"How was your sleep, apo?"
After eating their breakfast inaya siya ng kaniyang lolo sa lanay upang makapag-usap sila.
"It's good. Hindi ka ba papasok sa kumpanya ngayong araw?"
She really wanted to ask about his company, if he has decided to give her work. Hindi siya sanay na walang ginagawa, dalawang linggo na siyang nabuburo sa mansion. Hindi naman siguro iyon ang plano ng kaniyang lolo para sa kaniya?
Hindi ang ikulong ako, if that's what he want, babalik na lang ako sa Hawaii to continue my work.
"I am on leave, Savannah. Ayaw mo ata akong makita at makausap? Since you came back I was busy in the company. Ngayon nga lang na araw na ito tayo magkakaroon ng pagkakataon na makapag-usap ng maayos."
Her grandfather sound he was hurt by her words. Pero alam niya na nagpapaawa lamang ito.
"Hindi ko pa rin naman nakakalimutan ang ginawa mo para makauwi ako, lolo. That's not nice, you know that you are my only family, I panicked. Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo."
Sumimangot si Salvattier sa kaniya at alam na niya na magpapaawa itong muli. Napabuntong hininga siya. Hindi siya uubra sa kaniyang lolo talaga. Even her butler and her nanny knows that her only weakness is her grandfather.
Hirap na hirap siyang hindian ito at tanggihan, iyon nga lang hindi pag-uwi isang linggo pa lang siyang hindi sumasagot ay nang malaman niya ang 'sakit' kuno ng lolo nagbook kaagad siya ng flight.
"Okay, okay, I am sorry, apo."
Humalukipkip siya at ibinaling ang paningin sa magandang tanawin sa labas. The people inside the mansion are few, simula nang dumating siya ay wala na ang mga katulong at mga bodyguards na madalas nagbabantay doon.
"Lo."
"Hmm?"
Ibinalik niya ang tingin sa kaniyang lolo. He was sipping on his coffee.
"Is it really safe to come back here? What if... the person who killed my parents is still alive and now he's after my life?"
Ibinaba ni Salvattier ang tas ng kape at tumingin ito sa kaniya ng seryoso. Hindi niya ikakaila, nasa isip pa rin niya ang nangyari sa mga magulang at kung sino ang pumatay sa mga ito. She's brave but not brave enough to see another family bathe in their own blood.
"What if it's you this time?"
The pain rose on her chest thinking of her grandfather in the same situation with her parents.
"Lo, we can live in Hawaii it's peaceful and the life there was good. We can settle there, away from the danger and threat here in the Philippines. Away from that person who killed mama and papa. Also, he can't go there, we are safe and—"
"Savannah Arabella."
Natigilan siya sa pagsasalita nang tawagin siya ng kaniyang lolo.
"Calm down, please?"
Hindi niya napansin na bumilis ang paghinga niya habang nagsasalita siya at iyon ang napansin ng kaniyang lolo. She breathe hard and take it slowly.
"Hindi kita pauuwiin dito kung hindi ako sigurado sa kaligtasan mo, apo. The Williamson organization didn't stop looking to the person who killed your parents. Hanggang nabubuhay ako ay hahanapin ko ang taong pumatay sa mga magulang mo, apo. But you can't live in the Hawaii forever."
Tama ang lolo niya, hindi siya maaaring tumira habambuhay sa Hawaii gayong narito ito sa Pilipinas at matapang na hinaharap ang panganib na nagbabanta sa buhay nito. She needs to be with him, he's old and need her.
"I am confident with my people in the organization, Savannah. Huwag kang mag-alala sa kaligtasan ko, ganoon rin sa kaligtasan mo dahil hindi basta-basta ang mga bodyguards ng Williamson Organization. They are all well-trained. Kaya rin ako nagdesisyon na pabalikin ka na dahil alam ko na mapo-protektahan kita at ng mga tao ko."
Yumuko siya at natuon ang mga mata niya sa mga kamay na nakakuyom. She wanted to give justice to her parents too and she can't do that if she will live in the Hawaii.
