Sumilay ang kaunting liwanag sa mga mata ni Adeliya. "Anong ibig mong sabihin...?"Malamig na tugon ng kausap sa kabilang linya, "Kung hindi ito umubra, bibigyan kita ng bagong pagkakakilanlan."Agad namang nawala ang pag-asa sa mga mata ni Adeliya. Hindi iyon ang gusto niya.Gusto niyang manatiling si Adeliya. Gusto niyang siya pa rin ang panganay na anak ng Granle family. Hawak ang telepono, agad siyang nagsalita, puno ng pagkabahala, "Ayoko, "Ngunit hindi pa man siya natatapos, putol na agad ang boses mula sa kabilang linya. Mababang boses lamang ang narinig bago tuluyang nawala ang tawag."Hintayin mo na lang ang balita."Pagkatapos noon, binabaan na siya ng tawag.Sa sobrang galit, napasigaw si Adeliya at ibinagsak ang cellphone sa sahig. "Ahhhh! Malanding demonyo!"Hindi lang si Karylle ang pinagmumura niya sa galit, kundi pati ang misteryosong taong tumutulong sa kanila mula sa likod.Sa kabilang banda, si Andrea ay kakagaling lang sa isang matinding pagtatalo nila ng anak. Ra
Lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Hindi siya nagsalita, pero ang lamig sa kanyang ekspresyon ay unti-unting tumindi.Para sa kahit sinong anak na may konsensya, ang pagkamatay ng ama ay hindi palalampasin nang basta-basta. Kahit pa mahina siya, gagawa siya ng paraan para makapaghiganti. Pero si Karylle… mas malaki ang impluwensya kaysa kay Lucio. Hindi siya ganoon kadaling talunin, at tiyak na kikilos siya. Kaya naman mas lalo siyang pinagdududahan ni Harold.Ngunit si Ricardo … Iba ang dating.Nanatiling tahimik si Harold habang nag-iisip, ang ekspresyon niya ay bahagyang seryoso.Muling nagsalita si Roy. "Pagkalabas natin, nagsimula nang i-monitor ni Karylle ang galaw ni Adeliya. Narinig nila ang usapan, pero hindi pa rin matukoy ang kinaroroonan ng taong nasa likod nito. Malakas ang taong ‘yon, Muhan. Sigurado ka bang mapapanindigan mong protektahan ang magiging asawa mo?"Nag-iba ang tono ni Roy sa huling mga salita niya, kaya agad siyang sinulyapan ni Harold ng malamig.
Walang nagsalita sa loob ng sasakyan. Tahimik nilang tinanggap ang desisyong iyon.Muling pinaandar ni Roy ang makina.Abala pa rin si Karylle sa laptop, parang walang nangyaring masama kahit wala siyang nahanap sa isinagawang paghahanap. Hindi siya nadismaya. Kahit hindi niya pa rin natutukoy kung sino talaga ang nasa likod ng lahat, naniniwala siyang sa takdang panahon ay mahuhuli rin niya ang koneksyon ni Adeliya. Basta’t hindi ito agad namamatay sa kaba, tiyak darating ang araw na mabubuko rin ito.Alam niyang siya ang tinutumbok ng kaaway, kaya’t hindi rin titigil ang kabilang panig hangga’t hindi siya tuluyang natatanggal sa daan.Wala nang naging usapan pa sa sasakyan hanggang isa-isa nang ihinatid ni Roy sina Karylle at Layrin sa kani-kanilang bahay at opisina.Si Nicole ang huling pasahero.Nang malapit na siyang ihatid, hindi na nito napigilang magbitiw ng reklamo. “Next time, huwag mo na akong ihatid. Magta-taxi na lang ako papunta sa opisina,” sabay irap niya kay Roy.Mata
Maingat na humilig ang babae sa dibdib ng lalaki, ipinikit ang mga mata at bahagyang nagpahinga.Agad namang inilapat ng lalaki ang mga kamay sa kanyang baywang, mahigpit pero maingat, para bang natatakot itong siya ay mahulog. Ngunit hindi na rin mapakali ang mga kamay nito, tila kusa nang gumagalaw sa kabila ng tahimik na sandali.Hindi naman dahil sa pagnanasa, kundi alam niyang tuwing kusang lumalapit ang babae sa kanya ng ganito, may ibig sabihin iyon, may inaasahan itong kasunod.Habang nakapikit, bahagyang ngumiti ang babae, tila kuntento sa ginagawa ng lalaki. Napasinghap siya ng mahina, isang tunog ng pagkalugod.Hindi tumigil ang lalaki sa paggalaw, ngunit nagsalita na ang babae habang may kalmadong ngiti sa labi.“Ngayon, hindi pa rin tuluyang sumusuko sa’kin ang pamilya ni Adeliya. Hangga’t ganyan sila, nangingiming magpakalugmok at panay ang pag-iingat sa sarili, hindi nila kayang maghiganti nang buo. Pero kung pababayaan ko sila ngayon, baka lalo silang mapuno ng galit k
Ngayon ay ramdam na ni Andrea ang kaba."Ano na'ng gagawin natin?" mahina niyang tanong, puno ng pag-aalala.Kung dati'y palaging kalmado si Andrea at agad nag-iisip ng susunod na hakbang, iba na ngayon. Hindi na gano’n ang nasa isip niya. Ngayon... talagang kabado na siya.Ito na ang huling alas nila, at kahit 'yon, tinanggihan ni Karylle. Hindi man lang sila kinibo matapos marinig ang recording, at lalo pa siyang nagalit!Ano pa nga bang magagawa nila?Napakagat ng labi si Adeliya. "Hindi dapat pinatugtog 'yung recording na 'yon!"Sa driver's seat, pinatakbo na ni Lucio ang sasakyan habang galit na nagsalita. "Kahit hindi natin pinatugtog, pareho lang din ang mangyayari. Wala na tayong magagawa pa."Hindi maganda ang itsura ni Adeliya. "Hindi. Kailangan ko nang tawagan 'yung misteryosong tao na 'yon!"Napakunot ang noo ni Lucio at hindi na nagsalita.Bagamat ramdam din ni Andrea na delikado ito, mukhang wala na talaga silang ibang mapupuntahan. Kaya napabuntong-hininga siya."Subuka
Napakunot ang noo ni Nicole nang makita ang reaksyon ng mga ito. Napatingin siya nang masama at hindi napigilang mapasinghal."Napakabuting anak. ‘Daddy is gone. Daddy loves you.’" sarkastik niyang bulong habang nilingon si Andrea.‘Yun ang huling sinabi sa recording.Masakit ang dibdib ni Karylle. Pilit niyang pinipigilan ang sarili para hindi tuluyang malunod sa emosyon. Hindi niya gustong ipakita kung gaano siya nasasaktan, kahit pa halos gumuho na ang damdamin niya sa loob.Tahimik lang si Andrea, at matapos ang ilang sandali ng paghihintay na wala pa ring reaksyon si Karylle, nag-aatubili siyang nagsalita."Karylle… alam ni Auntie na mabigat sa loob mo ang lahat ng ‘to pero… ang mga yumao ay wala na… ikaw…"Hindi na niya naituloy ang sasabihin.Biglang tumingin si Karylle sa kanya, matalim at malamig ang tingin. Napaurong si Andrea sa kinauupuan niya at tila napatigil ang tibok ng puso. Hindi niya naituloy ang anumang nais sabihin.Ang malamig at nanlilisik na titig ni Karylle ay