Share
Chapter 6
“Mga bwiset. Ang tagal-tagal na noong issue. Ano bang pakialam nila?” galit na galit na sambit ni Nichole na tinawanan ko lang.
“Kalma, hayaan mo na sila,” saad ko at marahang hinila ang upuan para sa kaniya. Mahigit isa o dalawang taon na rin siguro noong lumabas sa media ang nangyari sa engagement party pero hindi iyon nawala sa isip ng mga tao. Noong mga unang buwan nga ay halos maririnig ko ang usapan kahit saan ako magpunta. Mabuti at humupa iyon kahit papaano.
Nanatili ako at ang aking mga magulang na tahimik sa mga katanungan ng media sa nagdaang taoon at siguro ay kinalimutan na rin nila ang nangyari. Hindi na namin iyon pinag-uusapan sa bahay at madalas ay hindi na rin ako nakikihalubilo sa tuwing nasa bahay ang mga Costales.
“By the way, may laka
Kaugnay na kabanata
Clouds on the Horizon Chapter 7
I cried myself to sleep last night and woke up with my sore body. Hindi ko maiangat ang ulo dahil sa sobrang sakit ng aking likod, leeg, at balikat. Paano ba naman kasi at nakatulog akong nakaupo kagabi at ang aking ulo ay nakapatong lamang sa aking tuhod. Iyon sigurado ang dahilan kaya’t ganito na lang kasakit ang katawan ko.The room is a huge mess, and I still have to go to work. Kung pwede lang sanang lumiban ay nagawa ko na.“Ang gulo naman,” sambit ko habang pinupulot ang mga damit kong nagkalat sa sahig. Pagkalabas ko ay naroon at nagkalat pa ang ilan kong gamit sa sahig dahil sa pagtakbo kagabi.“You think I’ll do that to you? No, Katherine. I’ll never lay my hands on someone as desperate as you.”Napa bunt
Clouds on the Horizon Chapter 8
“Sigurado ka? I-text mo kaya sa akin ang address? Pupuntahan kita riyan para naman may kasama ka.”“Huwag na po, Ate Lorie. Kaya ko na ito. Diyan na lang po kayo sa bahay para naman may mag-asikaso kay Mommy at Daddy habang wala ako,” asik ko.“Pero bibisitahin kita riyan ngayon! Bilin iyon ng Mommy at Daddy mo.”Bahagya akong napatawa at saka tumango na animo'y nakikita niya ako. “Sige po. Itetext ko sa inyo ang address.”“Sige. Sabik na sabik na akong makita ka! Marami tayong pag-uusapan,” aniya at humagikhik bago ibinaba ang tawag.I smiled and breathed heavily when the line ended. Naputol lang ang pagmumuni-muni ko sa mesa nang dumating ang order ko.
Clouds on the Horizon Chapter 9
“Get out,” Lionel said coldly. Tinanggal niya ang kamay sa aking baywang at saka umiwas ng tingin na parang natatauhan. Subalit nanatili akong nakatayo roon, gulat at tulala dahil sa nangyari“I said get out!” his voice thundered, and it almost made me jump.Sunod-sunod ang aking naging pagtango at saka mabilis na inilapag ang mga damit niya bago tuluyang umalis sa kaniyang kuwarto bago pa siya sumabog sa galit.I quickly shut the door and saw Ate Lorie's shocked face which immediately turned into an annoyed one.“Ayos ka lang?” mahinahong tanong niya na hindi ko inaasahan.I simply smiled and nodded at her. Wala siyang nagawa bukod sa bumuntong hininga at tumango. Bigla ay nahiya ako dahil
Clouds on the Horizon Chapter 10
Niyakap ko ang unan at nilaro ang aking mga daliri habang nakahiga sa madilim na kwarto ng hotel.Payapa ang lahat subalit hindi pa rin nawawaglit sa isipan ko ang nakita kanina sa bahay.Pero ano nga ba ang magagawa ko? Gayong hindi niya naman ako gusto. Wala naman kaming relasyon bukod sa pekeng kasal na ito.Besides, why am I even thinking of it? Bakit ba pakiramdam ko ay pinagtataksilan ako? Ni hindi ko rin naman siya gusto. Because until now, my heart still beats for one man. I think so.We stayed silent for a while as he tried to pull himself together. However, the silence was broken when a familiar voice echoed.“P-Papa!” Napa angat ako ng tingin nang marinig ang pamilyar na tinig. Mabili