I am being selfish, I wanted justice but I am running away.
"Also, you are going to take my position as the new CEO of Williamson's Company."
Mabilis na umangat ang kaniyang tingin sa sinabi ng kaniyang lolo. She was surprised. That's the biggest Company of their family. Iyon ang isasalin dapat sa kaniyang ama bago ito mamatay. Isa pa, bakit hindi sa kaniyang Uncle Marlon ipasa ang titulo?
Ang dami niyang tanong!
"Why are you giving me that look, Savannah? I pushed you to take a Business Management course for a reason. I was giving you my work when you were in Hawaii for a reason. Everything that I sent you about business were real transactions in our company. Why do you look surprised?"
"L-lolo..."
"All those years I was training you. Hindi lang basta wala ang mga iyon, Savannah. You graduated with latin honors in Hawaii and I am proud, I have nothing more to teach you in the business industry, Savannah. You are good and knowledgeable enough to take the position as the new CEO of the Williamson's Company."
Hindi siya kaagad nakapagsalita, hindi pa niya napo-proseso ang mga sinabi ng kaniyang lolo.
"What are your thoughts?" tanong nito.
"H-how about Uncle Marlon? Akala ko ay ang uncle ang susunod na CEO. I never saw this coming, lolo. I mean, a-are they going to approve? Especially, uncle?" she asked.
"He will be here right now, Savannah, ngayon rin ay babasahin ng lawyer ko kung kanino mapupunta ang lahat ng ari-arian ko."
This is too much for her. Hindi niya inaasahan na isasalin ng kaniyang lolo sa kaniya ang pinakamalaking kumpanya nito. She's afraid, what if she failed? There's a lof of what ifs in her mind right now. She doesn't want to disappoint him.
"And I don't care if one person or even ten won't approve of you, apo. You got me. I trust you, the Williamson's Company."
Nang maalala niya ang kaniyang sakit ay napailing siya.
"I-I can't do meetings with people, I-I can't face them. I'm... afraid. Uncle Marlon can do it, Lolo."
Nagsalubong ang mga kilay ni Salvattier sa kaniya.
"What do you mean?"
She's still the weak Savannah. Walang pagbabago. Kahit sa mga lumipas na taon, she still can’t show himself. Takot sa mga tao, takot na may mangyaring masama sa kaniya. Sa lolo na nag-iisa niyang pamilya at sa iilang tao na pinagkakatiwalaan niya.
She always thought that the killer was just watching them.
"Lo, I-I don't think I can do this. You know I can't socialize. I-I panicked."
Salvattier got her words. Tumango ang kaniyang lolo sa kaniya.
"You can manage the Williamson's Company in your own way, Savannah."
Natigilan siya sa sinabi ng kaniyang lolo.
"Do it in your own way. Do it for me also, please apo? Wala na akong ibang nasa isip na magma-manage ng kumpanya kung hindi ikaw. I can't see Marlon as a powerful person, he's being manipulated by his wife. He's blinded by his love. I don't agree with his vision in business, also. Kung sana siya ang napili ko, bakit hindi ko pa noon inilipat sa pangalan niya ang kumpanya, Savannah?"
Her grandfather has a point.
"Now, prepare yourself, in an hour my attorney and your uncle will be here."
Tumayo siya at yumuko sa kaniyang lolo.
Mukhang wala na nga akong magagawa pa. I need to accept this path, I can't disappoint lolo. Hindi palaging hindi ko kaya, all those years, he was there to protect me, right now it is my time to protect him and the Williamson's Company.
Makalipas ang isang oras ay dumating na ang mga hinihintay nila. Nakangiti si Mathilda, ang asawa ng kaniyang Uncle Marlon habang hinihintay ang anunsyo ng attorney ng kaniyang lolo. She's smiling like as if she knows something good will happen to her life. Mukhang inaasahan nito na ang pag-uusap na iyon ay upang isalin sa pangalan ng kaniyang uncle ang titulo ng lahat ng ari-arian ng kaniyang lolo.
