Chapter 15
"Hi, couz. Musta ba? Sosoli mo na ba si Zette?" bungad ni Casey sa amin pagkapasok na pagkapasok palang namin ng unit.
"We're engage." masayang pahayag ni Carlew kay Casey. Pinakita ko naman ang kaming kamay kung nasaan ang singsing.
"Whoa! Ang bilis ha? Ayiiieee!!"
Nagkaroon kami ng konting kwentuhan o catch up, nago tuluyang umalis si Carlew.
"Bibisita ako every week, o kaya pagnamimiss mo ko." sabi niya bago ako hinalikan.
"No need. Okay lang naman, kahit hindi weekly. Kahit twice a month, okay na. Alam kong madami kang aasikasusin dahil sa matagal ka ding nawala. Siguradong magiging busy din ako, diba nga may trabaho na din ako. So it's okay to me." I assure him. Nakita ko ang pagngiti niya. Then he left.
Naiwan ako sa aking kwarto ng mag-isa. Ilang sandali pa akong napatulala sa pag alis niya. Hindi pa din ako makapaniwala
Chapter 16Nagising akong mugto ang aking mga mata dahil sa nabasa. Pinatay ko agad ang cellphone matapos iyon. Takot na baka muling tumawag ang number na iyon at si Carlew naman, para mag explain. Natatakot ako na baka pagnangyari iyon ay maniwala ako. Natatakot ako na baka maniwala ako sa sasabihin niya.I know, I need to hear his side but how? How can I hear his explain if my mind was closed?!Walang gana akong nag ayos ng aking sarili, hanggang sa matapos ako. Pagbukas ko palang ng aking kwarto ay si Carlew agad ang bumungad sa akin. Pulang pula ang mga mata nito at makikita mo ang pagod.Mabilis kong isinara ang aking pinto. Muling bumagsak ang aking mga luha. Walang tigil, kahit na sunod sunod ang naging pagkatok ni Carlew sa aking pinto."Baby, open the door. Let's talk." nahimigan ko ang pagmamakaawa sa kanyang boses, ngunit imbis na buksan iyon.Naka
Chapter 17Nang lumalim ang gabi ay bumalik na ako ng unit. Hindi naman ako masyadong natamaan sa dalawang beer na iyon, kaya okay pako ng makarating ng unit. Tulad kanina ay tahimik, baka ngayon ay totoo ng tulog si Casey.Mabilis akong nakatulog pagkahigang pagkahiga ko pa lamang ng kama. Siguro ay dala na din ng alak na meron sa aking katawan.Kinabukasan ay tila naging isang normal na araw sa akin. Ngunit hindi ko maiwasang i check ang aking cellphone kung mayroon ba itong text o tawag na galing kay Carlew. At pag nakitang wala ay mabilis akong nakakaramdam ng disappointed.Oras oras tinitignan ko ang cellphone ko, nagbabaka sakaling kulitin na muli ako nito. Ilang araw na wala akong naging balita sa kaniya. Buti nalang sa mga araw na iyon ay naging busy ako.Kulang nalang ay tambakan ako ng gawain ng aking boss. Tila ba, gusto ako nitong pahirapan. Hindi naman ako makapagrek
Chapter 18Pinilit kong umupo ng maayos sa aking higaan ngunit hindi ko magawa. Nakirot ang aking tiyan sa sobrang sakit. Mabilis niya akong tinulungan sa aking pag upo.Kahit nakakailang ay pinilit kong hindi naiilang. Lalo na at hindi pa din kami ayos na dalawa."Are you okay?" he asked me."Yeah. I'm okay. You can leave me now, I can handle this." I said coldly. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya."No, I'll help you. Please let me."Hindi na ako umangal pa ng tulungan niya ako sa pagkain. Hindi naman sa wala akong kamay pero hindi ko maalis ang aking mga kamay sa aking tiyam dahil sa sakit."Bakit ka ba nagpapagutom?" he asked. Umiling ako bilang sagot."I'm sorry." he said. Hindi ko na pigilan ang pagtingin sa kaniya.Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ng magsalita siya ng ganoon. Agad na din
