“Ina, mahal ko po talaga si Pelipe. Pakiramdam ko ay kaya ko na harapin ang lahat para sa kaniya, kaya kong tiisin ang hirap at kaya ko na maghintay ng matagal hanggang maging maayos ang lahat para samin. Iyong may tamang oras para masabi naming na para talaga kami sa isa’t-isa.”
“Minsan kailangan mo talagang maghintay ng tamang oras at pagkakataon para masabi mo sa sarili mon a para sayo sa isa’t-isa, hindi rin naging madali para samin ng Ama mo, noong una ay hindi rin gusto ng mga magulang ko pero naghintay kami, nagsumikap hanggang makuha namin ang basbas nila. Hindi lahat nadadaan sa mabilisan ang proseso kung gusto mo talaga ng magandang resulta dapat marunong kang mag hintay.” Pangangaral ng Ina nito sa dalaga.
 
Buong araw hanggang gabi ay hindi umuwi si Maria kung hindi ang bantayan ang Ama niyang nakahilata sa kama, hindi ito makakilos at makakain mag-isa kaya talagang kailangan na hindi nawawalan ng bantay. Hindi naman pwedeng mag lagi ang Ina niya doon dahil nagtuturo ito sa mga bata na hindi kayang magbayad sa mataas na paaralan. Tanging mga nobela lang ang naging libangan ng dalaga sa mga oras na iyon, wala rin naman siyang ibang pwedeng gawin kung hindi ang magbasa. Bumalik na ang matandang babae sa bahay nila para naman mag handa ito ng hapunan niya sa pagamutan.Ilang saglit pa ay bumukas ang pintuan ng silid ng Ama kaya mabilis siyang tumayo sa pag-aakalang ang Ina o ang matandang kasambahay na nila iyon ngunit ang mukha ni Kano rang tumambad sa kaniya.&nbs
Tatapusin na muna ni Maria kung anong meron sa kanila, iyon ang pinangako at sinabi niya sa sarili niya pero ngayon na kaharap na nila ang binata ay hindi na niya maalala kung ano ang mga salitang kinabisado niya para makusapin ito ng hindi nasasaktan at hindi sila nag-aaway. “Kanina kapa tulala diyan, mukhang may malalim ka na iniisip. Kung kailangan mo ng kausap andito naman ako para mapagsabihan mo ng mga problema, huwag mo sabihin na mas gusto at komportable ka pa rin kay Kanor magkwento kaysa sakin?” Malungkot ang tono nito pero halata ng dalaga na nagpapaawa at nag drama lamang ang binata. Ilang araw nga ba niya pinilit ang sarili at kinumbinsi na itigil muna ang relasyon sa binata, pero
“Wala akong pakealam kung makapangyarihan silang pamilya o ano man, hindi na ako natatakot sa kaniya dahil wala naman ng mawawala sakin. Nawala na yung kaisa-isahan ko na pamilya dahil sa kasalanan nila, nananahimik ang Ama ko oo at may illegal kaming hanap-buhay tulad ng pagkakaroon ng illegal na palaruan pero sobra naman ang ginawa nila at ng mga tao sa paligid naming na parang pumatay kami ng tao.” Ang mga salita nito na may sakit at pighati, napakasalimuot ng pangyayari para sa pamilya nila. Gaano nga ba kahirap kumuha ng tiwala ng lahat? Wala nga ba gustong maniwala sa kanila o dahil makapangyarihan lang talaga ang nakalaban nila? Pero kahit ano man doon ang totoo walang magbabago sa lahat ng nangyari, namatay ang Ama ni Kanor ng hindi man lang nito nalilinis a
Lumipas ang mga araw hanggang dumating ang araw na inilibing ang ama ng binata, hindi naging madali para sa mga naiwan nito na tanggapin agad pero kahit paano ay naging maayos naman ang lagay nito dahil hindi naman sila pinabayaan ng pamilya ni Maria. Isa-isa na rin nilang binenta ang mga ari-arian na naiwan, habang si Ramon ay hindi hinayaan na umalis ni Kanor dahil sinama nila ito sa paglipat ng bahay nila Maria.Ang tahimik na bahay at mundo ni Maria ay hindi na ngayon, nadagdagan sila ng kasama sa bahay at para silang buong pamilya talaga, nagkaroon na rin ng kausap ang matandang kasambahay nila simula ng dumating doon si Ramon, ang mga gusto nilang nobela ay talaga namang lagi nilang pinag-uusapan.Habang si Kanor ay tahimik pa rin naman at bihira na ngumiti, hindi na ito tulad ng dati na masayahin pero kahit paano ay wala na dito ang pag-iisip na gumanti sa pamilya ni Pelipe at Don. Vicente. Habang ang dalaga ay hindi pa rin naman nagk
Malamig ang simoy ng hangin habang nakaupo si Maria sa labas ng bahay nila, higit alas sais na rin kasi ng hapon at dumidilim na ang langit dahil sa nagbabadyang ulan ngunit wala pa rin si Kanor, mas kabado na tuloy siya kung nasa maayos na lagay lang ba ang binata kaysa kung natanggap ni Pelipe ang sulat niya. “Halika na dito sa loob, Maria ako na ang bahala na maghintay kay Kanor. Baka magkasakit ka sa lamig ng hangin at mukhang uulan pa, saan ba kasi nagpunta ang batang iyon.” Si Ramon iyon, halata rin na kinakabahan para sa binata pero pilit pinapatatag ang sarili, at tulad niya naghihintay lang din ito na makauwi ng ligtas si Kanor. “Hindi na po, ako
“Sabihin mo, may hindi ka sinasabi sakin na pinag-usapan ninyo. Imposible naman na hindi kayo nag-usap tungkol sakin pagkatapos mo na iabot ang sulat ko sa kaniya, isa pa anong dahilan bakit bukas na niya agad gustong makipagkita? Hindi man lang ba niya sinabi kung anong dahilan niya?” Sunod-sunod na tanong nito sa kaibigan, nakatingin lang naman ito sa kaniya na parang hindi makapaniwala sa mga sinasabi niyang wala namang saysay. “Bakit mo naman iniisip na may hindi ako sinasabi sayo, kung meron man kaming pinag-usapan tungkol sayo ay sasabihin ko sayo dahil tungkol sayo yun at hindi sakin. Huwag mo sabihin na umaasa ka na nag suntukan kami dahil sayo?” May kung ano sa tono ng lalake na nang-aasar sa dalaga, hindi tuloy mapigilan ng dalaga na tignan ito ng ma
“Ibig po ba sabihin nito ay pumapayag na talaga kayo sa relasyon namin ni Pelipe at tanggap ninyo na talaga siya bilang kasintahan ko?” Tanong ng talaga gamit ang tono na hindi makapaniwala pero andoon ang saya. Natahimik naman ang lahat dahil sa tanong ni Maria at gumawi ang lahat ng tingin sa Ama nito dahilan para mapatikhim ang Ginoo at naibaba ang dyaryo na hawak niya at nalipat ang tingin nito sa dalaga, ang mga mga nitong seryosong nakatingin kay Maria ang nakapagbigay ng matinding kaba dito. Minsan ay hindi rin talaga maintindihan ng dalaga ang Ama kung ano ang tumatakbo sa isipan nito kaya kahit na alam naman niyang mabait ito ay nakakaramdam pa rin siya ng kakaibang emosyon pag seryoso ito.&nbs
“Kung pwede lang, kung pwede lang na pakasalan na kita agad at hindi na pakawalan ay ginawa ko na agad, Maria. Ayaw ko ng malayo sayo natatakot ako na baka pag hinayaan kitang lumayo sakin ay may kung anong problema na naman ang dadating satin at mauuwi na naman tayo sa hiwalayan.” Sabi nito habang magkadikit pa rin ang mga noo niya, kitang-kita ng dalaga sa mga mata nito ang sinseridad at pagmamahal ng binata sa kaniya. Alam niya ang ganoon pakiramdam dahil parehong-pareho sila. “Kahit ako natatakot, Pelipe. Natatakot ako na baka panaginip lang ang lahat ng ito at hindi talaga tayo nagkita, paano kung ang totoong nangyari ay natuloy ang kasal nyo ni Yola at hindi na ako ang mahal mo. Kahit ako hindi natatahimik ang utak ko noong hindi kita nakikita, gustong-gusto k