LOGINDahil nakagawa na si Mick Crane ng sirang hierarchy sa Vintage Deluxe, kailangan niyang siguraduhin na hindi kailanman magiging banta si Raymond sa posisyon niya.Kaya gusto niyang mawala si Raymond, at kitang-kita rito kung gaano kahalaga sa kanya ang pansariling kapakinabangan.Pero kahit na pinagplanuhan niyang protektahan ang trabahong ito na may sweldo na ilang daang libo kada taon at mga bonus na ganito rin ang halaga, hindi niya inakala na dahil dito, mapapalampas niya ang 20 million.At dagdag pa sa sugat, napunta ang 20 million sa bulsa ni Raymond.Hindi lang nagulantang si Mick—gusto na niyang mamatay.Pagkatapos niyang ibaba ang tawag kay Trippy, tinawagan niya agad si Zachary, dahil sinabi noon ni Zachary na nakapatay ang text notification mula sa number niya.Malapit nang makatulog si Zachary nang magsimulang tumunog ang cellphone niya.Dahil naiinis na siya nang pinulot ang cellphone niya, agad siyang sumagot nang galit kay Mick nang makita kung sino ang tumatawag.
Habang tumalikod at umalis ang trio ni Ian Cash mula sa Treasure Measure, nakatayo pa rin si Trippy roon, nakatitig nang walang direksyon habang papalayo sila, talagang nanghihina ang pakiramdam niya.Nakita iyon ni Raymond, ibinalik ang cellphone kay Trippy at sinabi nang kalmado, "Nagkasundo tayo sa ilang patakaran, pero hindi mo lang ito nilabag, sinubukan mo pa akong siraan.""Dahil ayaw mong maging marangal, hindi mo ako pwedeng sisihin kung magiging malamig ako—simula ngayon, wala na tayong kinalaman sa isa’t isa. Magiging estranghero tayo kahit magkasalubong pa tayo."Nahihirapan na si Trippy sa emosyon, at kinuha agad niya ang cellphone niya bago tumakbo palabas ng Treasure Measure, tinawagan si Mick Crane sa sandaling lumabas siya.Kadarating lang ni Mick sa Vintage Deluxe at hindi pa nakakaupo nang tawagan siya ni Trippy, at agad niyang tinanong pagkasagot ng tawag, "Kumusta? Anong nalaman mo?"Pero, sa sobrang inis ni Trippy, agad siyang napaiyak, "M-Mr. Crane… Mahal ko
Nang makita nilang tapos na ang transaksyon at nakuha na ang deal, nagpaalam na ng ibang collector at umalis.Pagkatapos mailagay ni Ian ang bronze sculpture sa bag, tumango siya kay Raymond. “Pasensya na kung aalis ako nang maaga, Mr. Cole, pero kailangan ko nang bumalik sa Eastcliff. Pero, maaari mo akong tawagan kapag may nakuha ka pang ibang kayamanan. Maluwag ako sa gastos, at nagbabayad agad ako kung maganda ang item at tama ang presyo.”Ngumiti si Raymond. “Sige. Ikaw ang una kong tatawagan kapag may makuha akong maganda.”Tumango si Ian at handa nang umalis kasama ang dalawa niyang kaibigan nang habulin sila ni Trippy.“Pakiusap, Mr. Cash!” Sigaw ni Trippy, nalulunod sa kaba. “Huwag mo ’yang bilhin! Peke ’yan!”Kumunot ang noo ni Ian. “Sinusubukan mo bang siraan si Mr. Cole? Hindi ba kaibigan mo siya?”“Hindi!” mabilis na sagot ni Trippy. “Hindi ko siya kaibigan—nandito lang ako para manood, pero hindi ko inaakala na lalakasan niya ang loob niya na lokohin ka sa halagang
Wala kahit sino maliban kay Raymond ang nag-akalang ganito kabilis papayag ang lahat sa kasunduan.Buong-buo ang tiwala niya sa sariling paningin niya at lalo na pagdating sa pagsusuri ng halaga.Sigurado siya na kapag nasuri nila ito nang maayos, kahit sino sa mga kolektor na kayang maglabas ng 20 million ay hindi palalampasin ang ganitong pagkakataon.Dahil, napaka bihira ng pagkakataon na makakuha ng bagay na mas mataas pa ang tunay na halaga kaysa sa presyo na ibinayad.Sa katunayan, nang marinig ng siyam pang kolektor na bibilhin iyon ng unang kolektor, hindi na iyon nakakagulat kahit na nanghina pa ang loob nilang lahat.Hinawakan nilang lahat ang bronze sculpture—alam nilang sulit talaga iyon sa halagang iyon.Pero wala pang mas nagulat kaysa kay Trippy.Mukhang nagulantang talaga siya, ang mata niya halos mahulog na habang nakatitig sa bronze sculpture, paulit-ulit na tinatanong ang sarili ng parehong tanong.Talaga bang 20 million ang halaga ng basura na iyon? Paano?!
Dahil wala na siyang maipintas sa sagot ng air stewardess, ngumuso si Elaine. “Sige, sabihin mo na lang sa management na ayusin pa ang first-class cabins ninyo. Baka pwede ring gumawa ng premium-class o kung ano, dahil kaya naman naming bayaran iyon.”Mabilis na sinabi ng air stewardess, “Ipadadala po namin agad sa management ang mensahe ninyo.”Tumango si Elaine na halatang kuntento at iniwasiwas ang kamay niya. “Ayos. Balik ka na sa trabaho mo.”Kita ang pag-gaan ng loob ng air stewardess habang yumuko siya nang magalang. “Palagi po kaming masayang maglingkod sa inyo.”Pagkaalis ng air stewardess, tinanong nang nauusisa ni Jacob si Elaine, “Ganoon ba talaga kaganda ang private jet?”Umirap ang mata ni Elaine. “Hindi mo ba nakita ang mga pinost ko sa chat group?”“Hindi masyado,” mabilis na sagot ni Jacob.Handa na sana siyang pagalitan ni Elaine dahil hindi siya interesado, pero dahil maayos na sila ngayon at ayaw na niyang patulan ang maliliit na bagay, suminghal siya. “Tanda
Habang salitan na pinag-aaralan ng sampung kolektor ang bronze sculpture, sina Jacob at Elaine naman ay sumasakay na sa kanilang flight.Dahil first-class ang lipad nila, may prayoridad sila sa ibang pasahero at dumaan sila sa hiwalay na plug door papunta sa first-class section.Napakalaki ng kapasidad ng Boeing 777, at pwedeng ikabit ang malapad na eroplano sa espesyal na double corridor bridge kung saan hiwalay na sumasakay ang first class at business class mula sa economy class.Dahil magkadugtong ang mga terminal ng economy at business class, nakalampas sina Elaine at Jacob sa first-class terminal nang walang abala, pero higit sa dalawang daang tao ang nakapila sa economy class.Habang naglalakad pa, lingon nang lingon si Elaine kay Jacob at sinabi niya, “Ang sarap siguro maging mayaman! Dati pumipila rin tayo katulad nila, tapos higit trenta minutos pa bago makasakay.”“Sa first class, kahit nasa iisang eroplano lang tayo, hindi natin kailangang makihalo sa mga commoners. May