Savannah look at her grandfather. Para sa kaniya malakas pa ito at kaya pa pamunuan ang kumpanya. He's 67 years old but still looks young at his age.
"Can we begin now?" tanong ni Salvattier sa attorney nito na si Atty. Laurencio Saccub.
Tumango ang attorney at ibinigay nito ang dalawang envelope sa kaniya at sa kaniyang Uncle Marlon. Hindi niya kaagad binuksan ang envelop na hawak ngunit ang kaniyang uncle ay tiningnan na iyon kaagad at binasa.
Ang ngiti nito ay nawala habang nakatingin sa dokumento.
"W-What? papa, a-are you serious about this?"
Ang ngiti rin ni Mathilda ay nawala at napatingin ito sa papel na hawak ng asawa.
"Kailan ba ako nagbiro tungkol sa mga ari-arian ko, Marlon?"
Tumayo si Marlon at lumapit sa kaniya. Hinablot nito ang envelope na hawak niya at ito na mismo ang nagbukas doon. Napaismid siya, hindi na nagbago ang ugali ng kaniyang uncle. Hanggang ngayon ay garapal pa rin ang pag-uugali nito.
"Marlon! What do you think you are doing?!" sigaw ng kaniyang lolo.
"What? papa! You are making her as the new CEO of Williamson? Kauuwi pa lang niyan dito sa pilipinas, ah? Anong alam niyan sa pagpapatakbo ng isang malaking kumpanya?"
Parang may naputok na pisi sa kaniyang pasensiya sa sinabi ng kaniyang uncle. She's still respect him. Hindi siya sasagot dito.
"Ayusin mo ang pananalita mo Marlon at baka ang mga ibinigay ko sa iyo ay bawiin ko pa. Nagtitimpi pa ako," may panganib sa boses sa kaniyang lolo.
Nang dumako ang tingin niya kay Mathilda ay nakita niyang galit ang mga mata nito na nakatingin sa kaniya. Bumaba ang mga mata niya sa nakakuyom na mga kamay nito.
"N-No, papa, y-you can't do this to me. I am working hard! Simula nang mamatay si kuya, ipinakita ko na sa iyo na karapatdapat ako sa posisyon na iyon. Ano ito? bakit hindi mo ako tinitingnan? B-bakit?!"
Tumayo ang kaniyang lolo kaya't napatayo na rin siya. Lumapit siya dito upang umalalay.
"This is my decision, Marlon. Huwag mo nang idamay ang pangalan ng namatay mong kapatid sa mga desisyon ko ngayon–”
"And that btch?! Why is she getting the Williamson's Company?! Wala siya dito habang lumalago ng lumalago ang kumpanya! She doesn't even know the downs that happened in the company! I was there! Papa! Can you think about this again?"
"Your words, Marlon! Huwag mo akong galitin! At baka kahit singko ay wala akong ibigay sa 'yo!"
Galit na galit ang kaniyang lolo nang sabihin nito ang mga salitang iyon. Tumalikod naman ang Uncles Marlon niya at kinuha nito ang dokumento na ibinigay ng attorney kanina. At bago pa sumunod si Mathilda ay sinamaan siya nito ng tingin.
"I hope you are happy now."
Iyon ang mga salitang binitiwan nito bago sumunod sa asawa.
Dahan-dahan na naupo ang kaniyang lolo sa sofa habang inaalalayan niya. Napahawak ito sa noo at umiling.
"That's why I choose you, Savannah. Nakita mo ang galit sa mga mata ni Marlon? Ganoon rin sa asawa niya? Hindi ko gusto na siya ang mamuno dahil malinaw sa akin kung ano ang pakay ng asawa niya sa kaniya. That woman will just use him."
"Pero, lolo, hindi ba at isa si Uncle Marlon ang namumuno sa Williamson Organization? Ibig sabihin ang organisasyon na iyon ay ibibigay mo sa kaniya?"
Umiling si Salvattier, "Hindi, Savannah. The organization that I built was transferred into your father's name before he died."
