Kung gaano pahiyain si Yolly ng ilang araw ng mga kapwa niya estudyante ay kabaliktaran naman ngayon dahil parang iniidolo na siya ng mga ito.
Sa simpleng pagpapasalamat sa kanya ni Andy kahapon na kumalat sa buong campus ay napakabilis na kinalimutan ng mga estudyante ang tungkol sa kanilang selfie at hinahayaan na siya ng mga ito.
Ganoon kalakas ang hatak ni Andy sa mga estudyante. Iba talaga ang karisma ng binata. Parang siya ang sinusunod ng bawat isang estudyante ng Sanchi College. Talo pa artista.
"Hi, Yolly," bati sa kanya ng magbabarkdang nakatambay sa dinaanan niya.
"Good morning, Yolly," bati rin sa kanya ng isa pa na nakasalubong niya.
Kiming napapangiti na lang siya sa mga ito. Hindi siya sanay na napapansin kaya napapayuko pa rin siya ng ulo at nahihiya.
"Sikat ka yata ngayon?" Mayamaya ay bahagya siyang nagulat nang may nagsalita sa likod niya, at nang lingunin niya ay ang mabait pa lang security guard na si Leandro.
"Hindi naman po," aniya sa laging tagapagtanggol niyang binata.
Oo, hindi siguro alam ng binatang guard pero napapansin niya iyon. Iyong lagi siya nitong ipinagtatanggol na lihim naman niyang pinagpapasalamatan ng lubos. Hindi lang siya makapagpasalamat ng personal kasi nahihiya siya rito.
"Sana ganito ang araw-araw mo," sabi pa ni Leandro.
"Sana nga po," tugon niya.
"Sige na pasok ka na. Baka magsimula na ang klase mo."
"Sige po." Pagkasabi niya niyon ay mabilis na niyang tinahak ang papuntang classroom para sa kanyang unang subject.
Pagdating niya roon ay isang nakakabinging katahimikan ang bumungad sa kanya. Hindi na siya binu-bully ng mga classmate niya pero hindi rin naman siya pinapansin. Nakakailang pa rin.
Nahihiyang umupo siya sa upuan niya. Buti na lang at dumating na rin ang pinsan niyang si Cristine na absent kahapon.
Kinalabit siya nito. "Insan, totoo ba 'yong tsismis na nagpasalamat sa 'yo si Andy?"
Tumingin siya sa pinsan pero imbes na sagutin ito ay tinanong din niya. "Natanggap mo 'yung text ko kahapon? Binura mo na 'yung picture?"
Sunod-sunod ang naging tango ni Cristine. "Oo kasi kawawa ka naman. Pero totoo ba talaga 'yung nasagap kong tsismis sa labas?"
Nahihiya siyang tumango.
"Ayiee! Sana all!" Hindi na napigilan ni Cristine na hindi makilig. At hindi ito masisisi dahil ngayon lang nabalitaan na may ipinagtanggol na babae ang isang Andy Pagdatu.
"Oy, boses mo," mabilis na saway niya sa pinsan. Ang ingay talaga.
"Nakakainggit ka naman kasi." Tuwang-tuwa talaga si Cristine. Wala itong pakialam sa mga kaklase nila na mga napapatingin sa kanila dahil sa lakas na boses nito.
"Anong nakakainggit do'n? Ginawa lang niya ang tama."
"Pero iba ka pa rin, Insan. Ang haba ng hair mo. Imagine hero mo ang heartthrob ng school. Akalain mo 'yon?!" patiling wika pa rin ni Cristine. "Tama talaga 'yong caption ko sa picture mo na bagay kayo."
Biglang tinakpan niya ang bunganga nito. Nakita na kasi niya ang papasok nang si Andy kasama si Patrick at ang iba pang mga boys na dumidikit kay Andy magmukha lang ding mga guwapo at sikat.
Nagtama ang mga mata nila. Si Andy ang unang nag-iwas. Wala lang na tinungo ng binata ang upuan.
"Eiiihhh!" impit na tili na naman ni Cristine. "Nakita ko 'yon! Nakita ko 'yon! Nagtama ang mga mata niyo!"
"Tumigil ka nga." Pinandilatan niya si Cristine. Nakakahiya talaga ito.
"Totoo naman, ah. Nakita ko na nagtinginan kayo." Kinikilig pa rin si Cristine pero hininaan na nito ang boses. Nga lang ay halos masira ang manggas ng damit niya sa pagyugyog niyon ni Cristine. “At dahil kayo na ang love team ay hindi ko na siya crush. Ipapaubaya ko na siya sa 'yo, Insan."