Chapter 19Naalimpungatan ako dahil sa bigat ng nakapulupot sa akin. Mabilis kong inalis ang pagkakadagan noon sa akin. Mabigat at mahirap kumilos. I turned around to continue my sleep when I realized something.Mabilis akong napabangon sa naalala. Nakita ko si Carlew na natutulog sa aking tabi. Kapwa kami walang saplot. Hindi ko na iwasang hindi namula sa kaniyang itsura. Hindi panaginip ang nangyare sa amin, kundi totoo! I still sore down there.Agad akong bumangon at pinulot isa-isa ang aking damit at pumasok ng CR para magbihis. Nang matapos ay lumabas na ako, habang si Carlew ay nanatiling tulog pa din.Hindi ko na pigilan ang pagngiti sa kanyang itsura. He looks like an angel, gising man o tulog. Isa iyon sa nakaagaw ng atensyon ko sa kaniya. He's caring and sweet, hindi mahirap na magustuhan siya. Well una palang naman may kung ano nang meron sa kaniya na parang hinahatak ako na magustuhan siy
Chapter 20"Pagod na ko. Huhu." reklamo ko.Kakasimula lang naming maglakad ng hagdan pataas para makita namin ang ipinagmamalaki ng Bohol, ang Chocolate Hills."Buhatin na kaya kita? O kung gusto tigil muna sa isang bench?" suhestyon niya na agad kong tinangoan."Sige, maupo muna tayo. Para maka pagcharge ako." sabi ko habang nakangiti. Nakita ko ang pagtataka sa kaniyang mga mata sa sinabi ko, kaya ngumiti ako sa kaniya pag upo namin.Hinawakan ko ang kamay niya, bago ipinaliwanag sa kaniya ang sinabi ko."Ikaw ang charger ko. You're my strength and my energy. So ganto muna tayo ahh?" paliwanag ko sa kaniya at isinandal ang ulo ko sa kaniyang balikat.Tahimik lang kaming dalawa, tanging mga ibon at hangin lamang ang maingay Kakaunti lang tao ngayon dito, dahil na din siguro werkdays ang na pili naming araw para gawin ang paggagala ng Bo
Chapter 21Nagising ako dahil sa liwanag na sumisilaw sa aking mukha. Oo nga pala at sa Van nalang kami natulog kagabi dahil wala ng bakante sa mga Hotels and Motels na pinuntahan namin.Maliwanag na ang araw, tanda na magtatanghali na. Mas napatunayan ko iyon ng maramdaman ko ang pagkalam ng aking tiyan. Kinuha ko ang cellphone ko para tignan ang oras ngayon.It's already seven in the morning. Today is September 17, it's been 3 months since I runaway to my family. Well, it's our 3th monthsary too. Hindi ko mapigilang mapangiti, bago siya nilingon sa lat seat ng Van, kung saan siya natutulog."Happy Monthsary, baby." bulong ko. Alam kong hindi niya iyon maririnig dahil tulog ito."Happy monthsary too. I love you." nanlaki ang mga mata ko sa bigla niyang pagsasalita.Akala ko ba ay tulog siya? O nagkukunwati lang siya?"Gising ka na?"
Chapter 22Napatingin ako sa labas ng sasakyan ng bigla itong tumigil sa isang bakery. Bakery na mukhang café dahil may mga lamesa at upuan din doon. At mukhang hindi lang tinapay ang tinda nila dito kundi ang mga ipinagmamalaki ng Bohol.Agad akong napalingon kay Carlew ng may kumaway na isang matandang babae sa amin at tinawag ang pangalan nito. Masayang bumati pabalik si Carlew sa matanda."Nay, kamusta na ho kayo?""Naku! Ayos naman, ikaw ba? Ang tagal mong hindi nakadalaw dito sa amin." masayang sabi ng matanda.Mukhang siya ang may ari ng bakery. Lola na kaya ito? Pero mukha namang hindi. Baka kakilala lang."Pasensya na ho, Nay. Naging busy ho kasi ako sa trabaho kaya ngayon lang po ulit ako naka dalaw." sagot naman ni Carlew. Tumango tango naman ang matandang babae at napatingin sa akin. Bahagya akong yumukho bilang paggalang at ngumiti.
Chapter 23"Daan muna tayo ng simbahan bago tayo pumunta sa pupuntahan natin." sabi ni Carlew na agad kong tinanguan.Maganda ang tanawin sa labas ng kotse. Madaming restaurant at iba't ibang tanawin ang nagpapabusog sa mga mata ko. Good choice na ito ang lugar na pinili kong puntahan. I'm happy to my choice, dahil nakilala at nakasama ko din si Carlew sa lugar na ito.Napangiti ako ng maramdaman ang paghawak no Carlew sa kamay ko habang nagmamaneho siya. Kakaibang pakiramdam ang naramdaman ko, saya at pag ka excite.Pasimple kong inalis ang kamay ko sa pagkakahawak niya doon at tumingin sa bintana. Pinigilan ko ang pagtawa ng maramdaman na sa hita ko naman siya humawak. Kaya sinubukan ko namang alisin ang kamay niya sa hita ko, pero hindi siya nagpatinag. Hindi ko na napigilan ang aking pagtawa.He really loves holding my hand or my legs."Why?" I answered w