Jazmine
Ngayong araw ang aga kong nagising sa hindi ko malaman na dahilan. Pinipilit kong ipikit muli ang aking mga mata ngunit hindi ko na magawang makatulog pang muli. Nakatulala at nakatitig lamang ako sa kisame ng buong kwarto, hindi ko alam kung bakit nararamdaman ko na naman ang ganito.
Nakakawalang gana. Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan pagkatapos.
Aaminin kong namimiss ko na ang mga kaibigan at pamilya ko. But I don't have a choice kung hindi ang takasan panandalian ang buhay ko sa amin. Hindi ko ba talaga alam kung bakit ko nararamdaman ang ganito. Pakiramdam ko, mayroong kulang. Mayroong nawawalang parte ng aking sarili na hindi ko mawari kung ano. At hindi ko alam kung saan ito matatagpuan.
At sa hindi malamang dahilan, bigla nalang nag-uunahan sa pagpatak ang aking mga luha. Para bang may kung anong mabigat sa aking dibdib ang hindi ko makapa kung anong dahilan at saan nagmumula.
Ang tanging alam ko lamang ay nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa hindi malamang dahilan na dapat ay masaya ako.
Niyakap ko ang unan na malapit sa akin atsaka hinayaan ang aking sarili na umiyak lamang ng umiyak. Hanggang sa mawala ang sakit, hanggang maubos ang mga luha at para sa susunod ay wala nang magiging dahilan pa para ako ay lumuha.
Hindi ko rin alam kung ilang oras ako namalagi sa ganoong posisyon, dahil hindi ko narin namalayan na nakatulog na pala akong muli habang hinahayaan sa pag-iyak ang aking sarili.
Bigla akong napabalikwas ng tayo nang mapansing magdidilim na ang paligid. Nanlalaki ang aking mga mata habang nagpapalipat lipat ang tingin mula sa bintana ng kwarto, at pati na rin sa wall clock ng aking silid.
Ganun ako katagal na nakatulog?! Napapapatalak ako ng disoras sa aking sarili atsaka dali daling nagtungo sa banyo para maligo.
Hindi na ako nagtagal pa sa banyo, lumabas na agad ako at nagbihis na.
Habang nagpapatuyo ng aking buhok ay panay naman ang pag buntong hininga ko dahil sa magtatakip silim na. Pagkatapos ko sa aking buhok ay naglagay narin ako ng konting lip tint, dahil hindi ako naglalagay ng makapal na make up. Naglagay lang ako ng konting face powder at ng masiguradong okay na ang aking sarili ay nagmamadaling lumabas na ako ng aking silid.
Hinihingal na nakarating ako sa may high way, mag aabang sana ako ng masasakyang tricycle ngunit lahat ay punuan naman na. Nakakainis! Bagsak balikat na nagpatuloy nalang ako sa paglalakad habang naiiling.
Saglit akong natigilan sa paglalakad noong makita ko ang isang lalaki at babaeng masayang nagkukwentuhan at nagtatawanan. Magkahawak pa ang mga kamay na para bang ayaw nilang bitawan ang isa't isa.
Napangiti ako ng mapait sa aking sarili. Maswerte sila dahil buo sila. I mean, masaya talaga sila. Alam ng mga ito kung ano ang siyang bubuo sa kanila. Samantalang ako, heto. Sa halip na masaya at maging thankful ay mas pinili ang lumayo at hanapin ang bagay na wala namang kasiguraduhan kung mahahanap ko ba.
Muli, napahinga na naman ako ng malalim, napapikit at saka napa tingala sa kalangitan upang pigilan ang nagbabadya na namang pagpatak ng aking mga luha. Nang masigurado kong kalmado na ang aking sarili ay unti-unti ko ng iminulat muli ang aking mga mata.
Noon din ay tila ba parang naging slow motion ang lahat ng nasa aking paligid. Awtomatikong gumuhit ang malawak na ngiti sa aking mga labi, nang makita ko ang papalapit na si Chris.
Napaka lawak ng mga ngiti ko hanggang sa napahinto ito sa aking harapan. Hindi ko mapigilang mapatitig sa kanya.
Ano kayang meron at bakit sobrang napakaperpekto niya atang nilalang?
Hay jusko! Ano bang ginawa ng lalaking ito sa akin at ganun niya nalang kabilis baguhin ang bawat mood ko? Pagwawala ng damdamin ko sa loob ko.
Nagtataka naman siyang napatingin sa akin at kunwaring napalingon sa kanyang likuran para tignan kung sino o saan ako nakatingin. Gusto kong mapairap sa ginawa niya ngunit mas nanaig ang pagtitig ko sa napaka gwapo nitong itsura.
Nang marealize niya na wala naman talaga akong ibang tinitignan kung hindi siya, ay muli na itong nagbaling ng kanyang paningin sa akin, bago lumapit ito atsaka ako marahan na hinipo sa aking noo.
