Camilla Point of View“Ako na ang bahala sa hospital bill ng dad mo, just stay by my side.”Kahit hindi ko nakuha ang gusto niyang sabihin, tumango na lamang ako. “Mag-i-stay naman ako sa'yo, Akihiro. Dahil nabili mo na ako 'di ba? At ang sabi mo ‘Hindi matatapos ang kontrata ko sa'yo bilang Sex Slave hanggat hindi ka nagsasawa sa akin' kaya lagi akong nandito hangga't hindi mo sinasabing nagsasawa ka na sa akin,” mahaba kong litanya. Amoy ko ang mabangong hininga niya dahil sobrang lapit namin sa isa't isa. Bahagya siyang pumantay sa akin dahilan ng pagkakatama ng mga namin. Ewan ko ba pero hindi ko magawang tanggalin ang aking paningin sa guwapong mukha ni Akihiro. Ang guwapo niya, para siyang artista, model at higit sa lahat para siyang macho dancer. “A-akihiro hindi ka pa ba n-nagsasawa sa akin?” tanong ko habang kami ay nakatitig sa isa't isa. Ngumisi siya dahilan ng pagtaas ng balahibo ko sa katawan. “ Maybe I'm getting tired of you…” huminto ito sa pagsasalita at inilapit ni
Camilla Point of ViewDINALHAN kita ng cookies, ako ang nag- bake niyan.” Rinig kong sabi ni Christelle, nakatago ako sa isang sulok hindi kalayuan sa kinatatayuan nilang dalawa ni Akihiro. Makailang beses akong napabuntong hininga at talagang kinabahan ako kanina, paano ba naman kasi nasa kalagitnaan na kami ng kasarapan, bigla- biglang may mag- do-doorbell. Kaya nagmadali akong umalis sa ibabaw ni Akihiro dahil sa takot na may makakita sa amin, inutusan niya akong magtago at kaagad ko namang ginawa. Nakabalot muli ang tuwalya sa hubad kong katawan, samantalang siya ay naka half naked na ulit. Nabitin ako, aaminin ko. Sana pala hindi na lang namin pinansin 'yong nag-doorbell, sana hindi ako nagtatago ngayon. “No need to bake me a cookies, Stelle.” Saad ni Akihiro habang nakatayo, kaharap niya si Christelle at siguro wala itong planong paupuin ang ex-girlfriend niya. Mabuti nga 'yon, para maka-alis kaagad ang ex-girlfriend niya dito sa condo. Bakit kasi pumupunta pa ito sa con
Pangiti-ngiti ako habang hinahalo ko ang niluluto kong pinakbet. Gusto ko lang naman pasalamatan si Akihiro dahil sa ginawa niyang kabutihan sa tatay ko. Matapos ko kasing malaman na inasikaso na niya lahat ng bill ni papa sa ospital, ay na realize ko na dapat alagaan ko siyang mabuti. Ang laki ng utang na loob ko sa kaniya, 'di ko akalain na may ginintuang puso ang binatang Smith na 'to. Kaya ngayon, nagpasya ako na magluto ng pinakbet para sa tanghalian namin. Mabuti nga, napapayag ko ito na magluto ako ng makakain namin. ***Nang maluto na ang pinakbet, kaagad ko itong inahin sa table. Nilagay ko na ang dalawang plato para sa aming dalawa. Dapat lang nga kanina, tatanungin ko sana kung nasaan si Christelle. Kaso, umurong ang dila ko. Matapos kong maihanda sa table ang lunch namin ni Akihiro. Napagpasyahan kong magtungo sa kuwarto niya upang yayaing kumain. Nakita ko siyang abala sa cellphone. “Ready na ang lunch,” napalingon naman ito sa akin nang magsalita ako mula sa likuran
“Hoy, Camilla!” tawag sa akin ni Odessa. Kapapasok ko pa lamang sa office at kaagad ako nitong hinarang, dito rin siya nagtatrabaho sa kumpanya ni Akihiro. Kaya madalas kaming magkikita sa tuwing office time, pero nag-ilang araw kasi akong leave at ngayon lang ako nagkaroon ng time para pumasok na. Nagpaalam kasi ako kay Akihiro na aalagaan ko muna si Papa, wala kasi akong tiwala sa tatlong ipis na nakapaligid kay Papa. Makalipas ang ilang araw, naoperahan na si Papa. Kasalukuyan siyang nagpapagaling sa ospital para tuloy-tuloy na ang pag galing nito. “ May napapansin ako na kakaiba sa'yo,” sambit niya pagkahinto ko sa tapat niya. “Kakaiba? Ano naman ang napapansin mo?” taka kong tanong. Maya-maya ay dumikit ito sa akin ng bahagya at marahang sinundot ang tagiliran ko. Napaiwas naman ako dahil may kiliti ako doon. “ Bakit ka ba na nanunundot ng tagiliran diyan, ah?” sambit ko. “Eh kasi naman, pansin ko na mukhang close na close kayo ni Sir Smith.” Bulong nito sa akin, “May namam
