Burying the Dead
Tatlong araw lamang ang itinagal ng burol ni lola dahil pinutol ko na ang munting pag-asang may mga ka-anak pa kaming gustong masilayan siya sa huling sandali.
Sa loob ng dalawang araw ay apat na tao lamang ang paulit-ulit kong nakikita- si Gabby kasama ang mga magulang nito. Pa minsan-minsan ay nahahagilap ng paningin ko ang bagong salta sa lugar namin— nagugulat, nanginginig, natatakot pagkatapos ay tatakbo palayo. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari sa kanya at wala na rin akong balak pa na alamin basta ba't hindi niya pinapakialaman ang buhay ko.
Habang unti-unting binababa ang kabaong ni lola sa huli niyang himlayan ay pakiramdam ko tila nauupos akong kandila. Gusto kong umiyak pero tila naubos na ang tubig sa aking katawan dahil wala nang lumalabas sa aking mga mata. Ramdam ko na rin ang pamimigat ng aking mga talukap hindi dahil sa antok ngunit dahil sa pamamaga ng mga ito.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin pagkatapos nito. Uuwi ba ako sa bahay? Magkukulong sa opisina ni lola? Tatawag sa insurance company? Mag drop out sa school? Ang gulo ng utak ko. Kung pwede lang sumama kay lola sa hukay ay ginawa ko na. Pero bakit nga ba hindi pwede? Hindi nga ba pwede? Buhay ko ito, ako ang magsasabi kung kailan ko ito maaaring tapusin.
"Faith, anong ginagawa mo!"
Tila hinila ng liwanag ang kaluluwa ko pabalik sa aking katawan dahil sa sigaw na iyon ni Tita Liz. Maging ang mga nag aayos sa libingan ni lola ay natigil sa kanilang ginagawa.
"Faith naman!" umiiyak na wika ni Gabby. Hawak niya ang kanang kamay ko habang nakaalalay sa likod ko si Tito Marcus.
"Ang mabuti pa ay umuwi na tayo," pinal na sabi ni Tito.
Umayos ako ng tayo at mariin na pumikit. "Hindi naman ako t-atalon," pumiyok ako sa huling salita. Bakas ang pagsisinungaling. "Hihintayin ko lang na matapos i-semento ang libingan ni lola."
"Sasamahan na kita, Faith," ani Gabby.
Umiling ako. "Gusto ko sanang mapag-isa muna, Gab. Huwag kayong mag-alala, wala akong g-gagawing masama."
Rinig ko ang malalim na buntong hininga ni Tita Liz. "Mag hihintay kami sa sasakyan, Faith."
Gusto ko mang umalma ay hinayaan ko nalang dahil sila na ang magiging legal guardian ko, papeles nalang ang kulang.
Pagak akong natawa pagkatapos tumingala sa kalangitan. May dalawang bahag-hari akong nakita sa asul na kalangitan habang nagsisiyahang lumilipad ang mga ibon. Ikinatutuwa yata ng langit na makita akong naghihirap. Siguro wala nga akong magandang nagawa kaya nararapat lamang akong masaktan ng ganito, pero si Lola Kristel, ginugol niya ang buong buhay niya para tulungan ang mga taong nahihirapan, nasasaktan, at inuusig ng kanilang nakaraan. Wala siyang ibang ginawa kundi tumulong nang walang hinihinging kapalit.
Naikuyom ko ang aking mga kamao. Sandrex is a devil! Sinusumpa ko, pagbabayaran niya ang ginawa niya kay lola. Ako mismo ang mag papahirap sa kanya! Sa mga kamay ko mismo siya mamamatay. Pero kahit kamatayan ay kulang pang kabayaran sa naging kasalanan niya. Gusto ko siyang mag-hirap sa loob ng mahabang panahon hanggang sa siya na mismo ang luluhod sa harap ko at magmakaawang patayin ko nalang siya!
"Ma'am, tapos na po." Habol ko ang aking hininga habang nakatitig sa lalaking nag semento sa libingan ni lola. "Ayos lang po ba kayo?" nag aalalang tanong niya ngunit hindi ko magawang makasagot.
Naging maingay ang aking paghinga. Hindi ko maintindihan. Bakit may hawak akong pala na nakatutok sa dalawang lalaking kaharap ko ngayon."M-miss…"
Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses ngunit bago ko pa man maaninag ang kanyang mukha ay bumigay na ang aking mga tuhod. Nararamdaman ko na naman ang malaking espasyo sa aking puson na unti-unting sinasakop ang buo kong pagkatao. Sa bawat pisikal na sakit na nararamdaman ko ay dobleng sakit ang nararamdaman ng puso ko. Sa ganitong mga pagkakataon ay alam kong si Lola Kristel lang ang makakatulong sa akin at ang katotohanang iyon ay mas lalong nagpapaliyab sa galit na nararamdaman ko.
Habol ko na ang aking hininga na tila ba hindi sapat ang hanging nasa paligid. Pakiramdam ko ay dumurugo na rin ang aking mga mata dahil sa sakit.