"Aisst! Ano bang sinasabi mo?" Gusto na niyang batukan ang pinsan. Ang kulit talaga. Wala naman sa lugar ang kakulitan.
Ayaw man sana niyang lumingon kay Andy ay napalingon tuloy siya nang wala sa oras dahil sa pangambang baka naririnig nito ang sinasabi ni Cristine. Pero anong blush niya na napaiwas din agad ng tingin dahil nakatingin pala sa kanya ang binata. Nanigas talaga siya. Nahuli siya. Nakakahiya. Yay!
"Oy, nagba-blush siya," tuloy ay tukso na naman sa kanya ng pinsan.
Bahagyang siniko niya ito sa braso. "Tumigil ka na nga kasi."
Malutong na nagtatawa ni Cristine imbes na magtigil. Habang siya ay parang maiihi na tuloy siya sa kahihiyan.
"Pero seryosong tanong, Insan. Nag-thank you ka na ba sa kanya?"
"Bakit naman ako magte-thank you?" namumula pa rin ang pisngi niya na balik tanong.
"Ay, tanga lang? Syempre naging hero mo siya kaya dapat pasalamatan mo rin 'yung tao kasi kundi dahil sa kanya ay baka binu-bully ka pa rin ng mga followers niya hanggang ngayon."
Napakagat-labi siya. "Gano'n ba 'yon?"
"Naman."
"Okay, sige, kapag magkaroon ako ng chance ay magte-thank you ako sa kanya,” hindi tiyak na aniya. Kahit kasi magkaklase sila ng binata ay napakailap ni Andy. Tapos ay parang kay hirap i-approach.
Umasim ang mukha ni Cristine. "Ang pangit mo na nga, ang pangit pa rin ng mga idea mo. Mana sa mukha mo ang isip mo, Insan?"
"Sige, ipagdiinan mo pa ang kapangitan ko." Inirapan niya ang pinsan ng bonggang-bongga.
"Kasi naman, eh!" Napakamot sa sariling batok si Cristine at nagpapadyak.
"Eh, ano ba dapat ang gagawin ko?"
"Simple lang naman. Yayain mo siyang kumain bilang pasasalamat."
Nanlaki ang kanyang mga mata. "Sira ka ba? Para naman papayag siya."
"Syempre sasabihin mo sa kanya na paraan mo 'yon ng pasasalamat sa kanya. Ang i-treat mo siya."
"Ayoko nga," protesta niya pa rin.
Buti na lang at dumating na ang prof nila at natapos ang pag-uusap nilang magpinsan. Subalit hindi na siya nakapag-concentrate pa sa kanilang lecture. Ang tanging laman na lang ng isip niya ay ang idea ni Cristine.
Sabagay tama naman ang kanyang pinsan. Kailangan talaga ay magpasalamat siya sa binata. Ang problema ay sa ganoon talagang paraan? Siya ang magyaya ng parang date kay Andy?
"Ayoko! Hindi ko siya yayayain ng date! Hindi ko kaya!" nang bigla-bigla ay hindi niya namalayang naibigkas niya at medyo may kalakasan kaya narinig ng lahat.
"Miss Peralta, anong date? Nasa klase ka pero pakikipag-date ang laman ng isip mo?" sita tuloy ng professor nila sa kanya.
"Po?" Namimilog ang mga mata niya na biglang napatayo.
Nagtawanan na ang buong klase. Tinawanan ang kawirduhan niya… ulit.
Nakangiwing nagyuko siya ng ulo. Sana kainin na siya ng lupa. Now na.
