Share
Chapter 14
“Lionel is in Singapore, right? Sabi niya sa akin ay one week. Akala ko nga noong una ay magkasama kayo, iyon naman pala ay trabaho.” Iyon ang sinambit ni Tita Lea nang mag-usap kami sa telepono isang linggo na ang nakararaan.
Kagaya noon tuwing wala si Lionel, nagpanggap lang ako na alam ko ito kahit ang totoo… hindi ko pa malalaman kung hindi pa siya tumawag para mangamusta. Hindi naman kasi nagsasabi si Lionel sa akin, eh.
Hindi ko alam kung paano lumipas ang isang linggong iyon. Pakiramdam ko kasi ay blangko ang lahat. At tanging si Lionel lang lagi ang naiisip ko.
It's like I became a blank canvas for no reason.
Kung kaya't nang makita ko siyang masayang nakikipag-usap kay Captain Sandra sa airport, malapit sa bagong park na eroplano, halos hindi
Kaugnay na kabanata
Clouds on the Horizon Chapter 15
“C-CK? H-Hija, anong…?”Iniangat ko ang aking tingin kay Ate Lorie habang nakahawak pa rin ako sa barandilya ng kanilang maliit na gate.Sa totoo lang… wala akong ibang mapupuntahan at sa tingin ko ay bahay lang nila ang malapit at ito lang ang kinaya kong lakarin.Malayo kung pupunta ako sa amin, wala naman akong planong umuwi sa bahay namin ni Lionel, at… wala rin akong dalang pera para matulog sa hotel.“P-Pasok ka, hija. Bakit naman basang basa kang bata ka? Ano ba namang–!” Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang unti-unting tumulo ang luha sa aking pisngi. Sa palagay ko ay napansin niya rin iyon. “A-Anong nangyari?”Rinig ko ang pag-aalala sa boses niya pe
Clouds on the Horizon Chapter 16
“Kumain ka, ah? Paborito iyan ni Lionel,” sambit ni Tita Lea habang naghahanda ng almusal para sa akin.Pagod akong ngumiti at tumango sa kaniya. Sa totoo lang ay hindi naman ako kumakain ng rice sa umaga pero mukhang napakasarap ng luto ni Tita.“Birthday mo bukas hindi ba?”Napanguso ako at napatingin sa cellphone ko dahil sa tanong niya.Napatango na lang ako nang makita ko ang petsa. Oo nga. Birthday ko na nga bukas pero hindi ko man lang namalayan. Parang dahil sa dumaang mga pangyayari, siguro ay hindi ko na namalayan ang panahon o talagang nawalan na ako ng pakialam sa araw. Sobrang nakakapagod kasi, eh.“Alam mo bang birthday din bukas ni… Lionel?”
Clouds on the Horizon Chapter 17
“Rest and sleep. I’ll warm you until the doctor comes.”Hindi ko maalala kung gaano katagal siyang nanatili sa aking tabi. Pero pagkagising ko, tanging ang doktor na lang ang sumusuri sa akin at wala nang ibang taong naroon sa loob. Hindi ko alam kung talaga bang niyakap niya ako sa buong pagtulog ko pero pakiramdam ko’y mas naging maayos ang pakiramdam ko kumpara kanina.“Good evening, Mrs. Alicante. I’m glad that you’re already awake.” Napakurap ako. Hindi ko alam kung anong dapat kong itugon sa bati ng doktor sa akin. Kailanman ay hindi ako natawag na Misis Alicante kahit ng mga negosyante.“Ano… m-magandang gabi rin,” sambit ko at bahagyang tumungo. Nang magbaba ako ng tingin, nagulat ako nang mapansing iba na ang suot kong damit. Sinong…
Clouds on the Horizon Chapter 18