Ayaw ko na, gustuhin ko mang intindihin ang nangyayari sa akin ay pagod na akong labanan ito. Siguro ganitong sakit rin ang naramdaman ni lola bago siya namatay kaya kung ganitong sakit rin lang ang tanging paraan para magkasama ulit kaming dalawa ay handa akong magpasakop.
Pumikit ako ng mariin ngunit bago paman ako tuluyang magpasakop sa sakit at dilim ay naramdaman ko na ang manhid sa aking pisngi. Hindi dalawa kundi tatlong magkasunod. Pinilit kong ibuka ang aking mga mata ngunit ramdam ko pa rin ang pagkahilo. May mga tinig akong naririnig ngunit hindi ko maintindihan hanggang sa naramdaman ko nalang ang lamig ng lupa sa likod ko. Nalalasahan ko na ring may kasamang dugo ang aking bawat lunok.
Pinilit kong tingnan ang mukha ng taong pilit umaalalay sa akin upang makatayo. Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya ngunit nababakas sa kanyang boses ang pinag halong takot at kaba.
"Faith!" Tanging naintindihan ko sa sigaw niya habang niyuyog ang aking balikat.
What the hell. Bakit hindi ako makapagsalita.
"Hindi, Faith. Labanan mo!"
Kumunot ang noo ko. Anong pinagsasabi ng taong ito? Ilang ulit siyang umatras. Akmang tatakbo palayo ngunit hahakbang ulit palapit sa akin.
"Huwag!" sigaw niya bago bumagsak sa lupa.
Pumikit ako ng mariin ng makitang papalapit ang katawan niya sa akin. Alam kong hindi na siya gumagalaw kaya paniguradong ako ang nag lalakad palapit sa kanya.
This is not happening, again. Nawawalan na naman ako ng kontrol sa aking katawan. Sinubukan kong damhin ang aking mga paa hanggang sa napatigil ko ito sa pag hakbang. Sunod ay pinuno ko ng hangin ang aking dibdib at pinigilang bumuga ng hangin. Naramdaman ko nalang ang paninikip ng dibdib ko hanggang sa unti-unti akong bumagsak sa lupa.
XxXCGTXxX
Do not Awaken the Devil Napangiwi ako sa sakit habang tinatanggal ang lapis na bumaon sa kaliwang braso ko. Matagal na panahon na rin nang huli akong makaramdam ng ganitong sakit at hindi ko akalaing ikasisiya pa ito ng aking sistema. Sabagay, wala pa sa tamang gulang ang katawang ito kaya mahabang panahon pa ang aking hihintayin bago maangkin ang buong kontrol dito. Ngunit hindi na rin masama, ikinalulugod ko namang gampanan ang seremonya ng tatlong alay gamit ang limitadong lakas na meron ang katawang ito. Nasuntok ko ang pader habang tinatanaw ang babaeng paika-ikang nililisan ang silid ngunit agad ding napangiti nang maramdaman ang init at maamoy ang halimuyak ng dugong nag landas sa aking kamao. Wala na ngang papantay sa halimuyak na dala ng aking huling sisidlan sa panahong ito.
Dejavu Tuluyan akong nagising ng hawiin ni Gabby ang kurtina para pumasok ang sinag ng araw. Wala na akong nagawa nang marahas niyang hilain ang kumot na itatakip ko sana sa aking mukha. "Good morning sunshine! Rise and shine! Today is the first day of being a senior!" hiyaw niya. Napaka energetic talaga niya sa umaga. Well, Gabriella is not Gabriella without an energy. Halos nakapikit pa akong bumangon nang hilahin niya ako sa kama. "C'mon, Faith. Wake up! I already texted Landon, he will be here in 10 minutes. We don't wanna miss the first day prank," wika niya sabay paikot ng kanyang mga mata. Bumuntong hininga ako. "Okey, maliligo na ako," sabi ko nalang pagkatapos ay dumeretso sa banyo. Ilang beses na akong nakapasok dito pero natutuwa pa rin talaga ako sa ayos ng kanyang mga gamit panligo. Iba't-ibang amoy ng shower gel kada araw. Kahit hindi ako tumingin sa kalendar
The New Guy "Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa akin." Hindi ko alam kung makailang ulit ko na nasabi ang mga katagang ito. Siguro ang alam ko nalang ngayon ay ang paulit-ulit na sabihin ang mga ito. I am feeling helpless. Wala akong magawa nang bumuhos ang mga pangyayaring hindi ko maipaliwanag dahil sa buong buhay ko ay hindi ko halos maisip na posibleng mangyari ito sa akin. Lakad-takbo ang ginawa ko para mas mabilis na makarating sa opisina ni lola, mabuti na lamang at nakaksunod pa rin sa akin si Levi. "Hindi ko rin maintindihan, Faith, at hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nandito ngayon," hinihingal na aniya. Huminto ako at hinarap siya. Sa uri ng katawan niya ay hindi na ako nagtaka kung bakit siya hinihingal. Nangingitim ang paligid ng kanyang kulay abong mga mata, namumula rin ang matangos niyang ilong at namamalat ang kanyang labi
