Lahat ng Kabanata ng A Writer's Secret : Kabanata 1 - Kabanata 10

Prologue    If you’re destined for each other. No one could make you apart--- pero kapag minsan meron din e. Kapag mundo yung kalaban nyo. Kapag magkaiba kayo.  I am Leiton Ash Javier. And I am not a typical human, I guess. I am a fictional character... Gwapong fictional character to be exact. Paano ko nga ba nalaman na fictional character lang ako?          ****** Nakatingin lang ako sa mga taong nagkakagulo ngayon sa harapan ko. Bumubulong ang iba, siguro nagtataka sa pagkakapunta ko rito sa loob ng school nila. Ang iba naman ay nakamasid lang at tila nag-aabang ng mababalitaan.  I’m in shock too. Kanina lang ay maayos akong umalis ng

Chapter 2Confused Hindi ko alam kung ano bang magiging reaksyon ko habang pinapanuod ang mga babae kong kaklase. I shut my eyes tightly. Damn it! Hindi ko na alam ang gagawin kooooo!Kung pwede lang magpapadyak at gumawa ng sarili kong ritwal, ginawa ko na kanina pa! "Kasi naman ‘diba, ilang buwan din s’yang hindi nagparamdam tapos OMG! May isusulat na pala siyang bago. Grabe... Ang galing niya talaga!” halos mapangiwi ako habang pinakikinggan ang usapan ng mga kaklase ko. Mas lalo tuloy akong kinabahan. Paano kapag nalaman nilang ako ang sumulat sa mga paboritl nilang libro? Baka hindi nila ako tigilan sa pagtatanong ng mga pwede ko pang isulat na mga kwento. I let out a heavy sigh. Nasa room na ako pero ang utak ko’y parang nasa restroom pa rin. Hindi ko lubos maisip at mapaniwalaan ang na

Chapter 4Destiny Pagkalabas na pagkalabas ko ng restroom ay naglakad na agad ako papunta kung saan nando’n ang kumpulan ng mga tao. Even if I don’t know what to say when we saw each other. Gagawin ko pa rin ‘to. After all, he’s still my responsibility. Mga kamay ko ang gumawa sa kanya kaya dapat lang na ako ang magligtas sa kanya sa mga tanong ng mga taong nakapalibot sa kanya... Kung siya nga si Leiton. Habang papalapit sa lugar kung nasaan sila ay nangungunot ang noo ko. My heart is skipping a beat so fast. Pakiramdam ko ay nakipaghabulan ako kanina at nang huminto ay sobrang hiningal at halos hindi na makahinga.Tumigil ako saglit at tinanaw siyang nakikipag-usap pa rin kay Sir Mario. Confusion and irritation is evident to Sir Mario’s face. Siguro dahil sa pagkaka istorbo ng klase kaya siya iritado ng gan’yan. Napatingin ako sa lalak

Chapter 6 Fights  Mabilis akong sumakay sa front seat ng sasakyan ni Leiton bago malalim na bumuntong hininga. I can’t take this anymore! Patagal ng patagal mas naiisip kong dapat maayos ko na ang lahat ng nangyayari ngayon, kahit na wala pa akong ideya kung paano ako magsisimula sa pag-aayos ng kung anong nangyayari between me and Leiton.  “Oh, nasa’n na ‘yung lalaki kanina?” pumikit ako at isinandal ang ulo sa upuan at saka nakapikit na umiling. “Hindi siya sasama.” tanging sambit ko at nilingon siya. “Ituturo ko na lang sa’yo ang daan since hindi naman ako marunong magmaneho.” saad ko. Tumango siya habang kita ko ang kunot sa noo niya.  “Syempre... And to be honest, I won't let you drive my car, anyway kaya ituturo mo talaga.” he muttered. Napatingin ako sa kanya at

Chapter 8Breakfast Kinabukasan ay mabilis akong lumabas ng kwarto para kumain ng breakfast. Tumawag si mommy kagabi pero agad ding naputol ang tawag dahil may meeting pa pala sila. I understand them also because it isn’t easy to handle a rising company. Gustong gustong magkaroon ng mga magulang ko ng sarili nilang kumpanya na unti-unti ng natutupad ngayon kaya naman mas ginagawa ko ang lahat para intindihan sila. Although that means that they will be gone from my side. Para din naman sa pamilya namin ‘yon so I don’t know if where I should be mad of. Kagabi din ay nagpaalam na ako sa adviser ko na aabsent ako for straight one week. B’yernes kahapon kaya sa darating na lunes hanggang b’yernes ay aasahan na nilang wala ako sa mga klase nila. They asked me why. Kung may sakit ba daw ako o may mahalagang pupuntahan? I told Sir Mario that I have to do important things.Pumaya