<333
VENEDICT'S voice suddenly echoed in her head, the last lines he just uttered "But he's gone, Blythe. His chapter already ended. Why can't you just accept that, let go and try again with me this time around?" She should feel mad for Venedict telling all of those words like he just didn't see her sufferings for the past eight years. Hindi gano'n kadaling tanggapin ang pagkawala ni Zandro, pero kung makapagsalita ito ngayon ay akala mo ganun-ganun lang lahat... Blythe remained silent as she arrives at the function hall to work on the decorations she wants to add for Dame's birthday. Paminsan-minsan ay humihinto siya sa panunuri ng iba pang bagay roon dahil madalas niyang naririnig ang boses ni Venedict sa likod ng kaniyang isip. He sounded desperate with that, but he is actually. . .right. It might take her a hell to accept it, but all of the people around her have been demanding Blythe to leave Zandro in the past and live by the moment now. Will that day ever come?The preparation for
PABALIK NA sa cafe si Blythe sakay ng kaniyang kotse nang ma-ipit siya sa traffic dala ng linya ng mga taong nakikiramay sa isang libing. Inapakan niya ang preno ng kaniyang kotse at tinambol na lamang ang manibelang hawak habang nag-aabang na umusad ang pila. Nilingon niya ang cellphone niyang naka-ratay sa dashboard nang muli itong umilaw, kinuha niya iyon at kaagad na binuksan ang mensahe. Mula iyon kay Ms. Carriaga, isa sa mga customers nilang madalas kumuha ng bulk orders ng kanilang special turon at cupcakes. Boss nito ang madalas na magpabili sa kaniya ng special turon, it seems like he was mesmerized by the taste of her delicious turon to keep on coming back... And now they asked a double count of orders which her staff failed to deliver on time, kaya naman nagkaka-problema sila ngayon dahil ang sabi ni Ms. Carriaga ay mainit ang ulo ng kaniyang boss at sumabay pa ang late delivery."Just make sure to give it today, Ms. Blythe." —Ms. Carriaga.Blythe already apologized and exp
BLYTHE WAS quick to throw her arm on the elevator's door to stop it from closing; still in a daze and remained catching her breath but she manages to run out of the lift to run after her husband... Sa ikalawang pagkakataon ay sinuyod niya ang kahabaan ng hallway, tumakbo siya sa direksyon kung saan ito patungo kanina. Hinalughog ni Blythe ang bawat pasilyo, hanggang makita niya ang isang matangkad na binatang naglalakad kasama ang isang matandang lalaki na hindi pamilyar sa kaniya. Gano'n pa ma'y hindi na nag-aksaya ng oras si Blythe at mabilis niya itong nilapitan.Ayon lang at dala ng kaniyang gutom ay pumalya pa ang kaniyang mga tuhod. Masyado na iyong nanghihina na nang palapit na siya rito ay bigla siyang napatid na naging sanhi ng pagkakawala niya ng balanse, kamuntikan na siyang sumubsob sa lupa kung hindi lang siya tumama sa malapad na likod ng lalaki.Bago humalik sa lupa ang kaniyang mga tuhod ay yumapos na bigla ang mahahabang mga braso nito at hinila siya para hindi tuluyan
PARANG GRIPO ang mga mata ni Blythe nang maka-baba siya at maka-labas mula sa building ni Zandro. Halos hindi na siya umabot sa loob ng kaniyang kotse dahil sa panghihina, muntikan pa siyang madapa kung hindi lang siya mabilis na naka-hawak sa nguso ng isang van sa kaniyang harapan. Natutupan nito ang kaniyang labi at napa-upo na lamang sa sahig ng parking lot, nararamdaman niya ang kaunting hapdi sa kaniyang balat dala ng sikat ng araw.But she never minds it because the pain burning in her heart is way way painful than that... the sunburn is toleratable, but the shattering of the pulsating organ beneath her chest is something she doesn't know how to handle.Halos gumapang na siya patungo sa kaniyang kotse habang umiiyak. Habang tumatagal ay mas lumalakas pa ang mga hikbi ni Blythe; sadyang kay hirap tanggapin ng mga pinagsasabi ni Zandro sa kaniya. Ano ba ang nangyayari? Bakit ito nagkaka-gano'n? Dala ba iyon ng pagkakahulog nito sa building ng mga Villalobos? Ngunit isa pa sa ipina
