Khaliyah POVIsang buwan na ang lumipas mula nang opisyal na nag-operate ang Aliyah’s Jam Company. Hindi ko akalaing sa maikling panahon lang, magiging ganito agad kalakas ang pagtanggap ng mga tao sa company ko.Sobrang nakakataba ng puso kasi hindi lang basta-basta ang support na binibigay nila. Halos lahat ng vlogger, food reviewer, pati na rin mga sikat na content creator, ay nagfe-feature ng jams namin sa kani-kanilang mga channel. Minsan nga napapaisip ako, grabe, dati nanonood lang ako ng mga vlog nila, ngayon produkto ko na mismo ang pinag-uusapan nila. Bukod doon ay nakikipag-collab pa sila sa akin bilang sikat din naman akong vlogger.Kada araw, may bagong update mula sa team. Kapag naririnig ko ang salitang sold out, hindi ko maiwasang mapaluha sa tuwa. Lalo na tuwing bumabalik sa isip ko lahat ng pinagdaanan bago makarating dito, lahat ng gulo, lahat ng sakit, at lahat ng sakripisyo. At ngayong hawak ko na ang tagumpay na ito, alam kong worth it ang lahat.Kanina lang, haba
Khaliyah POVRamdam ko ang bigat ng hangin ngayong gabi sa bawat sulok ng mansiyon ni Papa Yanu. Ngayong gabi kasi ay may importanteng mangyayari. Hindi ito ordinaryong pagtitipon o simpleng meeting lamang. Ngayon na kasi mangyayari ang desisyon kung sino ang uupo sa trono na iiwan ni Papa Yanu bilang mafia boss ng buong organisasyon na tinatag niya sa mahabang panahon.Magpapahinga na kasi si Papa Yanu sa ibang bansa. Doon na niya ieenjoy ang buhay niya habang malakas pa siya. Siyempre, kasama na rin doon ang pambababae niya. Well, hindi naman namin kayang pigilan ang kasiyahan niya, may edad na rin naman siya, kaya hahayaan na naming magsaya na lang siya.Tahimik akong nakaupo sa gilid ng mahaba at makintab na lamesa. Naroon sa lamesa sina Larkin, Rafe, at Levi, ang tatlong kandidatong pinagpipilian ng lahat ng mga may matataas na ranking sa mga galamay ni papa.Si Larkin ay nakita kong seryoso at palaging matatag ang titig. Siya ang tipong kayang lumaban hanggang dulo kahit mag-isa
Khaliyah POVMatapos ang halos isang taon ng paghihintay, pagpupuyat at pagplano, tapos na ang malaking company na tinayo ko.“ALIYAH’S JAM COMPANY” basa ko sa signage ng BC ko or big company ko.Naluluha ako habang nakatitig doon. Pinangalan ko ito sa anak namin ni Larkin na si Aliyah, dahil siya ang inspirasyon ko. Siya ang dahilan kung bakit nagsikap ako ng ganito, kung bakit nagawa kong gawing totoo ang isa sa mga pinakamatagal ko nang pangarap—ang magkaroon ng sarili kong big company na gagawa ng jams.Noon, simpleng jam lang ang ginagawa namin ni Beranichi, ngayon, heto na. Totohanang big company na ang nangyari. Kung nandito lang si Beranichi, isa siya sa tuwang-tuwa para sa akin.“Mahal, ready ka na ba?” tanong ni Larkin, habang nakangiti at hawak ang kamay kong nanginginig.“Oo na hindi na parang ewan, halo-halo ang nararamdaman ko,” sagot ko habang natatawa tuloy.Nasa harapan na kami ng main building. Ang dami ng tao, mga empleyado, investors, ilang followers ko na invited
Khaliyah POVSa wakas, normal na ulit ang lahat.Si Larkin, parang bumata nang sampung taon. Hindi ko na nakikita sa mga mata niya ang mabigat na pasan noong araw na halos gabi-gabi siyang gising para magmanman at magpupunta sa kung saan-saan para lang paghandaan o harapin ang lintik na Deo na iyon.Ako naman, mas nakakapag-focus na sa pagbubuntis ko. Ilang linggo din kaming mag-asawa na puro pag-aalala dahil sa panggugulo nila Deo at Moreya, pero ngayon, parang Diyos na mismo ang nagsabing tama na, magpahinga na kayo. Makakamtan niyo na ang maaliwalas na pamumuhay dahil ilalayo ko na ang mga masasamang tao sa paligid ninyo.“Love, horror movie na tayo!” ayaw ko kay Larkin habang nakahiga ako sa malaking sofa sa sala.Sabay-sabay kaming nanood nila Uda, Ipe at Poge. Sila ang tatlong loko na halos araw-araw na nasa mansiyon. Araw-araw na ring nasa training field para magpalakas. Sa ilang buwan na lumipas, aba, ibang-iba na rin ang tatlong ito. Sanay na silang gumamit ng mga armas. Sana
Larkin POVHindi na ako nagpatumpik-tumpik. Kasabay nina Levi at Rafe, sumugod na kami sa kaniya.Bumunot agad si Deo ng dalawang patalim at mabilis na itinapon sa direksyon ko. Muntik na akong tamaan sa leeg kung hindi lang ako nakailag. Sa bilis ng mga kilos niya, para siyang sanay na sanay sa pakikipagpatayan. Sa tingin ko, matagal din niyang pinaghandaan ito. Siguro, pagkamatay ng ama at kapatid niya, nagsanay na siyang mabuti. Pinaghandaan niya ang paghaharap namin. Nang sa ganoon, makakaganti siya sa amin. At sa nakikita ko, oo, may laban ang gago.“Put—! Ang bilis niya!” sigaw ni Rafe habang nakikipagpalitan ng putok kay Deo.Pero bago pa man tumama ang bala nito, gumulong si Deo sa sahig at nakalapit na agad kay Levi. Mabilis niyang tinaga ng maliit na espada si Levi sa braso. Tumilapon ang dugo, at napaurong si Levi habang pinupulbos ng sipa ni Deo ang tiyan niya.“LEVI!” sigaw ko, sabay kalabit ng gatilyo. Pero parang hayop na aswang si Deo, ang bilis niyang nakailag, nakata
Larkin POVNadala na kami ni Robert, dito sa lungga ngayon ni Deo. Tahimik ang paligid, wala silang kaalam-alam na magkakagulo na ngayon.Pinagmasdan ko ang sementadong gusali na halos nakatago sa likod ng makakapal na punò. Kumpirmado, ito na nga ang hideout ng hayop na iyon.“Sigurado ka bang dito ‘yun?” tanong ko sa driver na nakausap namin kanina, habang kinakalabit ko ang hawak kong baril. Nanginginig siya at takot na takot pa rin.“O-oo, Sir, nandito po siya. Kaunti lang ‘yung naiwan na tao niya ngayon, pero… mga armado po lahat.”Ngumisi ako, kahit pa anong armas ang hawak nila, wala akong pake. “Mabuti kung. Huwag na tayo mag-aaksaya ng oras.”Nagkatinginan kami nina Rafe at Levi, parehong matalim ang mga mata, parehong handang pumatay. Ilang linggo at araw na kaming naghahanap, ilang gabi na walang masyadong tulog dahil sa lintek na si Deo. At ngayon, nasa harap na namin ang pagkakataon para tapusin ang lahat.Hinila ko pababa ang suot kong mask, tinakpan ko ang kalahati ng m