Tyrell left this afternoon. Napag-usapan namin ang tungkol sa pag-alis. Ang gusto niya ay bukas kaagad ang alis namin patungong Netherlands. Hindi ako pumayag at mariin akong tumanggi sakaniya. Wala siyang nagawa kundi ang hayaan akong magdesisyon. Umapila rin ako sa kagustuhan niyang ipaalam kina tita Filomena ang tungkol sa kalagayan ko.
"Tyrell, hindi! Hindi mo gagawin iyan! Hindi mo sasabihin sakanila!" sigaw ko.
Tinitigan niya ako na para bang hindi niya makuha ang gusto kong iparating.
"They should know, Marwa. Hindi mo ito pwedeng itago sakanila. Ano bang iniisip mo at ayaw mong ipaalam?"
"Tyrell naman!" pumikit ako at umiling.
Ayokong malaman pa nila. It wouldn't change anything. Ayokong mag-alala pa sila tungkol dito at dumagdag sakanilang mga iniisip. I'm aware that their business is not in good standing. Ngayon ay nasa Pilipinas sila upang ayusi
Sumarado ang pintuan at naramdaman ko na lamang ang pag-haplos ni Tyrell sa aking braso."Pagkatapos mong umiyak, ako naman ang susunod." bulong niya nang yakapin ako.I don't even know how to continue my life. I just literally go with the flow. Sa mga shoot ko, wala akong ibang gustong gawin kundi ang hilahin ang oras nang matapos na. Wala na akong gana sa lahat. Idagdag pa ang matinding sakit ng ulo ko sa tuwing umaga.Nitong mga nakaraang araw, pakiramdam ko ay mas matindi ang nararamdaman ko. Walang palya ang pagsusuka ko sa umaga. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko sa mga nangyayari sa akin. Sa bawat araw na dumadaan, mas nadagdagan ang takot ko...Bumeso sa akin si Asher pagdating niya sa restaurant."Ano iyon?" kumunot ang noo ko at suminghot muli ngunit mabilis kong pinagsisihan dahil mas tumindi ang amoy. Tinakpan ko ang aking ilong at matalim na tinignan
"There have been very rare cases of cancers such as melanoma or leukemia spreading from the placenta to the fetus. Napakadelikadong sitwasyon niyan, Miss Marwa." seryosong tinig ng doktor na si Doctor Deroza.Sa kaniyang sinabi, humapdi na ang aking dibdib dahil sa pagsikip nito. Hindi ko na alam ang gagawin. Wala nanaman akong magawa kundi ang umiyak na lamang. Si Tyrell ay patuloy lamang na dumadalo sa akin.Dalawang araw na akong nasa ospital. Tito Wesley has already found out about my brain tumor. He was shocked. Kitang-kita ko sakaniya iyon kahapon. Nakikinig sila ni Tyrell habang kausap ang doktor. Hinang-hina ako kahit magdamag lang akong nakahiga sa aking kama."Chemotherapy involves using toxic substances to kill the cancer in your body. Chemo and other anticancer drugs can harm the fetus... cause birth defects, or lead to miscarriage, lalo na kapag ginamit sa first trimester ng pagbubuntis mo." the doctor
Suminghap ako at umiling.Hinampas ang puso ko sa narinig. Hindi ko ito gusto... hirap na hirap akong labanan ang sarili ko at ganito pa siya. Hinang-hina na ang puso ko."Ano bang pinagsasabi mo? Hindi kita mahal! Si Tyrell ang mahal ko at pakakasalan ko siya! Now, leave! Parang awa mo na, Hayes." nanginig ang boses ko at alam ko na hindi ko na mapipigilan ang sarili kong manghina sakaniyang harapan."No..." bulong niya at sinubukan akong hawakan ngunit mabilis akong lumayo. "Baby, please... don't say that. I don't wanna hear it." pumungay ang kaniyang mga mata."Then leave! Pagod na ako, Hayes. Huwag mo nang pahirapan pa ang mga sarili natin. Nakakapagod na...""How could you say that?" punung-puno ng hinanakit ang kaniyang tono. Nag-iwas ako ng tingin nang makita kung paano niya ako tignan. Pagkadismaya, poot, panghihina... hindi ko kayang tignan ang mga iyon
