Tumigil ang sinasakyan nila sa isang napakagandang hotel na hindi mabilang ni Liana kung ilang palapag iyon. The building was too tall to look at.
“Before we go down, let me just warn you. Don’t cause any scene. Dahil kapag ginawa mo iyon, you and everyone else on that goddamned bar will rot in jail. Understood?” Malamig ang tinig na babala ni Henry sa kanya.
Para namang isang maamong tupa na tumango si Liana dito. Kaagad na umibis ng sasakyan si Henry at ipinagbukas siya ng pintuan.
Pero para namang ipinako sa kanyang pagkakaupo si Liana. Hindi siya makagalaw at nakatingin lang siya sa kawalan.
Maya-maya’y narinig niyang tumikhim si Henry na bahagya pa niyang ikinapitlag. Naiinip na ito.
Nanginginig ang mga kamay na pinagsalikop niya ang mga iyon sa kanyang may kandungan. Pagkatapos ay sumulyap siya sa may entrance ng hotel, bago tiningnan ang lalaking nakakapit pa rin sa may pintuan ng sasakyan.
Nanghinang ang kanilang mga mata. Nasa anyo nito ang matinding pagkainip habang siya naman ay nakadarama ng matinding takot. Oras na bumaba siya sa sasakyang iyon, hindi na siya makakaatras pa.
Isang buntong-hininga ang pinakawalan niya bago nakuhang igalaw ang mga paa. Bahagya pa niyang narinig ang marahas na paghugot ng hininga ni Henry.
Hindi niya alam kung para saan iyon, pero mabilis siyang kinapitan nito sa kamay at iginiya papasok ng hotel.
Tuloy-tuloy sila sa isang elevator doon. Pero napansin ni Liana na kakatwa iyon dahil nag-iisang button lang ang mayroon iyon.
Penthouse. Iyon ang nabasa niya.
Halos mabingi siya sa bilis at taas ng inaakyat noon. Napapitlag pa siya ng tumunog iyon at bumukas ang pintuan. Hudyat na kailangan na nilang lumabas.
At dahil hindi binibitawan ni Henry ang kanyang kamay, wala siyang nagawa kundi ang sumunod dito. Tuloy-tuloy sila sa nag-iisang silid na naroon.
Padarag na binuksan ni Henry ang pinto. At walang ano-ano’y isinalya siya nito sa malaking kama na nasa gitna ng silid na iyon.
Nahihintakutang tinitigan niya ang lalaki habang nagmamadaling naghuhubad ng kasuotan nito. Wala itong itinira kahit isa, kaya mabilis niya itong tinalikuran.
Pagak namang tumawa si Henry. “What? Ngayon ka lang ba nakakita ng lalaking n*******d?” tanong nito sa kanya.
Hindi siya umimik. Pakiramdam niya nangurong ang kanyang dila.
Maya-maya’y naramdaman niyang lumundo ang kama. Then, Henry’s hand slowly caress her arm hanggang sa dumako ang mga iyon sa kanyang may batok and massage it gently.
Napasinghap siya ng malakas at mariing napapikit ang mga mata. Nagtayuan ang mga balahibo niya sa katawan sa uri ng paghaplos na ginagawa nito. May kakaibang sensasyong binubuhay ito sa kaloob-looban niya.
“You like it?” paanas na wika nito sa may punong tenga niya.
Doon siya tila natauhan at bahagyang pumiksi. Nakaloloko namang tumawa si Henry.
“Can you stop being hard to get? Alam kong matagal mo na itong ginagawa.” Sarkastikong wika nito.
Marahas siyang napalingon sa lalaki. Gusto niyang isigaw sa pagmumukha nito na nagkakamali ito, ngunit naipon lang ang mga iyon sa kanyang lalamunan. Dahil sinalubong siya nito ng isang mapagparusang halik.
Halos madurog ang mga labi niya sa uri ng ginagawa nitong paghalik. Tila wala itong pakialam kong nasasaktan siya.
Nagpumiglas si Liana, ngunit mas lalong naging marahas si Henry. Mabilis siya nitong inihiga at dinaganan. Halos madurog ang mga buto niya sa bigat nito.
Henry continued kissing her harshly. Mangiyak-ngiyak na siya sa ginagawa nito. Pakiramdam niya anumang sandali ay magdurugo na ang kanyang mga labi.
