Kabanata 0006

“Hindi ako nakikipaglaro sa ‘yo, Maximo. Dalawang taon akong nagtiis sa isang walang kwentang pagsasama at sawa na ako.”

Namanhid na ang puso ni Luciana nang sabihin niya ang mga salitang ito sa asawa.

Pitong daan na mga araw at gabi siyang umaasa pero nauwi lamang sa pagkawasak ng kanyang puso ang lahat. Hindi niya na kaya ang buhay niya ngayon.

“Baka nakakalimutan mo na si Javier Mendoza ang nagdala sa ‘yo sa kama ko, dalawang taon ang nakalipas?” ani Maximo sa malamig niyang tono at madilim na mga mata. “Ginawa niya ang lahat para lang pwersahin ako na magpakasal sa ‘yo at ngayon sinasabi mo sa ‘kin na gusto mong makipaghiwalay? Nahihibang ka na ba, Luciana?”

Dalawang taon na ang nakalipas, si Javier Mendoza ang nagplano ng pagpapakasal ni Luciana kay Maximo. Noong panahon na ‘yon, ang kumpanya ni Javier ay may malaking problema.

Inaasahan niya na ang legal na parusa para sa kanya at dahil sa takot na saktan ng mga kalaban ang anak, pinagplanohan niya ang paglalagay kay Luciana sa kama ni Maximo. Binulungan pa niya ang mga reporters at pati na rin ang pamilya Guevarra na siyang dahilan upang mapilitan si Maximo na pakasalan si Luciana.

Gamit ang alam ni Javier tungkol sa kumpanya ng mga Guevarra, pinagbantaan niya si Maximo na kapag hindi nito pinoprotektahan ang anak ay isisiwalat niya ang mga sikretong nalalaman niya.

Kaya, ang kasal na ito ay isa lamang patibong na siyang ikinagalit nang lubos ni Maximo at noong gabi ng kasal nila, pinagbantaan niya si Luciana.

“Isa ka lang pain na binigay sa akin ng ama mo, Luciana. Simula sa araw na ito, mananatili ka sa tabi ko para pagbayaran ang mga kasalanan ng ama mo kaya lahat ng utos ko ay susundin mo at wala kang karapatan na magreklamo!”

Noong panahon na ‘yon ay nasa edad dalawampu pa siya at nasa pangalawang taon sa kolehiyo sa isang unibersidad. Sa takot niya, napatango na lamang siya habang puno ng luha ang kanyang mga mata.

“N-Naiintindihan ko, Hubby…” sambit niya kay Maximo.

“Pwede ba tigilan mo na ang pagtawag sa ‘kin ng Hubby!?” singhal namang sabi ni Maximo.

“Pasensya na at tatandaan ko ito,” sagot ni Luciana sa kanya.

Napuno ng kalungkutan ang mga mata ni Luciana nang bumalik sa kanyang isipan ang mga nangyari noon. Wala siyang galit na naramdaman para sa kanyang ama dahil alam niyang ginawa lamang nito ang bagay na ‘yon para protektahan siya.

Ngayon, dalawang taon na ang nakalipas. Nasa loob pa rin ng bilangguan ang kanyang ama pero makakalaya na ito sa loob ng ilang taon.

“Alam ko naman na ayaw mo akong pakasalan noon at ikinagalit mo ‘yon kaya ngayon ay pinapalaya na kita,” ani Luciana sa kanyang mahinahong tono.

Kahit pa man na galit siya sa panlolokong ginawa ni Maximo sa kanya pero nagpapasalamat pa rin siya sa dalawang taon na proteksyong binigay nito para sa kanya.

Nanatili namang blanko ang ekspresyon ni Maximo at ang hirap basahin ng kanyang iniisip.

“Sa tingin mo ba ay kaya ka suportahan ng boutique mo pagkatapos ng paghihiwalayan natin, Luciana?” nakangising tanong ni Maximo sa kanya.

Pinatayo ni Luciana at Danica ang boutique nang magkasama. Sa ngayon, hindi pa masyadong kumikita ang boutique sapagkat bago pa lamang ito.

“Walang negosyo ang kumikita ng malaking pera sa una pa lang at alam ko na hindi ako kumikita ng malaki pero pagbubutihan ko. Nakapagtapos ako ng pag-aaral at matanda na rin ako. Hindi ko na kailangan ang proteksyon mo, Maximo,” sambit ni Luciana sa kanyang asawa.

Nagsalubong ang dalawang kilay ni Maximo nang marinig ang sinabi sa kanya ni Luciana.

“Gano’n na lang ‘yon? Pagkatapos mo akong gamitin ay iiwan mo na ako? Akala mo ba ay ganoon na lang kadali ang lahat? Noong panahon na kailangan ako ng pamilya mo, pinilit kang ipinakasal sa ‘kin at ngayong ayaw mo na, gusto mo na makipaghiwalay sa ‘kin?” mahabang sambit ni Maximo sa kanya.

“Inaanim ko na mali ang ginawa ng ama ko pero marami rin akong ginawa sa loob ng dalawang taon. Sinunod ko lahat ng mga sinabi mo at kailanman ay hindi kita sinuway. At isa pa, hindi ba gusto mo ng kalayaan? Buntis ang babae mo, hindi ba? Ayaw mo ba na ibigay sa kanya at sa bata ang karapatan nila sa buhay mo?”

Hindi na rin napigilan ni Luciana ang sabihin ito kay Maximo ngunit agad ring sumagot ang asawa sa kanya.

“Wala kang pakialam sa personal kong problema,” malamig na tugon ni Maximo.

Natahimik naman si Luciana dahil sa sinabi ni Maximo. Inaamin ni Luciana sa sarili niya na tama ang asawa. Wala siyang karapatan na itanong ang tungkol sa kanyang relasyon.

Walang kahit na anong salita, tumalikod si Luciana at naglakad paalis ng kwarto. Nandilim naman ang reaksyon ni Maximo nang hablutin niya si Luciana. Hinila niya ito pabalik at agad na itinulak sa kama.

Ang kamay naman ni Maximo ay nasa magkabilang gilid ng ulo niya habang tinititigan siya nang masama.

“A-Ano ang ginagawa mo?” nauutal na tanong ni Luciana sa takot niya kay Maximo.

“Hindi ba sinabi mo sa ‘kin na mahal mo ako?” ani Maximo, at bakas ang galit pa rin sa boses nito nang magpatuloy, “Halos araw-araw ay sinasabi mo sa ‘kin ang nararamdaman mo. Hahayaan mo na lang ba ako na may kasamang iba? Hindi ka ba masasaktan, Luciana?”

Ibinaling ni Luciana ang kanyang mukha sa ibang direksyon at mahinahong sinagot si Maximo.

“Hindi na.”

Kahit masakit para sa kanya, kailangan niyang magdesisyon na hindi na ito mahalin kahit kailan.