I am busy doing with my work when I saw Axcl. Nakasandal siya sa dingding habang nakatingin sa akin.
Gusto ko siyang balewalain pero hindi pwede. Magtataka ang mga tao sa paligid.Wala silang alam sa nangyari sa amin. Wala kahit ang pamilya ko.
"Coffee?" aya niya. Gusto kong tumanggi ngunit ayaw kong mahalata niya na may naaalala na ako."S-Sige," sabi ko na hindi pa rin makatingin sa kaniya."Are you writing a novel?" humigpit ang hawak ko sa mouse. He knew me. He knew me too well."Y-Yes,""I see. I guess totoo nga ang sinasabi nila na mahirap kalimutan kapag hobby mo."Tumingin ako sa kaniya at nakita ang mariin nitong titig sa akin."Balita ko na coma ka raw," nakagat ko ang pang ibabang labi ko at tumango."Saan mo narinig?" tanong ko. Inilihim ng pamilya ko ang aksidente na nangyari sa akin. Only few people knows the truth.
"Fatima," aniya at humigop sa kape niya."You look familiar," aniya kaya napatingin ako sa kaniya."Ania." Halos kapusin ako ng hininga nang marinig ang sinabi niya. Ania. Ania ang lagi kong naririnig sa kaniya noon pa man.Ania. Ania na siyang pangalan ko na siya lang ang tanging tumatawag.Gusto kong umiyak. Gusto gusto kong umiyak. Bumalik lahat. Bumalik pati na ang sakit na nararamdaman ko ngayon.Pero magtataka siya kung bakit ako umiiyak. Pinigilan ko ang luha ko. This is not happening. Ayaw ko."S-Stop calling me that."He smirk at tila ay naaaliw sa reaction ko ngayon."Why? It's your name. Andania."Bakit ganoon? Bakit iba ang tonog ng pangalan ko sa mga labi niya? Bakit ganito? Bakit kahit alam kong mali tumitibok pa rin ng ganito kalakas ang puso ko?Tanda ko noong una naming pagkikita sa bahay na ito, para siyang nakakita ng multo ng makita ako.Galit ang kasunod no'n. Ramdam ko ang galit sa mga mata niya na halos ayaw ko ng tumingin sa kaniya.Wala siyang sinasabi ngunit ramdam kong may malaki siyang galit sa 'kin.No'ng una hindi ko alam bakit pero ngayon ay alam ko na.Ngunit hindi ko maintindihan bakit siya pa ang may ganang magalit. Hindi ba niya alam na na aksidente ako? Mga tanong na naglalaro sa isipan ko noon.May bagay pa na hindi ko matandaan. Mga bagay patungkol sa mga panahon bago nangyari ang aksidente.Bakit at anong dahilan kung bakit naaksidente ako."Mas s-sanay ako sa Anda." Sabi ko."Balita ko may amnesia ka raw,"Pinagkunutan ko siya ng noo. "Bakit ba ang dami mong tanong?" naiinis na sabi ko.Itinaas niya ang kamay niya na tila ba sumusuko. "I mean no harm in asking. I'm just curious. After all, magkapamilya na tayo." Aniya.Sinamaan ko siya ng tingin. Hindi ko alam anong dahilan at iniwan niya ako. Dapat ako ang may ganang magalit sa kaniya. Pero saan pa ang galit ko?Kakalimutan ko na iyon. Wala ng saysay pa. Hindi bale ng alam niya na wala akong maalala para wala ng gulo pa.But I know myself. Nakahinga ako ng malaman niya na may amnesia ako para malaman niya na hindi ko siya iniwan. And I'm so pathetic in that part.
"Excuse me," kinuha ko ang notepad ko at tumayo ako. Pero para akong na kuryente ng bigla niya akong hawakan sa kamay.
Napa atras ako bigla kaya mas humigpit ang hawak niya sa akin para hindi ako matumba.Nagkatitigan kami sandali. Ayaw kong mag assume pero iyong mata niya ay puno ng emosyon. Tila nangungulila sa isang bagay na ayaw kong maalala ko."Ania," kahit iyong tinig niya ay puno ng lungkot. Kinuha ko ang kamay ko sa kaniya at tumalikod na.Dumiretso ako sa kwarto at doon nagkulong at hinayaan ang luha kong umiyak."Ania, baby, wait for me. Aalis ako at magkikita tayo." Ang mga luha sa mata ko ay mas lalong naluha nang maalala ko ang sinabi niya.