At hindi doon natatapos ang lahat, kasabay noon ang pananalakay ng mga kamay nito sa kanyang katawan. He roughly caressed her breast.
Namimilog ang kanyang mga matang napatitig sa lalaki. Nagliliyab ang mga mata nito sa tindi ng pagnanasang nadarama.
Maya-maya pa, humantong ang mga kamay nito sa zipper ng suot niyang damit. Kaagad nito iyong binuksan.
Nang akmang huhubarin na nito iyon, mabilis na tumanggi ang isip niya. Itinulak niya ito ng ubod lakas at patakbong lumabas ng silid.
Hindi niya ininda ang malakas na pagtawag ng lalaki. Mabilis siyang sumakay sa nakaabang na elevator at pinindot ng mariin ang close button. At bago tuluyang sumara iyon ay narinig pa niya ang malakas na pagmumura ni Henry.
A tear fell down on her cheeks. Napasalampak na lang siya sa elevator habang inaanalisa sa isip ang muntik ng mangyari.
Ilang sandali din siya sa ganoong posisyon, pagkatapos ay tumayo at inayos ang sarili. Ibinalik niyang muli sa pagkaka-zipper ang damit.
She comb her hair na bahagyang nagulo and wipe her swollen lips. Para bang sa paraan na iyon ay mabubura ang bakas na iniwan ni Henry.
She let out a long deep sigh nang bumukas ang elevator. Lakad-takbong lumabas siya doon. Alam niyang imposibleng abutan pa siya ng lalaki, ngunit maigi na iyong sigurado.
Pagkalabas ng hotel ay mabilis siyang pumara ng jeep at sumakay doon. Hindi niya alam kung nasaang lumalop siya ng Maynila, basta’t ang nasa isip niya ay makalayo sa lugar na iyon.
**
“Liana! Liana!” ang malakas na tawag sa kanya ng kapitbahay nilang si Aling Perla. Hindi niya alam kong anong oras na, pero may palagay siyang wala pang tatlong oras ang naiitulog niya ng mga sandaling iyon.
Hindi na sana niya iyon papansin dahil sa sobrang antok na nadarama, ngunit wala naman itong tigil sa pagkatok. Mag-uumaga na kasi ng makauwi siya kanina.
“Ano ho iyon?” tanong niya dito na bahagya pang nakapikit ang mga mata.
“Ano ka ba namang bata ka! Kanina pa ako kumakatok dito,” bungad nito sa kanya sabay pahid sa mga pawis na gumiti sa mukha nito. May katirikan na rin pala ang araw ng mga oras na iyon.
Kunot-noong pinagmasdan niya si Aling Perla. Kapansin-pansin ang pagkabalisa sa anyo nito. Bigla siyang kinabahan.
“May nangyari ho ba?” ang hindi na niya napigilang itanong. Bahagya ng nawala ang kanyang antok dahil sa nakikitang itsura nito.
“Ang nanay mo nasa presinto nakakulong.” Walang kaabog-abog na pagbabalita nito.
“Ano ho!?” malakas na wika niya. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Nawala ng tuluyan ang kanyang antok na nadarama.
“Paano ho siya nakulong? Saang presinto ho siya naroroon?” sunod-sunod na tanong niya dito.
“Aba’y ano pa, eh ‘di dahil sa sugal. Nahuling nandaraya ng mga kalaro niya kanina d’yan sa may kanto. Ay di ayon… ipinakulong siya. Panay din daw ang pasabit, wala naman palang ibabayad.” Salaysay nito.
Tarantang hindi malaman ni Liana ang gagawin. Hindi pa man nawawala ang iniwang problema niya kagabi, dumagdag pa ito.
Wala sa loob na hinayon niya ang silid ng kanyang ina. Natitiyak niyang tulog pa hanggang ngayon ang bunso niyang kapatid na si Lester.
Narinig niyang napataltak si Aling Perla. “Ang maigi pa, puntahan mo muna ang iyong ina sa presinto. Ako na muna ang bahala kay Lester.”
Nahihiyang nilingon naman niya ito. “Salamat ho, Aling Perla… Mabuti na lang at lagi kayong nandyan para sa amin ng kapatid ko,” aniya dito sa nangingilid na mga luha.
