"Charm, get ready may susundo na dito maya-maya lang.""Get ready your face Kuya. Itatago ko to… hahaha.""Charm?""Huh?""This is serious matter. Ikakasal ka na.""Kuya, may nagsabi na ba sayo na ang pangit mo kapag naka-seryoso mukha mo?""Charm!" hala galit na ang kapatid my labs ko."Ikakasal ka sa kanya. Sa ayaw o gusto mo." Nagseryoso na rin ako. Pero natawa."Is this a game Kuya?"
ดูเพิ่มเติมPrologue
(Jeff POV)
Nang maka-park ako.
Before I open the door, pumikit muna ako. Kanina pa naglalaro sa isipan ko ang mga tanong na ito…
Tama ba ang gagawin ko? Tama bang makipagtigasan pa ako ng ulo?
This is my last chance to save my business. Most of all, what we called, pride.
I don't need their help either. Tss.
I hate my life. Since business is my life. There is no freedom on it.
Kinuha ko sa backseat ang violet folder at nakaroll na catalan.
This time I need a luck.
Yeah. Isusugal ko ang huling capital na meron ako for this project. Maaring huling maipapasok ko sa negosyo. And it must be work, no matter the circumstances it is.
Kung hindi… ikakahiya ako ng aking pamilya dahil nga sa dumikit na sa akin ang kamalasan.
I belong to the family na malakas ang paniniwala sa swerte at malas. Palibhasa may dugo kaming Tsino. The principle was, we must be competitive about our businesses.
Sana naman ngayong umaga di pa ako sinusundan ng kamalasan. I gentle open the door. Napabuntong hininga at lumabas.
Naglalakad ako na lutang ang isipan kaya di ko namalayan.
“Eyyyy… Iwas!”
Naramdaman ko ang impact na bumanga siya sa akin. Ikinatumba namin pareho.
“A-aray….”
Masakit ang pagka-bundol ng ulo ko sa pader. May naririnig ako na parang nawala ang signal ko. Masakit sa ulo. Masakit.
Hangang sa naimulat ko ang aking mga mata. Nakadagan siya sa akin.
“So-Sorry.”
Nagmadali siyang bumangon.
Napabangon-upo ako sa semento. Napahimas sa ulo ko.
“Okey ka lang? Di ko talaga sinasadya…”
Namalayan ko na lamang nagmamadali na niyang pinupulot ang mga nagliparang papel. Tumayo na rin ako.
“Heto.” Sabay abot niya ng mga papel na nagkakagulo ng ipunin nito.
“Sorry.” pahabol niya.
F*ck! Dito na naman ba mag-uumpisa ang kamalasan ko?! At lagi na lang ba sorry parati?!
Nakakasawa na!
“Sorry, nagmamadali kasi—.”
“Son of a b*tch!” Yan ang sapat na tugon na makuha niya sa akin. Palagi na lang ba ganito. Pwes, di na ako makakapayag pa!
Rumihestro sa mukha niya ang gulat.
“I'm sorry.” Sabay abot niya sa akin yung nakarolyong catalan. Inis kong kinuha. Napa-bow siya...
“Sorry talaga.” saka kinuha ang skateboard.
And before she left…
“Kuya! Ganda ng umaga para magsungit! Sayang ng blessing! Iiwas talaga yan sayo. Hala ikaw din mawawalan. Sorry talaga. Goodluck! Have a great day!” at gumuhit sa mga labi niya ng nakaka-insultong ngiti.
Have a great day?
Sinimulan na niya ang pangit na araw na ito.
Tama. Goodluck sa kamalasan ko ngayong araw. Tsk!
Aalis na sana ako ng may makita ako isang bracelet. Pinulot ko.
It was a lucky charm bracelet. Sa kanya ata to.
Naalala ko yung ngiti niya puno ng positibong aura.
Siguro, this is her lucky charm to remove her misfortunes.
Wala nga namang mawawala kung subukan ko kumapit sa dalang swerte ng bagay.
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
ความคิดเห็น