CHAPTER THREE

CHAPTER THREE

NANGGALING sa isang mahirap na pamilya si Dhalia Uson, isang tagpi-tagping bahay lamang ang pinagtiya-tiyagaan nilang pagbahayan. Anim silang magkapatid, pangatlo siya.

Malapit pa sila sa ilog kung saan nilulutangan ng mga b****a at kapag umuulan ay nangangalingasaw ang mabahong amoy na may kasama pang dumi ng tao.

Dahil karamihan ay doon na rin nagbabawas.

Maagang umaalis ang Nanay at Tatay nila sa kanilang tahanan, upang mangalakal ng b****a sa kabilang Bayan. Kung saan doon ang pangunahing pinagkukuhanan ng ikakabuhay ng kanilang pamilya. Upang matustusan ang pagkain nila at pangangailangan sa araw-araw.

Halos gabi na kung umuwi ang mga magulang nila.

Isang tanghali matapos niyang maisalang ang hinugasan niyang bigas sa kalan ay nagdiretso na siyang lumabas sa munti nilang kusina.

Hinanap niya ang mga maliliit na kapatid kung saan nagsuot ang mga ito.

Baka makagalitan pa siya ng mga magulang kapag may nangyari sa mga ito.  Dose pa lamang siya ay natutunan na nitong maging independent.

Wala man kasi siyang mapagpipilian. Dahil ang mga nakakatanda niyang kapatid na kambal na lalaki ay pawang iresponsable. Disi-nuebe na ang mga ito.

Pag-inom lang ng alak ang inaatupag ng mga ito.

Natitiyak niyang nakahilata pa ang mga ito, habang naghihilik sa sariling silid ng mga ito.

Naulinigan niya kaninang madaling araw ang pag-uwi ng mga ito. Nagkainitan pa ang Tatay nila dahil sa maling rason ng mga ito.

Nag-aya raw kuno ang isang kaibigan ng mga ito na galing sa Maynila.

Mabuti sana kung iyon lamang ang pinagkakaabalahan ng mga ito, ngunit may mga naririnig siya sa mga ibang kapit-bahay nila na diumano'y nagbebenta raw ng mga ipinagbabawal na mga gamot ang dalawang kuya niya.

Hindi naman niya mapagsusubalian ang mga  chismis sa mga kapatid. Dahil isang beses pagkarating niya mula sa eskuwelahan ay nakita niya sa mismong silid ng mga ito ang kasalukuyang paghithit ng mga ito ng mga pinong puti na tila powder na nasa sachet.

Halos pinagpawisan siya galing sa labas, dahil pasado alas-diyes na. Sakto naman luto na ang kanin, nasa hapag-kainan na rin ang tuyo at kamatis na may kasamang maalat na itlog. Kung sakaling maisipang umuwi ng mga kapatid galing sa paglalaro.

Naisipan niyang mamaya nalang siya kumain, dahil may mga tatapusin pa siyang project at assignment ng mga kaklase niya.

Sa napakamurang edad ay kahit paano ay natuto na siyang kumita.

Sa kada-gawa niya at natatapos ay nagpapabayad siya ng limang piso. Bahala na ang mga kaklase niya sa mga gamit na gagamitin niya.

Kahit paano'y doon niya na kinukuha ang allowance niya sa pangaraw-araw.

"Kaunting tiyaga nalang matatapos na kita..."naibulong nito habang nagleleterring sa white folder.

Ngunit isang sigaw mula sa kabilang silid ang nagpatigil sa kanyang ginagawa.

Gustong mainis ni Dhalia, ngunit mas maigi na niyang sumunod ayaw niyang makagalitan ng Kuya Jethro niya.

Dali-dali siyang nagtatakbo papunta sa mga silid ng mga ito.

Nakaupo na ang Kuya Jethro niya, wala itong pang-itaas na damit kaya kitang-kita niya ang matipunong dib-dib nito.

Ewan niya ngunit bigla siyang nahiyang pumasok, napansin niya kasi ang isa niyang Kuya na si Jhai na nanatili lamang nakahiga. Ngunit nakatitiyak siyang tanging boxer lamang ang suot nito, dahil hindi nasadiyang mahila iyon ng Kuya Jethro na ng umahon ito sa Papag para tumayo at maglakad palapit sa kaniya.

