Nakakatawa na si Brandon ay inimbitahan sa mobilization meeting ng high school.“Bakit hindi? Tinulungan ko siyang ayusin ang mga dokumentong ito. Hindi ko ba siya mapapayagang maglaan ng ilang oras para dumalo sa senior pep rally sa kanyang alma mater?”Wala nang ibang sinabi si Kyle tungkol dito.Bahagyang tumango si Marga, pumasok sa opisina ni Brandon at kumatok sa pinto.Naka-video conference ang lalaki nang mga sandaling iyon. Nang makita ang babae na nakatayo sa pinto, itinuro niya ang mesa at pinapasok ito.Pagkapasok ni Marga, inilagay niya ang impormasyon sa mesa nito. Sinulyapan siya ni Brandon, at tahimik na umupo si Marga sa tabi niya at nag-type ng ilang impormasyon sa computer.Sinulyapan iyon ng lalaki at sinabi ang ilang karakter na iyon nang may buong tiwala. Gaya ng inaasahan, lubos na napigilan ang kabilang partido at sa huli ay napagkasunduan ang kontrata sa napakamurang presyo.“Bakit ka biglang pumunta rito? May problema ba?”Medyo malamig ang mga mata ni Brando
Nang marinig ni Marga ang mga salita ng lalaki, huminto siya. Lumingon siya at matagal na tinitigan si Brandon bago bahagya at dahan-dahang tumango.“Dahil sinabi mo ‘yan, babalik na ako.”Pagkatapos sabihin iyon, hindi na nagtagal pa si Marga. Lubos siyang nag-alala na kung magtatagal pa siya roon, masisira ang kanyang puso.Wala namang naiintindihan at alam si Brandon. Para bang hindi niya kailanman naunawaan si Marga at ang sakit na naidudulot ng lalaki sa kaniya.Ang kaarawan ni Ferdinand Santillan ay kasabay din ng anibersaryo ng pagkamatay ng ina ni Marga. Ang pag-anyaya sa kanya sa pagdiriwang ng kaarawan ni Ferdinand Santillan ay parang pagsasaksak ng kutsilyo sa kanyang puso. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya dahil hanggang ngayon, hindi niya pa rin makalimutan ang pagkawala ng kaniyang ina. Pero pupunta pa rin siya sa kaarawan ng kaniyang ama bilang pagrespeto.Matatagpuan ang mansyon ng pamilya Santillan sa isang mas maunlad na lugar sa lungsod. Nakatayo ang gusaling it
Si Clinton ay yumuko at tumingin kay Marga. Inilagay niya ang kamay sa balikat nito, na para bang inaaliw.Namilog ang mga mata ni Marga, namumula ang mga ito, pero sa sandaling iyon ay hindi siya nagpahalata ng kahinaan. Ang malamig niyang mga titig ay walang gaanong emosyon.“Sinusundan mo ba ako?” tanong ni Marga.“Sinusundan?” tanong ni Clinton. Ngumiti si Clinton, bahagyang nakataas ang mga sulok ng kanyang mga mata, na may halong panunukso. “Hindi ko. Sa tingin ito paniniktik. Kung galit ka, masasabi ko lang… tayo ay para sa isa’t isa,” hirit ng binata. Itinaas ni Clinton ang kamay at itinuro ang isang direksyon. “Ngayon din ang anibersaryo ng pagkamatay ng ina ko,” dagdag ni Clinton na siyang ikinagulat naman ni Marga.Hindi makapaniwalang si Marga.Lagi namang may ngiti sa mga mata ni Clinton, pero ngayon ay mas banayad at mahinahon ito.“Kaya nga sinabi kong para tayo sa isa’t isa, pati na ang mga ina natin ay para din sa isa’t isa.” Ang mga mata ni Clinton ay hindi purong it
Bago pa makapagpatuloy si Clinton sa kaniyang sasabihin, nakapasok na si Marga sa sasakyan.Si Clinton talaga, ang kulay ng mga sasakyan niya, ang gaganda!“Sinabi ko lang kay Ms. Kyla na gusto kita nang husto at liligawan kita. Sinunod ko lang ang payo ng mga matatanda,” akangiting sabi ni Clinton.Ayaw man lang siyang tingnan ni Marga, gusto na lang siguro siyang tawaging baliw.“Birthday pala ng tatay mo ngayon, sasama na rin ako?” biglang tanong ni Clinton. “Ang bagong Presidente ng Minerva Group ay hindi ka mapapahiya.”Baka hindi nga kasing yaman ng pamilya Fowler ang pamilya Minerva ngayon, pero halos pareho lang naman sila. Naniniwala si Clinton na hindi siya papatalo kay Brandon.Namula ang traffic light, kaya huminto si Clinton sa gilid ng kalsada, sumunod sa batas, at nakangiting sinabi, “Tignan mo ang mga damit natin.”Sobra ang inis ni Marga kaya natawa siya sa sinabi nito.Seryoso namang nagsalita si Clinton na parang matanda na: “Binibigyan ko ng regalo ang walang kwent