"Talaga bang kailangan kong gawin 'yon? Hindi ba puwedeng simpleng thank you na lang?" Nakabusangot ang mukha ni Yolly. Hindi niya talaga kaya kasi na yayain na kumain sa labas si Andy bilang pasasalamat sa ginawa nitong pagtatanggol sa kanya. "Ano ka ba? Hindi ka na nahiya kung ganoon lang ang gagawin mo? Syempre hindi basta-basta 'yung pagtatanggol niya sa 'yo kaya dapat hindi rin basta-basta sana ang pagpapasalamat mo sa kanya," giit ni Cristine sa idea nito. Napaisip naman si Yolly. Sabagay tama talaga ang pinsan niya. Nga lang ay ngayon pa lang ay nahihiya na talaga siya sa binata. Take note, hindi 'yun basta-basta binata lang. Heartthrob 'yun rito sa school kaya parang ang kapal naman ng panget niyang mukha kung yayayain niya itong kumain. Katatapos lang ng kanyang issue. Gagawa na naman ba siya ng panibago na kanyang ikaka-bully? "Humanda ka na. Dadaan na sila. Patapos na ang miryenda nila," excited na sabi sa kanya ni Cristine habang nakatingin sa pambisig nitong relo. "C
"Hop in."Umiling si Yolly. Ayaw niyang sumakay sa motor ni Andy."Bakit?"Napangiwi siya at tiningnan niya ang palda niyang suot. Iyon ang dahilan kaya hindi siya puwedeng sumakay sa motor. Isa pa ay takot siya na baka mahulog siya. Ngayon lang kasi siya makakasakay ng single na motor kung sakali.Napakamot-ulo si Andy. "That's okay. Pa-side ka na lang umupo.""Ayoko," giit niyang nahihiya."Sige na.""Ayaw ko talaga. Mag-taxi na lang ako ta's sunod ka. Saan mo ba gusto kumain?""Are you sure?""Oo at baka kasi may makakita sa 'tin. Ayoko nang matsismis ulit."Napalabi si Andy. "Sabagay," pagkuwa'y anito.Nag-abang na nga ng taxi si Yolly. Sakto ang kinatatayuan niya, may mga taxi roon na dumadaan para sa mga sosyaling mga estudyante."Saan ba tayo?" at tanong niya kay Andy nang makapara siya. Hawak na niya ang bukasan ng pinto ng taxi.Nakatingin lang sa kanya ang binata. Nakahawak sa baba nito. Nag-iisip siguro."Anong sasabihin ko sa driver na pupuntahan natin?" ulit niyang tanong
"Dito ba talaga ang bahay niyo?" naninigurong tanong ni Andy habang akay-akay si Yolly.Susuray-suray ang dalawa na bumaba sa taxi na kanilang sinakyan."Oo. Dito na nga pero gusto ko pang uminom. Balik tayo ro'n," mapupungay ang mga matang sagot ni Yolly. Kanina pa niyon ikinukulit. Kanina nga'y ayaw nitong umalis ng disco bar. Ayaw magpauwi. Hirap na hirap si Andy na hinila ito."You're already wasted. Next time na lang ulit," mahaba ang pasensya na sabi ni Andy kasabay nang pagkatok niya sa gate ng bahay nina Yolly."Ayoko pang umuwi. Inom pa tayo. Ang sarap n'on, eh. Parang juice.” At nagtatawa ang dalaga.Natawa na rin si Andy. Kasalanan niya 'to. Lagot!"Oops!" Nang muntik nang matumba si Yolly ay buti na lang nasalo niya ito. "Aisst, ang likot mo kasi, eh. "Nagtatawa ulit si Yolly."Tingnan mo hindi mo na nga kaya," sermon niya rito."Hi-hi, kaya ko pa. Tara na balik tayo ro'n." Hinila siya nito."Huwag na nga. Ang kulit mo," angal niya pero natatawa na ulit siya. Ang lakas na
"Parang gusto ko pang matulog." Naghikab at nag-inat ng kamay niya si Yolly."Wow, ikaw na ang bida. Sinabayan mo na ngang matulog si Andy sa klase tapos sasabihin mo pang gusto mo pang matulog? Tindi mo, ah. Kakahiya ka na talaga." Kulang na lang ay batukan na naman siya ni Cristine."Hindi ko naman sinasadya na makatulog ako. Pero bakit kasi hindi niyo ako ginising? Lalo na ikaw?" Sumimangot siya at napangalumbaba ng dalawang kamay. Naroon sila sa canteen ng pinsan para kumain ng tanghalian at kanina ay nagulat na lang siya nang gisingin siya nito dahil tapos na ang subject nila."Nakakahiya naman kasi sa inyo ni Andy, ano? Baka puyat kayo," pasarkastikong sabi ni Cristine.Napalabi lang siya sa pinsan."Pero bakit ba kasi parang antok na antok kayong dalawa, ah? Umamin ka nga sa 'kin. Anong ginawa niyo?"Umaliwalas ang mukha niya. Naalala niya ang masaya nilang inuman ni Andy kagabi. Ngunit gustuhin man niyang ikuwento kay Cristine iyon, ay huwag na lang. Wala siyang tiwala sa pin
