| FOURTH PAGE |
// "Acceptance is the hardest thing to do when you already had enough because of pain." \\
___
Ang mga tanong na yun ang nagpatigil ng husto sa kaniya. Kaya ba niyang tanggapin ang lahat? Ang nakaraan niya na ubod ng sakit at nagpadanas sa kaniya ng lahat ng paghihirap, matatanggap ba niya?
"I-I don't know.."
"The next step is acceptance. Kailangan mong tanggapin ang lahat ng nakaraan na yun para muli kang makabangon." mahina siyang umiling.
"H-Hindi ko kaya. M-Masyadong masakit ang nakaraan ko para tanggapin ko yun." sago
|FIFTH PAGE |// "If it means to live again, then live." \\___WHAT WILL SHE DO NOW? Everything is ruined. The moment she saw how Lady Psy closed its eyes as a sign of goodbye-- she lost it. The hope that she has been slowly fading it's light. Nawawala na at parang unti-unti na namang dumidilim. Ang pag-asang magbabago pa ang buhay niya ay parang bulang naglaho.She's back at the first one. Nasa kulungan ulit siya at kagaya noon ay nakahiga lamang siya sa kama at walang emosyong nakatitig lang sa kisame. Walang sinasabi ang mga mata niya pero sapat na ang ilang butil ng luha na paulit-ulit na tumutulo para makita kung gaano siya nasasaktan at nagdud
| APOLOGY |// "Can a word sorry change everything?" \\___NOVEMBER HEIRDA, SIMON BAYNAS, AND ZHENT HALE. ITO ANG mga pangalan ng mga lalaking nasa harapan niya nang magpakilala ito. Si November ang may-ari ng abong mga mata, si Simon sa itim na mga mata, at Zhent sa brown ang kulay."N-Nasan pala ako?" mahina niyang tanong sa kanila. Nasa isang malinis na kwarto sila alam niya pero saang lugar nga ba?"You're in our place, Sept. Nasa malayo tayo at hindi ka na babalik dun sa institute." sagot ni Simon. Naka-upo ito sa may paanan niya at masuyong nakatingin sa kaniya."Sisiguraduhin namin yun. We'll protect you no matter what." seryosong wika ni Zhent na naka-upo sa sofa na nasa tapat niya lang. A
| ESCAPED |// "Who's truly lying?" \\___SHE WOKED UP from a deep slumber when she felt a presence beside her. Unti-unti niyang minulat ang mga mata at napatingin sa bintana at nakitang papasikat pa lamang ang araw. She sigh but went stilled again when she remembered something. Wala sa sarili siyang napalingon sa gilid niya at agad nahigit ang hininga nang makita si Einver na natutulog.Unti-unting kumunot ang noo niya sa nakita at agad itong hinawakan sa balikat tas niyugyog ng mahina upang gisingin."McNamara." tawag niya. Kaagad naman itong naalimpungatan ngunut hindi ito tuluyang nagmulat ng mga mata."McNamara!" inis niyang sam
| WHERE IT STARTED |// "Memories can still triggered your past even if you already had buried it." \\___"YOU CAN TELL ME the other part of your story, September." Dr. San Diego said to her. Today's part of their consultation and just like what she's expecting, ito ang gagawin nila ngayong araw."I really don't need a doctor because I am a Psychologist itself. Alam ko na ang mga tanong mo at kung ano ang gagawon. I don't need--""Then why aren't you helping yourself?" He cut her off."If you do know how to fight and be out from what you are right now, why are you not doing it? Ms. September Sixteen Sobejana.. What are you still doin
| CLAIM |// "Now things will turned ito chaos. Are you willing to fight?" \\___"WHERE IS she?" agaran niyang tanong kay Dra. Camino nang kinabukasan pagdating niya sa kwarto nito ay wala ito doon.Kumunot ang noo nito. "Bakit mo ba palaging hinahanap yun?" tanong nito na hindi niya pinansin. Luminga linga siya sa paligid at natigilan nang mapadako sa labas kung saan naroon ang hardin. Nakita niya ito doon, naka-upo lang at mukhang nakatulala pa. He sigh. Nawala na ang kabang naramdaman niya nang makita ito."Dr. McNamara." rinig niyang tawag muli ng Doktora ngunit hindi niya pinansin. Agad siyang nagtungo sa dalaga at walang imik na umupo sa tabi n
| RUN AND RUN |// "Run, as fast as you can to escape." \\___"SHE'S A SOBEJANA! She's not going back to be a Hermania and not will be a McNamara! Understand that everyone?!"An authorative voice coming from someone interupt their conversations. Lahat sila ay lumingon sa pinanggalingan na naman nun at nagulat nang makilala ang mga ito."N-November.." September whispered. Siya naman ay napadako ang tingin sa isa pa nilang kasamahan at napakunot ang noo."Dra. Camino?" patanong niyang saad. Ngumiti naman ito at tumango na lamang sa kaniya."Who the hell are you?! What are you doing here?!" May said in annoy
| SURRENDER TO LIVE |// "Is death can really end the pain?" \\___"NAKAKASAWA na.." mahina niyang saad."When will this end?" tanong niya sa sarili. Humawak naman siya sa gilid at tumingin sa ibaba."Will the pain go away if I jump right at this moment?"She was in the middle of a bridge. Staring down at the deep and dark water below her, thinking what should she'll do to make the pain go away."Maybe I should.." she whispered. Her mind recalls everything that she's been through. All the misery and pain that she experience makes her really want to give up. She really want to end everything and maybe.. maybe if she'l
| CLOSURE |// "Starting a new chapter will help to reach the ending of the story." \\___A MORNING CAME after night, slowly she opened her eyes and found herself in an unfamiliar room. Her forehead wrinkled at that sight. She didn't know where she is."Hmm.." she lowly groaned and massage her temple slowly to ease the ache on her head. Nagtataka rin siya kung nakadapa siyang nakahiga at doon niya lang nalaman ang dahilan nang maramdaman ang kirot dito."A-Ahh.." daing niya sa sakit. Aakma na sana siyang susubok na bumangon nang mapatigil nang makita si Einver sa harapan. Nakahiga ito sa couch at nakaharap din sa kaniya."Ein.." natu