TIME check: 3:09 AM.
Isang gabing lumipas na wala tayong tulog sa kakabasa ng manhwa.
Cravings satisfied! Done na naman ako sa isang bl manhwa na kilig to the bones!
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Bakit sobrang sarap kiligin sa pagbabasa? Hanggang sana all na lang ba tayo rito?
"What?!" Napabangon ako sa gulat nang makita ang author's note sa last update ng aking binabasa.
Dear readers,
Thank you so much for loving the book [How to Create a Baby?] I have gone this far by your support and adoration. Unfortunately, due to some personal reasons, I cannot continue the book and I am so sorry for the people waiting for the next update. This will be my farewell gift to you guys, sorry again.
"What the?! 'Yon na 'yon!?" Napasapo ako sa aking noo.
Walang ending? What's worst is nasa climax part na kami!
"Argh!" Napasigaw ako sa sobrang stress.
Ano ba 'yan? Atat na ako mabasa kung ano ang susunod. Bakit naman gan'on? Sana mabilaukan 'yong author!
I yawned. Yeah, whatever. Matutulog tayo ng may masamang loob ngayon.
"Hmm. . . Leon. . ." I grumbled the male lead's name as I drifted away in slumber.
It was a deep peaceful sleep, but when I woke up, it felt like I was in a dream or something.
Kinurot ko ang aking pisnge. Oo, masakit. Wow, napaka-realistic naman ng panaginip na ito. Ramdam ko hanggang buto 'yong emosyon.
Wala ako sa kuwarto ko. Nasa langit ba ako? Sobrang liwanag. Anong klaseng langit 'to at puro kahoy lang ang nakikita ko?
Dahan-dahan akong tumayo.
I've never seen this place before. Am I really dreaming? 'Yan lang ang tanging rason na naiisip ko ngayon.
Kinapkap ko ang aking sarili; this dream sure feels too real. I looked down and realized, I'm still in my pajamas.
I huffed.
Okay! Kung panaginip man 'to, kailangan na 'ting i-testing!
I walked towards the nearest tree at pangmalakasang binangga ang aking bungo sa kahoy.
"Argh! f*ck -" I gasp.
Oh my nuggets! It hurts! Tang*na. Ang sakit!
"OMG!" I gasp once again.
T-Teka! Ito na ba 'yong reincarnate thing!? Hala!
Napalawak ang aking ngiti. Nasa medieval era rin ba ako? Anong klaseng lugar 'to? H'wag mong sabihin na ito na ang start ng sarili kong story?
"Kyaaa!" I squirmed in excitement.
I can't wait to see what world is this! Marami bang hawt fafa rito?! Sino naman kaya ang mabibingwit ko?
Feel ko na ang magandang araw sa aking kinabukasan!
. . . Or not.
"15,000!"
"20,000!"
"3,000 shells."
What the fawk? Anong nangyari sa fantasies ko? Naglaho lamang ng parang bula!
Why the hell am I standing on this big stage, getting sold off by creepy bastards?
Oh shit. Oo nga pala at nakita nila ako sa kagubatan at dinakip. I can't even protest because they're so strong! What the, why the hell are the man so buff in here!?
I can't even do anything.
"600 Million Shells."
Natahimik ang lahat nang may mag-bid ng malaking pera.
So I think shells are the currency of this place. But I wonder, who the hell is this person to bet so much money on someone like me? Well, kung tutuusin kulang pa rin 'yan!
Haler? Gold tayo beh!
"S-Six Hundred M-Million - sold!"
That's when it dawned to me that I'm really getting sold to some stranger. Ano na lang kaya ang mangyayari sa akin? Ano kaya ang gagawin sa akin ng taong ito?
"Now, listen, whoever bought you, you should always listen to them, okay?" The man who took me from the forest said in a serious expression.
Ugh! I guess hindi pa talaga moderno ang panahong ito dahil uso pa ang human auction.
