasama ang ngiting aso. “I didn't mean she need a childcare. She is still a woman Jeff. Specially she’s, my sister. You can harm me instead kesa ang kapatid ko. Mas mahalaga para sa akin ang kalagayan niya.” Tumayo siya. “Excuse me, may kailangan pa akong ayusin.” But before he left, I told him. “One thing I can promise Carlos. Sundin ang ginawa nating agreement.” Di niya ako nilingon. Tss. Too stubborn. Carlos was my childhood friend. Still, he is stubborn one. Kaya
(Jeoff POV) Marami rin akong inayos para bukas. Our wedding day. Fake pero kailangan pagkagastusan. Tsk. Karamihan na umayos ang dalawa kong sekretarya na nakikipag kompetensya sa isat-isa. Si Jay at Carlos. Tss. Wedding fuss. Bukas alam ko mapapagod ako ng husto sa pagkukunwari. I need to perform very well too. Nakatulog ako sa pag iisip. Nang magising ako… naghahabulan ang aking hininga. Heto na naman ang nakakatakot na panaginip. Di na ako nilulubayan. Tss. This is totally madness. Tsk! Such a gay having a horrifying nightmare. Ang problema kapag nagigising ako, di ko na maalala kung ano ba ang napanaginipan ko. Sh*t. Napahilamos ako ng kamay sa mukha saka ako bumangon. Nakita kong umiilaw ang led ng phone ko. Kinuha ko at may tumatawag. Si Ivy ang caller. Heto na naman siy