Desiring His Ex-wife

“Mabuti naman at nakauwi ka na. Here, sign this.”

Napatingin si Carnation sa hawak ni Hugo, ang kanyang asawa.

Divorce papers iyon.

Ngumiti siya rito bago tinanggap iyon. Inaasahan na niya ang bagay na ito. Gaya ng napag-usapan nilang dalawa, dalawang taon lang. Dalawang taon lang silang mananatiling kasal upang pagbigyan ang hiling ng kanilang mga magulang.

Kinuha niya ang ballpen na nasa ibabaw ng table ni Hugo at agad pinirmahan ang divorce paper nilang dalawa. Hindi sila sa Pilipinas kinasal kaya mas mabilis mapa-process ang divorce nila.

“So, this is it,” saad niya at pinilit na manatili ang ngiti sa mga labi niya.

“Yeah.” Inilahad ni Hugo ang isang kamay sa kanya para makipag-shake hands. Agad naman niya itong tinanggap pero mabilis din niyang binitawan.

“I’ll go ahead, I know you can handle that alone,” tukoy niya sa divorce nilang dalawa.

Hindi na niya hinintay ang sagot ni Hugo at mabilis siyang lumabas ng opisina nito. Agad siyang sumakay ng elevator. Tumingala siya at kumurap-kurap upang pigilan ang pagpatak ng luha dahil nararamdaman niyang namamasa na ang mga mata niya. Hindi niya alam kung bakit nasasaktan siya kahit hinanda naman niya ang sarili. Alam niyang kapag natapos ang isang taon ay magdi-divorce silang dalawa gaya ng napagkasunduan nila.

Gusto niya si Hugo kaya pumayag siya, pero pakiramdam niya parang ang bilis ng isang taon. Parang isang iglap lang iyon.

Nagtungo siya sa bahay kung saan sila nakatira. Hindi niya mapigilang mapangiti nang mapait habang nakatingin sa buong paligid. Sa loob ng dalawang taon ay sa iisang bubong sila tumira pero magkahiwalay ang kwarto nila. Hindi rin sila halos nagkikita dahil late na siya palaging umuuwi galing trabaho at maaga naman palaging pumapasok si Hugo na para bang talagang iniiwasan siya. Mabibilang nga sa daliri niya ang mga pagkakataon na magkasabay silang kumain. Siguro ganoon talaga dahil papel lang naman ang nag-uugnay sa kanilang dalawa.

Nagtungo siya sa kwarto para maggayak ng mga gamit. Aalis siya ng bansa. Kung gusto niyang maka-move on, kailangan niyang lumayo. Isa pa, alam niyang pagagalitan siya ng parents niya kapag nalaman nilang hiwalay na sila ni Hugo. Wala silang alam sa naging kasunduan nila dahil kapag nasa harap ng kanilang mga magulang, umaakto silang masaya at nagmamahalan.

Nang maigayak niya ang mga gamit ay lumabas na siya ng kwarto. Dalawang malaking maleta ang dala-dala niya. Ngunit nang makababa siya ng hagdan ay nakita niya si Hugo na kadarating lang.

“You are... leaving?” Tumingin si Hugo sa dalawang maletang dala niya.

“I don’t have any reason to stay here,” sagot niya rito.

Napatingin siya sa wine rack ni Hugo na may nakalagay na iba’t ibang alak. Kumuha siya ng isa, bago pa kumuha ng dalawang mataas na wine glass at nilagyan niya iyon ng alak. Inabot niya kay Hugo ang wine glass na hawak niya.

“How about we drink first, as a celebration of our freedom?” alok niya.

Kinuha ni Hugo ang inabot niya at inisang lagok lang nito ang laman noon.

“Where are you going?” seryosong tanong ni Hugo sa kanya.

“It’s none of your business. You never cared about me. Why are you asking now?” she answered bitterly.

“We can still be friends, Carrie.”

Umiling siya kay Hugo at ginaya ang ginawang paglagok sa alak na ibinigay niya rito.

Friends? She never wished to be his friend. She wanted more than that. Sadly, she became his wife but would never be his lover.

“I decline. You are still my ex, I don’t want complication in the future,” tanggi niya.

Napansin niyang niluwagan ni Hugo ang necktie nito na para bang naiinitan.

“I’ll go ahead,” paalam niya.

Ngunit napapikit siya nang mariin nang maramdaman niyang parang umiikot ang paligid. Pinaypayan niya ang sarili gamit ang kamay dahil biglang uminit.

Namatay ba ang aircon?

Lalapasan na sana niya si Hugo nang bigla nitong hawakan ang isang braso niya.

“What? Let me go,” saad niya pero kulang sa conviction ang boses niya. Napakunot ang noo niya nang mapansin niyang namumungay ang mga mata ni Hugo.

Lasing ba siya?

Pero mataas ang tolerance niya sa alak at imposibleng malasing agad sa isang glass lang.

“Hugo…” she called his name. She felt something weird inside her.

Nanlaki ang mga mata niya nang bigla siyang sakupin ni Hugo sa mga labi. Ngunit imbes na itulak niya ito palayo ay mabilis siyang yumakap sa leeg niya at tumugon sa halik nito.

Carnation should push him, but she couldn’t think straight. His kisses ignited the fire inside her. She felt hot. She felt like she was craving for something and when he kissed her, she already knew what she wanted—Si Hugo De Rossi... Her ex-husband.

**

Inalis ni Carnation ang suot niyang sunglasses. Unang sumalubong sa kanya ay ang polusyon ng Pilipinas. It’s been four years, and she thinks nothing has changed.

Tumingin siya sa paligid para hanapin ang sundo ko nang biglang may dumamba sa kanya mula sa likuran.

“Carrie!”

