Agad na kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at tinawagan ang best friend ko. Hindi naman nag tagal ay sinagot niya agad ito. Pero imbes na bati ang bumungad sakin, sigaw niya ang narinig ko, “Damn it! Hindi ba ang sabi ko, ilagay mo yan dyan? Bobo ka ba o bobo?!” I chuckled upon hearing her roaring voice.
“Hey, Kei.” I spoke
“Huh? Who the hell is c-“ I bet tinignan pa niya ang screen ng cellphone niya para malaman na may tumawag sa kaniya. “Omg! Omg! Addi! I’m sorry, hindi ko alam na nasagot ko pala ang call mo! How are you. My pretty best friend?”
Tumawa muna ako bago sumagot, “I’m good. I got another job, thanks to you.” I said, “Sabi ni tita, tawagan daw kita, bakit, ano kailangan mo?”
“Oh yes! Oo nga pala, do you want to go a vacay with me?” aya niya, kaya hindi ako nakasagot agad. “Come on, Addi. It’s been years nang huli tayong magbakasyon.” Here we go again, lagi talaga niya akong kinukulit na magbakasyon, “We can actually go on an exclusive Island! That would be fun!”
“Your invitation is quite tempting, Kei.” I heard her sigh, “Pero alam mo naman gaano kabigat ang responsibilidad ko ngayon diba? Hindi naman pwede na umalis ako at mag enjoy, habang sila maiiwan dito.”
“I understand, I’m sorry. Ang selfish ng invitation ko sa’yo.” I can really feel the sadness in her voice, pero wala naman akong magagawa, dahil hindi naman kasi talaga pwede. “Basta when you need help, don’t hesitate to ask me.”
“I’m sorry rin. Alam ko naman na gusto mo lang akong maisama sa bakasyon, I know you’re always there to help me,” I sighed, “I promise to pay you back.” Sinsero ko na sagot sa kaniya.
“Ewww! The drama, Addi! Yuck!” malakas akong tumawa dahil sa narinig kong sagot niya.
“Whatever, but hey, I might ask you for a job favor again, I’m sorry.”
“Duh! I told you, I can even give you a job! I can even triple your salary, para naman hindi ka na nag iisip araw-araw kung anong raket ang pinapasok mo.’
“Syempre, feeling ko unfair naman yon para sa iba na gusto rin ng trabaho na iyon.” I can’t accept money if I earned it that way.
“What the fuck? Unfair, Addi? Are you actually hearing yourself right now? You graduated with the highest honor, way back in college. Anong masama kung taasan ko ang sahod mo? People like you are not for every day. Kumbaga, rare ka, kakaunti ang katulad mo. I’m a businesswoman too, Addi. I’m hiring you because you have a potential, not just because you are my friend. You are a gem, and I found you.”
“I know,” kahit na hindi ko naman talaga inaasahan nag anon pala ang tingin niya sa akin, nagulat pa ko sa sinabi niya, “and thank you. Expect me one of these days, I’ll drop by.” I said, I heard her giggled.
“You can drop by, every day!” sabi niya, kaya natawa na lang ako.
I bid my goodbye before ending our call. Pumunta ako sa mall at bumili ng ilang prutas sa supermarket. Parehas mahilig sa prutas ang mga kapatid ko, kaya hindi na ko mahihirapan, nung isang araw pa kasi ubos ang mga prutas sa kwarto ni Mama.
I waited for my turn on the cashier, after paying my groceries, I made my way palabas ng mall. I sighed, trying to release my overwhelming emotions. Hanggang kalian kaya ganito? I’m tired.
Kahit pagod, pinilit kong pasiglahin ang pakiramdam ko, pupuntahan ko ang pamilya ko, hindi nila pwedeng makita na ganito ako, sakin na lang sila kumukuha ng lakas ng loob, kaya hindi maaari na pati ako maging malungkot at maging lugmok.
Palabas na sana ako ng mall nang may madaanan akong boutique. This boutique used to be the place where I buy my stuffs, hindi ko inalis ang tingin ko sa naka display na dress sa gitna ng boutique. I wanted to touch it, but I’m afraid I might ruin it, at sa estado ko ngayon, wala akong ibabayad kung sakali na masira ko ito.
