Prologue

No one would believe that I'm a secretly daughter of hacker and drug dealer. Papa is in charge of selling shabu and marijuana. My Mama, is one of the best hackers. She also learned this from her parents so she carried it until she was older, at pagnanakaw sa bangko ang palagi niyang ginagawa.

Sa mura kong edad, kahit saang lupalop na ako ng mundo pumupunta. I really love traveling around the world alone. Nasanay akong mag-isa nang hindi nakakasama ang pamilya ko kahit isang beses dahil limitadong lugar lang ang pwede nilang puntahan. 

Suddenly the car stopped causing me to bump into the back of the front seat. I caressed my forehead and turned my gaze to the driver.

"Manong, whats happening?" I asked. 

"Ma'am, nasiraan tayo ng gulong." I stunned.

"W-wala ba tayong extra na dinala?" Umiling siya.

"Wala, Ma'am eh. Sa sobrang pagmamadali natin kanina, hindi ko na namalayan." 

We are still in the middle of the flight because he will take me to my destination again to a province. May gusto lang akong puntahan doon lalo na ngayong Christmas season, but here we are, a few hours ago, we are still stuck in the middle of the road.

"Kuya, malapit na ba iyan?" Medyo naiinip na rin ako habang abala siya sa pag-ayos ng nasira na gulong ng sasakyan.

"Medyo matatagalan talaga tayo nito, Ma'am. Wala tayong malalapitan na vulcanizing shop dito dahil malayo-layo pa ang bayan," paliwanag niya.

"Okay, Manong. Just take your time, I'll wait nalang." Tumango siya.

Biglang tumunog ang cellphone ko na nasa loob ng sling bag kaya agad ko itong kinapa para masagot ang tawag. 

"Erizz, where did you fucking go again?!" It's Mama.

"Traveling, Ma." Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya.

"Seriously?! Wala ka talagang kasawa-sawa diyan sa kakagala mo! Paano kapag mahuli ka ng mga pulis--" 

"Ma, matagal na akong palibot-libot dito sa mundo, hindi naman nila ako hinuli at wala naman akong kasalanan para dahilan na hulihin nila ako." 

"Alam ko! Ang akin lang, baka mapahamak mo kami ng Papa mo!" Umiling ako. "Baka may makakilala-" Agad kong pinatay ang tawag niya.

Akala ko na mag-aalala sila sa akin pero ganoon pa rin pala, sarili pa rin nila ang inaalala nila dahil sa kapraningan ng pinaggagawa nila. Mas lalo akong bad trip ngayon na marinig ang boses ni Mama. 

Honestly, I really love them so much but I can't deny that I felt disappointed when they have no cares for me as their daughter. Kaya ineenjoy ko nalang ang sarili ko sa pagtatravel kasi ito lang ang paraan na makatakas ako sa kanila.

"Oh, ayan natapos na rin sa wakas," sabi ni Manong sabay inat ng katawan niya.

"Then, shall we go now? Baka mahuli ako ng dating," sabi ko.

"Yes, Ma'am! Pero... iihi lang ako sandali. Sandali nalang 'to, aalis na tayo." Huminga ako ng malalim at napailing nalang kasabay nang pagtakbo niya papunta sa sulok ng damuhan.

Habang naghihintay ako na matapos siya, nasilayan ko ang isang daan. Madilim at napapalibutan ng mga puno ang paligid. I was wondering what was on that road, so I immediately walked there habang hindi pa tapos si Manong.

Patuloy lang ako sa paglalakad kahit gubat na ang narating ko. Hindi ko na rin alam kung saan ang daan pabalik kaya nagpatuloy nalang ako.

"Ma'am?" Boses ni Manong na umaalingawngaw ang narinig ko sa malayo. "Ma'am Erizz, nasaan na kayo? Aalis na tayo." Hindi ko siya sinagot dahil wala pa ring kwenta ang pagsagot ko kung hindi niya ako mahahanap.

Nakaramdam ako ng kaba dahil tila naliligaw na ako sa gubat. I took my cellphone inside the sling bag just to call Manong but I was so unlucky because my phone exactly low battery.

"Fuck." I whispered.

After a while I heard the rumbling of the horses. They were moving faster and faster with my heart beating because I felt a little scared especially since I didn't know this place very well.

"Gee ah!" Nasilayan ko na sila habang papalapit dito. I guess, they're an equestrian.

"Wayne, don't be in a hurry. This is not a career!" narinig kong sambit ng lalakeng nasa hulihan.

"Whoa.." Medyo humina ang takbo ng mga kabayo at huminto ito sa tapat ko. Bumaba ang lalaki kasabay ng pagtitig niya sa akin. 

"Are you lost, baby girl?" He bit his lip.

"A-ahh... who are you?" I asked as my cheeks blushing.