“Huwag kang magbiro ng ganiyan. Hindi nakakatuwa, tara na sa loob,” sabi ni Marga.Inabot ni Clinton ang kamay kay Marga. Tumingin si Marga at sa wakas ay pumayag sa kahilingan ni Clinton. Hiwalay na si Marga kay Brandon at nangangailangan ng bagong, maimpluwensyang taga suporta.Kahit tahimik at mahilig magbiro si Clinton, isang respetadong tao siya na may prinsipyo. Malakas din ang angkan ng mga Minerva, kasing lakas ng angkan ng mga Fowler.Dahil nandiyan si Clinton, dapat maintindihan ni Ferdinand Santillan na hindi siya basta-bastang mapaglalaruan. Kahit wala na si Brandon, may iba pa siyang kakampi. Hangga’t hindi pa siya lubos na makapangyarihan, hindi niya dapat hayaang makapangialam si Ferdinand Santillan.Masayang-masaya ang handaan sa kaarawan ni Ferdinand Santillan. Nagtatawanan at nagsasaya ang mga bisita, may mga pumupuri kay Ferdinand Santillan, at may mga sumusunod kay Brandon na may malalim na iniisip, umaasang makikipagtulungan.Biglang bumukas ang pinto. Hindi naman
Si Marga ay hindi mapakali.Bagamat bata pa siya noon, naalala pa rin niya ang pagiging mahinahon at maganda ni Denn Corpuz, na may maliwanag at maamong mukha.Mahal na mahal ng kanyang ina ang damit na ‘yon. Bago pa man ito mamatay, nagpatahi ito ng damit na tulad nito para magmukhang elegante sa pagpanaw. Ito ang huling alaala ng kanyang ina na ginawa gamit ang sariling mga kamay.Hindi siya basta-basta mapapagsamantalahan ng isang taong tulad ni Cathy na nararapat lamang na manirahan sa kanal!“Hubarin mo ‘yan.” Hawak ni Marga ang leeg niya, halos gamitin ang lahat ng lakas. “Hubarin mo ‘yan!” Kinagat niya ang ngipin at halos salita-salita ang sinabi. Namumula at maluha-luha ang kanyang mga mata. Tiningnan niya ang babae sa harap niya nang may galit, “Kahit gaano ka kabobo, alam mo kung ano ang ibig sabihin ng damit na ito, Cathy! Ayaw kong makipagtalo sa iyo tungkol sa ibang bagay. Ayaw ko ng pagmamahal ni Ferdinand Santillan, ng pabor ni Brandon, o kahit ng pagkatao ni Mrs. Fowle
Tumayo si Marga sa gitna ng katahimikan, tinatakpan ang kanyang ibabang tiyan na tila ba sa isang galaw ay mababasag ang natitirang dangal niya. Dahan-dahan siyang lumapit kay Cathy, ang bawat hakbang niya ay may kasamang pag-angat ng takot at tensiyon sa paligid. Sa kanyang kamay, tumutulo pa rin ang dugo, sumasalpok sa malamig na sahig at bumubuo ng isang maliit na lawa ng pula—tila simbolo ng sakit at poot na matagal niyang kinikimkim.Ang katahimikan ng silid ay nasusundan lamang ng tunog ng dugo na patuloy sa pagtulo.“Ngayon,” basag ni Marga ang katahimikan, mahina ngunit matalim ang kanyang tinig, "hubarin mo ang iyong damit."Itinaas niya ang nanginginig niyang kamay upang punasan ang mga luha na kanina pa dumadaloy mula sa kanyang mga mata. Ngunit sa halip na pag-aliw, dumapo pa roon ang sariling dugo, gumuhit sa kanyang maputlang pisngi—lalong nagpatingkad sa itsura niyang parang isang nilalang na isinilang sa gitna ng trahedya.Mula sa pagkakatayo niya, nilingon niya si Cath
“Isang pangungusap lang ang sinabi ng ama ko noon,” sabi ni Cathy kay Marga habang nakangiti.“Ano kaya iyon?” tanong ni Marga.“Sinabi ng tatay ko, malas talaga,” sagot ni Cathy.Napangiti si Marga. “Sinabi niya raw na ang unang asawa niya ay napakaignorante. Bakit daw nagpakamatay ito sa mismong birthday party niya? Dapat daw ay sa ibang araw na lang.”“Oo nga, isa siyang ignorante! Hindi niya man lang napili ang magandang araw para mamatay! Sa mismong kaarawan pa talaga ni Papa!” sigaw ni Cathy.Alam ni Marga na sinasadya ni Cathy na inisin siya. Naiintindihan niya ito, pero hindi niya mapigilan ang galit. Tinitigan niya si Cathy na nakangisi, pero patuloy pa rin itong nakangiti habang hinuhubad ang pilak na damit at inihagis kay Marga.“Sa tingin mo ba magugustuhan ko ang damit ng patay?” sarkastikong tanong ni Cathy.Kumuha si Cathy ng bagong labas na mamahaling damit at sinabing, “Sinuot ko lang ‘yang damit para makita kang mabaliw, at talagang nabaliw ka nga.”“Ang pamilya Sant
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi