Kabanata 3

Khaliyah POV

Gabi na nang mag-impake ako ng mga gamit ko. Bahala na, desidido na akong magpakalayo-layo. Hindi ko na kayang manatili pa sa bahay na ito, sa buhay na ito na may kasama kang ama na kaya kang ipaubaya sa ibang tao para lang ipambayad sa bobong utang niya sa Amedeo Salvatore na iyon. Si Mama, sure akong papayag din, kasi grabe niya ka-mahal si papa. Kakayanin nilang ibugaw ako sa pangit na Nolan na iyon basta maligtas si papa. Sorry, may isip na ako at matanda na ako kaya, ako mismo ang gagawa ng paraan para mailigtas ko ang sarili ko.

Salamat kay Lord kasi, sinadya niyang marinig ko ang pag-uusap nila papa at ng mafia boss na iyon nung gabing iyon para siguro mailigtas ko ang sarili ko.

Kaya ngayon, kailangan kong lumayo bago mahuli ang lahat. Ang Norzagaray, Bulacan ang naisip kong lugar na pagtataguan ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan, pero isa lang ang sigurado, hindi nila ako mahahanap doon.

Mabuti na lang at may isang kaibigan akong mapagkakatiwalaan, si Moreya. Isang simpleng probinsyana na walang kinalaman sa magulong mundo ko dito sa Manila. Hindi siya kilala ng pamilya ko, kaya’t sigurado akong hindi nila siya mate-trace. Doon muna ako mananatili hanggang sa makahanap ako ng mas permanenteng solusyon.

Binuksan ko ang cabinet ko at nakita ang koleksyon ng mga alahas at ginto ko. Hindi ko na kailangan ng maraming gamit, pero ang mga ito ang magiging sandata ko sakaling kailanganin kong tumagal nang mas matagal kaysa sa inaasahan ko. Mabuti na lang at secured ang bank accounts ko. Ang kinikita ko sa ice cream shops ko at sa pagba-vlog ay sapat na para sa pangmatagalang pagtatago. ‘Yun nga lang, kailangan kong itigil ang pagba-vlog pansamantala. Ayoko nang mag-iwan ng kahit anong bakas na maaaring gamitin nila laban sa akin. At ayokong mahanap nila ako.

Alas-onse ng gabi, dahan-dahan akong lumabas ng mansiyon. Ako lang ang nagbuhat ng maleta ko, mabuti at magaan lang kasi kaunti lang ang damit na dinala ko. Tahimik akong dumaan sa mga guard.

“Miss Samira, aalis po kayo?” tanong ng isang bantay.

Ngumiti ako nang tipid. “Yes. May travel ako, maaga akong aalis.”

Hindi na sila nagtanong pa. Sanay silang umalis ako nang biglaan dahil sa vlogging trips ko. Isinakay ko ang maleta ko sa trunk ng sasakyan, saka mabilis na pinasibad ito palabas ng gate.

Habang tinatahak ko ang kalsada papuntang Norzagaray, ramdam kong bumibigat ang loob ko. Nakakalungkot lang kasi iniwan ko ang lahat, ang marangyang buhay, ang kasikatan at ang pamilya ko. Pero wala naman talaga akong choice, ‘di ba? Mas impyerno ang magiging buhay ko kapag napangasawa ko ang Nolan na iyon. Hindi ko ata kayang makipag-sëx sa pangit na lalaking iyon, ni hindi ata ako malilibugạn kahit nakaibabaw na siya sa akin, kadiri!

Tatlong oras ang biyahe mula Manila hanggang Norzagaray, Bulacan. Pasado alas-dos na ng madaling-araw nang makarating ako sa bayan. Nakakapagod. Ramdam ko ang bigat ng talukap ng mga mata ko, ang panghihina ng katawan ko mula sa stress at takot.

Nakita ko ang simbahan sa bayan at doon ako nagdesisyong huminto. Hindi ko na kayang magmaneho pa.

“Bukas ko na hahanapin ang bahay ni Moreya…” bulong ko sa sarili ko.

