Itinulak niya ako papasok sa sirang bahay dahil wala akong balak maglakad kasama niya. Kunot-noo kong binagtas ang maputik na daan. Wala akong sapin sa paa dahil sino ba naman ang magsusuot ng pumps habang nakaratay sa isang hospital bed? Kung hospital bed nga ba ang pinanggalingan ko.
"Bilisan mo!" pag-angal niya habang itinutulak ako gamit ang baril niya. "Magkano kaya kita maibebenta? Mukha kang mahina that's why I doubt na mahal ang halaga mo," palaisipan niya na para bang patabaing baboy lang ang kinakausap niya. Anong karapatan niyang ipagbili ako? Hindi niya naman ako pag-aari!
Nakarating kami sa harap ng isang bahay na sira-sira ang mga bintana pero may terrace. Kulay puti ang bahay at hindi mo aakalaing may titira pa roon dahil sa malubhang kalagayan. American-style ang bahay na ito pero gawa sa bato ang karamihan.
I thought he's going to save me! 'Yon pala ay siya ang makikinabang sa akin!
"Bilisan mo, pitcher girl!" sigaw niya at itinulak ako sa unang baitang ng hagdan papunta sa pinto ng bahay. "I wonder how you survived using a pitcher and a tray," takang sabi niya at napatingala pa. "That's pretty cool."
Nakaisip ako ng magandang ideya sa kung paano ako makakatakas sa leather man na ito. Nabanggit niya narin ang pitsel na hawak ko, ihampas ko nalang kaya sa kan'ya?
Agad akong humarap sa kanya para sana ihampas sa ulo niya ang pitsel na hawak ko pero nang ihahampas ko na ito ay agad niyang napigilan ang kamay ko. Hinawakan niya ito nang mahigpit hanggang sa mabitawan ko ito.
"Not so fast, missy..." nakangisi niyang saad.
I groaned in pain. I didn't know that he's strong as fuck.
"Let go! Bastard!" I yelled. Agad niya naman akong binitawan at itinulak ulit papasok sa bahay niya. Pero dahil nasa hagdan nga pala kami, nakalimutan kong humakbang kaya nadapa ako at tumama ang siko ko sa baitang. Bwisit! Wala na bang mas imamalas ang araw ko?!
Pinulot ko ulit ang pitsel na hawak ko. Baka magamit ko ito bilang self defense. Baka.
"Walk," he commanded while poking me with his gun.
"Wait, bastard. Can't you see that I'm struggling here?" I exclaimed, getting irritated second by second.
Hindi pa ako nakakatayo ay may babae nang sumulpot sa pinto. Nakangiti siya kay Leatherman nang pagkalawak-lawak at parang sobrang tagal nilang hindi nagkita. I think they're couples.
"Baby!" sigaw ng babae at tumakbo palapit kay leatherman. "I missed you!"
The guy chuckled. "I missed you, too."
Lumambitin ang babae sa braso ng lalaki at naglambingan na sila. I can say that the girl is pretty. Mahaba ang chocolate brown niyang buhok kagaya ng sa lalaki. Hanggang balikat naman ang buhok niya at may bangs pa siya. Mahaba ang pilik mata niya at mapula ang labi niya kagaya ng sa lalaki. So, the best way to look like couple is to look like siblings, huh?
Ito na ang chance ko para makalayo! Habang naglalampung- Uhm, PDA pa sila, dali-dali akong tumayo at nagtatakbo palayo. Nang makalayo ako ay agad akong nagtago sa isang halamanan.
Oh, shit! I can feel my heart beating so fast. Parang may nagkakarerahan, parang may nagtatambol, parang may nagmamartsa. Agad akong napahawak dito at nakaramdam ng kirot. Shit, nasobrahan yata ako sa takbo. It took a little while before it could settle.
"At sa tingin mo makakatakas ka?" Muntik nang lumabas ang puso ko mula sa ribcage ko nang marinig ulit ang boses niya. Ang boses ni Leatherman. Ugh! Nasundan niya ako! I thought nakalayo na ako.
Really? What's happening with the world now?!
