Share
CHAPTER 39
EIZZRIE
"Oh my God!" I screamed at the top of my lungs after I woke up feeling the hangover from last night. Napahawak ako sa ulo ko gamit ang dalawang kamay. I gently massage my temple, wishing it would ease the pain, but it didn't which made me scream more.
"I'll never drink again," I frustratedly said as I slap my forehead. I tried sitting down, but I can't. The throbbing pain in my head really hinders me to move. Sinubukan kong tanggalin ang comforter na nakapaibabaw sa akin para kahit papaano ay mapreskuhan ang katawan, ngunit nang pagkatanggal ko nito, nakapa ko ang katawan ko na walang suot na pang-itaas bukod sa bra.
My eyes widened and suddenly, para b
Kaugnay na kabanata
Blue Sea of Hearts CHAPTER 40
EIZZRIE "Good morning, Alexa. Get me some iced coffee please, thank you,"I told my assistant as soon as I enter my office. I sat down on my swivel chair and turned on my computer to start working. I started with a stretching before focusing on work. Hindi rin nagtagal, dumating na ang iced coffee ko at inilagay ito ni Alexa sa ibabaw ng coaster sa table ko. I thanked her and she head out. Ako naman ay ininom ito at saka nagpatuloy sa pagtatrabaho. But when I was trying to focus hard on work, I can't remove the thought of Dyq. Yung mga sinabi niya, sobra itong tumatak sa isipan ko kaya kahit lumipas na ang tatlong araw ay binabagabag pa rin ako nito.
Blue Sea of Hearts CHAPTER 41
EIZZRIE The airplane landed at exactly 2:50 pm. Agad akong nagdepart ng eroplano at dumiretso sa exit ng airport. Agad ko rin tinawagan si Mang Pedro sa biglaan kong pagdating. Bakas sa tono ng boses niya sa kabilang linya ang gulat at galak ng pagtawag ko. Narinig ko na rin si Aling Perla na ngayon ay nagpapanic na sa ihahandang pagkain at ang paglilinis ng Villa para sa pagdating ko kaya natawa naman ako. Hindi rin nagtagal at binaba ko na ang linya at naghintay na lamang kay Mang Pedro sa labas ng airport. The last time I went here alone was five Kahit sila Shy at Shei ay hindi alam dahil sigurado akong pipigilan lang nila ako.years ago kaya naninibago ako. Wala akong kadaldalan, wala akong makausap. Biglaan ito, na ang tanging nakakaalam lang ay si Mom and Dad.
Blue Sea of Hearts CHAPTER 42
EIZZRIE I woke up with the sudden cold I felt on my feet. Nawala pala ang comforter na nakabalot dito kaya ganoon. Bahagya akong uminat kahit nakapikit pa rin. Pagkatapos ay saka ako dumilat at saka napangiti. I didn't woke up in my room, instead I woke up in Dyq's room. Mas napangiti ako nang maalala ang nangyari kagabi. I'm feeling well today. I'm feeling contented, happy, overwhelmed, and jolly. Nilingon ko ang katabi, pero agad nagulat nang makitang wala si Dyq dito. Agad akong umupo para hanapin siya sa paligid pero wala akong nakita. Akma na akong tatayo, biglang bumukas ang pinto. Iniluwa nito si Dyq na nakangiti habang bitbit ang wooden tray sa dalawa niyang kamay. Nakalagay dito ang mangkok at tasa na umuusok.
Blue Sea of Hearts CHAPTER 43
WARNING: EROTIC SCENE AHEAD.EIZZRIEWe arrived at a two-story, peach and white house with a balcony in front with some chairs and tables on it. Maganda ang bahay. Hindi siya ganoon kagarabo tulad ng bahay ni Dyq, napakasimple nito pero kahit ganoon ay maganda pa rin sa mata.Bumaba si Dyq sa sasakyan pero sinenyasan niya ako na huwag muna akong bumaba. Sinundan ko siya ng tingin at nakita kong binuksan niya ang katamtaman tangkad na gate. Pagkatapos nito ay nakita kong isa-isa nang nagsilabasan ang mga tao mula sa bahay.Apat sila, nakatayo at nakaabang sa patio ng kanilang bahay. Nakangiti pa nga ito sa amin. Nakita ko naman na kumaway si Dyq sa mga ito at saka siya bumalik sa sasakyan. Minaniubra niya it
Blue Sea of Hearts CHAPTER 44
EIZZRIE "Really?!"nagulat at pasigaw kong tanong kay Dyq. "Yeah, it was actually a surprised but I'm afraid it might hurt the baby,"Dyq said in a serious tone yet makikita mo sa kaniyang mukha ang pagbibiro. Sinamaan ko naman siya ng tingin dahil sa mga kalokohan niya na naman. "I'm not pregnant!"angil ko sa kaniya dahil ilang beses ko nang sinasabi sa kaniya ito. It's been a week since that happened, and hindi pa masasabi kung buntis na ang isang tao sa ganitong time frame pero sigurado naman akong hindi ako buntis. "How'd you know?
Blue Sea of Hearts CHAPTER 45
EIZZRIE "I'm so happy for you,"Shy said in an emotional tone as she wipe her tears that's begging to fall. "Gaga, ang drama mo. I'm not dying and I'm not leaving too,"I said and chuckled as I hug my friend. Mas emosyonal pa sa akin ang gaga, hindi naman siya ang ikakasal. "Bakit ka ba nangingialam? Gusto ko umiyak,"ang babae talagang ito, kahit nagluluha na hindi mawawala ang pagtataray sa katawan. Taglay na talaga ata ito ng pagkatao niya. Tinawanan naman namin siya ni Shei."I'm also proud of you, Eizz! You've come a really really long way to finally get what you deserve,"shei said, pero ang kaibahan nila ni Shy, m
Blue Sea of Hearts EPILOGUE
DYQ This is it. This is finally it. I'm finally marrying the girl I always dreamt of. The girl I have always desired years ago. I had been through so much, pero kahit sa ano man iyon, kahit kailan ay hindi ko naisipan magsisi, lalo na nang dumating ang araw na ito. I'm currently standing at a brown gazebo where the officiant is also standing, waiting for the bride. The ceremony is about to start and I am with my father who is my best man. Nilibot ko ang paningin ko, everything is perfect. From the Renaissance-themed tables that has candles on top, the gold silk cloth covering and the chairs, the red roses on the renaissance-themed vases. The gazebo is also looking a lot like a Renaissance era chapel, with paintings on the roof and ceiling.
Blue Sea of Hearts PROLOGUE
EIZZRIE Naalala ko pa noong muli akong nakapunta sa lugar na yon ay sobrang saya at sobrang presko. The reason that I went there in the first place is because I want to heal, I want to mend myself. I want to build myself again from being broken by my past and I'm not wrong. Nakalimot nga ako sa sakit na dinulot sa akin, nalimutan ko ang lahat nang bumabagabag sa akin. I healed emotionally. Nabuo ko ulit ang sarili ko. Thanks to the person who he
Pinakabagong kabanata
