(Missamy Charm POV)
Di ko nakita yung gulo kasi sinarhan kaagad ni Kuya. Nasilaw nga ako sa flash ng camera kanina.
Parang yelo na ako sa sobrang kaba talaga. O yung aircon ng sasakyan? Na sa totoo lang dinaig ko pa ang aircon sa panlalamig ng kamay ko.
Whooooo! Relaxs Charm!
Di ka naman talaga ikakasal para kabahan ng ganyan. Relaxs.
Umusad na yung sasakyan papasok sa gate ng simbahan.
Totoo ba itong nakikita ko? Halos mga taga- media ang nakikigulo?
Promise bigla na lamang maraming kabayo ang tumatakbo pabalik balik sa aking dibdib.
Tubig! Oo, di ako nakainom ng tubig. I need water please!
Kuya asaan ka? I need water na po.
Until nakapag-park na yung sasakyan sa labas mismo ng simbahan. Sa tapat ng pintuan na nakasara at may naghihintay lang na ilang tao. Habang nakapaligid ang mga lalaking naka-suit.
Com’on! I NEED WATER!
Ayun. Natraffic na nga ng mga security yung mga taga media. Kala naman nila ako si Keith na ikakasal kay Prince William.
Kawawang si Ako. Parang pagfifiestahan ako sa balita nito. Tapos huhukayin yung picture ko na ultimate throwback kung sino ako.
My ghad! Goodness naman tayo nito.
Please lang sana makuha ninyo yung cute naman po ako.
Nakita ko na may familiar na mukhang papalapit sa sasakyan. Kasama yung ilang security. Si Kuya.
Binuksan ni Kuya ang pinto.
“Para ka nang kakatayin sa hitsura mo Charm. Kinakabahan ka? Halatang-halata.”
Ang sarap ni Kuya hampasin ng bouquet kong hawak.
Siya na ang isusunod na ikakasal. Siya unang nakasalo.
Sino naman talaga kasi ang hindi kakabahan?! Huhuhu.
Siya nga rin halatang-halata na kinakabahan. Ang putla na ni Kuya.
“Kuya…” Humaba pa yung nguso ko. Sa napasimangot ako.
“I'll be your support Charm. Huwag kang mag-alala. Okey? So, kailangan mo na sigurong lumabas?”
Inilahad niya sa akin ang kamay niya. Parang isang princippi na makikipag-sayaw sa kawawang princessa.
Malaki ang tiwala ko sa kanya. Sa lahat ng tao siya lang ang pinagkakatiwalaan ko sa mundong ito.
Naalala ko no'ng tatawid kami sa tulay. Gawa sa lubid at kahoy. Hanging bridge.
At sa ibaba ang malalakas na ragasa ng tubig. Dahil mahangin at malakas na ulan ang sumalubong sa amin nung nag- camping kami.
Pinagtatawanan ako ng mga kapwa ka-girls scout ko. Di ko magawang maglakad dahil sa sobrang takot.
Si Kuya naman noon ang Team Leader ng ibang pangkat. Kaya malayo siya sa akin at ibang pangkat ang kasama ko.
Ngunit namalayan ko na lang may kamay na humawak sa akin. Napaangat ng paningin ko sa may ari. Si Kuya.
“Kaya natin to Charm. Don't be weak.”
Ngayon heto na naman ang pakiramdam na yun. Kahit natatakot siya para sa amin matapang parin niyang hinaharap.
Sa mga oras na yun, kapag isa sa amin ang nadulas maaring ika-aksidente naming dalawa.
Until we reach the end of the bridge na meron akong tiwala kay kuya na malalampasan nga namin.
Ngayon saan ako ihahatid ng kuya ko?
Inabot ko ang aking kamay ko ulit. Tiwalang-tiwala parin ako sa kanya.
Ngumiti siya. At ang ngiti niyang yun, parang ang saya niya para sa akin.
Kahit nanginginig ang mga kamay ko.
Sa hawak lang ni Kuya ng aking kamay, na-ikampante ko ang aking sarili. Napatango ako sa kanya.
Sa paglabas ko ng sasakyan, lalo kong hinigpitan ang hawak sa mga kamay ni kuya. Sinalubong kaagad ako ng flash nang camera. Biglang nagkaroon ng commotion sa likuran namin. Yung mga media na halos mahirapan ang security na pigilan sila.
“Huwag kang lilingon. Look forward Charm.”
Napatango ako sa kanya.
Maraming tao ang naghihintay sa labas ng simbahan. Naglakad kami ni Kuya with escort ng mga security.
Sana maglaho na lamang ako bigla! Yung tipo na para kang bula. Wala na. Disappear na.
Pero… NO! I must do this!
Wag kang duwag Charm!
Di ko tatalikuran ang kapatid ko.
Ano ‘to? Imagine kapag tinakbuhan ko ang event na to bigla. Yung balita na runaway bride? Naks naman.
Si Jeff tinakbuhan ng bride niya?
At sa tingin ko te-trending yan kapag nagkataon.
Namalayan ko na lamang ang sarili ko na namangha sa ganda ng pagkaka-ayos ng simbahan.
Labas pa lang ang ganda na! Paano pa kaya sa loob?
Nagliliparang white feathers at petals ng rosas. Parang umuulan nang ganoon sa simbahan.
Ay wow! Ang gastos nito. Sobra.
Larong pinagkagastusan para di halatang laro lang to.
Sarado yung pinto ng simbahan. Lahat ng mga tao na nasa labas ang mga mata nila'y sa akin nakatuon. Ngayon lang ba sila nakakita ng ikakasal?
Tsk. Matutunaw po ako! Please lang.
“Charm?”
“I'm fine Kuya.”
“Huh?” Halatang di nakumbinsi sa sinabi ko.
“Whooooo! Ang totoo niyan, sobra na akong kinakabahan. Parang namamanhid na ako Kuya sa sobrang kaba. Parang totoo na ikakasal ako.”
“Halata. Your hands were cold as an ice. Lalo na kung aalisin natin ang gwantes! You're trembling too.” Napilitin ako ngumiti.
“Siguro Kuya naninibago lang ako sa dami ng tao. Di ako sanay na madaming tao ang nakatingin sa akin. At feeling ko din Kuya bigla tayo nag teleport sa Alaska.”
Kahit ten o’clock pa lang nang umaga at tirik na tirik ang araw, feeling ko nasa Alaska talaga ako eh.
Ganoon ang nararamdaman ko. Saka parang may drummer na nagkokoncert sa puso ko.
“Can I leave you here? Kaya mo ba maglakad mag-isa? Don't worry, aantayin kita sa gitna ng aisle.”
“Kuya.”
“Kaya mo yan Charm.” Saka niya binitiwan yung kamay ko. Then, tinalikuran ako.
Binitiwan ni Kuya ang kamay ko?
Lalo nga akong natakot.
Parang lalamunin na ako sa kaba. Yung bulaklak na hawak ko parang mafo-froze na sa sobrang lamig.
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]
Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s