"Okay ka naman." Mahina ngunit rinig kong sinabi niya. "What?" Pagtataray nito nang mapansin na hindi ko parin inaalis ang aking mga mata sa kanyang mukha at parang tangang naka ngiti pa sa harapan niya.
"Baliw na yata ako." Wala sa sarili na sambit ko.
Naiiling na lamang siya atsaka ipinaypay ang kamay sa ere habang parang nandidiring nakatingin sakin. "Baliw ka talaga!"
Nagsimula na ito sa paghakbang para sa kanyang muling maglakad. Napapailing na lamang din ako sa loob ko. Hindi ko maintindihan kung bakit parang sumasabog ang damdamin ko ngayon sa saya.
"Stop smiling like an idiot. You're creepy as ever, you know that? Tss." Komento nito ng makitang nakangiti parin ako.
"Masama bang ngumiti?" Ganting tanong ko naman habang sinasabayan na rin siya sa paglakad. Ngunit tinignan lang ako nito ng masama.
"Bakit ba? Pasalamat ka nalang ikaw ang dahilan ng mga ngiti ko. Yung iba nga diyan, ginagawa na lahat mapangiti lang ako eh. Ikaw makita lang kita lumalabas na ang matamis na mga ngiti ko." Pagmamayabang ko sa kanya. Ngunit hindi ako nito pinansin at tuloy-tuloy lang sa paglakad.
Para namang nakita ko rin itong napa ngiti ngunit hindi ako sigurado kaya...
"Hoy!" Sabay kalabit ko sa may braso niya. "Ano yung nakita ko? Bakit ka nakangiti?" Paghuhuli ko rito kahit hindi ko naman talaga sigurado kung nakangiti nga ba talaga siya.
Pero...hindi eh. Nakita ko talagang napangiti siya.
"Umamin ka nga! Ba't ka napangiti?" Pangungulit ko pa. Napahinto siya sa paglakad atsaka hinarap ako.
"Ako?" Tukoy nito sa sarili.
"Hindi. Yung aling nagtitinda sa may gilid ng kalsada, siya yung tinutukoy ko." Pamimilosopo ko. "Malamang ikaw! Ikaw lang naman itong kausap ko---"
"Bakit naman ako ngingiti? Hmmm?" Putol nito sa akin dahilan para matigilan ako.
Bigla akong natamimi dahil sa pagyuko nito para maging magkalevel ang mga mukha naming dalawa. At hindi lamang iyon, mas inilapit pa nito ang kanyang mukha sakin. Iyong tipong naduduling na ang mga mata ko sa pagtitig sa kanya.
"Ahh--ehh k-kasi, ano ka ba!" Biglang singhal ko sa kanya atsaka buong pwersang itinulak ang mukha nito palayo sa akin. "Hindi mo dapat ginagawa yan! Paano kapag, ano? Kapag na...kapag na..."
"Ano?" Parang tuwang tuwa pa siya sa biglang pagiging dragon ko.
"Kapag nahalikan mo ako!!" Mabilis na bigkas ko dahilan para matahimik siya.
Napalakas yata ang boses ko. Pero ampupu bigla nalang humagalpak ng tawa. Napa poker face nalang ako habang tinitignan siya na tumatawa. May pa hawak hawak pa ito sa kanyang tiyan. Ang sarap niyang sipain at bigwasan. Nakakabwisit!
Pero infairness, ang sarap pakinggan ng tawa niya, sana palagi nalang siyang ganito kasaya. Napa close arms ako.
"Hindi ka pa tapos?" Iritableng tanong ko habang nakataas ang isang kilay. Medyo kumalma narin naman na siya at nagpupunas na ng mata na naluha dahil sa sobrang pagtawa. Ngunit alam mong nagpipigil parin ito.
"You should see your face earlier Jazmine, you look like tomato hahahaha" Hala ka hindi na po siya natapos sa katatawa.
"Ewan ko sayo! Bumili ka ng kausap mo!" Atsaka padabog na tumalikod na sa kanya papalayo. "Kabagin ka sana. Tse!!"
May saltik din pala 'yong lalaking yun. Nakakainis!!!
Kanina pa ako palakad lakad dito sa bayan ngunit nagmumukha lamang akong naliligaw. Hindi ko kasi alam kung saan pupunta, nagugutom narin ako dahil dinner time na. Naamoy ko na rin ang nagbabanguhang pagkain dito sa lansangan. Haayyyy.
May isang oras narin yata simula nang nag walk out ako dahil sa walang humpay na pagtawa ni Chris. Nasaan na kaya yung mokong na yun? Tss.
