"I don't feel like going.." Cassandra said aloud as she threw the maternity dress on the bed. Bagamat nabigla at nahiya siya sa kaniyang ginawa Ng ma realize niya na hindi siya nag-iisa sa kaniyang silid. "Oy, sayang naman Miss Cassandra..you look stunning in that old rose color maternity dress. " Ani Ginang Helen, isa sa mga chef at pinagkatiwalaan ng pamilya Santos ng S Palace restaurant, particular na sa Mandaluyong branch. Ang Mandaluyong branch ang pinakaunang natatag na restaurant ng mga Santos sa pangunguna ni Rengie. Si Ginang Helen din, Ang pinakaunang chef ng restaurant. Nakisuyo si Rengie na tulungan si Cassandra sa pagbibihis at paghahanda sa birthday party na daluhan nilang dalawa. Nang hindi kumibo si Cassandra ay naintindihan ng Ginang ang kalagayahan nito. "Naintindihan kita, ganiyan talaga ang buntis, nagbabago ang mood. Dumaan din ako sa ganiyang sitwasyon Miss Cassandra. Nakakatamad kumilos minsan." nakangiting sabi pa ng Ginang. Bumuntong- hininga si Ca
"You have something to tell me?" Sheena raised her brow. Bumuntong- hininga si Rengie na humarap sa kaniyang Auntie Sheena. "Talaga bang hindi mo ako tatantanan, Aunty Sheena?" mahinang tugon ni Rengie. "Not until you tell me the truth?" pinandilatan si Rengie ng mata ng kaniyang tiyahin. Rengie was unable to hide the amusement in his eye. Close silang dalawa, may pagkakataon pa na si Rengie ay mapagkamalan na anak ni Sheena dahil si Sheena ang nag-alaga kay Rengie simula pa nang bata pa ito. Kaya, kapag may sekreto na hindi sinasabi si Rengie ay hindi tumitigil si Sheena sa pangungulit sa pamangkin hanggang sa sabihin niya ang nalalaman o tinatagong sekreto. Bumuntong- hininga si Rengie, siguro nga Mother knows best. " Anong sekreto ba ang gusto mong malaman , Aunt Sheena?" "Bakit? may iba ka pa bang sekreto? Wala ka namang ibang sekreto maliban sa isang bagay na kinukulit ko sa iyo. And I'm talking about Cassandra. " Rengie slumped on the couch, spreading his arms as
"Hey, b*tches!!" kinikilig na bati ni Sharon sa dalawang kaibigan ng sila ay nasa loob na ng vip room. Nagpaiwan si Adrian sa labas dahil may tumawag sa kaniya--"Ayiiie.." tumatalon na nagyayakapan ang tatlong magkaibigan. "Finally, nakuha mo na rin si Adrian..!" Leila exclaimed. "Yeah! finally...all good things fall to those who wait!" Sharon said as she twirled around. "Oh, dahan -dahan ka naman sa paggalaw mo, baka bumagsak ka at makunan pa, naku tapos ang maligayang araw mo." Amelia said. "Oo nga naman Sharon, pag nagkataon, wala ka ng pwedeng panghawakan upang mapaniwala mo si Adrian na siya ang ama ng dinadala mo.." Leila chuckle."Son of the b*tch!" dahan -dahan ka naman sa pagsasalita baka marinig ka ni Adrian!" nahintakutan na sabi ni Sharon. "Oops, sorry..pero huwag ka namang oa, hindi naman tayo marinig ni Adrian no, nasa labas nga eh." "Paano kung biglang pumasok?" sumenyas si Sharon na umupo na sila habang hinihintay ang kanilang order "Hindi malalaman ni
Cassandra..."Cassandra.. I'm sorry. I didn't make it." humahangos si Rengie ng dumating sa S Palace restaurant ng Makati branch. "It takes longer than I expected, but I was able to settle the problem." sabi niya habang umupo sa tabi ko. I was sitting inside the office. "No worries, ano ka ba.." I smile at him. "Hindi ba sinabi ko na sa iyo na hindi mo ako obligasyon talaga. Ang malasakit mo at pagtanggap sa akin ay malaking bagay na Ren. You don't have to stress yourself, unahin mo ang priority mo--" "You are my priority.." natigilan ako sa sinabi niya. I glanced at him, I thought I saw him blushing and then he said, "I mean, you are one of my priorities." he shyly chuckled. "And I'm very thankful for you, Ren." I said, my thoughts race back to Adrian. Kung kagaya lang sana si Adrian ni Rengie na walang ama na kontra sa aming relasyon. Walang sharon na naghahabol sa kaniya at ayaw siyang bitiwan. Kung pwede ko lang turuan ang aking puso, kung pwede ko lang na tanggapi
Adrian...It pained me to see the sadness in Cassandra's eyes that I have to withdraw my gaze at her. Nang magpasalamat siya sa akin ay gusto ko siyang yakapin, gusto ko siyang amuin, gusto ko siyang halikan at kumustahin but I tried so hard not to feel her charm. "Be careful next time," I said and turned my back as my cellphone rang and Sharon's face popped up on the screen. Simula ng kausapin ko na si Sharon, nagsimula din siyang nakiaalm sa cellphone ko. Si Sharon ang nag set up sa cellphone and put her picture para pag tumawag siya ay mag pop up ang hitsura niya. I didn't mind such a petty and pathetic move though. "Where are you, love? kanina pa dumating ang order namin pagkain. Hindi ako makakain kahit gutom na gutom na ako dahil gusto kong kasama ka sa pagkain, love, bilisan mo na please. Nagugutom na si baby.." I cringed as I heard Sharon's tone. When I decided to give her a chance after I had talked with Cassandra in Cebu, my dad was delighted and thankful to me
Cassandra..."I am very sorry, Cassie.." Rengie sadly said. Nasa harap na ang kaniyang sasakyan sa Makati clinic ng tumunog ang kaniyang cellphone. After answering and talking to someone on the phone, malungkot siyang tumingin sa akin. Turning off the cellphone, he said; " I am very sorry, Cassie...there was an emergency at the S palace Mandaluyong branch. I can't accompany you inside." I burst into laughter. "What?" he widened his eyes. "Kasi Ikaw.." I am still laughing. "Bakit naman ganiyan ang reaksyon mo? Mukha ka namang iiwanan talaga na nalulungkot. Your expression is so funny.." Lalong nanlaki Ang mga mata ni Rengie. "I was sad that I can't accompany you inside and you are just making fun of my reaction?" "Oh, please, Ren...stop being so dramatic. Okay lang naman na ako lang mag-isa ang mag pa check up. It's not like I'm going to cross the desert just to have a pre-natal visit, duh.." I rolled my eyes. He chuckled when I did it. "Now, that's funny.." "What?" I