“Addi?” nag angat ako ng tingin nang makita ang isang pamilyar na mukha. Purple hair, purple eyelashes, purple lipstick, purple eye shadow, purple neck chains, purple dress, purple denim blazer, purple five inches stilettos, and not to mention her purple branded purse, with her gold loops and five shinning bracelets, “OMG! I knew it! Sabi ko na nga ba at ikaw yan!”
Bahagya akong ngumiti, “Violet.” Bati ko sa kaniya.
“I did not expect to see you here!” ang ngiti ko ay nauwi sa ngiwi. Hindi pa rin sya nagbabago.
“Yeah, ako rin.” Maikling sagot ko.
“Oh, how did you get in here?” nag angat ako ng tingin dahil sa sinabi niya, “I mean, don’t get me wrong, okay?” tumigil siya nang parang may narealized, “Oh! Are you with Keith? I mean, between you too, she’s the only one who can afford to come here and buy stuffs from here. This mall do not have cheap items, that you can actually,” she looked at me from head to toe with a fake smile, plastered in her lips, “Purchase.”
I gave her my most casual smile, ignoring the words she just stabbed in my heart, “Yeah, as you can see,” iniangat ko ang paper bag na hawak ko, na nag lalaman ng mga prutas na binili ko sa mall na ito, “I can actually buy stuffs for me, I mean, I used my talent and skills in singing to earn money to make a living, without using my body as my leverage, I mean, don’t get me wrong, okay? It’s just that, I did not know, your sugar daddies don’t have taste on choosing whom to pampered.”
Gustong gusto ko talaga ilabas ang cellphone ko to take a picture of her, kitang kita ko kung paano pumula ang mukha niya, at lumabas ang mga invisible na usok mula sa ilong at tainga niya. My best friend, Kei, hates her so much, I mean, I don’t have to explain it myself, she just has to talk and prove herself, that she is, indeed, a bitch and a sugar baby.
I mean wala naman masama don, but you can just shut up there, hindi mo kailangan ipagyabang sa lahat na ginagamit ka ng ilang matatanda ng sabay sabay. That’s not something you should be proud of. Your body, in exchange of money.
Jeez.
I hate when I see her purple hair.
“WHAT?! Jane’s p-“ tumayo ako kaagad at tinakpan ang bibig nya, tsaka hinila sya pabalik sa pagkakaupo niya. “Sabi na huwag ka maingay, tapos isisigaw mo pa?” bulong ko, at inikot ang tingin sa restaurant, ang iba ay nakatingi pa rin samin hanggang ngayon, habang ang ilan ay sandalling tumingin at bumalik na sa ginagawa nila. “Sorry, sorry, I’m just shocked, okay?” sabi niya, tsaka muling ininom ang ice tea, “I mean, okay, baka naman something happen lang, she’s a diligent sister, she’s much mature than you,” sinamaan ko siya ng tingin, kaya ngumiti siya, “Sometimes,” dugtong niya, inirapan ko lang sya, at uminom ng coffee na order ko, habang nakatingin sa labas ng restaurant, sya lang ang nag order ng pagkain dahil wala naman akong gana kumain, nung nakaraan pa, “What’s your plan ba? Kausapin mo na si Janey,” “Yan din sinabi ni Ravi, balak ko naman talaga kausapin si Jane, ayoko lang talaga margining kung bakit, parang di ako ready, hindi naman ako taon nawala, bakit mangyayari yo
“Keith Sky! How many tiimes do I have to tell you that family day means no work day? Do you not value this family?!” Mom’s voice echoed through the whole dinning room, ibinaba ko ang hawak ko na phone, dahil busy ako i-review ang email na isinend sakin ng secretary ko. “But mom, this is important, I need to attend this matter, para tomorrow, settled na,” I defended myself. “That can wait for a day, Kei, now, stop browsing and eat with us, with full attention,” she said and starts to cut her stake again. Today is sunday, and mom always Believed that family alwasy comes first, so both dad and her came up with th set up of spending the whole sunday with family, without touching any work related, I understand their sentiments, I’m aware that they are both busy people and they are both owner of a separate company, they are twice as busy as me, but here they are, siiting and eating breakfast with us. “I’m sorry,” I said, ad turned off myphone, mom seems pleased with my action, so she ju
