Part 4 - Ikalawang Palapag

Hindi makakain nang maayos si Minggay. Bukod kasi sa nakatitig sa kanya si Father na para siyang organismong ino-obserbahan sa ilalim ng microscope, nasisilaw din siya sa kuwintas nito na may hugis susi na pendant. Bumabanda kasi ang liwanag ng araw dito papunta sa kanyang mata.

"Ay, sorry," nahihiyang sabi ng pari nang mapansin niyang panay ang kurap ni Minggay at saka niya ipinasok ang kuwintas sa loob ng kuwelyo.

Father Antonio Komendador ang pakilala ng pari kay Minggay, pero Father Tonyo na lang daw ang itawag sa kanya. Siya ay isang 30 year old chinito na apat na taon ng naninilbihan sa simbahan at mahilig mag-jogging tuwing umaga o hapon. Maayos at pantay ang pagkaka-gel ng buhok ni Father Tonyo at ang mga ngipin nito, mukhang ikinula sa sobrang puti. Maraming babae ang nagkakagusto rito, pero nasa paglilingkod daw kay Hesus ang totoong misyon niya sa buhay.

"Ikaw, may pamilya ka pa ba? Saan ka nakatira? Teka, ilang taon ka na nga ulit?" Sunod-sunod ang tanong ni Father Tonyo habang iniinom ni Minggay ang mainit na tsokolate sa tasa.

Huminga nang malalim si Minggay at saka yumuko. Hindi niya matingnan ang nakangiting mukha ng pari. Hindi niya puwedeng sabihin ang anumang impormasyon tungkol sa pamilya niya at baka sila madamay kung sakaling magsumbong bigla sa pulis itong kausap niya. Sa halip, sinabi na lang ni Minggay na isa na siyang ulila.

Lumungkot ang mukha ni Father Tonyo at gumuhit ang habag sa kanyang mga labi. "Ah, gano'n ba. Huwag kang mag-alala. Bukas itong tahanan ng Diyos para sa mga katulad mo. Iniibig ng Diyos ang mga ulila at nag-iisa. Hayaan mo't pagkatapos mo riyan, ipapakilala kita sa mga kasama ko na makakasama mo na rin dito sa bahay."

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-

Matapos hugasan ang pinagkainan, inilibot ng pari si Minggay sa buong Casa de los Benditos o ang Tahanan ng Pinagpala. Itinuro ng pari kung nasaan ang sala, kasilyas, labahan, sampayan at prayer room.

Ipinakilala rin ni Father Tonyo si Minggay kina Nana Conrada na kanilang kasambahay na may sariling tulugan malapit sa labahan at kay Manong Jerry na hardinero at paminsan-minsan karpintero rin ng simbahan. Si Manong Jerry na rin kasi ang naging taga-kumpuni ng mga butas nilang bubong o tumatagas na lababo. Pero hindi tulad ni Nana Conrada, may sariling bahay na inuuwian si Manong Jerry at dumadalaw lang ito sa Casa dalawang beses sa isang linggo.

Nang magawi na sila sa sleeping quarters, kinatok ni Father Tonyo ang magkatabing pinto roon. Lumabas ang dalawang batang babae na pupungas-pungas na parang bagong gising lang. Ang isa ay naka-ponytail at may bangs na halos tumakip na sa mga mata. Mas matangkad din ito nang kaunti kay Minggay. Ang pangalan niya ay Mary Beth samantalang ang katabi naman niya na may halos gupit pang-lalaki na buhok ay si Lila. Tantya ni Minggay mas bata ito sa kanila ni Mary Beth.

"Mary Beth, Lila, siya nga pala si Minggay. Minggay, ito si Mary Beth at ito naman si Lila. Katulad mo, kinupkop din sila ng simbahan dahil wala na silang ibang lugar na mapuntahan."

Tumango lang sa kanila si Minggay.

"Sige na at maghilamos na kayo. Nagluto ng almusal si Nana Conrada sa kusina," utos ni Father Tonyo sa dalawa at bumalik na sila sa kani-kanilang silid.