Ano bang paki ko doon? Eh pinagtatawanan lang naman ako 'non, kung hindi naman ako pagtawanan daig pa ang babaeng may dalaw sa kasungitan. Hay ewan! Hindi ko rin siya maintindihan.
Palinga linga ako sa paligid dahil hindi ko na talaga kaya pa ang gutom, maghahanap nalang ako ng may masarap na kainan. Tama! Maghahanap nalang ako. Nang siya namang may biglang humawak sa kanang braso ko at kinaladkad ako papasok sa isang mini restobar. Anak ng!
"Sa susunod wag kang nagwawalk-out tapos hahanapin mo rin naman pala ako. Tsk!" Mayabang na sabi nito atsaka ngumiti ng nakakaloko sakin. Naniningkit ang mga matang tinitigan ko siya sa mukha.
Sino ba kasi ang may sabing hinahanap ko siya? Eh siya nga itong parang kabute na basta na lamang susulpot at biglang manghihila ng braso ng may braso.
May araw ka rin saking tsonggo ka! Sabi ko sa loob ko.
Chris Panay lamang ang pag ngiti ni Jazmine sa mga taong dumadaan sa may table na kinauupuan namin. Ni hindi man lamang ako tinitignan o tinatapunan ng kahit ilang sulyap man lamang. Mukhang nainis ko yata talaga ito ng sobra kanina. Ang sarap niya kasing asarin. Nakakagaan sa feeling. Nabaling ang tingin nito sakin dahil sa waitress na kanina pa daan ng daan sa aming harapan atsaka nagpapapansin sakin. Ngumiti ako na para bang nagpapacute kay Jazmine. Sinadya ko talaga na hindi pansinin 'yung babae, ngunit isang mapakla na ngiti lamang ang iginawad nito sa akin bago napatirik ang kanyang mga mata. "Ahem!" Pigil ang aking ngiti na napatikhim ako nang muli nitong ibinaling ang kanyang mga mata sa ibang direksyon. Lumapit ako ng konti sa kanya, sakto lang para marinig nito ang boses ko. "Are you jealous?" I teased her. Awtomatiko naman at mabilis pa
Jazmine"Nagmahal kana ba? Kung oo, masaya ka ba? O naging masaya ka ba?" Kanina pa ako paikot-ikot sa higaan ko ngunit hindi parin ako dinadalaw ng antok."Hays!"Walang nagawang napabangon ako at napatingin sa orasan sa may bed side table ng kwarto ko. Eleven forty five na ng gabi at maghahating gabi na pero heto parin ako, hindi man lamang dinadalaw ng antok samantalang kanina pa naghihilik 'yung taong nasa isipan ko, panigurado."Nagmahal kana ba? Kung oo, masaya ka ba? Naging masaya ka ba? " Walangya talaga 'yung lalaking 'yun."Pwede ba patulugin mo naman ako?!!" Medyo pasigaw at iritang sabi ko kahit na wala naman akong kasama o kausap na kung sino.Muli akong nahiga at tinakpan ng unan ang aking mukha. Anong akala niya sakin? Hindi pa nagmahal sa tanang buhay ko? Ha! Hindi naman ako alien o robot ano? Tao ako tao!!"Jazmine, matul
Jazmine"Are you sure you wanna ride that one?"May pagka-alanganing tanong ko sa kanya."Hell yeah! I'd like to ride this one. Gusto mo bang masubukan mamaya?" Magiliw na tanong nito habang nagchecheck ng motorsiklo na rerentahan namin."No..?" Alanganing sagot ko naman. "I don't know how to ride a motorbike. Ikaw nalang." Dagdag ko pa at ngumiti ng alanganin.Saglit siyang natahimik at napatingin sakin. "Hmmm, alright! But I can teach you if you want?" Pangungumbinsi pa nito."My fiance will gonna kill you if you insist too much!" Atsaka ko itinaas baba ang aking kilay."Alright, sabi mo eh." Saka ito tumalikod na mula sa akin. Habang napapakagat labi nalang akong pinagmamasdan siya ng palihim.Sa totoo lang, ayoko lang talagang subukan. Hindi naman sa natatakot ako kung hindi AYOKO lang talaga. Period."We'll take t
Chris"Thanks for today! Sana nag-enjoy ka." Malawak ang mga ngiti habang nagniningning pa ang mga mata na wika nito habang naglalakad kami.Medyo nauuna lamang ako ng konti sa kanya ng isang hakbang, habang siya naman ay nasa aking likuran. Nakalagay sa magkabilaang bulsa ng shorts ko ang aking dalawang kamay nang humarap ako sa kanya."Oo naman, sobra akong nag-enjoy lalo na sa Kayangan Lake na pinagmamalaki ng mga Taga Coron." We did their Super Ultimate Tour. At hindi kami nagkamali sa napili naming iyon. Sobrang nag enjoy taaga kami.Isa pa, lahat ng 'yun ay gastos ni Jazmine. Nakakatuwa lang kasi, ang kulit kulit niya talaga. Ayaw niya akong pagbayarin sa mga gastusin at talagang pinilit niyang siya na mismo ang sumagot ng lahat.Nagkibit balikat lamang ito at napakagat sa kanyang labi. Hindi ko tuloy maiwasang mapalunok sa ginawa niya kaya naman ibinaling ko na lamang sa i
