Do not Awaken the Devil
Napangiwi ako sa sakit habang tinatanggal ang lapis na bumaon sa kaliwang braso ko. Matagal na panahon na rin nang huli akong makaramdam ng ganitong sakit at hindi ko akalaing ikasisiya pa ito ng aking sistema.
Sabagay, wala pa sa tamang gulang ang katawang ito kaya mahabang panahon pa ang aking hihintayin bago maangkin ang buong kontrol dito. Ngunit hindi na rin masama, ikinalulugod ko namang gampanan ang seremonya ng tatlong alay gamit ang limitadong lakas na meron ang katawang ito.
Nasuntok ko ang pader habang tinatanaw ang babaeng paika-ikang nililisan ang silid ngunit agad ding napangiti nang maramdaman ang init at maamoy ang halimuyak ng dugong nag landas sa aking kamao. Wala na ngang papantay sa halimuyak na dala ng aking huling sisidlan sa panahong ito.
Sinundan ko ng tingin ang babaeng alay na nagpupumilit pa ring tumakas para sa kanyang buhay. Ang dumurugong kaliwang braso at kanang binti niya ang pinakamagandang tanawin sa aking mga mata. Ang bagsak niyang mga buhok na aabot hanggang baywang ay sumusunod sa bawat galaw niya. Natutukso tuloy akong kalbuhin iyon o hindi kaya ay buhusan ng gasolina kapag naabutan ko ulit siya.
"Saklolo! Tulungan ninyo ako!" sigaw niya habang binabaybay ang hallway palabas ng gusali.
Naririndi ako sa bawat sigaw niya ngunit may bahagi sa pagkatao ko ang natutuwa habang sumisigaw siya sa sakit. Ang bawat sigaw ng kanyang pasakit ay musika sa aking tainga. Hindi ko akalaing ganito kalaki ang pinagbago ko sa loob ng maikling panahong pagkakakulong ko sa lamparang na iyon. Hindi ko rin alam kung anong klaseng mahika ang ginawa ng magkapatid na iyon para magulo ng ganito ang pananaw ko sa hinaharap.Ang bawat galaw at kilos ko'y palaging may pag alinlangan, kahit na ang simpleng pag paslang sa babaeng ito ay nahihirapan pang sumunod ang buong pagkatao ko.
Ayaw kong maghintay ng tatlo pang buwan bago isagawa ang bawat alay. Nais kong kapag dumating ang takbang panahon na iyon ay handa na ang lahat para sa huling seremonya.
Napasipol ako nang makitang nadapa siya. Halos tatlong hakbang nalang sana ay makakalabas na siya sa gusaling ito, naglalampa-lampahan pa. Nag da-dalawang isip na tuloy ako kung ako ang papatay sa kanya o ang katangahan niya.
Mas lalo ko pang binagalan ang paglalakad habang nina-namnam ang kanyang bawat hikbi. Yumuko ako nang makarating sa kanya at awtomatikong napangisi sa amoy ng dugong nagmumula sa kanyang dibdib. Isang dakot nalang sana ay matatapos na ang lahat ng ito pero ang musika ng kanyang hinagpis ay pinaliligaya ako.
"P-lease, p-arang awa m-mo na..."
Tila liyo akong napa atras. Hindi ko akalaing may ganitong lakas ang katawang ito upang baguhin ang itinakda. Nakakatuwa, ang huling henerasyon pa ang may natatanging lakas. Nararapat lamang nga na ito ang aking magiging huling sisidlan.
Nanginginig ang mga kamay ko na nababalot ng dugo. Nag unahang bumagsak ang aking mga luha kasabay ng panginginig ng aking mga labi.
"P-pa.. Pa-parang awa mo na, hu-wag mo..."
"Gab... anong nangyayari?" Kahit ako mismo ay hindi ko na marinig ang aking sinabi.
Hindi ko alam kung lalapit ba ako sa kanya. Natatakot ako. Natatakot ako na baka ako ang may gawa ng lahat ng ito.Hindi ko na naman maigalaw ang aking katawan. Anong nangyayari sa akin?
………………………………………………………………………………………………
"Oh my God, Faith! Wake up!"
Napabalikwas ako ng bangon at sinalubong ako ng nag aalalang mukha ni Tita Liz. Giniya ko ang aking mga mata at purong puti ang aking nakikita.
Pisti! Nasaan ako?
"Sinugod ka namin sa hospital, Faith. Are you okey?" nag aalalang tanong niya.
Ramdam ko ang bawat butil ng pawis sa aking noo pati ang mabilis na pag tibok ng aking puso na tila ba galing sa mahabang pag takbo. Ramdam ko rin ang bawat laway na dumadaan sa aking lalamunan sa bawat pag lunok na ginagawa ko. Ramdam kong buhay na buhay ako sa loob ng katawang ito.
"Faith, are you okey?" ulit na tanong ni tita.
Hindi ko alam kong tatango ba ako o iiling, sa huli ay nanginginig akong yumuko habang kinukuskos ang dulo ng aking kumot.
"N-nasaan si Gabby, Tita?" Hindi ko maiwasan ang panginginig ng aking labi kaya kinagat ko ito.
