"You'll take so much time to realize how much blessed you are. To be love by someone, whole heartedly and to be love by someone too, unconditionally." Faye Alistry Hermano is a famous writer from wattpad. She have published books and gained a lot of readers and followers because of her great stories. She's great in writing... that's what her readers tell her but still, something is wrong. She knew it. Something is strange when she is writing each of her story. It feels like her hands are only the one who are capable of writing the story she is creating... and that all make sense on the sixth story her hands created which entitled Different World But Same In Feelings. Her hands created someone who will be her downfall and that is Leiton Ash Javier. It's hard to believe but even she knew what was wrong with her hands. She hide it and made it as her secret.
View MoreGus Iqbal
"le, yang daftar jadi santri di pesantren kita makin banyak ya?"
Umi menghampiriku yang tengah menikmati secangkir kopi moka yang panas.
Hari ini, sebenarnya aku menginginkan untuk meminum kopi hitam, hanya saja aku cari di dapur tidak ada. Dan di dapur, yang ada hanya kopi susu sama kopi moka dalam kemasan instan. Maka kupilih yang ada di dapur saja. Dari pada, tidak meminum kopi sama sekali.
Lantai tiga, bagaikan tempat bersantai paling nyaman. Angin seakan berembus dua kali lipat. Dan di sini, dapat pula menikmati pemandangan lautan biru kehijauan bersama pasir putih yang berjarak kurang lebih delapan hingga sepuluh kilo dari sini.
Meski sesaat di balik kediaman yang melambat. Dan waktu yang memang terasa berjarak. Panorama yang terlihat, seakan mengambil jenuh yang pernah berpijak.
"Nggih e Umi, Kulo sampai kebingungan buatin data sebanyak itu. Apa perlu kita buat tarjet tetap di setiap tahun? Kalau kita, tidak membatasi jumlah santri bisa-bisa kita semakin banyak menerima santri setiap tahunnya."
Aku menghadap ke Umi, sambil menaruh secangkir kopi yang barusan aku seruput sedikit. Sementara Umi mulai menduduki bangku rotan yang berada tepat di utara sofa. Dan Umi menatapku dengan wajah yang menujukan penuh tanya.
Mungkin Umi juga memikirkan sama halnya denganku, memikirkan para santri.
"Le, ya memang benar kalau memang sameannya mutusin itu, tapi kalau kita ngasih tarjet, bagaimana dengan para orang tua yang sudah jauh-jauh ke sini untuk memondokkan anaknya bila tidak keterima? Malah kecewa nanti, jadinya."
Aku tersenyum tipis sejenak.
Umi ada benarnya memang. Tidak salah.
"Umi ... teknologi dunia sekarang semakin canggih, kulo hanya perlu menginformasikan melalu media sosial. Mengumumkan pula kriteria dan aspek-aspek yang harus dipenuhi santri. Bukankah banyak santri luar kota datang ke sini, melalui informasi yang kulo buat di media sosial? Sebelum kakek buyut wafat dulu, pernah berpesan. Kalau kita harus menjaga pondok pesantren untuk tetap berkembang, namun kakek buyut tidak menyuruh untuk mencari santri banyak, melainkan santri yang bisa kita jaga dan kita lindungi itu sudah cukup sebagai kewajiban kita."
"Kalau samean mantapnya begitu, terus dan lanjutin saja. Umi sama Abahmu tetap dukung terus."
Belakangan ini, Umi agak sakit-sakitan. Abah juga, tetapi kalau Abah sedikit lebih kuat dari Umi jadi tidak begitu terlalu.
Hampir setiap malam hari aku dengar, kalau Umi batuknya tiada henti. Kemarin periksa ke dokter, katanya Umi kecapekan. Mungkin sudah saatnya, aku menjaga Umi lebih maksimal. Karena Umi adalah malaikatku di dunia ini yang pertama sebelum Abahku. Menjaga Umi agar tetap sehat itu adalah kewajibanku, di samping aku juga yang harus menjaga Abah. Apalagi aku anak yang paling di eman.
"Le, nanti samean ngajar di Madrasah Diniah?"
"Nggih, Umi. Masa tidak mengajar!"