Napaawang ang mga labi niya. Hindi niya alam ang tungkol doon!
"Originally, I am the founder ngunit hindi ko na iyon maililipat sa pangalan ni Marlon kahit gusto ko pa dahil patay na ang iyong ama. Kaya't isa na lamang siya sa namamahala non ngayon."
Narinig niya ang pagbuntong hininga ng kaniyang lolo.
"I still consider your uncle, pero titingnan ko kung may pagbabagong mangyayari sa kaniya."
After that day Savannah prepared herself for a big change.
Isang linggo ang nakalipas, naipaliwanag na ng kaniyang lolo sa mga security guards ng kumpanya ang nais niya bago siya dumating. Also to the employees. Pagpatak ng alas nuwebe ng umaga ay wala na dapat mga employees ang nasa labas at dapat nasa assigned department na ang lahat ng mga ito.
She will use the private elevator and no one could enter except her. Ang oras naman ng labas niya ng kumpanya ay alas sais at ang lahat ng empleyado ay dapat nang umalis ng alas singko y medya.
Ang mahuhuling lalabag sa bagong patakaran ay masisisante.
She will not be a good CEO to everyone. She learned that the Williamson Company has been facing significant financial losses in recent years. May mga empleyado ang nagnanakaw ng pera sa kumpanya nila at hanggang ngayon ay hindi pa rin nahuhuli ang mga ito. Also there were three big member of the board that disapprove on her grandfather's decision to make her a CEO at mas nais ng mga ito na ang mamuno ay ang kaniyang Uncle Marlon.
Sinabi ng mga board members na hindi sapat ang kaalaman niya sa pagpapatakbo ng isang napakalaking kumpanya. But she proved them wrong when she showed her skills on the spot.
Savannah will not be a puppet like they made her uncle. Ipapakita niya sa mga ito na karapatdapat siya sa posisyon bilang bagong CEO ng Williamson Company at sisimulan niya iyon sa paglilinis ng mga basura na nasa mismong kumpanya niya.
Napalunok naman si Savannah dahil mukhang hindi maganda ang mood nito. Medyo salubong rin ang mga kilay. Pero teka lang! siya ang amo, ah? bakit parang ito pa ang umaasta na boss sa tanong at itsura nito ngayon?Savannah's eyebrows formed a line and stood. Binawi rin niya ang kamay niya at humalukipkip sa harapan ni Ace."What do you mean, what am I still doing here? This is our mansion. Nagpapahangin ako dito. I am relaxing because that's what my doctor said."Ito nga, ngayon lang bumalik. At saan ito nanggaling? Hindi naman nagpaalam ang lalake sa kaniya. Walang sinabi na pupuntahan.(Pero kailangan ba niya magpaalam?)"Don't go out when I am not around. Kahit na narito ka sa loob ng mansion at may mga nagbabantay, it's still not safe for you to be alone."(What?)Nangamba siya sa mga narinig niya kay Ace. Naibaba niya ang mga kamay at napalapit sa lalake."What... what do you mean? May mga kalaban rin ba dito? Napasok ba ang mansion?" sunod-sunod na tanong niya. Luminga rin siya sa
Hindi bumalik si Ace nang maghapon na iyon at gusto nang tanungin ni Savannah ang lolo niya tungkol sa lalake. Maghapon rin siya halos sa labas, she's waiting for Ace's return. Palakad-lakad siya sa buong mansion habang nakasunod sa kaniya si Marina. She's at the backyard. Mahangin at nakakagaan sa pakiramdam niya 'yon kaya naman nagpatuloy siya sa paglalakad.Her secretary never leave her side katulad ng sinabi ng kaniyang lolo. Hindi rin siya nagtrabaho ngayon dahil banned siya sa sarili niyang opisina at kabilin-bilinan ng kaniyang doctor na magpahinga siya. The whole day she was just walking, watching the birds fly, hawak niya naman ang cellphone niya pero wala naman rin siyang ibang gagawin doon.She's bored."Ma'am Savannah, mag-aalas singko na po ng hapon, baka po may gusto kayo na inumin? hot choco? milk?"Itinaas lang niya ang kamay para tumigil si Marina. Hindi naman rin ito dapat nandito naroon ito dapat sa kumpanya. She also doesn't need someone who will take care of her.
