Chapter 27: Respect

"Sa tingin mo ba gusto ko rin dito? Sa tingin mo ba mas gusto ko makita yang pagmumukha mo araw-araw kesa sa anak ko?!" Naiyokom ko ang kamao ko at pinipigilan ang sarili na sumabog sa galit.

"Kakasabi ko lang na umalis ka. Feel free to leave this house, walang pipigil sayo." Malamig nitong saad.

"Hindi lang naman ako nandito dahil lang den sa pera, gusto ko den tulungan yong mom mo. Gusto kitang tulungan! Pero di ko magagawa yon kung di mo rin tutulungan yong sarili mo!" Malakas na sabi ko sakanya.

“Need help? Who f**king needs your help? Did I ask you for help, huh? I don’t even know you. We just know each other’s name but not our story so, stop acting as you care for me because I know you’re not. If you want money, I can give it to you. Name your price so you can leave in my house.” Wika nito at mas lalong napakunot yong noo ko.

Siya na