“What the hell is happening here?” sabay sabay kami na napatingin sa pinanggalingan ng galit na boses, at hindi nga ako nagkamali, nakauwi na si Ravi, kunot noo habang tinitignan kami. Pero masama ang loob ko ngayon,hindi ako natutuwa sa narinig ko ngayon, panay sya pilit sakin, pero halos hindi ko na rin naman maintindihan ang sinasabi niya, bigla na lang ako nahilo. “Dugo!” narinig ko na sigaw ni Ive, isa sa mga kasambahay namin na kasama dito. “Shit, Addi!” dinaluhan ako ni Ravi, maging ang mga kasama namin, may hawak siyang panyo, at pinunasan ang sentido ko, doon ko lang naramdaman ang sakit, may kaunting dugo din na tumulo sa suot ko na white shirt. “I’m okay,” gusto ko i-congratulate ang sarili ko dahil hindi ako nautal, pero ang totoo ay talagang nahihilo na ko, at ayaw ko nang gumalaw, “Kausapin mo muna yang bisita mo, papasok na ko sa loob,” sagot ko, at pinilit na tumayo. “Who the fuck are you, miss?” rinig ko na sabi niya, pero nakahawak pa rin sa braso ko para alalay
“No..”Naalimpungatan ako dahil sa mahihinang ungol na naririnig ko sa di kalayuan, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko, bumungad sakin ang madilim na kwarto, tanging lampshade lang ang nagsisilbing liwanag, hindi ako sanay maatulog na madilim.Tumayo ako at isinuot ang tsinelas ko, tsaka lumabas ng kwarto, dahil hinahanap ko kung saan nanggagaling ang ungol na animo ay nahihirapan, pababa na sana ako ng hagdan nang makita ko na hindi sarado ang pinto ng kwarto ni Ravi, dahan dahan akong lumapit at akmang isasara ito, nang may marinig ako sa loob.“No, please, no,” napatigil ako, sa kanya nanggaling ang mahihinang ungol? Imbes na isara ay dahan dahan ko na binuksan ang pinto, madilim ang kabuuan ng kwarto, tanging ang bukas na sliding window niya ang nagsisilbing liwanag, dahil direktang pumapasok ang liwanag nang buwan.“Ravi?” mahinang tawag ko sa kaniya habang lumalapit sa kama niya, hindi siya sumasagot, kalahati lang ng mukha niya ang nakikita kaya, hindi ako makasigurado ku
“This will be your personal room, since sa gabi ka lang naman kailangan nasa kwarto ko, may sariling kama of course, may mini sala set ka, may walk in closet, own bathroom, may intercom, just in case you don’t feel comfortable to go down, you can ask anybody to give you what you need,” Nandito na ko ngayon sa bahay ni Ravi, dala ang mga damit, at ilang gamit ko, alas singko pa lang ng umaga ay tinawagan na niya ako, at sinabi na nasa tapat na siya ng ospital, tinanong kung papasok pa siya, kaya nang sabihin ko na hindi, ay nagmadali na akong mag ayos. Umuwi si Jane kagabi, sakto naman ang dating ni Kei, kaya baka sa bahay ni Kei natulog si Jane, hindi pa ko nakakapgkwento kay Kei, dahil alam ko na pagod siya, tatawagan ko na lang siya, kaso, ano naman sasabihin ko? Na pumayag ako sa six months na may katabi akong iba matulog? Worst, hindi ko pa kilala? Hay. “If I’m not around, pwede ka magsabi kay nana Jo,” lumapit sa amin ang isang matandang babae, yung aura niya, parang aura ni m
“Firs rule, you have to wear this ring,” I nod, and wear the ring in front of me, he smile, “Good, second rule, you cant tell this to anybody, I mean this deal, understood?” I nod again, “Third rule, for the span of six months, you can’t be associated to any other man, do you have a boyfriend?” “No, okay lang sakin yan, proceed,” sagot ko, kaya tumango siya. “Fourth rule, you can’t fall in love with me,” muntik na akong matawa dahil sa sinabi niya, pero pinigilan ko kasi baka maoffend sya sakin. “Okay, got it,” kasalukuyan kaming nasa private room ng paborito niya dawn a restaurant, I was expecting na mamahalin na restaurant ang pupuntahan namin dahil mukhang super yaman nga ng isa na to, pero bahagya akong nabigla nang dito kami pumunta, at mukhang suki siya dito, pag pasok pa lang namin, kilala na siya ng lahat, kahit waiters. “Okay, I’m done, you can start yours,” he said, kaya nilabas ko ang mini pad ko, sinulat ko kagabi ang mga rules na gusto ko. “First rule, tatabi lang ak