Ang sarap ng gising ni Yolly. Nakatulog kasi siya nang maayos kaya wala na ang masakit sa kanyang ulo. Wala na ang hangover niya. Idagdag pa na Sabado ngayon, ibig sabihin ay wala siyang pasok. Pero hindi pa siya bumangon. Mas niyakap pa nga niya ang kanyang bolster pillow. Mas pinili niyang munang namnamin ang ganda ng umaga.Ngingiti-ngiti siyang kukurap-kurap. Sana ang buhay ay laging ganito. Napaka-peaceful. Walang iniisip na problema, mapabahay man o mapa-school."'Nak, bumangon ka na r’yan. Mag-almusal ka na nang ako'y maglilinis na rito sa kuwarto mo."Tapos ay may nanay pa siyang sobrang bait at sipag. Saan pa siya?"Mamaya na, 'Nay. Wala namang pasok, eh," nakangiti pero nakapikit niyang sagot."Ay, bahala ka nga r'yan kung maalikabukan ka."Hindi na siya nagkomento. Dumapa siya nang higa. This is her life on Saturdays. Thank God it's Saturday."Ano ba 'tong mga papel dito? Itatapon na ba ang mga ito?"Hindi na niya talaga pinansin ang nanay niya. Ganito naman talaga ang nana
"Oh, bote mo." Pilyong abot ni Andy sa bote ng gatorade sa kanya."Jeez, nakakahiya talaga!" sa loob-loob naman ni Yolly kasabay nang pahablot na pagkuha niyon. Hindi na talaga mailarawan ang kanyang mukha. Para siyang nakakain ng kalamansi o para siyang natatae na ewan ang hitsura niya. Pinagpapawisan na kasi siya ng malapot. Hindi ba talaga bubuka ang lupa nang kainan na siya? Naman, eh!"Samahan mo ako," dikawasa'y parang wala lang kay Andy ang lahat na anito.Napalabi siya na nayakap sa kanyang dibdib ang bote ng gatorade. "Saan tayo pupunta?""Kahit saan basta 'yung tahimik na lugar. Gusto kong magpakalayo-layo." Mababakas na ang lungkot sa mukha ng binata."Bakit ano’ng nangyari sa 'yo?"Tumaas ang mga balikat ni Andy. "Basta I need your company now," pero ang sabi lang naman nito kasabay ng pagbaba rin ng mga balikat. "Let's go?"Tinaasan niya ito ng isang kilay. Hindi ba nito kita na nakapantulog pa lang siya? Saka wow! Kung magyaya ay parang close na close na sila, ah?"You'l
"Oh, di ba ang sarap sa pakiramdam?" Maaliwalas ang mukhang tanong ni Yolly kay Andy. Ngiting-ngiti silang dalawa na lumabas sa simbahan. Patungo na sila kung saan nakaparada ang sasakyan ni Andy."Salamat, ha? I somehow feel better.""Okay lang 'yon. Basta kapag may problema ka o may gumugulo sa isip mo ay dito ka lang pumunta kasi ganito lagi ang ginagawa ko.""At ano naman ang mga problema mo sa buhay?"Napalabi si Yolly sa tanong na iyon ni Andy. Gusto niyang sabihin na love life niya ang problema niya sa buhay kaya lang ay naunahan siya ng hiya."Basta marami rin pero mga simpleng problema lang naman," kung kaya sabi na lang niya."Ah, buti ka pa," bulalas lang din ni Andy."Kuya, Ate, bili na kayo banana cue ko?" Isang batang naglalako ang nagpatigil sa kanila sa paglakad at pag-uusap.Nagkatinginan sila."Sige na po, Ate, Kuya, bili na po kayo para maubos na ito para makauwi na ako upang mapakain ko na rin po ang nanay ko," nakakaawang pilit sa kanila ng bata."Okay, pabili ako
Pinamaywangan ni Yolly si Andy. "Ano na naman? Anong magulong lugar na sinasabi mo?""Basta samahan mo na lang ako. Gusto kong magwala. Parang sasabog ako, eh. Baka makapatay ako ng tao nito.""Kumalma ka nga.""Tara na kasi?""Hindi ako puwede.""Bakit naman? I thought we were already friends?"Kamot-ulo si Yolly. Kinokonsensya pa talaga siya, ay naku."Anak, bakit hindi mo papasukin ang bisita mo?" Ang nanay niya."Tama. Mabuti pa ay pumasok ka muna."Yumukod si Andy kay Aling Yolanda. "Magandang hapon po.""Magandang hapon naman. Sige na doon na kayo ni Yolly mag-usap sa loob. Ang init dito sa labas, oh.”Tiningnan siya ni Andy. "Tara sa loob," kaya alok niya ulit dito."Huwag na. Aalis na tayo," ngunit ay bulong sa kanya nito.Napakagat-labi siya na tumingin sa nanay niya. Doon niya napansin na bihis ito. "’Nay, may pupuntahan ka?""Ay, oo." Nagpupulbo ang ginang. "Kaya ikaw muna ang bahala rito sa bahay. Baka madaling araw na akong makauwi. Huwag kang aalis ng bahay, ha?"Sinulya