She's the only one who knows what happened—about her dream, yet Savannah felt like many others knew about it. Iyon kasi ang pakiramdam niya ngayon sa sobrang hiya niya. Hindi siya makapaniwala na magkakaroon siya ng ganoong klase ng panaginip.Never nga siya nagpantasya kahit mga artista! also, ang dami rin kayang mga gwapong lalake na sinubukan kuhanin ang atensyon niya at nais manligaw sa kaniya. Kahit kailan ay hindi siya nagkaroon ng ganitong klase...panaginip!(It was wild. And I can't believe na sinasabi ko pa ang nais kong gawin ni Ace!)Lumipas ang ilang minutong katahimikan. Ilang beses na pinagsasabihan ni Savannah ang sarili niya sa isipan dahil sa nangyaring panaginip na 'yon. She still couldn't believe it. Ni hindi nga siya nanonood ng mga hot romance movies! o kahit nagbabasa! at kahit kailan wala pa siyang nagiging unang halik.(Even in my dreams! wala pa!)Sumobra naman ata ang atraksyon niya sa lalake.(But I am not that desperate!)Sa huling mga sinabi niya na 'yon s
Akala ni Savannah ay sa ganoon lang matatapos, sa pahalik-halik lang ng gwapong bodyguard niya pero hindi pala. He then went back and kissed her lips. Sa pagkakataon na ito ay hindi na marahan katulad kanina, hindi na rin mabagal. Sinabayan niya muli ang pagkilos ng mga labi ni Ace habang hinahalikan siya."Open your mouth, baby..." he whispered after pulling away for a few seconds from their kiss. at si Savannah na walang kahit sinong sinusunod dahil siya pala ang nag-uutos ay napaawang ng mga labi.She obey. She opened her mouth for him. At pagkatapos na pagkatapos nga non ay muling sinakop ni Ace ang mga labi niya. He went for her tongue. He invaded her mouth."H-Hmmm..."And while he's kissing her, his hands went inside her nightwear. Napasinghap si Savannah at napasabunot sa buhok ng lalake nang maramdaman niya na humihimas ang mga palad nito sa kaniyang hita, paakyat.Everything was happening so fast while they were kissing. She didn't even notice that she wasn't wearing her bras
Ilang segundo ang lumipas na nakatitig lang si Savannah sa kaniyang bodyguard. And when she was about to distance herself, bigla naman hinawakan ni Ace ang kaniyang baywang at hinapit siya nito palapit. "W-What..." gulat na gulat siya na napahawak sa matitipunong mga braso nito. Iba na rin ang tingin ng lalake sa kaniya. He smirked at her, wala na ang tingin ng respeto doon. At pakiramdam ni Savannah ay mas humihigpit ang kamay ni Ace na nakahawak sa baywang niya."You are really stubborn. Aren't you afraid of your health? nanghihina ka, 'di ba?" he asked her. As much as she wants to be this close to him she's afraid! baka naririnig ng lalake ang mabilis na pagtibok ng puso niya!"I am not feeling weak. Mukha ba akong nanghihina sa lagay ko na 'to? this IV..." itinaas na niya ang kamay at sa mismong harapan ng lalake na hawak pa rin siya ng malapitan ay hinila niya 'yon sa kamay niya."Fck, Savannah!" galit na sita nito pero ngumiti lang siya at hinaplos ang pisngi ni Ace."Hindi ako
Nagising si Savannah na napakasakit ng ulo niya. Unti-unti siyang bumangon habang inaalala ang nangyari. Napatingin rin siya sa kanang kamay niya nang mapansin na may nakalagay doon na IV. Mukhang nawalan siya ng malay pagkatapos niyang atakihin. This is one of her problems while living in Hawaii, every time she experiences an anxiety attack, she sometimes loses consciousness. Pero nasa tabi naman niya palagi ang Nana Pransya niya para alagaan siya ganoon rin ang kaniyang butler. But this time... who's with her?She then looked at her surroundings, hinanap kaagad niya ang kaniyang Nana Pransya at sa gilid sa may sofa niya mismo ay napatigil naman ang kaniyang tingin nang makita kung sino ang nakaupo at natutulog doon.Hindi ang kaniyang Nana... but Ace, her personal bodyguard. Nakaupo lamang ito at nakahalukipkip habang natutulog. Savannah felt something pinch her heart while looking at the man. He didn't even lie down on the long sofa. He was sitting as if waiting for her to wake up.