"I want beef steak, baby!" The girl twinkled her eyes. She's the jolliest girl I've ever met and it's really irritating.
Lalo na kung ang pinag-uusapan nila ngayon ng asawa or boyfriend or whatsover niya kung anong kakainin nila kapag naibigay na nila ako sa Fascists.
Ano na bang nangyari sa bansa at bakit nagkaganito na ang mga tao? Ano na bang taon ngayon?
"Babe, siguradong matutuwa si Leader kapag nakita niya ang nahuli mong isda..." The jolly girl giggled.
"Yeah, malas nga lang natin dahil dilis ang nahuli ko. Pero pwede nang pang laman-tiyan," sagot ni Sijrik.
Nakarating kami sa second floor at may dalawang lalaking nakatalikod mula sa amin. Naghahasa ng katana ang isa habang naglilinis naman ng sniper ang isa.
Ang naghahasa ng katana ay malaki ang katawan. Lumingon sila pareho sa amin at nang makita ako ni muscleman ay ngumisi siya na para bang nakakita ng beef jerky.
Sumunod na lumingon ang lalaking mas payat na naglilinis ng sniper. Nakasalamin siya at nagulat pa nang makita ako. Kumunot naman ang noo ko sa kanya.
"Nasa kwarto si Leader. Sigurado akong matutuwa 'yon kapag nalaman niyang nakahuli kayo," sabi ni Muscleman at itinulak ulit ako ni Sijrik para ipagpatuloy ang paglalakad sa hallway.
"Baby, hihintayin nalang kita rito. You know, Leader and I are not in good terms." Nalukot ang mukha ni Jolly girl nang mapahinto kami sa isang puting pintuan na may kulay pulang ekis sa gitna. Parang pintura ang ipinansulat dito.
Kumatok muna si Sijrik sa pinto bago ito buksan. Pagkabukas na pagkabukas nito ay agad niya akong itinulak pababa sa sahig kaya sumubsob ako rito. Nag-ingay ang hawak kong pitsel at tray na dahilan para tumigil sa pag-hum ang lalaking nakaupo sa swivel chair. Pamilyar ang kinakanta niya pero hindi ko talaga maalala kung ano 'yon.
Tiningnan ko nang masama si Sijrik na nakangisi na sa akin ngayon.
"Are you even familiar with the word gentle?!" iritado kong tanong sa kanya.
Unti-unting humarap ang tinatawag nilang leader sa akin at napansin ko ang scar sa noo niya. Is he a fan of Harry Potter? Hindi nga lang lightning bolt ang nasa noo niya kung 'di straight na hiwa na umabot pa hanggang sa kilay niya.
"What do we have here?" His voice sent shivers down my spine. His voice was low and hoarse.
"I found her outside the safe zone fighting with two zombies using her pitcher and tray. We can sell her at the Fascist's Market... What do you think?" This Sijrik bastard suggested.
Nag-warn na sa akin si Isaiah na may mga grupo ng mga tao na nanghuhuli ng mga taong hindi pa infected para ipagbili sa mga namumuno ngayon pero nahuli pa rin ako!
"Hmm... A pitcher and a stainless tray." His voice vibrated and his Adam's apple protruded as he spoke.
"Maglalagay na ba ako ng gas sa van para ihatid ang babaeng 'to roon?" tanong ni Sijrik at hindi makatingin nang diretso sa leader.
"No. Not yet," bulong ng leader habang pinag-aaralan ang itsura ko. "Bakit parang galing ka sa hospital?"
Napatingin din ako sa suot ko. Nakahospital gown lang ako at nakayapak ang paa. May mga galos ako kung saan-saan, kagagawan ng bwisit na Sijrik na 'to.
"I don't know." I shrugged. Hindi ko talaga alam. Ang building na 'yon ay hindi hospital. Hindi mukhang hospital. Mukhang hotel.
The leader's forehead creased. Pati ang scar sa noo niya ay nagusot.
"Potential?" tanong niya na nagpagulo sa akin. Ano bang pinagsasabi niya?