"Christian! Tapos na ba ang pinapagawa ko sa 'yo?" May isang boses na tumawag sa lalaking kinakausap ako.
"Yes, boss." May nilahad itong box sa akin. "Ito, suotin mo 'yan. We had trouble finding clothes for you, so kailangan naming magpatahi pa."
Magpatahi? Wala ba silang ukay-ukay dito? Am I really in a. . . Medieval era?
The adrenaline rush of excitement is burning out in me. 'Yong excitement ko sa pagka-reincarnate, unti-onting napapalitan ng takot.
I don't know where I am, I don't know this place, I don't even know if I'll live a peaceful life lalo na at may bumili sa akin.
Oh, what to do? Running away is impossible dahil ang isang yapak lang nila ay limang yapak sa akin! How am I supposed to run with these little feet?
"Go and get change, the man that bought you will be here later." Tinulak niya ako sa isang kuwarto.
Tumingin-tingin ako, expecting some exit ngunit pintuan lamang ang tanging magagamit sa paglabas.
I slid down on the floor. Hah. Now this is making me sad.
"Come."
Ang lalaking naka-suit at naka-suot ng maskara na takip lamang ang pang-ibabaw niyang mukha ang nakaupo sa aking harapan.
He's ordering me. I don't know what to do. Should I jump in this carriage?
Hindi naman siguro ako mamamatay no'n 'di ba?
I sighed. Whatever. Anong magagawa ko kung nakakadena ang leeg ko at siya ang may hawak nito?
Umupo ako sa kanyang tabi. Hinawakan niya ang aking mukha at sinipat-sipat ito.
"Hmm. . . Interesting." He murmured as he scrutinized my face.
Napahiyaw naman ako ng bigla niyang hinawakan ang aking dibdib. The fear inside me grew.
Oh no, what if binili ako ng taong ito para gawing sex slave?
I don't want that! I'd rather eat dog poop than give up my virginity!
"That's weird, but it's soft," takang ani nito habang minamasahe ang aking dibdib.
I can't even push him! What if he kills me? May dala-dala pa naman itong espada na nakasuksok sa kanyang gilid.
This is making me crazy! Bakit ayaw niya tantanan ang dibdib ko?!
Umangat ang tingin nito sa akin. Nagtama ang aming tingin at kitang-kita ko ang asul niyang mga mata.
"Bakit malaki?" Tanong niya habang hawak hawak pa rin ang aking dibdib.
"H-Ha?"
He looked down on my breast again and bit it gently.
Gustong-gusto ko magmura! Why the fuck is he doing this? I wanna cry!
"It's. . . Soft?" He whispered again.
I can feel myself blushing. Oh please! H'wag mong sabihin na first time niya makakita ng dibdib na ganito kalaki!? This guy. . . Is a pervert!
"I've never seen anything like this."
"U-um. . . Excuse me?" I tried speaking while running out of breath. I feel weird. "P-p'wede bang bitawan mo ako?" I pleaded.
Those bastards made me wear a big polo shirt! I don't know what they did to my pajamas! It was scary as shit as they tried to inspect my body!
I want to. . . Go home. I badly want to go home. Kahit na walang naghihintay sa akin doon, at least hindi ako tinatrato ng ganito.
Hindi ba talaga 'to panaginip? I want to wake up and eat sinigang.
Umubo ito at agad akong binitawan. "Sorry, I was just curious." Umiwas siya ng tingin. "First time kong makakita ng ganito."
I wiped my face. May kakaunting luha na lumalabas sa aking mata. "W-what are you even saying?" Nauutal kong tanong sa kanya.
"It's the first time to see someone like you."
"Someone like me?"
Bumaling ulit ito sa akin. "Yeah. What are you? All of the people here don't look anything like you."
W-what? Insulto ba 'yan!?
"Um, I'm a woman of course. Saang planeta ka ba nakatira at 'di mo alam kung ano ako?" Napatakip agad ako ng bibig.