"Dada, pagtimpla mo nga ako ng kape."paos nitong sabi.

Agad naman siyang tumango at nagmadaling nagpunta ng kusina upang magpasilab ng apoy sa kalan.

Nakita niyang pumasok ito sa banyo.

Halos mapalundag sa pagkagulat si Dhalia ng muli niyang marinig ang sigaw ng Kuya Jethro niya.

"Dhalia! Tang ina mo naman bakit walang tubig dito sa banyo? Hindi ba't nasabi ko na dati na dapat lagi kang mag-iigib ba't napakatigas ng ulo mo!"

"S-Sorry Kuya, t-tinapos ko lang kasi iyong project na ipinagawa n-ng mga k-klase ko."pangangatwiran ng dalagita

"Nyemal ka talaga!"Inis na sabi ni Jethro.

Agad nitong kinuha ang isang timba at ibinato sa kaniya.

Hindi ito nakailag, kaya sapol ang manipis na katawan ni Dhalia.

Bigla siyang nanigas sa kinatatayuan, unti-unti na rin nangilid ang luha niya sa magkabilang mata.

Imbes na makipagtalo ay nanahimik nalang siya.

"Umagang-umaga ang ingay-ingay niyo!"Reklamo naman ni Jhai na kalalabas lamang ng pintuan ng silid ng mga ito.

Inumpisahan na niyang mag-igib, pabalik-balik siya. Halos magkakalahating oras na siya ng makatapos siya sa pag-iigib. Nagkandabasa-basa na rin siya.

Kasalukuyan siyang nagpapalit  ng kasuotan nang biglang pumasok si Jethro.

Bigla siyang kinabahan ng makita niyang nakatapis lamang ito ng tuwalya, habang basa.

Halos mabingi siya sa lakas ng tibok ng puso niya ng bigla’y sunggaban siya nito at mabilis na hinila palabas ng silid niya.

“A-Ano b-ba K-Kuya, p-please ‘wag po…”pakiusap niya ngunit tila naging bingi ito.

Halos napaigik siya sa sakit na nadama ng maramdaman niya ang pagtama ng katawan niya sa matigas na papag.

“Huwag Kuya!”sigaw niya. Ngunit tila wala sa sarili ito.

Nag-iiyak na siya ng inumpisahan na siyang daluhungin nito.

“P-Please K-Kuya tama na po.”pakiusap niya. Pilit niya itong itinutulak, ngunit sadiyang malakas ito.

Tila wala na ito sa sarili at hindi man lang pinapakinggan ang pakiusap niya.

Panay salag na siya para hindi dumampi ang labi nito sa mukha niya. Ngunit tuluyang nag-hysterya na siya ng maramdaman ni Dhalia ang pagdapo ng labi nito sa kaniyang leeg.

Hanggang isang suntok ang naramdaman niya sa may sikmura, upang tuluyan siyang mawalan ng malay.

Bigla naman ang pagbukas ng pinto at pumasok ang panganay sa kambal na si Jhai.

Napatingin lamang ito sa kapatid nilang si Dhalia, nanatili namang nakakubabaw dito ang kakambal at hayuk na hayok pa rin sa paglapa sa dalagita.

Abala ito sa pagdama ng murang katawan ng kapatid.

“P-Please K-Kuya tulong.”paghingi ng saklolo nito pagkatapos nitong mahimasmasan.

Ngunit nginisian lamang siya ni Jhai. Nanlaki ang mata ni Dhalia ng makitang ini-lock nito ang pinto. Agad itong lumapit, walang pasubaling hinimas-himas lang nito ang makinis at maputing hita ni Dhalia.

Maiksi lamang ang suot nitong short, kaya lalong nag-init ang dalawa.

Patuloy lamang ang impit na pag-iyak ni Dhalia, nagpupumiglas siya ngunit mahigpit siyang hawak ng mga ito.

Muli, isang malutong sampal ang nalasap niya.

Napahiyaw siya ng bigla ay hiklatin ng Kuya Jhai niya ang damit niya, kaya upang mapunit iyon.