Lumingon siya kay Sijrik. Tingin ko ay hindi ako ang kinakausap niya kaya lumunok nalang ako ng tatlong beses. The air here is suffocating. I really don't like them.
Sijrik nodded his head. "I think so. Fighting zombies with a pitcher is quite hard." Nilingon niya ako. "She's a speed fighter."
Speed what? Ano bang pinag-uusapan ng mga 'to?
"Good. We don't have one." He gazed at me making me nervous. What the heck are they talking about?
Agad akong itinayo ni Sijrik at inakay palabas ng silid. Kung kanina ay tinutulak-tulak ako, ngayon ay para na akong babasaging pigurin sa harap niya.
Paglabas namin ay nginitian niya ako. "Welcome to the squad, speed fighter." He smiled sheepishly.
Kumunot ang noo ko. Wala talaga akong naiintindihan sa mga nangyayari. Somebody should explain it now!
Naglabasan ang tatlo pa nilang kasama. Sina muscleman, Jolly girl at Neutron.
"Beef Jerky!" Jolly girl shouted in joy.
"Hmm, nagke-crave ako sa dumplings," sabi naman ni Muscleman habang hinihimas pa ang tiyan niya.
Neutron looked at me worriedly. "Collier..." he muttered.
My eyes widened. "Kilala mo ako?" gulat kong tanong sa kanya.
Nag-iba ng direksyon ang paningin niya. "Of course."
"T-Tell me, nasaan ang family ko? Nasaan ako? Anong nangyari? Bakit nagkaganito ang lahat?" I asked. Sobrang dami kong gustong itanong pero hindi ako sigurado kung kilala niya ba talaga ako at kung masasagot niya ba talaga ang mga tanong ko. "Bakit mo ako kilala? Sino ka? Close ba tayo?" patuloy ko sa pagtanong.
Seriously, init na init na talaga ako sa suot ko dahil pinuno nila ng leather ang katawan ko. "Dudulas lang ang ngipin ng mga zombies d'yan kaya maganda kung puro leather ang suot mo," sabi ni Cedrick habang matamang nakatingin sa akin. Nanliliit ang mga mata niya at nakalagay pa ang dalawang daliri niya sa chin niya na para bang iniisip kung may kulang pa ba. Unlike Maximus, Cedrick's body is leaner and slimmer. Sakto lang ang kulay niya. Hindi sobrang puti o sobrang brown. His nose is pointed and his lips are red. "At hindi masakit sa mata, di gaya ng suot mong hospital gown kanina," dugtong naman ni Celine habang inaayos ang collar ng leather jacket na suot ko. Pinahiram niya ako ng spaghetti strap sando,
Naglakad ako patungo sa kinaroroonan ni Pisces. Patuloy kong iniisip ang mga bagay tungkol sa akin.Sinong mag-aakalang may nakakakilala sa akin at inakalang patay na ako pitong taon ang nakararaan?"Pisces..." I knocked on his door thrice.Walang sumagot. May narinig ako mula sa loob ng pinto pero hindi ko gaanong marinig kaya inilapit ko ang tenga ko sa pinto."Do not forget me even when I'm gone..." Isang tinig ang narinig ko.Isang lumang kanta pero may mapait na ibig sabihin."Remember me, do not forget..." Maganda ang boses niya...H
Ang akala ko ay mabilis lang kaming makakarating sa north wing pero nagkamali ako!Naglakad lang kasi kami. Kapag daw ginamit ang sasakyan ay mataas ang possibility na mawalan kami ng gas at hindi naman namin pwedeng iwan ang sasakyan. Kaya iniwan nila sa garahe ng lumang bahay ang sasakyan at iba pang gamit at siniguradong hindi makikita ng mga hunters. Nakita ko ang paglock nila no'n at sinisiguro akong walang makakanakaw do'n.Sa paglalakbay ay unti-unti ko silang nakilala."Sa taas..." Mahinang usal ni Pisces na nasa gitna namin. Kaagad na bumaril si Cedrick sa taas na parte ng kagubatan. Alerto ang lahat ngunit hindi naiiwasan ang pakikipagbiruan."Naaalala ko pa 'yung huling cartoon na napanood ko bago magsimu
Sandali ko pa lamang silang nakakasama ay mas lalo na akong naguguluhan. After the mention of the name Iris Aquino, the team decided to rest.We created a small tent using leaves and trunk of trees. Sa labas nito ay ang sigang hindi parin nawawala."Pahangin lang ako," saad ni Nate kahit wala namang nagtatanong kung saan siya pupunta. Hindi siya pinansin ng apat at ako lang ang napatingin sa kanya.Ramdam ko ang pagod dahil sa mahabang paglalakbay pero kahit anong gawin ko ay hindi ako dinadalaw ng antok. Dahil siguro sa alam kong anumang oras ay maaaring may sumulpot na zombies dito.Nakahiga na kaming lahat at si Nate na lang ang gumagala. Sana lang ay maging safe siya.