Hinintay kita Axcl. Hindi ko alam anong nangyari at ako ang hindi mo hinintay.Ang unfair mo. Ang unfair unfair ng mundo. Bakit pa ako pinaalala sa isang bagay na hindi na pwede?Nakatulugan ko na lahat ng sakit. Hapon na nang magising ako. Wala pa si Bil. Nang bumaba ako, nakita ko si mama nanonood ng TV.Dumiretso ako sa labas dahil balak kong bumili sa convenience store. Umaambon ngayon."Hindi ka makakauwi? Ilang araw ka diyan? Alright. Sige. Yeah. Bye." Rinig kong sabi ni Axcl sa kausap niya na obviously ay si Fatima.Isang guro si Fatima at marahil ay hindi ito makakauwi.Ayaw ko ng pansinin siya pero malabo yata dahil lumingon na siya sa gawi ko."Ania," Pilit kong pinorma ang ngiti sa labi ko. Wala yata siyang plano na sundin ako sa sinabi kong huwag ako tawaging Ania."Saan punta mo?"
"Convenience store," "Hatid na kita. May bibilhin rin ako e." Sabi niya sa akin na agad kong tinaggihan. "Huwag na A-Axcl," nakita ko ang gulat sa mga mata niya ng tawagin ko ang pangalan niya. Ngayon ko lang naalala. Hindi ko pa pala siya natatawag sa pangalan niya mula ng magkita kami.Nakita kong pumungay ang mga mata niya. Nag-iwas ako ng tingin. I'm delusional. I should stop thinking this way.
He's not looking at you the same way kung paano ka niya tignan noon. What are you seeing now, it's just an illusion. Kastigo ko sa sarili. "Baby," agad akong naglakad paalis. Mahina ang pagkakasabi niya no'n kaya nag patay malisya ako na hindi ko marinig. Stop it Axcl. Please stop. Ayaw ko nito. This is so wrong. "Hey," hinabol niya ako at ng maabutan, marahan niyang hinawakan ang kamay ko. "Huwag mo 'kong hawakan. You're not my husband." There, I said it. Nakita ko ang gulat sa mukha niya. Laglag ang panga at tila ba hindi inaasahan ang sinabi kong ganoon sa kaniya. I took the chance para makawala sa kaniya. Naglakad ako habang sinusubukang pakalmahin ang sarili ko. Heto na naman kasi ang luha sa mga mata ko. Day by day, it's getting worse. Ayos ako no'ng hindi niya ako pinapansin. Pero pakiramdam ko, mula ng malaman niya ang tungkol sa aksidente, nagbago siya. Kinakausap na niya ako at pinapansin. Pero alam kong noon pa man, bagong salta ko palang, alam kong tinitititigan niya ako ng mariin na kahit nahuhuli ko siya ay hindi man lang siya nag-iiwas tingin.But aminin ko man o sa hindi, that baby from him, halos gusto ko ng lumuhod kanina at yakapin nalang siya cause God knows how much I longed for him and it's so wrong because he's now off limits.