“Bakit ka nagdala ng bouquet of roses sa office? Para saan iyon?” mahinahon kong tanong. Nandito kami sa isang sikat na coffee shop, tumawag kasi ito sa akin at gustong makipagkita, pumayag din naman ako upang ipaliwanag sa kaniya na hindi niya ako puwedeng bigyan ng bulaklak o kung ano man. Hindi ko nga alam kung paano niya nalaman ang number ko. “ Para sa'yo, special ka sa akin, Cam.” Aniya.Tumikhim naman ako, “Brandon, didiretsuhin na kita ha?” panimula ko. “Na a-appreciate ko naman iyong effort mo, pero hindi ko naman kailangan 'yon, eh.” “Hindi naman ako humihingi ng kapalit, Cam. Ang gusto ko lang hayaan mo akong pasayahin ka kahit sa simpleng bagay,” saad niya habang malungkot na nakatingin sa akin. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga. “Sorry talaga, pero hindi ko naman kasi napakinabangan 'yong bouquet of roses.” “Why?” he asked.“Tinapon ko… kasi may nagagalit.” nahihiya kong saad. Kita ko naman ang pagkadismaya niya. “Im sorry, kaya nandito ako ngayon para
Camilla Point of View“Youre so beatiful, darling!” salubong sa akin ni Tita Minda nang makalapit kami sa kanilang kinaroroonan.Napangiti ako nang ibeso ako ni Tita Minda, napaka sweet niya. Parang si Mama lang ‘to dahil ang aking ina ay napaka sweet, na miss ko tuloy si Mama. Bahagyang lumayo sa akin si Tita Minda nang biglang tumikhin ang daddy ni Akihiro. “Good Evening po Sir. Smith,” magalang kong sabi. Ngunit binigyan lamang ako nito nang isang malamig na tingin, na kinailang ko naman. “This is your secretary, right?” baling nito kay Akihiro. Nakatayo pa rin kaming dalawa dahil hindi pa ako nito niyayaya maupo. Kaunti na lamang ay iisipin ko na wala ata itong balak paupuin ako. Sayang outfit ko pag-nagkataon.“Yes, and soon to be my girlfriend.” Namilog ang mata ko dahil sa sinabi ni Akihiro, bigla din bumilis ang pagtibok ng puso ko. Para bang nakikipagkarera. Bahagya kong pinisil ang kamay niya dahil magkahawak ang kamay naming dalawa. Ngayon ko nga lang napansin na magkah
CAMILLA POINT OF VIEWNakaupo ako sa ibabaw ng kama ni Eunice ang kapatid ni Akihiro ng hilahin ako nito paakyat ng kaniyang kuwarto. Kanina kasi, nakasunod na ako sa kaniya paakyat ng hagdan pero nabagalan ata sa akin si Eunice dahil hinawakan pa ako nito sa kamay at hinigit ako papunta sa kuwarto niya. Nakaupo rin siya sa ibabaw ng kama niya, siguro ay nasa 10 inch lang ang layo sa pagitan naming dalawa. Ilang na ilang nga ako dahil ang lapit namin sa isa't isa. Mabuti nga at hindi naiilang sa akin itong si Eunice. Ang akala ko talaga ay masungit at mataray ito dahil sa pustora niya, pero sweet pala ito at parang bata kung kumilos. Iyon kasi ang nakikita ko base sa ipinapakita niyang kilos ngayon. “Ate Eunice, alam niyo po bang matagal ko ng hinihintay ang pagkakataong ito?” sabi nito habang nagniningning pa ang mga mata. Ngumiwi ako, “Hindi ko alam be, eh.” sabi ko sabay kamot sa ulo. Napa busangot naman ito dahil sa sinagot ko sa kanya. “Ano ba iyong gusto mong sabihin Eunice?”
Nagmumuni-muni ako dito sa loob ng kwarto ko dito sa condo ni Akihiro. Dalawang oras na rin ang nakalipas nang maka-alis kami sa bahay ng parents niya. Hindi pa dapat kami uuwi dito sa condo niya kung hindi lang napikon si AKihiro sa kapatid niya. Biruin mo, mabilis pala mapikon ang isang Akihiro Smith sa kapatid niya? Mabuti rin na umalis na kami doon dahil hindi titigil ang magkapatid sa pagbabangayan. Ngayon alam ko na, na hindi puwedeng magsama ang magkapatid ng Smith sa iisang hawla. At ngayon hinahanap- hanap ko naman ang pag-iingay ng magkapatid. Ang lungkot kaya sa kuwartong 'to, feeling ko ako lamang ang nakatira sa condo na ito. Nag-e-expect pa man din ako na pupuntahan ako dito ni Akihiro para yayaing tumabi sa kama niya. Kaso inaantok na ako pero wala pa ring ganap!Masama ang loob sa akin ni Akihiro dahil sa pag-aakala na mas pinipili ko pa ang kapatid niya kaysa sa kaniya? Ibang klase kung magtampo, talagang pinanindigan na hindi ako kausapin. Nagawi ng atensyon ko