Isinandal ko ang ulo ko sa manibela, ipinikit ang mga mata at sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, hinayaan kong lamunin ako ng antok. Kahit saglit lang, gusto kong makalimot.

NAGISING ko sa speaker ng simbahan, may misa pala ngayong umaga kaya nagulat pa ako. Ang dami nang naka-park na mga sasakyan sa tabi ko. Tumingin ako sa oras, halos alas otso na pala ng umaga. In-start ko na ang engine ng sasakyan ko at tumuloy na ako sa LJS street para hanapin ang bahay ni Moreya. Kabisado ko naman dahil nakarating na ako minsan sa kanila nung magpunta ako dahil Fiesta dito sa Norzagaray.

Pagliko lang pala sa simbahan ay LJS na, malapit na agad ako. Mabilis ko lang nakita ang bahay nila Moreya kasi ang tanginang bahay lang na ‘yon ang hindi nagbago. Nag-park ako sa harap ng bahay na iyon at saka bumaba para tawagin si Moreya.

Ang libag ng harap, parang may nag-inuman at nagkasiyahan kagabi.

“Moreya!” sigaw ko na sa may gate.

“Moreya, si Khaliyah ito, nandiyan ka ba?” sigaw ko ulit.

“Miss,” sabi ng isang ginang na lumapit sa akin. “Si Moreya ba ang hinahanap mo? Naku, matagal na siyang wala riyan, nasa ibang bansa na siya, doon na siya nagtatrabaho,” sabi niya kaya biglang bumagsak ang mga balikat ko.

Tangina, paano na ako nito?

“Ganoon po ba? Hindi ko po alam, e,” sagot ko habang bakas sa tono ng boses ko ang lungkot kasi patay na, saan na ako nito pupunta.

Pag-alis ng ginang, saktong aalis na rin ako nang marinig kong bumukas ang pinto ng bahay. Napatingin ako sa isang…PUTANGINA. Ang hot naman nito. Topless siya, moreno, pogi at titong-tito ang datingan. Tama, halatang matured na siya, parang ang sarap niyang umibabaw at bumayo. Kahit bagong gising, magulo ang buhok ang hot pa rin. Napatingin din ako sa tanging boxer short lang na suot niya, putangina ulit, ang laki nung nakabukol. Nanginig talaga bigla ang laman ko. Umagang-umaga ay parang naging tanghaling tapat sa init na dala niya sa akin.

“Sino ba ‘yang magulo? Umagang-umaga, masakita ang ulo ko sa hangover, ang gulo-gulo,” iritado nitong sabi kaya parang nasungitan agad ako. Confirm, tito na nga ito kasi mabilis ng magalit. Mabilis din kayang magalit ‘yung malaking nakaumbok sa ibaba niya?

“G-good morning po,” nauutal kong sabi. Nakakautal kausapin ang lintik na masarap na lalaking ito. Ang sarap dilaan ng buong katawan niya. Ganito iyon, ganito ang hanap ko. Kung ganito lang sana ang datingang ng Nolan na iyon,bakit pa ako tatakas. Magpapaubaya na lang ako sa kaniya gabi-gabi kung ganito lang sana ka-hot si Nolan, kaya lang ay hindi, mukha siyang aswang. Uurong ang libög kapag mukha ni Nolan ang kasama mo sa kama.

Naalala ko na, siya ‘yung favorite Tito ni Moreya. Na-meet ko na siya noon, pero hindi ganito kasarap ang katawan niya noon. Dati, payat siya at halos hindi ganito kainit ang tingin ko, pero ngayon, tangina, ang sarap niyang luhuran.

Ibig sabihin, kung hindi na si Moreya ang nakatira rito, siya na ba? Siya lang? Mag-isa lang? OMG, mukhang may paraan pa para makapagtago ako rito sa Norzagaray, Bulacan. Iyon ay kung papayag siyang tumira ako rito kasama ang hot tito na’to. Sana pumayag siya para mas masaya ang pagtatago ko, hindi ako mabo-boring kung ganito ka-hot ang kasama ko sa bahay. Gagawin ko ang lahat para mapapayag siya, desidido na akong dito mag-stay.

Laban!