Samantala, pumunta si Fabian sa tabi ni Lillian, iniunat ang kanyang kamay, at hinaplos ang kanyang ulo para pakalmahin siya. "Wag kang matakot, Lily. Nandito ako. Hindi ko hahayaang kantiin ka ng kahit na sino." Habang nasa tabi niya si Fabian, hindi matatakot si Lillian. Kahit na batang-bata pa siya, hindi siya natatakot sa mga ganitong masasamang tao kahit na kantiin nila siya. Kahit nang maharap siya sa demonyong si Lana at ibinato siya sa pool, hindi siya kailanman nagmakaawa kay Lana. Masasabi na talagang nagmana siya kay Madeline. Kahit sa harapan ng kritisismo at pangbibintang, tahimik siya dahil hindi siya makapagsalita. Kahit na ganoon, maliwanag at kampante ang mga mata niya. Nang makita ito, kaagad na namagitan si Julie. "Mr. Johnson, paano mo nagawang—" "Oo, nanakit ako ng iba, pero dahil nararapat lang yun sa kanya." Hindi nagbago ang ekspresyon ni Fabian. Lumapag ang matatalim niyang tingin sa mukha ni Julie habang nagtanong siya, "Nakuha mo na ba ang f
‘Um…’Habang nakatingin sa madilim na mga mata ni Fabian, kaagad na umamin ng pagkatalo ang lalaki. "Ikaw bata ka, kasalanan mo tong lahat! Dalian mo at humingi ka ng tawad sa kanya!" pinagalitan ng lalaki ang anak niya na nakatayo sa tabi niya at tinulak ito sa harapan ni Lillian. "Dalian mo at humingi ka ng tawad!" Takot na takot ang lalaki, lalo na ang anak niya. "P-Patawad, Lillian." Nanginginig na humingi ng tawad ang anak ng lalaki, wala siyang tapang na tumingin nang direkta kay Lillian. Nang makita ito, kaagad na ngumiti ang lalaki. "Tignan mo, humingi na ng tawad ang anak ko. Kuntento ka na ba?" Malamig na tinaas ni Fabian ang mga mata niya. "Sa tingin mo sapat na to? Iniisip mo ba wala kang kasalanan rito?" “Um…”"Ang mga magulang ang pinakamagaling na guro para sa mga bata. Ikaw, bilang ama niya, ay mayroong hindi matatakasang responsibilidad sa kung paano lumaki ang anak mo." "...Oo, oo," paulit-ulit na sumagot ang lalaki. Hindi siya nagtangkang sumagot nang
Habang pauwi, dinala ni Julie si Fabian sa pinto ng kindergarten at pinasalamatan ito.“Salamat sa pagtatanggol sa akin kanina, Mr. Johnson.”Hindi ito masyadong dinamdam ni Fabian, ngunit nang makita niyang tumatanaw ng utang na loob si Julie, kalmado siyang nagsalita. “Wala ‘yun. Hindi mo ako kailangang pasalamatan, Ms. Charles. Kailangan pa rin kitang abalahin na bantayan si Lily tuwing weekday. Kapag may nangyari kay Lily, kailangan mo agad ipaalam sa akin.” Nakangiting tumango si Julie. “Mr. Johnson, ‘wag kang mag-alala. Babantayan ko nang maigi si Lily.” “Salamat.” Pagkatapos siyang pasalamatan ni Fabian, paalis na ito. Subalit, nang pagtalikod niya, nakita niya ang lalaking sinuntok niya kanina na galit na naglalakad patungo sa kanya kasama ang dalawang pulis. Binilisan nito ang kanyang lakad nang makita nitong paalis na si Fabian at tinuro si Fabian bago sabihin sa pulis sa tabi nito. “Officer, ‘yang lalaking ‘yan. ‘Yan ang nanuntok sa akin kanina. Tingnan niyo an
Magalang ang pulis. Tumingin si Fabian sa lalaking arogante kanina at kalmadong tumango. “Sige,” walang-bahala siyang sumagot. Pagkatapos ay lumingon siya kay Julie na mukhang nag-aalala. “Ms. Charles, bumalik ka na sa classroom at pakibantayan si Lily. Salamat.” Nag-aalala si Julie at gustong magsalita, ngunit pakiramdam niya wala siyang karapatan. Kaya tumango na lamang siya.“Mr. Johnson, makakaasa kang aalagaan ko ang bawat estudyante sa klase.” Marahang ngumiti si Fabian. Hindi na siya nagsalita pa. Pagkatapos, nauna siya at naglakad paharap.Sinundan ng dalawang pulis si Fabian, pagkatapos tinawag nila ang lalaki para sumama.“Mr. Martinez, pakiusap sumama ka sa amin sa police station upang maakatulong sa imbestigasyon.” Natakot ang lalaki nang tingnan niya ang malaking katawan ni Fabian. Bigla na lang niyang gustong atrasan ito.“B-Bakit di na lang natin kalimutan ‘to?” gusto nang sukuan ng lalaki ang bagay na ito. Pakiramdam niya binangga niya ang maling tao.Sab