Sinadya kong umuwi na gabi na. Alam kong papagalitan ako ni mama dahil hindi ako nagluto kaya minabuti kong mag take out ng pagkain para may makain ang asawa ko. Pagdating ko ng bahay, naabutan ko si Axcl sa labas na may ginagawa sa laptop niya. Nang makita niya ako, agad siyang tumayo ngunit lumabas ng bahay si Bil kaya natigilan siya sa kung ano man ang balak niyang gawin. "Ma," nakangiti akong sinalubong ng asawa ko. Ako na nag initiate na yakapin siya at haIikan siya. Gusto kong makita ni Axcl na ayos na kami sa buhay namin. Nakita ko ang pag igting ng panga niya. Nakita ko ang galit sa mga mata niya. Bigla akong napa atras. Shit! Bakit ba ako kinabahan? Bakit ba nagpapadala ako sa kaniya? Pakiramdam ko mali na niyakap at hinalikan ko ang asawa ko. Pakiramdam ko mali ang lahat ng ito. "Aw. You missed me ma?" nakangiting tanong ni Bil. Bumaling sa kaniya ang attention ko. Tumango ako. Lumabi ang asawa ko at niyakap ako. "Thank you so much ma. Thank you for being a good wif
Wala akong ideya sa mga lumalabas sa bibig niya. Sinong 'they' Anong ibig niyang sabihin? "Ania," tawag niya. "I'm sorry Axcl but I don't know you." I said and starts to walk away. Pigil ang hagolhol ko habang naglalakad paalis. Ayaw kong marinig niya ang iyak ko. Nasasaktan ako ngunit hindi ko maikakailang sumaya ang puso ko. May nararamdaman pa rin siya sa akin and I'm happy and contented with that. Saka ko na isipin ang ibang sinabi niya. Ang mahalaga sa akin, hinintay ako ni Axcl. Kung tutuparin man ng Diyos ang hiling ko, sana sabay na naming makalimutan ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Wala na akong sama ng loob sa kaniya. Masaya na akong may Axcl sa buhay ko na minahal at hinintay ako. Kung sino mang they ang sinasabi niya, saka ko na sila haharapin. Wala ng rason pa kung tatanungin ko sila bakit nila ako sinisiraan kay Axcl. Ayaw ko ring malaman ng lahat na may naalala ako. Firm akong ibaon lahat iyon sa limot. Pagdating ko sa bahay, tinapos ko lang ang mga t
Mahina ang tolerance ni Bil sa alak. Hindi ko alam kung bakit panay siya binibigyan ni Axcl ng shot.Sa tabi niya, naroon ang nalalasing na si Fatima. "Tama na iyan pa. Matulog na tayo." Sabi ko kasi gabi na rin."What? Inom pa tayo." Natatawang react ni Axcl. Sinamaan ko siya ng tingin dahil alam kong dinadaya niya si Bil sa baso."Ayos lang ma. Kaya ko pa." Sabi ni Bil kahit ang totoo ay konti nalang matutumba na siya.Alas dose na at tulog na si mama. Si Fatima ay hindi na nakayanan ang alak at tulog na sa balikat ni Axcl."Tama na 'yan Axcl. Nilalasing mo ang asawa ko." Umigting ang bagang niya.Itinayo ko si Bil ngunit sa bigat niya ay halos matumba kami. Sumakit ang tahi sa tiyan ko at kita iyon sa mukha ko.Tumayo si Axcl at agad na inalalayan si Bil makatayo. "Stay here at bantayan mo si Fatima."Hindi na ako sumagot ng tumalikod siya at alalayan ang asawa ko paakyat sa kwarto namin.Umupo ako at tinignan si Fatima na lasing na lasing na at natutulog sa mesa.Bumalik ulit ang
Bumalik kami no’ng gabing iyon na tahimik. Axcl wanted us to be back together ngunit firm akong lalayuan ko siya. Hindi ko lang alam kung kaya ko bang panagutan. Nagalit siya at hindi niya ako pinapansin. 5 days na ang dumaan at naroon pa rin ang galit sa mga mata niya. Tumitingin siya sa akin pag nasa iisang area lang kami at bigla akong sasamaan nang tingin. He’s mad. Real mad. Dahil sa team building, isang linggong wala si Bil. It’s a torture seeing Axcl being sweet to his wife. Alam kong pinapakawalan ko na siya but shit lang. Gaya ngayon, kitang kita ko kung paano niya halikan ang asawa niya sa leeg. I don’t know kung sinasadya niya ba ito o ano. Kung oo man, pwes oo, nagseselos ako. Tumayo ako at umalis. Pumunta ako ng garden kahit gabi na. Buti dito ay may peace of mind. Huminga ako ng malalim para mawala ang inis na nararamdaman ko. Binuksan ko ang laptop ko at nagsulat ng novel. Nasa bandang kalagitnaan na ako sa Chapter 10 nang makita ko ang mukha ni Axcl na nakatingin s
“Axcl?!” Napaatras ako nang marinig ang boses ni Fatima sa likuran. Hindi pa kasi kami lumalayo sa bahay.Pinahiran ko ang luha sa mata ko at humarap kay Fatiman. “Hey,”Nag-aalala siyang tumingin sa akin. “Hala, Anda. Sorry. Hindi ko alam na gising ka pa. Nakakahiya pinaggagawa namin ni Axcl.”Lumapit siya kay Acxl at agad na ipinulupot ang kamay niya sa braso ng asawa niya. Sumunod ang mata ko doon. Bago pa man niya mapansin ang pagtitig ko doon ay nag-iwas na ako nang tingin sa mga kamay niya.Kita kong binawi ni Axcl ang kamay niya kaya nabigla si Fatima. Lihim ko iyong ikinangiti. Know your actions Axcl.“I already said sorry to her, love. Let’s go? Pasok na tayo?”“Oh okay..” Humarap si Fatima sa akin. “Aalis ka?”“Pupunta ako ng 7/11. May bibilhin lang.”“Gabi na ah! Wala kang kasama? Samahan na kita,” agad akong umiling. Ayaw kong makasama si Fatima. Nakaka guilty lalo’t naghaIikan kami kanina ng asawa niya.“Huwag na Fatima. Hindi ba’t maaga ka pa bukas sa school?”“Sabagay.
