Chapter 1.2: Escaping from Hell

"Lalabas tayo dito," wika ko habang nasa madilim na piitan.

"Pangako! Lalabas tayo dito, kahit anong mangyari." unti-unting nagliwanag ang kanina'y madilim na paligid. Bumungad sa'kin ang apat na maliliit na batang pinangakuan ko. Ngunit iisang ngiti lamang ang nakapukaw nang atensyon ko. Sa ngiti nang apat na bata'y siya lamang ang may ngiting puro at walang pag-alinlangan dahil pati ang mga mata'y niya ngumi-ngiti din sa tuwa.

"Come on Ice, Let's leave this place," she said while offering her hand on me.

******

Nagising ako nang maramdaman ko na may bumubulong sa tainga ko at alam ko kung sino iyon. Ang uncle Andrew ay nasa tapat ko lamang at may hawak na patalim dahil ramdam ko ang patalim nito na itinututok nito sa'king leeg.

"Goodbye now, Ice!" mabilis akong nagmulat nang mata ng sabihin niya iyon tsaka siya boung lakas na sinipa sa sikmura. Tumilapon siya sa malayo maging ang patalim na dumidikit sa leeg ko kanina.

Napatingin ako sa mga kasama kong nacorner na nang mga reapers sa isang tabi. Mabilis akong tumayo. Nahihilo pa ako but I can manage to fight just like a minute ago. There's one phrase that keep me standing and giving me a courage to fight.

We have to get out of this place now.

"Kill her! Kill Ice!" narinig kong sigaw nang bungangero kong tiyuhin. Napalingon ang mga reapers sa gawi ko. Napakuyom ako nang kamao. Kaagad na maraming umatake sa'king reapers.

Nakita kong sinamantala din nang tatlo kong kasama ang sandaling binigay na atensyon sa'kin nang mga kalaban at kaagad sinunggaban ang mga reapers na nasa tapat ng mga ito.

Sinalubong ko ang mga reapers na papasugod tsaka hinugot muli ang katana na nasa likod ko. Mabilis kong sinaksak ang isang reaper na malapit sa'kin kasunod nun ang mga pag-gilit ko sa leeg nang isa pa.

Habang tumatagal ay unti-unting nababawasan ang mga reapers na nasa paligid. Nasisiyahan ako sa tuwing nakakita ako nang pula. Gumagaan ang pakiramdam ko sa tuwing nakakakita ako nang maraming dugo. From that moment I knew it. The beast inside me is already awaken. My inner demon is controlling me now.

Mabilis na binigyan ko nang axe kick ang isa pang reaper dahilan para bumagsak ito sa lupa. Mabilis na itinarak ko sa dibdib nito ang katana at tsaka mabilis na tumalon sa loob nang bilog kung nasaan ang aking mga kasama. Mabilis na sinaksak ko ang isang nasa likod ni Frost.

"All of you. Leave immediately!" utos ko sa mga ito. Sandali pa ang mga itong nagtaka ngunit nang makita nila ang mukha ko ay mabilis na umalis ang mga ito sa dating pwesto. May humabol ngunit napipigilan parin ito ng mga kapatid ko at napapatay.

Napangisi ako at tsaka umangat nang tingin. Nakita kong medyo napa-atras ang mga reapers na nasa paligid nang makita ng mga ito ang mukha ko. Yeah right, the demon is already awake so better prepare for your death now. Iwinasiwas ko ang katana paitaas tsaka pa sa mga ito ngumisi. Mabilis ko iyong tinabig pakaliwa. Napatingin ang lahat sa reaper na tinamaan nang katana ko. Mula sa ulo ay gumuhit ang katana papunta sa leeg nito. Ilang sandali pa'y bumagsak ito sa lupa na hati ang ulo hanggang leeg.

Bago pa man makakilos ang mga kalaban ay kaagad ko na ang mga ito sinugod. Mabilis na tumakbo ako pabilog habang walang malay ang mga kalaban na ginigilitan ko na nang aking katana ang lalamunan ng mga ito. Napangiti ako nang bumalik sa pwesto kasabay sa nagsipagbagsakang mga reapers na nagilitan ko sa leeg. Kaagad na ibinalik ko sa likod ang katana at kinuha ang baril at pinagbabaril ang iba pa.