JazmineIsa hanggang tatlong araw ko na yatang hindi nakikita si Chris. Ilang beses na rin akong nagpabalik balik sa hotel kung saan ito nakacheck-in ngunit hindi rin daw alam ng mga ito kung saan siya nagpunta.Hayys! Pinagtataguan ba ako ng unggoy na 'yun? O baka naman umuwi na sa kanila? Pero ang sabi naman sa Front Desk hindi pa naman daw ito nakakapagcheck-out dahil may mga iilang gamit pa na naiwan sa kwarto nito.Napangisi ako sa aking sarili habang palakad lakad sa loob ng isang mini-resort dito sa Busuanga. In fairness, presko at sariwa ang hangin rito. Medyo malamig ang simoy ng hangin na tumatama sa aking balat at napaka tahimik ng buong paligid. Tanging huni ng mga ibon na pabalik sa kani-kanilang mga tahanan at pagaspas ng mga dahon na nanggagaling sa naglalakihang punong kahoy ang tanging naririnig ko.Nasa gitna ng gubat ang resort na ito, kaya wala akong ibang natatanaw mula rito sa k
JazmineTapos na akong kumain kaya naman heto ako, naglilibot na naman sa resort at namamangha parin sa tema na kanilang ginawa rito. Gawa sa nipa hut, kawayan at mga matitibay na kahoy ang lahat ng kubo na nandirito, maging ang restaurant at mga kwarto na tinutuluyan kapag may mga guest. May iilan din na foreigner na nandidito ngayon na nasa labas at nagpipicture taking."Maganda umaga ho ma'am! " Napatingin ako sa nagsalita. Si manong pala na nakausap ko kahapon, trabahante rito sa resort at taga pangalaga."Magandang umaga rin ho, manong!" Ganting bati ko rin dito. Napakamot ito sa kanyang ulo at parang nahihiya na muling nagsalita."Eh ma'am pinapasabi ho kasi ni Sir Chris na aalis na raw ho kayo."Magalang na sabi nito. "Nasa may parking area po siya ngayon, hinihintay po kayo. Nandoon na rin po ang mga gamit ninyo. Siya na po mismo ang nagligpit at kumuha sa kwarto ninyo." Diredire
Jazmine"Anong nakakatawa?" Seryoso na tanong ko rito habang patuloy parin siya sa pagtawa. "Seryoso ako."Napahinto ito sa pagtawa at napayuko. Hindi ko man alam ang tumatakbo sa isipan niya sa mga oras na ito, ngunit umaasa ako na papayag siya sa pag alok ko na maging sandalan niya. Hindi ko na rin iniisip pa akung ano ang magiging kahinatnan ng mga nasabi at naging desisyon ko, basta ang alam ko ay kailangang panindigan ko iyon.Tumayo na ito at nagpagpag ng kanyang pantalon. Nakangiti na tumingin ito sa akin bago nag-inat."Dinner tayo?" Pagyaya nito sa akin. Parang biglang nawala ang tama ng alak sa kanya at ngayon nga ay gusto na nitong kumain.Napaiwas ako ng tingin mula sa kanyang mukha. Hindi man lamang ba niya talaga papansinin ang mga sinabi ko? Napabuntong hininga ako atsaka tumayo narin para makakain na.Nauuna itong m
Jazmine"So...any other plans? Kapag nakabalik na tayo sa town?" Tanong nito sa akin habang palipat-lipat ang kanyang paningin sa kalsada at sa akin.Nagbibiyahe na kami ulit ngayon pabalik sa Coron town. Maaga kaming umalis ng resort na iyon pagkatapos ng picture taking kanina at matapos kong pag tripan si Chris.Ni hindi na nga kami nakapag almusal pa ng maayos eh. Ewan ko ba at bakit tila nagmamadali ang lalaking ito sa pag-alis. Wala naman kaming hinahabol na oras, pero aakalain mong sinisindihan ang pwet sa pagmamadali.Ang buong akala ko nga eh ako lamang mag-isa ang babalik sa Town. Hindi ko alam na sasama rin pala siya at hindi lamang ako basta ihahatid.Nakangiting tumingin ako rito habang kagat-kagat ang aking labi at nag-iisip kung ano ba ang pwede naming gawin oras na makabalik na nga kami ng town."Hmmmm, I'd like to ride a motorbike!" Bigla na l