“Naku! Wala iyon! Ikaw talagang bata ka, oo. Sino pa bang magtutulungan kundi tayo-tayo lang din.” Palatak nito.
Napangiti naman siya dito. Kahit mahirap at sa eskwater lang sila nakatira, marami pa rin sa mga kapitbahay nila ang may mabubuting loob. Mabilis niyang natatakbuhan ang mga ito kapag may pangangailangan sila.
“Aba’y ano pang itinatayo-tayo mo d’yan. Magbihis ka na at puntahan mo na ang nanay mo,” pagtataboy nito sa kanya.
Mabilis naman siyang sumunod. Nagpalit siya ng isang asul na t-shirt at medyo kupas na pantalon. Itinali niya lang ng kung papaano ang mahabang buhok, bago nagmamadaling lumabas ng kanyang maliit na silid.
Nasa may salas na si Aling Perla at inaabangan siya. Lumapit ito sa kanya.
“O, ito… Alam kong walang-wala ka ngayon, kaya’t tanggapin mo na.” Anito sabay abot ng dalawang daang piso sa kanya.
“Naku, huwag na ho Aling Perla,” mariing tanggi niya kasabay ng pag-iling. “May pera pa naman ho akong natatabi, iyon na lang ho ang gagamitin ko.”
Ngunit hindi naman nagpatinag ang may-edad na babae. Ito na mismo ang naglagay ng pera sa kanyang bulsa.
“Huwag mo ng tanggihan. Malaki ang ibinigay na tip sa akin kahapon ng sineserbisan ko, kaya may pera pa ako.” Anito.
Ang tinutukoy nitong pagse-service ay ang pagiging on-call masahista nito. Magaling magmasahe si Aling Perla at subok na subok na niya iyon dahil ilang ulit na rin siyang nakapagpamasahe dito.
Nahihiyang tiningnan niya ito. “Ganoon ho ba? Hindi ko na ho ito tatanggihan. At ngayon pa lang ay nagpapasalamat na ho ako sa inyo,” aniya sabay yakap dito.
“Naku! Naku! Oo na… Oo na…” anito sabay tapik sa likod niya. “Ikaw ay magmadali na ng malaman mo kung ano na ba lagay ni Cely sa presinto. Bakit ba ‘yang nanay kaytanda-tanda na wala pa ring ipinagbago.” ngunguto-nguto pang sabi nito.
Hindi niya rin alam ang sagot sa katanungan nito. Mula ng magkaisip siya ay ganoon na ito. Kinukunsinti naman ito ng kanyang Itay, kaya mas lalo lang itong nasanay.
At nang mamatay sa aksidente ang kanyang ama, kung kanino-kanino na silang kamag-anak nangutang para lang sa bisyo ng ina. At kinalaunan ay hindi na ito pinagbigyan pa.
Napabuntong-hininga siya at tsaka lumabas ng kanilang bagay. Habang daan ay iniisip kung ano ang pwede niyang gawin upang tumigil na ang ina sa mga bisyo nito.
“’Nay, ano na naman ba ho itong pinasok ninyo?” nag-aalalang tanong niya sa ina ng mailabas ito sa selda ng pulis.Umirap ang kanyang ina sabay patong ng dalawang paa sa upuang nasa tabi nito. Animo’y reyna ito doon kung titingnan.“Pwede ba, Liana… kung wala kang sasabihing maganda, umuwi ka na lang. Sa halip na tanungin mo ako kung kumain na ako ‘yan agad ang ibubungad mo sa akin,” nanenermong wika nito.Humugot siya ng malalim na hininga sabay abot sa pagkaing dala. “Ito nga pala ho. Bumili ako ng pansit at ulam d'yan sa labas,” aniya dito.Ngumisi ang kanyang ina. “May silbi ka rin naman palang talaga kahit papaano,” anito sabay bukas ng plastic na may pansit at gutom na gutom na kinain iyon.Napapailing na tumayo na lang siya at ikinuha ito ng tubig.Nakukuha nitong magsugal ng napakatagal na oras ng walang laman ang tiyan. At hindi na siya magtataka kung ito man ay magkasakit din dahil sa ginagawa nito.“Kailan mo ako ilalabas dito?” tanong ng kanyang ina pamaya-maya habang puno