This damn mouth of mine with unnecessary shits!
He chuckled. "You talk in a weird way."
Wew. Akala ko magagalit ito. Baka hilahin niya 'yong kadena. Konektado pa naman ito sa leeg ko.
Gulp. I don't wanna die yet.
Ang natatawa niyang mukha ay naglaho at tiningnan ako nang diretsahan. "So you're a woman?"
I nodded.
"You. . ." Tumingin sa sa ibabang parte ng aking katawan.
Para bang instinct ang kumilos sa akin at agad ko itong tinakpan.
W-What the! At least, be a little ashamed of yourself!
"I've never heard about that. . ." Umiwas ulit siya ng tingin.
"Never heard a-about what?"
"A woman."
Napataas ako ng kilay. "Seriously? Did you live under a rock? Ang mundo ay puno ng babae!"
"Hmm. . . Not in here though," he answered while looking outside the window.
"Anong not in here?" I squinted my eyes at him.
Pinagsasasabi nito?
"You're the only woman I know of. . ." He scratched his head. "Nah, probably everyone only knows one woman."
I gasp. "Taong kuweba ka ba talaga?!" I nudge at him. Hindi naman niya ako tiningnan.
"No, but seriously. Everyone in here. . ." He sighed. "Everyone here is a man. You're the first ever woman I've seen while living here."
What?
ARE YOU SERIOUS?!
SHIELAIsang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan dahil sa pagod. Maghapon kaming nakaupo dahil sa naganap na graduation day. Sumakit na nga ang puwet ko kakaupo. Mabuti na lang at natapos na rin ito kaagad."Shiela, maiwan na kita? May pasok pa ko ngayong araw at bukas pa ang uwi ko. Nakiusap lang ako sa amo ko na hindi ako makakapasok ng pang umaga dahil wala kang ngang kasama sa graduation day mo."Lumingon ako sa kuya ko na kumakain ng biscuit at may hawak na isang plastic ng softdrink.Isang tango ang tinugon ko sa kanya kahit na nakasimangot pa rin ang aking mukha."Kuya naman. Ikaw na nga ang nagsabi na wala akong makakasama dapat sa graduation ko at ngayon naman, magtatrabaho ka pa. Hindi mo man lang pinalipas ang isang araw, magpahinga at samahan ako." Umirap ako sa direksiyon ni kuya habang magkakrus ang dalawang braso ko."Shiela, alam mo naman na nagtatrabaho ako araw araw para sa ating dalawa. Sayang ang araw ko kung hindi ako papasok ngayon. Hayaan mo. Mag-ce
"NOW, I pronounce you as husbands and a wife." Pagkatapos 'yon inanunsyo ng Pope mismo ay isa-isa nila akong hinalikan.Binigyan ako ng singsing ni Leon, habang si Deon ay trinket, si Liam ay kuwintas at si Arion ay bracelet. Magkakapareho ang kulay nito at disenyo pero iba-iba ang nakaukit na pangalan sa likod.The crowd cheered and kids started throwing petals as we walked on the aisle. The problems are now solved. We're finally getting a happy ending. Ang palasyo ay tahimik lang sa pagkamatay ng prinsipe at ang mga tao naman ay walang pake.Siguro ay dahil na rin wala itong mas'yadong ambag at hindi maganda ang reputasyon. It's a little sad to hear that no one mourned for his death but I can't bear to pity him dahil sa kanyang ginawa.Napahiyaw ako ng sabay-sabay nila akong binuhat at nilagay sa engrandeng karahe na naghihintay sa labas ng maliit na chapel. Arion explained to me that while I was away, Leon managed to convin