Lumingon siya at ngumiti kay Serena. She’s the only person who knows that she is coming home. She’s her cousin slash her best friend.

“Welcome back!” niyakap siya nito nang mahigpit. “Damn girl, you look more beautiful. If I were your ex-husband I will reg—” Huminto siya sa pagsasalita nang ma-realize ang sinasabi niya.

“Where’s your car?” pag-iba ni Carnation ng usapan. She didn’t want him to be the first topic they would talk about now that she was back.

“There,” itinuro ni Serena ang sasakyan sa may unahan. Hinila ni Carnation ang maleta at sumunod kay Serena.

Inilagay niya ang maleta sa likod ng kotse bago sila sabay na sumakay.

“Mabuti naman at naisipan mong bumalik. I thought you would stay there for long,” sabi ni Serena habang nagdadrive.

“I want to, but Mom is begging for me to come back,” sagot ni Carnation.

She stayed in London for the past four years. She hid there. Her family knew she was abroad, but she never told them in which country she was staying. Her dad was mad at her when he found out that she divorced her husband. He even told her not to come back anymore because of what she did.

Tumingin siya sa labas. Mabagal ang usad nila dahil sa traffic. Umalis siya ng bansa na Malala na ang traffic pero parang mas lumala ngayon.

She saw a big billboard and smiled. Si Hillary, ang kapatid ni Hugo, na ngayo'y isa ng sikat na artista.

“She’s going good,” she commented.

Serena also looked to where she was looking.

“Sikat na sikat na siya. Saka napanood ko iyong bagong pelikula niya, magaling talaga siyang umarte.”

Carnation was happy for her. She remembered when Hilarry always told her how she wanted to be an actress. Her brother did not approve of her dream before because he wanted her to focus on their business, so sometimes Carnation was the one who went with her to support her.

“Sure ka bang hindi ka dederetso sa bahay n’yo?” tanong ni Serena.

Plano ni Carnation na sa hotel muna mag-stay. Hindi pa siya sigurado kung tatanggapin siya ng ama kapag umuwi siya. Kaya hindi niya pinaalam sa kanila na uuwi siya.

Except for her mom, there was someone who was begging to see her, and she couldn’t say no to her because she was making her feel guilty for divorcing her ex-husband.

“Uuwi pa rin ako ng bahay, but it’s better if I stay in a hotel for a while. You know dad, he is not easy.”

“Kunsabagay, noong umalis ka nga pinuntahan niya ako at hinahanap ka. Hindi ko naman alam kung nasaan ka, kaya pinagalitan niya ako. Pati si Dad, pinapagalitan niya kasi kinukunsinti ka raw namin. Hindi niya matanggap na nakipag-divorce ka,” pagkukwento ni Serena.

Alam ni Carnation. Sinisisi siya sa paghihiwalay nila ni Hugo. Wala namang alam si Serena sa totoong sitwasyon. Hindi nila pinaalam sa pamilya ang kasunduan nilang dalawa. Kaya hinayaan na lang niya ang galit ng ama niya. Baka mas magalit siya kapag nalaman niyang one-year contract marriage lang talaga ang nangyari.

Nag-check in siya sa isang hotel. Hotel na pagmamay-ari mismo ni Hugo, sa De Rossi's Tower. Siguro hindi siya malalaman na nandito siya dahil tanging si Serena lang ang nakakaalam na dumating siya.

Hindi rin naman siya kilala ng mga empleyado dahil hindi naman siya pumupunta dati rito kaya alam niyang walang makakapagsabi sakaniya kung sakali. At kung meron man, alam niya na wala na siyang pakialam. He never loved her, so she doubted if he would care whether she was back or not.

“Just call me if you need something,” saad ni Serena habang nasa lobby sila. Hawak na ni Carnation ang card key para sa hotel room niya.

Tumango siya kay Serena. “Thanks.”

“You are welcome. Let’s hang out next time kapag may time ka na. Alam kong magiging busy ka pa sa mga susunod na araw.”

“Sure.”

Nagpaalam na si Serena. Si Carnation naman ay nagtungo na sa elevator. Sumakay siya nang bumukas iyon, pero nang sasarado na sana ay may isang babaeng nagmamadaling humabol para sumakay, kaya pinindot niya ang button para hindi agad magsara.

“Thanks,” nakangiting pasasalamat ng babae.

Tumango lang siya kay babae at binigyan siya ng tipid na ngiti.

“Hello, babe,” pasimple niyang napatingin sa kanya nang magsalita ang babae. May kausap ito sa phone. “I just really hope that they will accept me this time. Matagal na kayong hiwalay ng ex-wife mo pero pakiramdam ko, siya pa rin ang gusto ng family mo.”

Hindi niya gustong makinig sa usapan pero na-curious siya dahil sa lungkot ng boses. Mukhang may dating asawa na ang boyfriend niya ngayon. Mukha namang desente siya, kaya ayaw niyang isipin na pumatol siya sa may asawa kaya hindi ito matanggap ng pamilya ng lalaki.

Nauna siyang lumabas sa elevator.

“I love you too,” iyon ang huling salitang narinig niya mula sa babae bago tuluyang sumara ang elevator. She sounds too in love.

Bitterly she smiled with the words the woman said. She hoped she got the love she deserved because she never experienced it. To be loved by the man she loved.

She really hoped not to see Hugo again, not because she still loved him, but because she didn’t know how she would face him after she left him that morning.

Well, naka-move on na rin naman siya sa nangyari four years ago. Aaminin niyang paminsan-minsan ay sumasagi sa isipan niya ang dating asawa, pero iwinawaksi niya kaagad iyon. Four years ago, they signed the divorce paper, then they fucked, and she left without saying goodbye.