Kumunot ang noo ng pulis nang nagdududa. “Sinaktan ba ni Fabian ang anak mo?” “H-Higit pa ito sa pananakit sa anak ko,” sinabi ng lalaki nang matapat.Nagtinginan ang dalawang pulis at naramdamang kailangan nilang bigyan-pansin ang bagay na ito. Pagkalipas ng isang sandali, lumabas ang pulis na kumastigo kay Fabian nang mukhang seryoso.Sumugod palapit ang lalaking nagngangalang Mr. Martinez upang magtanong tungkol sa nangyari.“Officer, anong nangyari? Aarestuhin niyo ba si Fabian at ikukulong?” Seryosong tumingin ang pulis sa lalaki. “Inamin ni Fabian noong simula pa lamang na sinaktan ka niya, at hindi niya sinubukang magpaliwanag, pero…” Kumirot ang dibdib ng lalaki. “Pero ano?”“Mr. Martinez, kakasuhan na ni Fabian kayong dalawa ng anak mo.” “...Ano? Gusto niyang kasuhan kaming dalawa ng anak ko?” “Tama.” tumango ang pulis bilang pagsang-ayon. “At tinawag rin niya ang kanyang lawyer na paparating na.” “...”“Mr. Martinez, inapi ba ng anak mo ang isang batang bab
Nang marinig ni Julie ang sinabi ni Fabian, nagulat siya ngunit hindi niya ito pinakita. Sa labas, nanatili siyang mahinhin at kalmado. “Pwede naman ako mamaya, pero hindi ba ito abala sa’yo?” “Hindi. Basta ayos lang sa’yo, walang problema.” “Sige pala.” tumango si Julie at pumayag. Sa loob niya, pinaghahandaan na niya kung anong mga regalo ang dadalhin niya sa bahay ni Fabian.Pagkatapos, sumapit na ang gabi at tapos na ang kindergarten. Sakto ang dating ni Fabian sa labas ng kindergarten. Hinawakan ni Julie si Lillian sa kamay at dinala ito kay Fabian.“Mr. Johnson, may ibang bagay pa akong kailangang asikasuhin. Heto, pwede mo na munang ihatid pauwi si Lily.” “Okay, sige lang,” hindi nagsalita masyado si Fabian. Tumalikod lang siya at naglakad palayo habang hawak si Lillian.Natuliro si Julie nang tingnan niya ang likuran ni Fabian, ngunit kailangan niyang pansinin ang trabaho niya.Hinatid niya sa mga magulang ang mga bata nang maayos bago siya bumalik sa opisina upang
Habang bumabyahe sila, hindi nagsalita si Fabian, kaya nanatiling tahimik si Julie.Paghinto ng kotse, palihim na nakahinga nang maluwag si Julie na para bang hindi na siya makahinga. Pagkababa niya ng kotse, nagkusa si Julie na kargahin si Lillian pababa ng kotse, ngunit mas mabilis si Fabian. “Ako na.” mapagpasyang lumapit si Fabian at dahan-dahang binuhat si Lillian habang tinuturo niya ang daan. “Pakiusap sumunod ka sa akin, Ms. Charles.” Nanigas si Julie sandali bago sumunod sa kanya.Nagtingin siya sa paligid ng lugar at napansin na kahit hindi magarbo o isang malaking villa ang lugar ni Fabian, mukhang isa itong mamahaling lugar. Lumitaw sa isipan ni Julie ang pinagmulan ni Fabian. Ang kanyang kapatid na si Yorick, ay isang dating malaking tao sa F Country, ngunit kalaunan ay nalamang may kinalaman ito sa ilegal na negosyo. Dahil hindi pa rin naaapektuhan si Fabian at nagnenegosyo na siya ngayon sa F Country, ibig-sabihin nito na wala siyang kinalaman sa negosyo ni Yor
Ang gabing ito ay dapat isang hindi inaasahang pagkakataon. Akala niya ay makakasama niya si Fabian ng sila lang dalawa sa hapunan at kasama ang bata, ngunit hindi niya inaasahan na kasama din pati ang kaibigan ni Fabian. Ang kanyang presensya ang mukhang sumira sa vibes, pero hindi nagpakita ng anumang inis si Julie sa kanyang mukha. Nagpakita pa din siya ng isang disente, at mahinhin na ngiti sa kanyang mukha sa buong hapunan at sinubukan na alagaan si Lillian para ipakita sa kanila ang kanyang mga mabuting katangian, ngunit wala siyang pagkakataon para ipakita ito. Simula ng kumain sila, inasikaso ni Fabian si Lillian mismo hanggang sa matapos silang kumain. Ang kailangan lang naman gawin ni Lillian ay kumain ng maayos. Nilagay ni Fabian ang lahat ng pagkain sa plato nito, binalatan ang hipon para sa kanya, at tinanggalan pa nga niya ng tinik ang isda nito. Lubos ang pag-aaruga niya kay Lillian habang kumakain sila. Nang makita itong lahat ni Julie, hiniling niya tuloy na sa