Kung nagulat ang babae, mas lalo naman si Henry. He looked at her unbelievably.Sino bang mag-aakala na ang babaeng hinahanap niya ay dito pa sa mismo sa pamamahay niya matatagpuan? Ang babaeng buong araw na lang ay lamang ng kanyang isipan.Hindi mawala-wala sa isip niya ang inosenteng anyo nito noong gabing iyon kahit nakasuot ito ng malaswang damit. Her dreamy eyes says a lot of things na tumatak na isip niya. Makinis ang balingkinitan nitong katawan, mahaba ang tuwid na tuwid at itim na itim nitong buhok.And her lips... Those rosy-red lips na parang isang prutas sa pagkakatamis ay hindi na yata niya pagsasawaan pang halikan. At naalala pa niya kung paanong halos madurog iyon sa mismong mga labi niya.Naramdaman niya ang mabilis na pagre-react ng sariling katawan sa iniisip.F*ck! Mabilis niyang mura sa sarili at tinitigang mabuti ang babae.Sinusundan ba siya nito? Naririto ba ito para pagbayaran ang pagkakasabit sa kanya, dahil hindi naman niya ito napakinabangan?Naniningkit an
Magda-dalawang linggo pa lamang si Liana sa mga Enriquez, pero parang limang na taon na ang itinanda niya because of Henry. Bukod sa pagod at puyat, konsumisyon din niya ang lalaki.May araw na uutusan siya nitong magplantsa ng kung ano-ano kahit hindi naman niya iyon trabaho. O di kaya naman ay ipalilinis nito sa kanya ang lahat ng tatlong kotse nito ng sabay-sabay kahit malilinis naman ang mga iyon.Minsan, napapansin niyang sinasadya talaga nitong gawin iyon. Pero hindi siya nagrereklamo. Ipinapakita niya ditong hindi siya ang taong basta-basta na lang sumusuko.Gaya ng gabing iyon. Henry was going to swim ng tawagin siya nito.“Liana! Liana!” ang malakas na tawag nito kasabay ng mabibigat nitong mga yabag papuntang kusina. Naabutan siya doon ni Henry na naghahapunan kasabay nina Anji at Jam.“Liana kanina pa kita tinatawag bakit hindi ka sumasagot?” salubong ang mga kilay na tanong nito sa kanya.Napatigil sila sa pagkukwentuhan ng makita ito. Mabilis niya itong nilapitan kahit hi
Tila ipinako sa kanyang kinatatayuan si Liana. Hindi siya makagalaw ni makapagsalita. Nakikita niyang nag-aapoy sa galit ang mga mata ni Henry, kaya’t mas lalo siyang kinabahan. Hindi siya makatingin ng deretso dito. Niyuko niya ang larawan at pira-pirasong bubog sa kanyang may paanan. Akmang dadamputin niya iyon ng inilang hakbang lang ni Henry ang pagitan nila at hinaklit siya nito sa braso. Kaagad siya nitong kinaladkad palabas ng kwarto nito dere-deretso pababa. “S-Sir… Henry… nasasaktan ho ako…” aniya sa nanginginig na tinig. Pilit niyang binabawi ang braso dito ngunit hindi iyon makahulagpos sa pagkakakapit ni Henry. Tikom ang mga labing tuloy-tuloy lang ito sa pagkaladkad sa kanya hanggang sa may gate. Nagtataka namang sinundan sila ni Mrs. Enriquez na nasa sala ng mga oras na iyon. “Henry ano bang nangyayari?” nag-aalalang tanong nito ng makita ang takot na nakalarawan sa mukha ni Liana habang pilit pa ring pinakakawalan ang sariling braso sa kamay ng anak. “My goodness
“Doctor Guillermo kamusta po ang kapatid ko?” Matinding pag-aalalang tanong ni Liana sa doctor ng kapatid ng lumabas ito sa ICU.Umiling ang doktor pagkatapos ay inalis nito ang suot na mask. “I already told you Liana… only operation can saved your brother.” Deretsong sagot nito.“Pero, Doc, hindi pa naman ganoon kalala ang tumor niya ‘di ba?” takot na takot ng tanong niya dito.Malaking pera ang kakailanganin sa operasyon ng kapatid at wala pa siyang ganoong kalaking halaga. Idagdag pang nawalan siya ngayon ng trabaho.“Yes… But it was pressing on his optic nerve. At hindi maglalaon baka mawalan ng paningin ang kapatid mo. And there will be a lot of severe headaches from time to time na baka hindi kayanin ni Lester ‘pag nagkataon.”Nakagat ni Liana ang kanyang labi sabay haplos sa kanyang noo. Ano bang gagawin niya?“I’m sorry, Liana. Wala tayong ibang option kundi ang operasyon. Sabihan mo na lang ako kapag ready ka na,” anang doctor sa kanya sabay tapik sa balikat niya at nagpaalam