“Try this,” sabi ni Axcl at nasa harapan ko na ang salmon. Ibinuka ko ang bibig ko at hinayaan siyang isubo sa akin ang raw salmon na isinawsaw pa niya sa soy sauce at konting wasabi. “How was it?” he was excited to know what my reaction would be. "Hmm.. ang sarap" "Masarap than me?" I frowned when he said that. We just had sex earlier. I know my doctor advised me not to engage yet in sexual activity but I just let Axcl penetrate me. I asked myself if I feel guilty about it pero wala akong naramdaman. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya na ginawa namin iyon ni Axcl. "Axcl," I called his name. “Hmm.. Yes baby…” My heart beats faster when he called me baby. He's smiling from ear to ear and I don't have a heart to spoil his little happiness. "No, nevermind" I shook my head. "Does your wound hurt? I'm sorry I couldn't stop myself earlier. I miss you so much and I miss doing that with you,” I looked away when scenes from what we did earlier flash into my head. I closed my eyes whe
“Hon?” I pushed Axcl away from me when we heard Fatima’s voice coming in the kitchen. I turned my back and continued washing the dishes while Axcl came out of the kitchen to go to his wife. A playful smile of my lips appeared for what Axcl and I did. When I’m done washing the plates, I went to my room to call Bil but before that, naligo muna ako. “Ma, kamusta ka na?” nag-aalalang tanong ni Bil. Ngumiti ako at sinabing, “I’m fine. How about you?” “Ah—I’m freaking tired. I wanna go home cause I miss you so bad.” I went to my vanity to comb my hair. “Did you have your dinner?” “Yes,” “When are you coming home?” “Maybe next week. Why? Do you miss me?” “Yeah, I miss you," narinig kong bumukas ang pinto kaya napatingin ako doon at nakita ko si Axcl na nakatayo. Kinuha ko ang phone ko na nilagay ko sa table para hindi siya mapansin ni Bil. Pinanliitan niya ako ng mata. Alam niyang kausap ko si Bil ngayon. Pinadilatan ko siya ng mata to tell him na umalis muna siya dahil may kausap
“Hon, mauna na ako,” busy ako sa laptop ko habang nakikinig kay Axcl at Fatima. Axcl has this smile on his face while looking at his wife na papaalis na. Nag-iwas tingin ako sa kanila. Nakita ko si mama na lumabas sa kwarto niya at umupo sa harapan ko. Tumikhim ako at nag focus magsulat. “Anda, nagkita kami ng lola mo kahapon. Bakit hindi mo sinasagot ang tawag nila sa ‘yo?” “Hindi ko napansin ang tawag, ma,” mahinahon na sabi ko. “Tawagan mo sila. Nag-aalala sila sa ‘yo,” Tumango ako. “Sige po ma,” Tumayo ako para pumunta sana ng kwarto nang makita ko si Axcl sa harapan. Alam kong galit siya sa sinabi ng asawa niya na lilipat na kami ni Bil at hindi siya makalapit sa akin ngayon dahil nandito si mama sa tabi namin. Nilagpasan ko siya at umakyat sa taas ng kwarto namin ni Bil at tinawagan si lola. Ilang ring pa lang ay nasagot na ang tawag. “Anda,” “Bakit?” hindi ko maitago ang tabang ng boses ko. Partly, I blame them for what happened to me and Axcl. When Bil asked my han