Marahang katok ang nagmula sa pintuan ng aking kwarto kasabay ng boses ni Tyrell."Marwa, let's have dinner now." aniya sa likod ng pintuan.Binaba ko ang baby magazine at nilapag iyon sa tabing kama bago lumabas."Are you okay?" untag ni Tyrell paglabas ko.Tipid akong ngumiti at tumango. Hindi na ako nagsalita hanggang sa pagbaba namin sa kusina. Ganoon din naman siya. Mukhang tinatansa niya ang mood ko."Andiyan na si buntis! Kakain na si baby!" masiglang bungad ni manang Monet pagpasok namin sa kusina.Kaya lang, ang ngiti ko sakaniya ay mabilis na naglaho nang makaamoy nanaman ng hindi kanais-nais."Ano iyon? Mabaho nanaman!" hindi ko mapigilang komento. Mabilis kong tinakpan ang aking ilong. Si Tyrell ay mabilis na sinenyasan si manang Monet."Cover the chicken cur
Hindi siya nagsalita. Hinayaan niya lamang akong umiyak sakaniyang dibdib. Ramdam ko ang paghugot niya ng malalim na hininga."I can't be mad at you. I just can't. Kahit may dahilan pa. Hindi ko talaga kayang magalit. Natatakot ako... sobra. Nadala na ako sa mga nangyari. Hindi ko na kakayaning wala ka, Marwa. I can't bear to lose you again." he said huskily. Hinaplos niya ang likod. "Stop crying. Our baby won't be happy about it." malambing niyang bulong."Then stop talking like that." nanginginig kong sinabi at hinampas ang kaniyang dibdib. Naramdaman ko ang mahigpit at mainit niyang yakap sa akin."And this is... not your baby." marahan kong sinabi matapos ng ilang sandali. Nanatili ako sakaniyang dibdib. Pumikit na lamang ako habang hinihintay ang kaniyang sasabihin. Damang-dama ko ang paghihirap niya nang magbuga ng hangin."Your baby is also my baby." he whispered.
Linggo ng umaga, sinamahan ako ni Tyrell na mag-jog sa malawak na parke sa loob lamang ng subdivision. Ayon sa doktor ko, safe naman ang pagjo-jog kaya walang dapat na ikabahala. Jogging won't hurt the baby. She also said that the babyis pretty isolated and protectedduring pregnancy. Naitanong ko rin kung safe rin ba ang paglangoy at ayon sakaniya, walang problema iyon. She mentioned that the exercises that I should be avoided during pregnancy are contact sports like volleyball or basketball, football at softball. Hindi ko naman tipo ang mga iyon kaya wala rin akong balak gawin. Maging ang horseback riding ay kailangan ko rin daw iwasan. May balak pa naman kaming gawin ni Asher ang activity na iyon sa susunod na buwan sa Tagaytay. Nabanggit ko na sakaniya na hindi na namin pwedeng gawin iyon at naintindihan naman niya.Inabot sa akin ni Tyrell ang aking tumbler. Tinanggap ko iyon at uminom."Isang ikot pa? Kaya pa ba ni bab
"It's not what you think, Hayes. Dito siya pinapatulog ni tito Wesley para lang mapadali kung may kailangan ako. We're not sleeping on the same bed. Sa sofa siya!"Ngunit mukhang walang saysay ang paliwanag kong iyon dahil mas lalo lamang nag-umapaw ang galit sa mga mata niya. Umigting ang kaniyang panga."You could have refused him! We're having a baby, Marwa for God's sake!""Bakit ba pinapalaki mo ang issue ng pagtulog niya rito? Sana hindi ka nalang nagtanong! Sana hindi nalang ako sumagot." umirap ako at tumalikod nalang ngunit may pahabol pa siya!"Sige! Kapag narinig iyan ng anak natin... na may kasama kang ibang lalaki sa kwarto bukod sa daddy niya. She will really be disappointed with you." aniya sa matabang na tono.Kumunot ang noo ko at muli siyang hinarap. "We still don't know the gender of the baby, Hayes. Paano kung lalaki ito?"
Pagpasok na pagpasok namin sa library, hinarap ko na si Tyrell. I was stunned for a moment when I saw how despairing and forlorn his eyes were. Nahirapan akong lumunok dahil sa nasaksihan."Tyrell–""Alam ko na iyan." may tabang sakaniyang tono. "Siya pa rin ba, Marwa? Akala ko ba... akala ko ba maayos na? Akala ko ba lalayuan mo na siya? Paano ang kasal natin? Patapos na iyong preperasyon, Marwa." punung-puno ng hinanakit ang kaniyang himig at mas lalo akong nadurog."Hindi ko alam..." bulong ko at napapikit. It's true. I don't know what to do anymore.Napadilat ako nang maramdaman ang hawak niya sa aking magkabilang balikat. Tinitigan ko na lamang ang mga mata niyang kumikislap dahil sa matinding lumbay."Sumama ka sa akin, Marwa. Ako ang mag-aalala sainyo. Magpapagaling ka at magsasama tayo." he said desperately. Nalaglag ang panga ko dahil kitang-kita ko na hindi