Ilang sandali pa'y naubos na ang mga reaper na kalaban ko. Itinapon ko ang mga baril na naubusan na ng bala. Mabilis na hinugot ko ang isa pang kunai at isinasiwas palayo ang mga bala nang baril na papalapit sa pwesto ko. Kahit nakatalikod ako at hindi ko narinig ang pagputok ng baril ay nararamdaman ko parin at nakikita kung nasaan nakapwesto ang mga ito.

"Out of bullets?" wika ko kay uncle Andrew na itinapon ang baril na hawak dahil wala nang bala at pakinabang.

"So the demon Ice have already appeared now?" Ngumisi ako sa sinabi niya. Kinuha nito ang espadang nasa paanan at hinawakan ito nang mahigpit.

"I promised that I will kill you, brat!" sigaw nito tsaka niya ako sinugod dala ang espada. Ngunit, bago pa man siya makalapit ay mabilis at walang pag-alinlangang ginilitan ko nang kunai na hawak ko ang leeg niya.

"It's game over, Andrew Arceneaux," bulong ko sa kanya tsaka nabitawan nito ang sandatang hawak kasabay ang pagbagsak nito sa lupa.

Mabilis na nilapitan ko ang aking mga kasama na katatapos lang din mapabagsak ang mga kalaban.

"Are you okay, Ice?" tanong ni Frost. Napatingin ito sa'kin. Napaatras ito sandali nang makita nito ang mukha ko. "Shit Ice, your eyes is color red you better get rid of it before it worse," turan nito. Kinalma ko ang sarili ko. I have to control myself dahil kung hindi ay baka pati ang mga kapatid ko ay madamay pa.

"Im okay!" I finally said when I already calmed myself. Napaginhawa na din nang maluwag ang tatlo nang makita yata nang mga ito na nasa tamang pag-iisip na ako.

"Come on, Let's go!" aya ko ngunit bago pa man kami makaalis sa lugar na iyon ay may tumapon na sa pwesto namin nang bomba.

"Bomb!" sigaw ko. Mabilis na tumalon kami papalayo sa'ming mga pwesto kasabay nun ang pagkuha ko ng papel sa bulsa ko. Itinapon ko ang papel kasabay nang kunai papunta sa gawi ni Ash Montrogremy na siyang nagtapon nang bomba. Tinuhog nang kunai ang papel diretso sa dibdib ni Ash. Napaungol ito at napabagsak sa lupa nang tinamaan nang kunai ko.

"Let's go!" sigaw ni Night. Kaagad na mabilis kaming kumilos.

Ilang sandali lang narating din namin ang malaking puno sa dulo nang kagubatan. Kaagad kaming umakyat sa malalago nitong sanga at tumalon palabas. Kaagad kaming pumasok sa kotseng nakahanda na para sa'ming pagtakas. Mabilis na pinaharurot iyon ni Frost.

"Why you didn't kill him?" tanong ni Night sa akin. My sister talking about Ash Montrogremy.

"Ash have to stay alive for our fake death's," wika ko na ikinakunot lamang nang noo nito.

"What do you mean?" I smiled.

"Ash, will proclaim that the four of us has been killed in the battle," sagot ko sabay turo sa sugat sa braso na kinuhanan nang tracking device na nilagay ng organisasyon sa loob nang katawan namin para itrack kami.

Biglang lumiwanag ang paligid. Ang kanina'y madilim na daan ay unti-unting binibigyan nang liwanag nang sumisikat na araw. Napangiti ako.

"From now on, the weapons of Blue Pegasus Clan has been already dead. This is the new beggining outside the dungeon," wika ni Blade na ikinangiti ko lamang. Hinimas ko ang kwentas na nasa leeg ko.

Mom. I full fill my promise.

"You full fill your promise to our Mom and to her." napatingin ako sa front mirror nang sabihin iyon ni Frost na nasa driver seat. Ngumiti ito sa akin. "Thank You, Ice." Dagdag pa nito. Napangiti na lamang ako nang sunod-sunod na nagpasalamat ang mga kapatid ko.

No. I am the one who must thankful to her. Kundi hindi dahil sa kanya ay hindi ko nagawang labanan ang physical wounds ko. She never leave us, She still doing her job even though doesn't exist in this world anymore.