“Mabuti naman at hindi na ngayon nagsusungit sa ‘yo si Sir Henry. Noon, parang makita ka lang niya, kumukulo na agad ang dugo niya sa ‘yo,” komento ni Anji ng kumakain sila ng almusal.“Oo nga Liana…” sang-ayon naman ni Jam. “Pansin ko rin ‘yan kay Sir. Wala ka namang ginagawang masama sa kanya o kaya sa trabaho, pero nuknukan sa pagkasungit at laging nakakunot ang noo. Parang sinasadya niya na rin minsan at parang may pinag-uugatan. Pero ‘di ba dito mo lang naman siya nakilala? Eh… ang bait-bait mo kaya. Napakamapagmahal mo pang kapatid at anak.”Kiming ngumiti siya sa mga ito. Pahapyaw niyang naikwento sa dalawa ang buhay niya pero hindi niya nababangggit sa mga ito ang tungkol sa unang pagtatagpo nila ni Henry. Ayaw niyang mahaluan ng malisya ang pagtatrabaho niya doon.“Kung ‘di ko lang talaga nakilala noon si Sir, iisipin ko na lang na may gusto siya sa ‘yo,” sabi pa ni Jam na ikinaubo niya. Agad naman siyang inabutan ng tubig ni Anji.“Ano ka ba naman Jam? Paano mo naman nasabin
“How are you, Pare?” tanong ng kaibigan niyang si Fred ng puntahan siya nito sa hotel nang araw na iyon. May event itong dinaluhan na sa hotel niya mismo ginanap kaya dumaan ito sa opisina niya.Nangunot ang noo ni Henry. “What kind of question is that? Of course, I’m fine.” Tugon niya at muling binalingan ang mga papeles sa ibabaw ng kanyang lamesa.Napailing naman si Fred. “These past few days lagi ka na lang nagte-take pass sa mga lakad natin. Baka naman lumalamig na ang s*x life mo... Hindi kaya?” nagbibirong tanong nito.Lalong nagusot ang mukha niya sa sinabing iyon ni Fred. “Of course not!” mariing tanggi niya.Malakas na tumawa ang kanyang kaibigan. “But kidding aside, Pare… let’s hangout tonight. My treat. How about that?”“Nah… Count me out,” tinatamad na wika niya sabay sandal sa kanyang swivel chair.Tumayo si Fred at sa pagtataka niya ay nilapitan siya nito at pakunwang idinantay ang palad sa kanyang noo.“You’re not sick para tumanggi,” anito at naupong muli. “You alread
“Ano? Tama ba ako? You have the same feelings as mine. Bakit ba nagpapakipot ka pa?” pukaw ni Henry sa kanyang pag-iisip.Natauhan naman si Liana. Pumiksi siya upang makawala sa pagkakahawak nito. Bahagya siyang umatras at naniningkit ang mga matang tinitigan niya ito.“Kung kayo lang din,” aniya at hinagod ito ng tingin. Kung insultuhan lang din ang gusto nito, ibibigay niya.Nag-isang linya naman ang mga kilay ni Henry. “Why don’t you continue what you were saying?” anito. Naglagutukan pa ang mga bagang nito sa igting ng pagkakasabi niyon.Umismid si Liana. “Kung kayo lang din… huwag na lang. Kahit kayo pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo.” Tugon niya at muli itong hinagod ng tingin. Nagtagal ang mga mata niya sa may pagitan ng hita nito na hindi niya alam kung bakit ng mga oras na iyon ay tila unti-unting nagkakaroon ng buhay.Mabilis niyang iniiwas doon ang tingin and looked Henry in the eyes. Namumula naman ang mukha nitong tinitigan siya. Kulang na lang ay saktan siya nito sa