Kinain na siya ng pangamba at takot sa nakikitang pagnanasa ng dalawa sa kanya.

Alam niyang nasa espirito pa rin ng mga ipinagbabawal na gamot ang mga ito.

“Huwag po! Huwag po!”paulit-ulit niyang pakiusap.

Gumapang siya palayo, kahit nanlalambot na siya.

“Manahimik ka nalang Dhalia, masasarapan ka rin naman pagtagal. Alam mo naman matagal na namin gustong gawin ‘to sa ‘yo. Pero sadiyang napakailap mo!”Halakhak ni Jethro. Parang sinasaniban na ito ng masamang espirito.

Maski ang Kuya Jhai niya ay nagtatawa na lamang.

Halos ‘di na siya kumukurap ng mag-umpisang lumapit ang mga ito. Nasa labi ng mga ito ang isang malademonyong ngiti.

Pilit na hinihila siya ng mga ito, nanatili siyang nakasiksik sa gilid.

“Tang ina mo naman Dhalia, sumunod ka na lamang. Tiyak magugustuhan mo rin ito.”sagot ni Jhai.

Ngunit nanatili lamang umiiyak si Dhalia habang nakabaluktot. Pilit nitong pinatatakpan ang katawan.

Nakita ni Dhalia ang pag-alis sa papag ni Jhai, akala niya ay titigilan na siya ng mga ito. Ngunit nagkamali siya, dahil nakita niyang kumuha ito ng isang sachet ng shabu. Agad nitong naglagay sa palad.

Ramdam niya ang paghila ni Jethro sa kanya. Pinagsisipa niya ang kamay nito ngunit, wala rin nangyari. Ang sumunod na sandali ay hindi niy inasahan.

Ipinaamoy sa kaniya ang ipinagbabawal na gamot!

“ ‘Wag po Kuya!”panlalaban niya. Ngunit nagtatawa lamang ang mga ito.

Sa mga sumunod na minuto ay tila umiikot na ang buo niyang paligid. Tila kay gaan ng pakiramdam niya. Tila hindi niya mahamig ang sariling katawan.

Maigi naman siyang pinakatitigan ng dalawa, may nasisiyahang ngiti sa labi.

Marahan na dinama ng dalawang binata ang halos hubad na katawan ni Dhalia.

May langkap ng panggigil at pagnanasa sa bawat haplos nila sa kapatid….

MAG-GAGABI ng mahimasmasan si Dhalia, balikwas siya ng bangon. Napangiwi siya ng maramdaman niya ang hapdi sa ibabang bahagi ng katawan niya at pananakit ng mga kasu-kasuan niya.

Agad niyang tinakpan ang labi upang hindi kumawala ang impit niyang pag-iyak.

Nanginginig niyang pinaglandas ang kamay sa katawan.

Pakiramdam niya, napakadumi niya sa mga sandaling iyon.

Halos wala siyang matandaan, ngunit nakatitiyak niyang nagtagumpay ang mga hayop niyang kapatid!

Tatakbo na sana siya palabas ng silid dahil dinig niya ang pagdating ng mga magulang.

Gusto niyang isumbong ang mga kahayupang pinaggagawa sa kanya ng mga Kuya niya.

Ngunit napaatras si Dhalia ng bigla may humarang sa kanya.

“Sige subukan mong magsumbong, at hindi lang ikaw ang papatayin namin… kung ‘di pati ang mga maliliit pa nating mga kapatid.”si Jhai na may hawak ng baril sa mga oras na iyon.

Halos gustong gumuho ang mundo ni Dhalia, napakuyom siya ng kamao.

Wala siyang magagawa kung ‘di sumunod sa gusto ng mga ito.

Muling napapikit ng mga mata si Dhalia ng maramdaman niya ang mainit na halik ng Kuya Jethro niya sa kanyang balikat…

NASA kalagitnaan siya ng pagbabasa sa kanilang libriary sa kanilang eskuwelahan.

Nang makarinig si Dhalia ng mga sunod-sunod na yabag. Napansin niya ang pagtayo ng isang bulto sa gilid ng kinaroroonan niyang lamesa. Dinig niya ang tuloy-tuloy na paghugot nito ng hininga na tila tumakbo ito ng mabilis.