"Nasa kabilang kwarto lang siya. Kinakausap ang lalaking kasama mong sinugod dito sa hospital." Napapikit ako ng mariin. It's a relief.
"Anong nangyari, Faith? Nakarinig kami ng sigaw kaya pumasok ulit kami ng sementeryo and the two of you were bleeding," bahagyang tumaas ang kanyang boses ngunit nandoon ang pag-aalala.
Umiling ako. Hindi ko maintindihan kong anong nangyayari. Imposibleng panaginip lang ang nangyari sa sementeryo dahil narito ako ngayon sa hospital.
"Kailangan kong makausap ang lalaking kasama ko, Tita." Nagpumilit akong bumangon ngunit pinigilan niya ako.
"Later, hija. Kinakausap na siya ng mga pulis. Nandoon rin ang Tito Marcus mo para umalalay." Bumalik sa pagiging maingat ang kanyang boses.
Napalunok ako. Paano kapag totoo ngang sinalakay ko ang lalaking iyon kanina? Siguradong hindi tatanggapin ng pulis ang bersyon ng estorya ko.
Nabaling ang atensyon ko sa bumukas na pinto.
"It's all done, Mom. May nag tangkang magnakaw kay Faith. Mabuti nalang at dumating si Levi para mag help," wika ni Gabby pagkatapos ay umupo sa tabi ko. "Are you okey? Your eyes and nose were bleeding," bakas ang pag aalala sa boses niya.
Halos hindi ako makatingin ng diretso kanino man sa kanila. Naguguluhan ako sa mga nangyayari sa akin. Ngunit bilang sagot ay marahan akong tumango. Gusto kong yakapin si Gabby pero natatakot ako dahil sa panaginip ko kanina. Lahat ng iyon ay klaro pa sa aking isipan na tila ba totoong nangyari lahat ng iyon.
Pumasok ang doktor at may mga check up na ginawa sa akin. May mga tanong din siya ngunit wala ako sa tamang huwisyo na sumagot. Naglalakbay ang utak ko sa nangyari sa sementeryo hanggang sa panaginip ko kanina. Mula sa bawat hakbang na ginawa ko hanggang sa amoy ng dugo ay mukhang totoo. Litong-lito ang isip ko, at kapag nag tagal pa na ganito ay baka may masaktan ako na isa sa kanila.
XxXCGTXxX
Dejavu Tuluyan akong nagising ng hawiin ni Gabby ang kurtina para pumasok ang sinag ng araw. Wala na akong nagawa nang marahas niyang hilain ang kumot na itatakip ko sana sa aking mukha. "Good morning sunshine! Rise and shine! Today is the first day of being a senior!" hiyaw niya. Napaka energetic talaga niya sa umaga. Well, Gabriella is not Gabriella without an energy. Halos nakapikit pa akong bumangon nang hilahin niya ako sa kama. "C'mon, Faith. Wake up! I already texted Landon, he will be here in 10 minutes. We don't wanna miss the first day prank," wika niya sabay paikot ng kanyang mga mata. Bumuntong hininga ako. "Okey, maliligo na ako," sabi ko nalang pagkatapos ay dumeretso sa banyo. Ilang beses na akong nakapasok dito pero natutuwa pa rin talaga ako sa ayos ng kanyang mga gamit panligo. Iba't-ibang amoy ng shower gel kada araw. Kahit hindi ako tumingin sa kalendar
The New Guy "Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa akin." Hindi ko alam kung makailang ulit ko na nasabi ang mga katagang ito. Siguro ang alam ko nalang ngayon ay ang paulit-ulit na sabihin ang mga ito. I am feeling helpless. Wala akong magawa nang bumuhos ang mga pangyayaring hindi ko maipaliwanag dahil sa buong buhay ko ay hindi ko halos maisip na posibleng mangyari ito sa akin. Lakad-takbo ang ginawa ko para mas mabilis na makarating sa opisina ni lola, mabuti na lamang at nakaksunod pa rin sa akin si Levi. "Hindi ko rin maintindihan, Faith, at hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nandito ngayon," hinihingal na aniya. Huminto ako at hinarap siya. Sa uri ng katawan niya ay hindi na ako nagtaka kung bakit siya hinihingal. Nangingitim ang paligid ng kanyang kulay abong mga mata, namumula rin ang matangos niyang ilong at namamalat ang kanyang labi
Behind that Door "B-bakit? Papaanong?" Wala sa sariling nai-lapag ko ang diary ni lola sa lamesa na nandoon. Kanina pa paroon at parito si Levi at nahihilo na ako sa ginagawa niya. "Ako dapat ang mag tanong niyan," bakas ang pag pipigil ng galit sa boses niya. "Hindi ko rin alam, Levi. Ngayon ko nga lang rin nalaman na may kwarto pa pala rito," depensa ko. Sa totoo lang ay bihira akong naglalagi sa opisina ni lola. Hindi ako katulad niya na naniniwala sa mga espirito, other dimensions, higher vibration at kung ano-anong pang kababalaghan na kinu-kwento niya. Ang opisinang ito ay isang napakalaking kalokuhan para sa akin. "Alam mo bang pinilit lang ako ng mga magulang ko para pumunta rito." Tumigil siya at hinarap ako. "Pinapunta nila ako rito pagkatapos dumating ng isang sulat galing sa Lola mo, Faith." "Kung gano
