C17

Pumasok ulit sa imahe ko ang binti ni Selena na merong dugo. Para akong nawalan ng dugo habang iniiisip kong anak ko un. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Hinding hindi. F*CK!

i'm sorry selena

Yumuko ako at mas lalong umagos ang luha ko ng maalala ko kong paano ko ito sinaktan, kong paano ko ito dinurog, kong paano ko ito pinaiyak.

I'm sorry

Bumilis ang tibok ng puso ko. Ang sikip sikip sa dibdib habanh binabalikan ko ang nangyare 7 years ago. Hindi ko alam kong anong nararamdaman ko. Hindi ko alam. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag merong nangyaring masama sa mag ina ko.

Tumayo ako at ginamit ko ang natitira kong lakas upang umalis sa opisina para kausapin si Olivia. Kailangan ko ng totoo.

Umalis ako ng building. Ni hindi ko na pinansin ang secretary kong lalapit sana sa akin. Hindi ko pinansin ang mga empleyado kong bumati sa akin. Lahat sila nag sitabihan, siguro nakita nila ang galit kong mukha. Pag sisihan ko ito panigurado. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Yong