TINAHAK namin ang daan patungo sa kung saan si Eric. Now that I'm fine, I can finally see how luxurious this place is. Gayang gaya sa mga nakikita ko sa mga historical manhwa na aking nababasa. Maraming kumikinang na ginto kahit saan ka tumingin. Mga mamahaling kagamitan, malalaking chandeliers, malalaking bintana at ang naka carpet na hallway.May room kaming nadadaanan palagi. Hallway pa lang ay napakalaki na. Ano kaya ang histura nito sa labas?Habang tumatagal ay mas maraming tao akong nakikita. Puro lalake pero iba-iba ang figure. May malalaki, matatangkad, maliliit at ang iba naman ay mukhang mga bata pa.And as we walked more, I can hear a little argument happening inside the room where we're heading.Binuksan ito ni Arion at natagpuan namin si Liam at ang ibang mga tao na mukhang doctor sa lugar na 'to.They all turned around to look at me. Nagulat ang karamihan. Kahit kasi nakapandamit ako at ang gupit ko ay panlalake, hindi pa r
ANG mukha ko ay sasabog na yata sa sobrang init. The kiss was unexpected but I couldn't resist them.Malulunod na sana ako sa nararamdaman kong ito nang bigla siyang tumigil at umatras."I'm s-sorry, Ara!"Huh? Teka, parang nag-iba naman yata ang ihip ng hangin? Parang kanina ay mukha itong lion na handa ng kumagat sa kanyang biktima pero bakit kung makaatras ito sa akin ngayon ay para itong asong takot na takot?"Tsk tsk." Umiling-iling si Arion at inayos ang aking damit. May kinuha siyang tela at nilagay sa akin — it's a cloak. "Nadala lang kami." Namumula ang kanilang mukha at hindi na ito makatingin sa akin.Teka, 'yon lang!? Este, anong nangyari? What about those things that they said? What the. . ."Kailangan na 'tin maging alerto at baka may sumusunod pala sa atin," ani ni Arion habang nakatingin sa labas ng bintana."Ah. . . Like them?" I pointed the man wearing a mask that's outside our door.
PARA bang aso na nakahanap ng laruan kung tingnan ako ni Deon. Nasa likuran niya rin ang tatlong lalake na busy sa mga tarantadong nagtali sa akin."Namiss kita, darling!" Halos talunan niya ako sa sobrang tuwa. "Alam mo bang ilang araw kaming naghanap sa 'yo? Bakit ka ba tumakbo, ha?" Pinitik niya ang aking noo.Hindi ako makapagsalita. Hindi ko pa maproseso ang nangyari. Nakanganga lang akong tumingin kay Deon na para bang iiyak na rin ito."Love. . ." Halos manindig ang balahibo ko sa malalim na boses ni Leon dahil doon ay para akong hinila sa aking pagkagulat. "T-Teka!" Agad kong pagpipigil sa kanila nang akma nila akong yakapin. "P-Pakitinggal muna ng t-tali, okay?" Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon.Nang huli naming pagkikita ay halos manginig ako sa takot. Nadala ako sa aking emosyon at iniwan ko sila. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko ngunit ginawa ko pa rin naman. Dahil sa totoo
"HAND yourself over," pagbabanta nito habang nakatutok pa rin ang kanyang baril sa akin.Sh*t. What should I do? Sa huli ay wala akong magawa kaya ay itinaas ko na lang ang aking kamay habang hindi tinatanggal ang tingin ko sa kanilang dalawa."What do you want from me?" I asked as they slowly come over.Hindi nila ako sinagot pero siguro ay konektado ito sa wanted poster na pinakita nila sa akin kanina. They spouted so much bullsh*t that I almost believed them.Tinali nila ang aking kamay sa aking likuran at pinaupo ako katabi kay Eric na wala pa ring malay. Even if I had the chance to run away, I can't leave him here without knowing if they would spare him. "Hey. . ." Tinawag ko ulit silang dalawa na busy sa pag-inspeksyon ng paligid at aking kagamitan. Do they think I hid some weapon in here? "That wanted poster was fake, right?" I asked without hesitation. Nakita kong nanlaki ng kaunti ang mata ni Yabby