What happened in 1995 Pinagmasdan ko ang susing binigay sa akin ni Atty. Ocampo kahapon. Mukha lamang itong ordinaryong susi kung titingnan maliban lamang sa gintong letrangMna naka ulit dito. Ang sabi ni attorney ay binigay ito ni Lola sa kanya dalawang buwan na ang nakalipas at maaari lamang itong mapunta sa akin kapag namatay na siya. Ang opisina ay malilipat sa pangalan ko tatlong buwan simula ngayon, ngunit ang pinagtataka ko lang ay bakit sa nag ngangalang Benedict Marshall nakapangalan ang bahay ni lola gayong kahit kailan ay hindi ko naman nakita ang taong iyon. Maging sa burol ni Lola ay hindi man lang ito nagpakita. Imposible namang hindi nito nabalitaan ang kamatayan ni Lola gayong nasa pahayagan ito at napabalita rin sa telebisyon. Natigil ako sa pag iisip nang bumukas ang pinto ng sekretong kwartong ito at pumasok ang bagong ligong
To See is to Believe "Wala bang na ikwento sa'yo ang lola mo tungkol kay Teodore, Faith?" Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha pagkatapos ay sunod-sunod na umiling. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko. Kung tutuusin naman ay napaka-imposible nang lahat ng ito.Napaka moderno na ng panahon ngayon, makabago na ang mga teknolohiya at halos lahat ay kaya nang sagutin ng siyensya, kaya ang lubos na kailangan ko ngayon ay tulong ng isang magaling na sikolohista. "Faith, are you listening?" Umiling ulit ako at sinalubong ang mga tingin niya. "Paano tayo nakakasiguro na totoo nga ang lahat ng nakasulat d'yan?" "Kaya mo bang ilagay sa alanganin ang buhay ni Gabby para lang makasigurado?" Mapakla siyang natawa pagkatapos ay tuminga. Humugot ako ng malalim na hininga nang maramdaman ang bara sa aking lalamunan, parang maiiyak na nama
I know What You Did Last Week Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman ang mahinang alog sa balikat ko. Nagtataka akong tiningnan ni Gabby na kasalukuyang naka upo sa gilid ng kama ko. "Are you okay?" Umatras ako nang akmang hahawakan niya ang aking noo. Agad rumehistro ang pagtataka sa mukha niya. Imbes na sumagot ay tumakbo ako papuntang banyo at doon umiiyak.Mas lalo pa akong humagulgol nang maamoy ang lavender scent sa buong banyo. Lunes na naman ba ngayon? Napasabunot ako sa sarili kong buhok. At pabagsak na naupo sa malamig na sahig ng banyo. Ano na naman ang ginawa ko sa loob ng limang araw? Gusto kong iuntog ang ulo ko sa pintuan habang humagulgol nang dumaan ang matinding kaba sa dibdib ko. "Faith, what's happening to you?" iritableng aniya hab
Gabby knows "Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko alam kung panunumbat ba ang nakikita sa mga mata ni Levi ngayon, pero totoong nasasaktan ako sa ginagawa niya. Siya nalang kasi ang inaasahan kong masasandalan ko ngayon pero pakiramdam ko ay sinisisi niya ako sa mga nangyayari. Ang dami kong gustong itanong sa kanya,sobrang dami kong gustong sabihin at isumbong sa kanya pero sa reaksyon na nakikita ko sa mga mata niya ay parang unti-unting nawawala ang pag asang mayroong nalang ako ngayon. Tuluyan akong nanlumo nang narinig ko ulit ang marahas na pag hugot niya ng malalim na hininga. Ayun na naman yung pakiramdam na tila pabigat ako sa kanya. Na napipilitan lang siyang makita ako dahil sa diary na nabasa niya sa library ng lola ko. Akmang tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang tumikhim. "Noong hinalikan mo ako, hindi m
Ako ba? Maka ilang ulit akong lumunok bago pinulot ulit ang laptop sa sahig. Mabuti nalang at hindi nila napansin ang ginawa ko. "Okay ka lang ba?" Dinig kong tanong ni Levi pero hindi ko alam kung para ba 'yon sa akin o kay Gabby. Natatakot rin akong lumapit sa kanya dahil baka may nagawa nga akong hindi maganda nitong nakaraang araw kaya naging ganito bigla ang pakikitungo niya sa akin. Natigil ako sa pagwawalis nang mapansin ang pamilyar na libro sa ilalim ng single coach sa gilid ng pinto. Yumuko ako roon at inabot iyon. Ganoon nalang ang gulat ko ng makitang diary iyon galing sa opisina ni Lola. Humarap ako kay Levi bitbit ang libro. "Lev—" "What the fuck! I already burned that fucking stuff!" Kumunot ang noo ni Levi na napatitig kay Gabb