Clouds on the Horizon Chapter 11
Hindi na umalis si Lionel noong gabing ‘yon. Pero dahil siguro sa mga nasabi ko ay nagalit siya sa’kin. Ilang buwan ang dumaan na hindi niya man lang ako kinakausap o kinikibo at sa totoo lang ay mas gusto ko pa ang mga araw na palagi niya akong sinsinghalan o kaya naman ay sinisigawan.But can he blame me? I can let his cheating pass. Hahayaan ko rin naman siyang makipagkita sa mga babae niya pero huwag naman sana kung kailan narito ang parents ko. He can disrespect me and our marriage as long as he pays respect to my parents.Kagaya ng pagrespeto ko sa Mama niya at kay Tito Max.“Hey, baby. Bakit napakalungkot mo namang tingnan riyan?” Nabalik ako sa ulirat nang marinig ang boses ni Alejandro na lumalapit sa akin. Kaka baba niya lang sa sasakyan habang ako ay nakasampa pa sa motor at nakati
Clouds on the Horizon Chapter 12
Tahimik akong nakatitig sa wedding ring na ngayon ko lang muling isusuot. Hindi ko naman sinusuot ito sa tuwing nagtatrabaho pero dahil bibisita ako kina Tita at paniguradong… may ilang negosyante ring pupunta roon.Nakasisiguro akong kailangan naming panindigan ni Lionel ang pagiging mag-asawa sa harap nila.‘Paano kung may makakita sa kalandian mo? Ha? Ilugar mo naman!'Parang sirang plaka pa rin iyong nagpapaulit-ulit sa pandinig ko hanggang ngayon. Magmula nang isigaw iyon ni Lionel sa harap ko kahapon ng umaga ay naging laman na iyon ng isip ko.Pero siguro nga ay tama siya. Mas kailangan ko pa yatang mag-ingat. Baka mamaya may bumulusok na issue. Hindi maaaring masira ang reputasyon namin dahil lang sa akin.
Clouds on the Horizon Chapter 13
“Extend the m-marriage, T-Tita?” nangangatal kong tanong. Hindi ko alam kung paano. Hindi ko alam kung kaya ko pa ba.“J-Just a little longer, hija? I'll do my best to keep the company stable. I just need a little more time, and 6 months aren’t enough.”Kaya ko pa nga ba? Hindi ko na alam kung paano ko kakayanin. Ang maisip na magtatagal pa ng isa pang taon ang pekeng kasal namin ni Lionel ay parang sumasakal sa akin. Humingi si Tita Lea ng isa pang taon na palugit at aniya’y gagawin niya ang lahat ng makakaya upang mas mapabilis ang lahat.Hindi ako makasagot sa kaniya. Hindi ko masabi kung oo o hindi dahil gusto ko rin namang hingin ang payo nina Mommy at Daddy. Kung ako ang tatanungin ay ayos lang sa akin na magtagal ang kasal at mas makatulong pa.
Clouds on the Horizon Chapter 14
“Lionel is in Singapore, right? Sabi niya sa akin ay one week. Akala ko nga noong una ay magkasama kayo, iyon naman pala ay trabaho.” Iyon ang sinambit ni Tita Lea nang mag-usap kami sa telepono isang linggo na ang nakararaan.Kagaya noon tuwing wala si Lionel, nagpanggap lang ako na alam ko ito kahit ang totoo… hindi ko pa malalaman kung hindi pa siya tumawag para mangamusta. Hindi naman kasi nagsasabi si Lionel sa akin, eh.Hindi ko alam kung paano lumipas ang isang linggong iyon. Pakiramdam ko kasi ay blangko ang lahat. At tanging si Lionel lang lagi ang naiisip ko.It's like I became a blank canvas for no reason.Kung kaya't nang makita ko siyang masayang nakikipag-usap kay Captain Sandra sa airport, malapit sa bagong park na eroplano, halos hindi
Pinakabagong kabanata