The old Williamson's voice was full of sadness, he felt hopeless while looking at his granddaughter. May awa rin sa mga mata nito habang nakatingin kay Savannah na nakakuyom ang mga kamay at nanggigilid na ang mga luha."Kaya po ba pumayag na rin kayo na bumalik ako, lolo? kasi tanggap mo na ang kaso ng mama at papa na maisasarado na? that's why you are not that afraid anymore to make me come back."Sunod-sunod naman na umiling ito. Pero iyon ang pumasok sa isipan ni Savannah. Also, her grandfather made her the CEO. After the threat her late father received before. Napangiti na lang siya at napayuko ng bahagya."You transfered the company in my name after I came back, lolo. How can you make me believe that right now?""Apo, you are the only person I trust! kailangan ko ng mapagkakatiwalaan ng yaman ko and I felt you can manage it now. Lumaki ka na matapang, matalino at hindi basta-basta naimpluwensyahan ng kung sino. I trusted you more than anyone else, kahit pa mas may alam na sa kum
Pabagsak na isinara ni Savannah ang laptop niya pagkatapos na marinig ang pakay ng kaniyang sekretarya umagang-umaga pa lang. It's 9:30 am nang mapasugod ito mismo sa mansion. Unlike before hindi naman ito mukhang problemado pero halata sa mukha nito ang pagkairita."If they want to see me then they should set a meeting, Marina. One by one. Hindi ako maaaring pumunta sa company and meet all of them. They knew my rules. Hindi ako humaharap basta-basta sa maraming tao. Ano ang nakapagpabago ng desisyon nila ngayon at gusto nilang um-attend ako after the incident?"Maaga pa lang ay sinubukan na ang pasensiya ni Savannah. Gustong pag-usapan ng board of directors ang nangyaring sunog sa company at syempre kasama sa mga ito ang lolo niya. Pero alam naman niya na hindi naman ito kabilang sa mga gusto na pumunta siya mismo sa kumpanya.Personal pa nga na ipinaalam ngayon ng secretary niya ang tungkol sa nais ng ibang mga directors. Well, most of them are on her side pero may iilan na sa side
Everytime Savannah will try to expose herself to the crowd, or kahit sa lounge lang ng company kung nasaan ang mga empleyado, as per her Psychiatrist's consent, talagang hindi niya kinakaya. Her whole body will start to shake, hindi niya namamalayan rin na hindi na siya nakakahinga ng maayos at nandidilim ang paningin niya. Ang sa isipan lang niya ay anumang oras, may papatay sa kaniya."It takes time, Ma'am Savannah, hindi po madali ang kondisyon mo," may pag-aalalang sabi nito sa kaniya. She nodded and took the spoon."Yeah, but I should try... mas kailangan kong subukan," sagot niya.Napatingin si Savannah sa kutsara, her eyes fixated on the plastic spoon at nang may pumasok na alaala sa kaniyang isipan ay nabitawan niya kaagad 'yon.The scene where Ace held her hand and eat her food."M-Ma'am, bakit po? marumi po ba yung kutsara?" tanong ni Marina at pinulot nito ang nalaglag na spoon at agad na itinapon sa basurahan.Savannah took a deep breath, napailing siya at sapo sa kaniyang