"Bata, naliligaw ka ata. Nasaan ba ang mga magulang mo at bakit mag-isa ka lang na narito?" My eyes narrowed. 

"Excuse me! Fourteen years old na ako. I'm an independent woman kaya huwag mo akong tawaging bata, matanda ka!" Nagsitawanan ang mga kasamahan niya.

"Ang tindi ng pagkasabi niya sa'yo no'n, Wayne, ah!" asar ng kasamahan niya.

"Shut up. Huwag niyo akong idamay! Kayo lang naman ang matanda rito," inis niyang sabi.

"You're eighteen, Dude, and she's still fourteen so you're still older than her." 

"Damn shit," bulong niya pero 'sakto lang na marinig ko.

Seryoso niya akong tiningnan kaya agad akong napaiwas ng tingin kasi nagulat din ako sa sinabi ko kanina. Hindi ko intensyon na sabihan siya ng ganoon, nadala lang ako dahil nakaka-offend din ang sinabi niyang bata sa akin. Maybe, he was just mistaken because I was small and I was only as tall as his chest.

"S-sorry..." I apologise as I bent down.

"Just eat your fucking damn sorry. I don't have time to talk to a child like you." Agad siyang umakyat para sumakay sa kabayo niya. Ginulo niya ang kanyang buhok bago ito inutusan ang kabayo na tumakbo. 

"Forgive what he said, little girl. I'm Yrixx, nice to meet you." He ruined my hair before he left riding on his horse.

Sinundan ko lang sila ng tingin habang papalayo na ito sa kinatatayuan ko. I don't know them but I really guess they're not an ordinary man like the place they live.

"Anong ginagawa mo rito, hija?" Napatalon ako sa gulat nang makita ang isang matanda na lumapit sa akin.

"S-sino kayo?" tanong ko.

"Naliligaw ka ba?" Tumingin siya sa kalangitan. "Mukhang delikado na kapag babalik ka pa sa pinanggalingan mo, hija. Mabuti pa... sa bahay ka muna magpalipas ng gabi." Ngumiti siya.

"H-hindi na po. Salamat nalang pero kailangan ko ng umalis." Nilampasan ko siya.

"Alam mo ba ang daan palabas, hija?" Napahinto ako at dahan-dahan siya nilingon. Nakakalibot pakinggan dahil parang kakaiba ang mga taong nakakasalubong ko ngayon dito sa gubat.

"S-sa totoo lang... hindi ko na po alam ang daan palabas. N-naliligaw po ako." Malapad siyang ngumiti kasabay ng pagsingkit ng mga mata niya.

"Kung ganoon... samahan mo ako pauwi sa bahay." Kinarga niya ang mabigat na basket na may lamang mga iba't-ibang prutas.

Nagdadalawang-isip ako kung sasamahan ko ba siya pero sa nakikita ko ang kalagayan niya ngayon, parang kailangan na kailangan niya ang tulong ko.

"Ako na po ang magdadala, Lolo." Kinuha ko ang dala niyang basket at hindi naman niya tinanggihan.

"Salamat. Napaka-buti ng iyong puso." Napangiti ako.

We just kept silent as we walked down the road. Wala rin akong masabi na pag-uusapan namin dahil hindi talaga ako masyadong madaldal lalo na kapag hindi ko kilala.

Ilang oras na kaming naglalakad pero ganito pa rin ang nakikita ko. Puro mga puno at kulay berde lang na kapaligiran. Tila walang katapusan ang paglalakbay namin.

"Lolo, matagal pa ba tayo makakarating sa bahay mo?" tanong ko at medyo naiinip na rin.

"Narito na tayo." Napanganga ako nang pumasok siya sa isang malaking kuweba.

"S-sigurado kayo na sa kuweba kayo nakatira?!" Hindi niya ako sinagot at hindi ko na rin siya nakita dahil naroon na siya sa loob.

Kinakabahan ako kung papasok pa ba ako sa loob pero imbis na manatili nalang dito, pinili ko nalang na pumasok sa loob kahit labag sa kalooban ko.

"Lolo?" tawag ko sa kanya pero hindi pa rin siya sumasagot. Sobrang dilim at mga kamay ko nalang ang ginamit kong proteksyon ko sa paglakad. "Lolo, nasaan kayo?"

May mga damong bumalot sa katawan ko pero nagpatuloy lang ako sa paglalakad nang masilayan ko na ang maliit na liwanag. Unti-unti itong lumaki at tinabunan ko ang aking mga mata gamit ang isa kong palad hanggang sa malaman kong nakalabas na ako sa kuweba. 

Unti-unti kong ibinaba ang aking palad at nanlaki ang mga mata ko sa nakita. The huge gate of the island opened up to me as it was surrounded by colorful flowers all around. It was like a Paraiso!

"Welcome home, hija." Nakangiti ang matanda. "Welcome to the Asynithis!"