Chapter 56 Worried

Bahagya kong pinunas ang mga luhang nangingilid sa aking mga mata. Kaba at takot ang nasa puso ko. Parang tinutusok ang dibdib ko ng sakit na nararamdaman ko.

"Hello!" sagot ko nang sagutin ko ang tawag. Hindi ako mapakali. Labis akong nag-aalala kay Andrie. Ang anak ko!

Alam kong ang tumawag ay ang master mind ng mga kidnappers. Kaya agad ko itong sinagot. Gusto kong marinig ang boses ni Andrie kahit sandali lang. Kahit sa phone lang.

Miss na miss ko na ang anak ko! Gusto ko na siyang makita at mayakap! Mahaplos ang kaniyang buhok. Mahawakan ang kaniyang mukha.

Andrie anak! Hindi ko na kaya! Pagod na pagod na ako! Sana okay ka lang! Alam kong nahihirapan ka anak! I'm sorry! Patawarin mo si mommy!

Hindi ko kakayanin ang hindi kita makita. Ikaw ang nag-iisang anak ko! Hindi ko kayang mawala ka! Hindi ko kakayanin Andrie.

Umaapaw ang lungkot sa puso ko. Nakakapanghina! Sobrang nakakapagod! Gustuhin ko man ang sumuko pero hindi ko magawa! Ang lungkot sobra.

"200 million kapalit ng ba