“Dhalia.”agaw-pansin nito sa kaniya.

Agad niyang binalingan ito, nabungaran niyang si Szutette iyon--- bestfriend niya.

Kahit nagtataka ay ipinagpatuloy niya ang pagbabasa at pagta-take down note sa kanyang kuwaderno.

Kailangan niyang bilisan ang ginagawa, dahil malapit ng magtime hudiyat na maguuwian na.

Naramdaman ni Dhalia ang pag-upo sa kaniyang tabi ni Szuttete.

Bahagiya niya lang itong nilingon, ipinagpatuloy niya ang ginagawa. Nacocorious man siya sa kakatwang kilos ng bestfriend niya ay hindi niya munang magawang usisain ito.

Natitiyak niyang kung anu-ano namang chika ang nalaman nito sa mga BTS-Army. Kung saan ito nahuhumaling ng sobra, pares din ng mga mangilan-ngilan nilang mga kaklase na wala ng bukang-bibig kung ‘di ang mga K-pop.

Hindi naman siya anti-fan pero ‘di lang siya makaride-in. Masiyado siyang busy sa kaniyang pag-aaral lalo’t may minimintina siyang grado. Dahil isa lamang siyang iskolar sa pinapasukan na eskuwelahan.

“Dhalia, alam mo na ba ang balita? Sina Kuya Jethro at Jhai mo, nahuli sa buy bus operation sa kabilang Bayan.”pabulong nitong salaysay kay Dhalia.

Napatigil naman siya pagtatake down note, tuluyan natuon ang buong pansin niya sa sinasabi ng kaibigan.

“A-Ano ba ang sinasabi mo Szuttete?”hindi pa rin makapaniwalang sambit ni Dhalia sa bestfriend.

Itiniklop na niya ng tuluyang ang kuwadernong kaniyang pinagsusulatan. Tutal limang minuto na lamang ay maguuwian na.

“Oo best, dumaan sa timeline ko sa f******k kanina, may naglive doon ko nakita.”share ni Szuttete sa kaniya.

Napalunok siya, pinagsalikop niya ang dalawang palad sa ibabaw ng lamesa. Nangislap ang mga mata niya.

Sa totoo lang wala siyang makapang ni katiting na awa sa mga kapatid.

Lumalamang ang pagkamuhi niya sa mga ito!

Magmula ng binaboy siya ng mga kapatid ay nagtanim na siya ng sama ng loob sa dalawa.

Walang araw na hindi niya isinusumpa ang pagkawasak ng pagkababae niya.

Naging impyerno ang buhay niya sa dalawang kapatid sa mga taon na lumipas!

Sa tuwing may pagkakataon ang mga ito at nasa espirito man ng alak o droga ay basta na lamang siyang kinakaladkad ng mga ito.

Naging parausan siya ng mga kapatid, napakasama ng mga ito.

Wala siyang lakas ng loob na magsumbong dahil na rin sa laging ibinabanta ng mga ito sa kanya: NA PAPATAYIN ANG MGA KAPATID NILA PATI ANG MGA MAGULANG.

Bigla ang ginawa niyang pagbaling kay Szuttete ng tapikin siya nito sa braso.

“Ano best, ‘di ka pa ba tatayo? Tara na nagbell na.”yakag nito sa kaniya.

“Sige Best, mauna ka na. Dadaan pa kasi ako kay Sir Edmundo, ipapasa ko lang itong report natin sa English.”naisagot niya.

Tumayo na rin siya at sinabayan ang kaibigan sa paglalakad palabas ng libriary.

Inihatid siya sa labas ng pinto ng opisina ng kanilang English Teacher.

“Sige na mauuna na ako, dadaan pa kasi ako sa Computer Shop. Tatapusin ko rin iyong Thesis natin para maicomply na.”pamamaalam nito kay Dhalia.

Kinawayan pa niya si Szuttete ng paliko na ito sa may hallway.

Muli niyang ibinaling ang pansin sa nakasaradong pinto.

Hindi na siya nag-abalang kumatok man lang agad na niyang ipinihit ang seradura niyon.