บททั้งหมดของ Ang Makasalanang Asawa: บทที่ 1 - บทที่ 10

I was busy doing with my work when I saw Axcl. Nakasandal siya sa dingding habang nakatingin sa akin. Gusto ko siyang balewalain pero hindi pwede. Magtataka ang mga tao sa paligid.Wala silang alam sa nangyari sa amin. Wala kahit ang pamilya ko. "Coffee?" aya niya. Gusto kong tumanggi ngunit ayaw kong mahalata niya na may naaalala na ako. "S-Sige," sabi ko na hindi pa rin makatingin sa kaniya. "Are you writing a novel?" humigpit ang hawak ko sa mouse. He knew me. He knew me too well. "Y-Yes," "I see. I guess totoo nga ang sinasabi nila na mahirap kalimutan kapag hobby mo." Tumingin ako sa kaniya at nakita ang mariin nitong titig sa akin. "Balita ko na coma ka raw," nakagat ko ang pang ibabang labi ko at tumango."Saan mo narinig?" tanong ko. Inilihim ng pamilya ko ang aksidente na nangyari sa akin. Only few people knows the truth. "Fatima," aniya at humigop sa kape niya. "You look familiar," aniya kaya napatingin ako sa kaniya. "Ania." Halos kapusin ako ng hininga nang marin

Wala akong ideya sa mga lumalabas sa bibig niya. Sinong 'they' Anong ibig niyang sabihin? "Ania," tawag niya. "I'm sorry Axcl but I don't know you." I said and starts to walk away. Pigil ang hagolhol ko habang naglalakad paalis. Ayaw kong marinig niya ang iyak ko. Nasasaktan ako ngunit hindi ko maikakailang sumaya ang puso ko. May nararamdaman pa rin siya sa akin and I'm happy and contented with that. Saka ko na isipin ang ibang sinabi niya. Ang mahalaga sa akin, hinintay ako ni Axcl. Kung tutuparin man ng Diyos ang hiling ko, sana sabay na naming makalimutan ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Wala na akong sama ng loob sa kaniya. Masaya na akong may Axcl sa buhay ko na minahal at hinintay ako. Kung sino mang they ang sinasabi niya, saka ko na sila haharapin. Wala ng rason pa kung tatanungin ko sila bakit nila ako sinisiraan kay Axcl. Ayaw ko ring malaman ng lahat na may naalala ako. Firm akong ibaon lahat iyon sa limot. Pagdating ko sa bahay, tinapos ko lang ang mga t

Bumalik kami no’ng gabing iyon na tahimik. Axcl wanted us to be back together ngunit firm akong lalayuan ko siya. Hindi ko lang alam kung kaya ko bang panagutan. Nagalit siya at hindi niya ako pinapansin. 5 days na ang dumaan at naroon pa rin ang galit sa mga mata niya. Tumitingin siya sa akin pag nasa iisang area lang kami at bigla akong sasamaan nang tingin. He’s mad. Real mad. Dahil sa team building, isang linggong wala si Bil. It’s a torture seeing Axcl being sweet to his wife. Alam kong pinapakawalan ko na siya but shit lang. Gaya ngayon, kitang kita ko kung paano niya halikan ang asawa niya sa leeg. I don’t know kung sinasadya niya ba ito o ano. Kung oo man, pwes oo, nagseselos ako. Tumayo ako at umalis. Pumunta ako ng garden kahit gabi na. Buti dito ay may peace of mind. Huminga ako ng malalim para mawala ang inis na nararamdaman ko. Binuksan ko ang laptop ko at nagsulat ng novel. Nasa bandang kalagitnaan na ako sa Chapter 10 nang makita ko ang mukha ni Axcl na nakatingin s

“Try this,” sabi ni Axcl at nasa harapan ko na ang salmon. Ibinuka ko ang bibig ko at hinayaan siyang isubo sa akin ang raw salmon na isinawsaw pa niya sa soy sauce at konting wasabi. “How was it?” he was excited to know what my reaction would be. "Hmm.. ang sarap" "Masarap than me?" I frowned when he said that. We just had sex earlier. I know my doctor advised me not to engage yet in sexual activity but I just let Axcl penetrate me. I asked myself if I feel guilty about it pero wala akong naramdaman. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya na ginawa namin iyon ni Axcl. "Axcl," I called his name. “Hmm.. Yes baby…” My heart beats faster when he called me baby. He's smiling from ear to ear and I don't have a heart to spoil his little happiness. "No, nevermind" I shook my head. "Does your wound hurt? I'm sorry I couldn't stop myself earlier. I miss you so much and I miss doing that with you,” I looked away when scenes from what we did earlier flash into my head. I closed my eyes whe

“Hon, mauna na ako,” busy ako sa laptop ko habang nakikinig kay Axcl at Fatima. Axcl has this smile on his face while looking at his wife na papaalis na. Nag-iwas tingin ako sa kanila. Nakita ko si mama na lumabas sa kwarto niya at umupo sa harapan ko. Tumikhim ako at nag focus magsulat. “Anda, nagkita kami ng lola mo kahapon. Bakit hindi mo sinasagot ang tawag nila sa ‘yo?” “Hindi ko napansin ang tawag, ma,” mahinahon na sabi ko. “Tawagan mo sila. Nag-aalala sila sa ‘yo,” Tumango ako. “Sige po ma,” Tumayo ako para pumunta sana ng kwarto nang makita ko si Axcl sa harapan. Alam kong galit siya sa sinabi ng asawa niya na lilipat na kami ni Bil at hindi siya makalapit sa akin ngayon dahil nandito si mama sa tabi namin. Nilagpasan ko siya at umakyat sa taas ng kwarto namin ni Bil at tinawagan si lola. Ilang ring pa lang ay nasagot na ang tawag. “Anda,” “Bakit?” hindi ko maitago ang tabang ng boses ko. Partly, I blame them for what happened to me and Axcl. When Bil asked my han