Chapter 8-SHE NEARLY MISCARRIAGE

Maghapon akong umiyak nang makauwi ako hanggang sa gumaan ang pakiramdam ko.

Ito ako ngayon, nakaupo sa harap ng hapag-kainan pero wala akong gana kumain. Nakatulala lang ako sa labas ng aking bintana.

Meron akong narealize sa lahat ng nangyayari sa akin ngayon. Narealize kong wala na akong ibang maasahan kundi ang sarili ko na lamang.

Sa nangyari sa akin, mahirap ng magtiwala akong muli.

Napabuntong hininga ako ng makita kong hindi ko pa nagagalaw ang pagkain ko at tumutunog na rin ang tyan ko.

Nagugutom na ata ang baby ko kaya kumain na ako kahit wala akong masyadong gana ay kumain pa rin ako.

Pagkatapos ko kumain ay linigpit ko na ang pinagkainan ko. Habang naghuhugas ay naduwal na naman ako pero wala namang lumabas sa bunganga ko.

Napasandal ako sa pader ng bigla akong mahilo. Unti-unti kong kinapa ang mga bagay na pwede kong masasandal hanggang sa nakarating ako sa kwarto ko at nahiga na.

Ipinikit ko ang mata ko at nakaramdam naman agad ako ng antok.

Araw-araw, tuwing uma