Kaagad akong nagpasundo sa bahay. Hindi ako papayag na gawin nila iyon sa akin! Ikukulong nila ako sa kasal. Maaaring… buntisin ako para lang masiguradong hindi ako makawala sa kanila.O mas tamang sabihin na para hindi makawala ang pera mula sa kanila.Hindi ako makapaniwalang kaya nilang umabot sa ganoon. Hindi ko tuloy alam kung… dapat pa ba naming ituloy ang kalokohang ito.“Charlotte, sweetie!” Napatigil ako sa paglalaro sa aking singsing nang marinig ko ang tawag ni Mommy mula sa labas ng kwarto.Kaagad kong isinuot ang wedding at engagement ring na nilalaro ko bago naupo nang maayos. “P-Pasok po!”Nang bumukas ang pinto, kasabay noon ang pagkanta ni Mommy at Daddy ng birthday song
Clouds on the Horizon Chapter 19
Nahihilo na rin ako at nasusuka kaya mas mabuti nang… sumama sa taong hindi ko kakilala palabas ng club na iyon.“Charlotte Katherine, ano bang iniisip mo at sumama ka sa lalaking iyon papunta rito?!” I was stunned to hear a familiar voice. Pamilyar na pamilyar iyon kaya't halos maluha ako sa sigla. Sa wakas, may karamay na rin ako.Unti-unti akong nag-angat ng tingin at halos magtatalon sa tuwa nang makitang tama nga ang hinala ko. “Ate L-Lorie.” Niyakap ko siya nang mahigpit bago tuluyang tumulo ang mga luhang kanina pang nakaimbak dahil sa takot at lungkot.Sa wakas.“Hija, mabuti at naabisuhan ako ni Ramil dahil nakita ka raw niya kaninang naglalakad sa may bilyaran at muntikan pang mabastos! Bakit ka ba narito?” She w
Clouds on the Horizon Chapter 20
“Get out,” I told Laira when Katherine entered the guest room.“Why? Didn't you enjoy last night?”I sighed and just continued walking to the kitchen. Pero sinundan niya pa rin ako habang patuloy na nagsasalita.“Hey, I was asking!”“I didn't. It shouldn't happen. We're drunk,” sambit ko para matigil na siya.“Oh, sweetheart, alam natin pareho na hindi tayo lasing.” She giggled, which made me even more annoyed. Hindi na lang ako nagsalita dahil alam kong tama siya.It was stupid of me to do that. Fuck it. I shouldn't have. No matter how frustrated I am and how many times we've done that back then, hindi ko dapat ginawa iy
Clouds on the Horizon Chapter 21
“Aalis?” I repeated. Why the fuck didn’t anyone tell me?Ate Lorie smiled like she didn’t know a fucking thing before she nodded. “Mas makabubuti sigro kung… mag-usap tayo,” aniya.“No. Where is Katherine? Siya ang gusto kong makausap.” I can’t just let Katherine go!“Para saan? Bakit mo siya hahabulin? Hindi ba’t ipinagtatabuyan mo siya?” I gritted my teeth at her response. Gustong-gusto ko siyang irespeto pero hindi ito ang tamang oras para gaguhin nila ako. I can feel myself becoming livid each passing second that I might just burst out!And none of them would like that.“I don’t mean to be rude, but this problem is betwe
Clouds on the Horizon Chapter 22
“Oh come on! I know you've been slipping these days. Kaya mo ako hinanap…”Parang paulit ulit na sinaksak ang puso ko sa sakit habang nakatingin ako sa kanilang dalawang naglalandian sa kusina. I don’t know where all the pain came from, but… I’ve never felt this kind of pain before.Aminado akong nasasaktan ako. Ang sakit na makitang ganito sila. Siguro dahil… kami ni Lionel ang magkalapit noon pero bigla na lang nawala ang lahat.“You're supposed to be angry but… alam kong hindi mo mapigilan ang nararamdaman mo kaya… naghanap ka ng makakasama. And you found me…”Umiwas ako ng tingin nang makita ang unti-unting paglapat ng labi ni Laira sa labi ni Lionel.
Pinakabagong kabanata