"Bitawan niyo ako!" sigaw ni Celine habang pilit na nagpupumiglas.Dalawang lalaki ang nakahawak sa kanya. Isang babae at si Bubble Joe naman ang nakatutok ang baril sa amin.Nakatutok din ang baril namin sa kanila."My, my, such a pretty lady. Magkano kaya ang halaga mo sa market?" My forehead creased."I thought you were a member of Fascists?" I asked them.The slutty girl laughed so hard as if something was funny."Oh, did you see our Jeepney? Ang cool ng design 'no? Parang Fascist talaga. Para dagdag takot syempre.""Bitawa
A man with a thick pair of reading glasses welcomed us as we entered the room. He slightly resembles this Nazi party leader Adolf Hitler because of his serious aura, wrinkled skin and a moustache covering his philtrum. "Cerberus Squad..." He gently bowed but he remained with his serious facade and creased forehead as if examining us."I am Yohann, A+ tier merchant of Fascist Market. It means mahahalagang tao lang ang maaaring ibenta sa akin. How may I help you?" He clasped his own hands at the top of the table covering his jet black moustache. Sandaling naagaw ng atensyon ko ang mga ulo ng zombies na nakasabit sa pader. Parang usa na nasa wood frame na isinasabit sa dingding. Napalingon din siya roon nang mapansin ang mga tingin namin doon.
"Bibili muna ako ng makakain. Ikaw Arthur, bantayan mo ang sasakyan. Samahan mo siya, Rick. Pero bumalik ka para ihatid dito yung mga beef jerky. Bubble Joe, humanap ka ng possible buyer para mapabilis ang pag alis natin dito sa market." Lumingon si Sasha kay Kira. "Ikaw, dahil wala ka namang kwentang medic, bantayan mo na lang 'tong bitch na 'to." Nakayuko lang ako habang pinipilit na takpan ang katawan ko. I'm hopeless. I can feel the involuntary shaking of my body. Wearing a little piece of cloth makes me anxious. But the thought of someone buying me to be his or her sex slave is making me sick. "Hindi ba pwedeng ako nalang ang magbantay dito?" Dumidila-dila pa si Bubble Joe habang nakatingin sa akin. "Shit, ang puti ng legs. Ako nalang ang magbabantay dito, Sasha!"
Nakarating kami sa malayo at bumungad sa amin ang iika-ikang si Celine. Kahit hirap tumakbo ay pinilit niyang lumapit sa akin para yakapin ako. Hindi ko siya niyakap pabalik pero hinayaan kong hagkan niya ako. Pagtapos niya akong hagkan ay hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko.Tumingin siya sa mga mata ko."Ayos ka lang ba? I'm sorry, Collier. Anong ginawa nila sa 'yo? Patawarin mo 'ko, please." Parang malapit na siyang umiyak. Niyakap niya ulit ako at isiniksik ang ulo sa balikat ko. Naramdaman ko ang pagkabasa ng balikat ko."Wala kang kasalanan..." walang buhay kong usal. Hindi pa rin ako maka-move on sa nangyari kay Kira. Hindi ko nakita kung paano siya binaril dahil tinakpan kaagad ni Pisces ang mga mata ko. I didn't even heard her groan in pain. Maybe she die