Chapter 21ExitI woke up happy.Hindi ko maitago ang sayang nararamdaman ko habang naaalala ang nangyari noong isang araw. Alam lahat ng nasa itaas kung paanong hindi ako nakatulog kaiisip kay Zarren at sa nagawa namin.He kissed me. For Pete’s sake, he did!Sinong hindi sasaya kung hindi mo nga masabi-sabi sa taong gusto mo yung nararamdaman mo pero ginawa pa rin niya iyon para ipaalam sa’yo ang nararamdaman niya.I am more than happy today. Kaya naman hindi na rin ako nagulat nang maaga akong magising.“Mag-almusal ka na para makapasok ka na sa eskwela.” si nay Carmen na tinanguan at nginitian ko lang.Hindi naman siya nagtaka kung bakit ako maagang nagising ngayon. Siguro ay iniisip niyang maghahabol ako sa klase kaya naman hinayaan na lang niya ako.Hindi ko na rin pinagtuunan pa ng pansin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagkain hanggang sa mata
Chapter 20Bracelet“Nag-away na naman ba sila?“ I asked Zarren while we’re sitting on one of the bench here in the park. Alas tres na siguro ng madaling araw pero sakay ng motor niya ay nakarating kami rito.Naririnig ko pa ang mga tahol ng aso sa ‘di kalayuan. But being with him makes me calm. Hindi ko magawang matakot dahil kasama ko naman siya.“They did. Almost everyday but I just really wanted to see you tonight.” bulong niya na ikinatahimik ko.Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin pagkatapos marinig iyon. Kung magpapasalamat ba ‘ko dahil naisip niya ‘kong puntahan agad o malulungkot dahil hanggang ngayon iyong problema niya noon, problema pa rin niya ngayon.Zarren is strong when he is with people. Lalo na kapag nasa klase kami. He never let his problems affect his study. Mas ginagalingan niya kahit marami s
Chapter 19SuitorHindi ko alam kung maiirita ba ako sa sarili ko o sa katabi ko.“Ang dami niyang kwento kagabi. She even told me how she dumped her ex. Ang astig niya. She didn’t let that pervert be in her life.” si Zarren habang nakaupo at tila inaalala ang mga nangyari sa kanya kagabi. We are inside our classroom right now. Panay naman ang kwento niya habang panay ang kopya ko ng mga isinusulat ng English Secretary namin sa blackboard. May meeting ang mga teachers ngayon.Zarren dated someone last night. Nakipag date siya sa isang babaeng pinakilala ng mga kaibigan niyang basketball player din.I sighed and put my notes inside my bag nang matapos ng magsulat. Ayoko sanang magpakwento pero hindi ko naman siya kayang pigilan. Pinipigilan ko na lang ang sarili kong umirap sa lahat ng sinasabi niya.“She’s like an angel with a bit attitude of a
Chapter 18Loyalty“‘yan, hindi ko na pinapalinis ‘yan kasi masyado ka ng makapal!” biro ko kay Zarren na basta na lang nahiga sa kama niya at saka pumikit. Kwarto na nga niya ang guest room e.Matagal tagal na rin simula noong natulog siya rito. If I’m not mistaken. He came here and sleepover on May 28, 2020. It was my birthday.Palagi siyang dumarating tuwing birthday ko but he never give me any gift. He was just eating and enjoying my birthday with me. Ako ang hindi pa nakakapunta kahit isang beses sa bahay nila. We just always celebrating his birthday with us together. Hindi rin naman kasi lingid sa kaalaman ko that he’s not in good terms with his father. Lalo pa’t patuloy pa rin ito sa pambababae.I wonder what it feels like to be in Zarren’s shoes.Ano kayang pakiramdam niya ngayon? Umiiyak din ba siya sa tagong lugar?Nakikita ko namang malungkot siya at pansin ko ‘yun lalo
Chapter 17GuestNakatulog ako kanina at kakagising ko lang ngayon. Lumilipad na ang kurtina sa veranda nang magising ako. Madilim na sa labas kaya bumangon na ako. Tiyak na mahihirapan akong makatulog mamaya dahil sa haba ng naitulog ko kanina.I yawned and stood up. Nauuhaw ako kaya bababa na muna ako para uminom.Habang pababa sa hagdanan ay naririnig ko ang usapan ng mga magulang ko sa baba.“Honey, what do you think? Magbukas kaya tayo ng isa pang grocery?” I heard mom and dad talking with some matters.Kumaway ako kay mommy nang makita niya ako. Her lips formed a smile the moment she saw me. Umiling naman siya kay daddy.“Huwag na muna. We have three groceries store. Malakas naman ang kita kaya ‘wag na muna tayong magbukas ng isa pa. Tsaka mangangailangan na naman tayo ng bagong cashier. Masyado
Chapter 16Feelings“Uy, samahan mo ‘ko.” I twisted my lips while looking at Zarren. Nilingon niya ako bago pinagtaasan ng isang kilay.“Saan ba?” tanong niya. Ngumuso ako at nilingon ang teacher naming napatingin sa likod kung nasaan kami ni Zarren kaya umakto akong nakikinig. “Kung tungkol sa pagkain ‘yan, mamaya na. Kapag tayo nahuli ni Ma’am Belen. Pagsasagutin tayo ng math niyan sa harapan. Yari ka.” pananakot niya pero inirapan ko lang naman siya.“Pake ko? Lagi naman akong nakakasagot sa kanya e. Kailan ba ‘ko nagkamali sa mga math equations? Hello, may tutor kaya ‘to.” proud na usal ko na ikinatawa niya.Totoo naman na halos tuwing may pasok ay nakakapagsagot ako sa blackboard dahil palagi akong tinatawag ni Ma’am Belen. She’s really testing my skills in her subject. Ako naman, solve ng solve sa blackboard dahil todo support ang tutor kong si Zarren din naman.“Gutom na talaga ‘ko e.
Comments