CHAPTER 71
"What do you need?" galit kong tanong.
"You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon.
"Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki.
"Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 1I'm on my way on the cafeteria nang marinig ko ang mga bulungan ng ibang estudyante."Andyannasidamonallister""anggwaponya"“I'm gonna die!”"Simarcongbuhayko""Anggwaponimarcolawrenceko"Hindi ko maiwasang mairita at mainis sa mga bulungan nila. Parang mga bubuyog. May mata ako, may pandinig din ako, alam ko na nandiyan sila, hindi naman kailangang pagbulungan.Mabil
CHAPTER 2We are currently on the Library. Wala ang prof namin ngayon araw, due to a personal problem daw, kaya imbis na dumiretso sa cafeteria ay dito na lang ako tumambay kasama si Ariana. Kung pupunta ako ng cafeteria ay may devil na naman akong makikita.Naibagsak ko ang mukha ko sa libro. May isang subject pa, at paniguradong maiinis na naman ako. Buong klase ay walang ginawa si Damon kung hindi bumulong sa tabi ko ng kung ano anong kabalbalan na words. Muntik na nga kaming mapalabas na dalawa nang pumatol ako."Matutulog ka?” tanong ni Ariana.Iniangat ko ang ulo ko at inayos ang buhok na nakaharang sa mukha ko bago sumagot sa tanong niya.“Hindi, may iniisip lang.”Kita ko sa gilid ng mata ko ang naniningkit na mata ni Ariana kaya tinaasan ko siya ng kilay.“Sino? Si kuya?” nang-aasar
CHAPTER 3“Selos ka?”Tinignan ko siya ng may pandidiri, “Excuse me.”Ako? Selos? Yuck. Bakit naman ako magseselos?“Bakit naman ako magseselos?” mataray kong tanong.“Because someone like me,” mayabang na aniya.“In your dreams! I don't care if millions of girls will like you. I don't like you, you're not that handsome for me, and you are not my type!”Nawala ang ngisi sa mukha niya at napalitan ng seryosong mukha. Pinanlakihan ko siya ng mata.Umalis siya sa tabi ko, “Okay. Hindi ka din naman maganda. You're also not my type,” pagkasabi niya non ay umalis siya, mabilis na sumunod sa kaniya si Marco.Nakahinga ako ng maluwag, itutuloy ko na sana ang pagkain ko nang marinig ko ang boses ni Booby. Nandito pa pala ng isang 'to?&
CHAPTER 4Napakabilis lang natapos ang klase namin, pero pakiramdam ko ay limang oras ang naging klase. Hindi ko rin naintindihan ang tinuro dahil nasa ibang dimensyon ang utak ko.Hindi nawala sa isip ko ang sinabi sa'kin ni Ariana. Kahit na wala sa tabi ko si Damon ay nasa kaniya pa din ang isip ko.“Hoy tulala ka diyan?”“Huh? Hindi ah,” awkward akong tumawa at sunod sunod na umiling.Palabas na sana kami ni Ariana ng room pero hinarang kami nila Booby kasama niya 'yung mga alipores niyang wala ring ibang malaki kung hindi 'yung boobs nila.Hindi ko alam kung kampon ng mga fake boobs 'to o ano.“Hello? Nakaharang ka sa daan, 'di mo halata?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Alam ko hindi ako tanga,” mataray na sabi niya."Ano ba Booby? Padaanin niyo nga kami,&rdqu
CHAPTER 5"Oo, na-miss nga kita, sa sobrang pagkamiss ko, hindi na 'ko hihiwalay sa'yo”Parang may dumaan na anghel sa buong paligid. Natahimik ang lahat ng tao na nasa Cafeteria. Lahat ay halos walang masabi, pati si Ariana at Marco ay natulala sa sinabi ni Damon. Seyoso lamang akong naka-tingin kay Damon na ngayon ay naka-ngisi sa'kin. Pati ako ay walang masabi.Iniwas ko ang tingin sa kaniya, at 'saka umubo. Pilit inaalis ang pagkapahiya. Damn you, Damon.Napasimangot ako nang marinig ko ang malakas na pagtawa ni Damon. Tinignan ko siya ng masama at halos mangiyak-ngiyak siya sa kakatawa. Bwiset! Anong nakakatawa?Bumalik sa kaniyang ginagawa ang mga estudyante nang marinig ang tawa ni Damon. Bumalik ulit ang pagikot ng orasan. Pati si Ariana at Marco ay sabay na napa-iling dahil sa inasal niya.“You seriously believe on that?” he asked, still laug
“Hindi kita sinusundan, kinuha ko lang 'yung gusto kong kuhanin.”Napa-irap ako, “Ewan ko sa'yo,” ani ko at tinulak siya.Tinignan ko ang kabuuan niya, ang isang kamay niya ay nakahawak sa libro at ang isa naman ay nasa loob ng pantalon. Umayos siya ng tayo, at nakagising tumingin sa'kin.“Akin na 'yang libro,” sabi ko sa kaniya at inilahad ang kamay ko.“Ayoko,” nang-aasar na utas niyaI sighed, “Ano na namang pang-aasar ang naisip mo ngayon?” nauubos na ang pasensya na sabi ko.“Wala, gusto ko lang din magbasa,” simpleng sagot niyaInirapan ko siya, ayokong makipagtalo sa kaniya.“Okay whatever!” ani ko at tinalikuran siya.Nagsimula akong lumakad para maghanap ng ibang mababasa. Pasimple kong tinig