"YOU ARE awake..."Blythe slowly opened her eyes once again and aside from the sunshine outside her window is the handsome face of Venedict with his killer smile that nobody could resist was what approached her eyes, very different from the anger she had seen on his face last time, he looks happy and positive today. He's now with his fresh set of pale blue long sleeves and khaki dress pants; his plain maroon necktie was unfastened a bit. Eventhough lunch looks like coming, she just can't hide the fact that she's finding Venedict as fresh as the morning with his neatly combed golden brown hair, down to his freshly shaved square jaw. His red plump lips look alluring hers to taste them... Blythe shook her head immediately to get rid of her morning thoughts. Sinusubukan niyang bumangon nang mabilis siyang daluhan ni Venedict para tulungan. Inilapag nito sa bedside table ang dala nitong isang baso ng tubig bago niya inangat si Blythe at nilagyan ng unan ang kaniyang likuran. Bahagya siyan
MARAHANG HINAHAPLOS ni Blythe ang buhok ng kaniyang anghel habang buong giliw niyang pinanonood ang pagtulog nito. Gaya nang madalas ay inabot na naman sila ng isang oras sa pagbabatuhan ng linya tungkol sa magkaiba nilang nais. Hindi dumating si Venedict gaya ng pangako nito, nais itong kausapin ni Dame tungkol sa Math project nito dahil anang kaniyang anak ay mas na-uunawaan nito ang mga instructions ng binata kaysa sa kaniyang mama.Well, what can he expect? Venedict is a brilliant college professor while she's just good at baking, she's even failing sometimes... But Blythe insisted on her help and explained that his daddy Venedict has his own life to live. Na-uunawaan naman iyon ni Blythe ngunit maski siya ay na-aapektuhan sa pagdadrama ng kaniyang anak. Venedict made a promise, yet he is nowhere to be found. He's not even answering her phone calls... Nang maalala niya ang nakita niya sa coffee shop noong isang araw ay itinigil kaagad ni Blythe ang pambubulabog dito. Kung hindi it
BUMABAHA PANG lalo ang mga luha sa mata ni Blythe habang naka-tayo sila ni Venedict sa matabang sanga ng isang matayog na puno sa labas ng bagong mansion ni Zandro kung saan siya dinala ng binata. He already told her that Zandro is not the same anymore and his past decisions since that night might inflict her pain, that's the very reason why they prepared to keep the truth from her for the past eight years. They only want Blythe to keep good memories of him in her mind but this night came and yeah... there are no secrets that time won't reveal. Nagliliyab ang dibdib ni Blythe habang pinanonood niya kung gaano kasaya si Zandro sa piling ng babaeng kasalo nito sa hapag. Parehong malawak ang kanilang mga ngiti ngunit mas nakikita niya sa mga mata ni Zandro ang kislap ng kaligayahan na para sa kaniya lang noon. Did he really forget about her that fast? He said he loves Blythe, he said he will never damp her after everything but what did he exactly do now?Matapos mangyari si Demetri ay b
"BUENOS días, my prettiest mama!" Papungas-pungas na iminulat ni Blythe ang kaniyang namumugtong mga mata, sa halip na lungkot ang una niyang maramdaman ay tuwa ang sumalubong sa kaniyang puso dahil sa ngiting alay ng kaniyang anak sa kaniya. Umuklo ito palapit at matamis na halik ang regalo nito sa namumutlang pisngi ni Blythe. Mabilis na gumuhit ang ngiti sa mga labi niya na kalaunan ay sinundan ng pamumuo ng panibagong butil ng luha. Habang pinagmamasdan niya ang mukha ng kaniyang anak ay dahan-dahang bumubuhos sa kaniyang memorya ang lahat ng nangyari kagabi... ang mga nakita niya habang nasa itaas sila ng puno ni Venedict at nagmamasid.Zandro is with Claudia... of all people around this whole wide world, si Claudia na naman talaga? Para bang hinihiwa na naman nang matatalas na balaraw ang puso niya, sinikap niyang pigilan ang kaniyang mga luha at ngumiti na lamang nang ilahad sa kaniya ni Dame ang tatlong piraso ng puting Tulips. Bumangon si Blythe para tanggapin iyon, inipit