Chapter 17

"Andito na po tayo."

Pumasok sila sa gate na yari sa pinagdikit na mga yero. Sumunod ako sa kanila papasok.

"Oh, saan na naman kayo nanggaling? Kanina ko pa kayo hinahanap, magkasama na naman kayong apat. Ni walang na iwan sa inyo rito sa bahay nang makatulong sa mga gawin," pagsermon ng isang babaeng nagwawalis na hula ko'y nasa mga kwarenta na ang edad.

Nag-fake cough ako para mapansin. "Magandang hapon po," masiglang bati ko. Agad namang napatingin sa gawi ko ang babae.

"Oh, anong atin?" umiba ang tono ng pananalita niya, naging malumanay at kalmado kumpara sa kanina.

Agad namang lumabas ang apat na bata, dala-dala ang mga plastic at bag.

"Ah, ako po pala si Matteo. Ako na po sana ang kukupkop sa kanilang apat kung inyong mamarapatin, ako na po ang bahala sa lahat." Parang hindi makapaniwala ang babae sa sinabi ko. 

"Kaano-ano ka ba ng mga niyan? Sa pagkakaalam ko ay nasa malayo na ang ibang kamag-anak nila, kami lang ang kama