Nagpatuloy sila sa paglilibot papuntang ikalawang palapag. Sa may hagdanan, nadatnan nilang naka-abang si Nana Conrada at sinamahan sila nito sa taas.

"Bago ang lahat gusto ko lang sabihin na hindi puwedeng umakyat ang kahit na sino dito puwera na lang kung talagang kailangan o may emergency. Importante sa aming mga pari ang katahimikan at privacy," paliwanag bigla ni Father Tonyo kay Minggay nang marating na nila ang tuktok ng hagdan. "Dito ang mga kuwarto namin ng kasama kong pari na si Father Eman. Nakikita mo ba 'yung dulong kuwarto sa kaliwa? 'Yan ang kay Father Eman. Nagpapahinga pa yata siya ngayon. Ang akin naman yung nasa dulong kanan."

Tumango-tango lang si Minggay. Napaka-engrande ng ikalawang palapag. Parang palasyo. Sa isip ni Minggay, madalas siguro bunutin at pahiran ng floor wax ang sahig dito dahil sa kintab nito. Mula sa kinatatayuan, kita niya rin nang mas malapitan ang mga iginuhit na larawan ng mga kerubin, mga usa, tupa, mga batang nagtatampisaw, mga babaeng masayang nagsasalok ng tubig sa kisame sa ng bahay. At ang chandelier na nakasabit sa pinakasentro nito, nakakalula at nakakabilib sa taglay nitong kislap at liwanag.

"Maiwan ko na muna kayo ni Nana Conrada dito. Siya na ang mag-a-assign sa'yo ng mga gagawin mo sa araw-araw. Maghahanda lang ako para sa misa. Okay?" At pumanaog na muli ng hagdan ang pari.

Pagkaalis ni Father Tonyo, ipinakita ni Nana Conrada ang mga naka-toka sa kanyang gawain. "Ako ang talagang naglilinis dito sa second floor kaya ako lang talaga ang puwedeng umakyat dito. Pero ikaw, sa'yo ko na itotoka 'yang hagdan at ang railings. Hindi na kasi kinakaya ng likod ko ang akyat-baba d'yan. Papahiran mo 'yan ng floor wax araw-araw at bubunutin 'yang hagdan. Wawalisin mo rin nang maigi 'yung mga alikabok. Ayaw na ayaw pa naman ni Father Eman ang may nakikitang dumi. Tapos itong hawakan sa gilid, pupunasan mong maigi. Nasa kabinet sa labas ang lagayan ng mga basahan. Ituturo ko sa'yo mamaya."

Hindi umiimik si Minggay dahil tinanatandaan niya ang bawat tagubilin ng kasambahay.

Nang matapos, nag-aya na rin si Nana Conrada na bumalik sa kusina. Magluluto pa raw kasi siya ng pananghalian. Pero bago iyon, may napansin si Minggay na kanina pa niya sana gustong itanong kay Father Tonyo.

"Nana, kaninong kuwarto 'yung nasa dulo ng pasilyo? 'Yung nasa gitna ng kuwarto ni Father Tonyo at Father Eman?"

Natigilan si Nana Conrada. Dahan-dahan itong lumingon sa kanya. "Huwag na huwag kang lalapit doon. Ang mga pari lang ang puwedeng pumasok doon. Naintindihan mo ba?"

"Bakit? Anong pong meron du'n?" Na-intriga si Minggay.

"Basta sundin mo 'yung sinabi ko at wala tayong magiging problema. Tara na't ipapakita ko pa sa'yo ang mga ekstrang damit d'yan sa bodega na galing sa mga donasyon ng mga parokyano dito. Sabi ni Father Tonyo wala ka raw pala dalang damit. Sukatin mo at kung ano ang kasya, sa'yo na."

At sabay silang bumaba ni Nana Conrada sa hagdan, pero hindi maalis ni Minggay ang mga mata niya sa kuwarto sa gitna.