Behind that Door "B-bakit? Papaanong?" Wala sa sariling nai-lapag ko ang diary ni lola sa lamesa na nandoon. Kanina pa paroon at parito si Levi at nahihilo na ako sa ginagawa niya. "Ako dapat ang mag tanong niyan," bakas ang pag pipigil ng galit sa boses niya. "Hindi ko rin alam, Levi. Ngayon ko nga lang rin nalaman na may kwarto pa pala rito," depensa ko. Sa totoo lang ay bihira akong naglalagi sa opisina ni lola. Hindi ako katulad niya na naniniwala sa mga espirito, other dimensions, higher vibration at kung ano-anong pang kababalaghan na kinu-kwento niya. Ang opisinang ito ay isang napakalaking kalokuhan para sa akin. "Alam mo bang pinilit lang ako ng mga magulang ko para pumunta rito." Tumigil siya at hinarap ako. "Pinapunta nila ako rito pagkatapos dumating ng isang sulat galing sa Lola mo, Faith." "Kung gano
What happened in 1995 Pinagmasdan ko ang susing binigay sa akin ni Atty. Ocampo kahapon. Mukha lamang itong ordinaryong susi kung titingnan maliban lamang sa gintong letrangMna naka ulit dito. Ang sabi ni attorney ay binigay ito ni Lola sa kanya dalawang buwan na ang nakalipas at maaari lamang itong mapunta sa akin kapag namatay na siya. Ang opisina ay malilipat sa pangalan ko tatlong buwan simula ngayon, ngunit ang pinagtataka ko lang ay bakit sa nag ngangalang Benedict Marshall nakapangalan ang bahay ni lola gayong kahit kailan ay hindi ko naman nakita ang taong iyon. Maging sa burol ni Lola ay hindi man lang ito nagpakita. Imposible namang hindi nito nabalitaan ang kamatayan ni Lola gayong nasa pahayagan ito at napabalita rin sa telebisyon. Natigil ako sa pag iisip nang bumukas ang pinto ng sekretong kwartong ito at pumasok ang bagong ligong
To See is to Believe "Wala bang na ikwento sa'yo ang lola mo tungkol kay Teodore, Faith?" Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha pagkatapos ay sunod-sunod na umiling. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko. Kung tutuusin naman ay napaka-imposible nang lahat ng ito.Napaka moderno na ng panahon ngayon, makabago na ang mga teknolohiya at halos lahat ay kaya nang sagutin ng siyensya, kaya ang lubos na kailangan ko ngayon ay tulong ng isang magaling na sikolohista. "Faith, are you listening?" Umiling ulit ako at sinalubong ang mga tingin niya. "Paano tayo nakakasiguro na totoo nga ang lahat ng nakasulat d'yan?" "Kaya mo bang ilagay sa alanganin ang buhay ni Gabby para lang makasigurado?" Mapakla siyang natawa pagkatapos ay tuminga. Humugot ako ng malalim na hininga nang maramdaman ang bara sa aking lalamunan, parang maiiyak na nama
I know What You Did Last Week Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman ang mahinang alog sa balikat ko. Nagtataka akong tiningnan ni Gabby na kasalukuyang naka upo sa gilid ng kama ko. "Are you okay?" Umatras ako nang akmang hahawakan niya ang aking noo. Agad rumehistro ang pagtataka sa mukha niya. Imbes na sumagot ay tumakbo ako papuntang banyo at doon umiiyak.Mas lalo pa akong humagulgol nang maamoy ang lavender scent sa buong banyo. Lunes na naman ba ngayon? Napasabunot ako sa sarili kong buhok. At pabagsak na naupo sa malamig na sahig ng banyo. Ano na naman ang ginawa ko sa loob ng limang araw? Gusto kong iuntog ang ulo ko sa pintuan habang humagulgol nang dumaan ang matinding kaba sa dibdib ko. "Faith, what's happening to you?" iritableng aniya hab
Gabby knows "Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko alam kung panunumbat ba ang nakikita sa mga mata ni Levi ngayon, pero totoong nasasaktan ako sa ginagawa niya. Siya nalang kasi ang inaasahan kong masasandalan ko ngayon pero pakiramdam ko ay sinisisi niya ako sa mga nangyayari. Ang dami kong gustong itanong sa kanya,sobrang dami kong gustong sabihin at isumbong sa kanya pero sa reaksyon na nakikita ko sa mga mata niya ay parang unti-unting nawawala ang pag asang mayroong nalang ako ngayon. Tuluyan akong nanlumo nang narinig ko ulit ang marahas na pag hugot niya ng malalim na hininga. Ayun na naman yung pakiramdam na tila pabigat ako sa kanya. Na napipilitan lang siyang makita ako dahil sa diary na nabasa niya sa library ng lola ko. Akmang tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang tumikhim. "Noong hinalikan mo ako, hindi m