LOGINKinabukasan – Dragon's Ember, alas-sais ng gabi.
Ang buong restaurant ay tila ibang mundo na. Sa halip na karaniwang setup ng mga mesa para sa regular customers, ngayon ay isang mahabang mahogany dining table ang inilatag sa gitna ng main hall, may puting tablecloth na may gintong lining sa gilid. Ang mga upuan ay pinalitan ng cushioned chairs na may nakaayos na golden ribbons sa likod.Sa gitna ng mesa, maingat na inilagay ang centerpiece arrangement — mga white orchids, red peonies, at bamboo leaves, nilagyan ng maliliit na kandila sa salaming sisidlan na nagbibigay ng mainit at eleganteng liwanag. Sa bawat pwesto, maayos ang pagkakalatag ng porcelain plates, crystal glasses, at gold-trimmed chopsticks na may kasamang silver cutlery. Ang mga lamps sa kisame ay dimmed nang kaunti, sapat lang upang magbigay ng liwanag at ambience na elegant at moderno.Ang buong Dragon's Ember ay amoy star anise, sesame oil, at kalamansi glaze, halong aroma ng Chinese at FLumingon si Fernando sa pagitan ng dalawang babae, at bahagyang ngumiti."Faerie," mahinahon niyang sabi, "ipapakilala ko sa 'yo si Micaela Genes — ang adopted daughter ko. Mas bata siya sa 'yo ng isang taon. Inampon ko siya noong anim na taong gulang pa lang siya, mula sa isang ampunan dito sa Cebu."Bahagyang lumapit si Micaela, nag-abot ng kamay. "Hi," malamig niyang bati, kasabay ng ngiting pilit.Nagkamay sila ni Fae, ngunit sa sandaling magtagpo ang kanilang mga palad, tila may kuryenteng hindi maganda ang dumaloy sa hangin.Ramdam ni Fae ang kakaibang pakiramdam — parang may pader sa pagitan nila, isang tahimik na hostility na hindi niya alam kung saan nanggagaling.Pagkatapos ng maikling pagbati, umupo si Micaela sa tabi ni Fernando, maayos ang tindig, nakataas ang baba, at ang bawat galaw ay maingat at kontrolado — isang uri ng pino at sanay na asal ng anak-mayaman. Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti, ang mga mata nito ay mapanuri at malamig, parang tumitingin lamang sa isa
Pagpasok nila sa loob ng villa, agad na napahinto si Fae — hindi dahil sa gulat, kundi sa pagkakamangha.Ang malawak na sala ay tila obra maestra ng karangyaan: ang kisame ay mataas at may gintong chandeliers, ang sahig ay gawa sa marmol na kumikislap sa bawat hakbang, at ang mga pader ay napapalamutian ng mga mamahaling painting na halatang mga orihinal. Ang bawat sulok ng villa ay amoy luho at kapangyarihan — mula sa mga antique furniture hanggang sa mga kurtinang gawa sa imported silk.Ngunit kahit ganoon, hindi masyadong nagulat si Fae.Sanay na siya sa ginhawa ng buhay, lalo na't sa villa nila ni Richard sa Makati, bagaman mas moderno at elegante iyon. Alam niya ring pamana pa ang villa ng kanyang ama — matibay, klasikong istruktura, at puno ng kasaysayan ng pamilyang Baker. Kaya imbes na magulat, ngumiti lang siya at napaisip, "Ibang-iba nga lang ang istilo ng mga Baker sa mga Gold."Makalipas ang ilang sandali, naupo silang mag-ama sa magarang sofa na kulay cream, habang ang is
Sa labas ng napakalawak na Baker Hacienda, nakatayo si Fae sa tabi ng gate, habang ang malambot na hangin mula sa dagat ay bahagyang pinapagulong ang kanyang buhok. Sa di kalayuan, tanaw niya ang mga green hills na nakapalibot sa estate, ang mga guard na nakatayo sa bawat dulo ng gate, at ang mala-palasyong villa na tila isang kaharian sa gitna ng modernong Cebu.Suot ni Fae ang isang white silk blouse na may ribbon sa leeg, high-waisted beige slacks, at cream-colored heels — simple ngunit elegante. Sa kanyang braso ay nakasabit ang isang brown leather handbag, at sa kanyang leeg ay nakalaylay ang rose jade pendant — ang tanging koneksyon na mayroon siya sa kanyang tunay na ama.Sa likod niya ay nakaparada ang silver sedan na binili niya nakaraan, kumikintab sa ilalim ng araw na parang kasama ring kinakabahan. Hindi alam ni Fae kung ilang beses na siyang napalakad-pabalik sa tapat ng gate — parang sundalong naghihintay ng utos pero ang kalaban ay sarili niyang kaba.Paminsan-minsan, n
Cebu City.Sa oras ng dapithapon, unti-unting nababalot ng gintong liwanag ng araw ang Business Central District, ang pinakamayamang lugar sa buong lungsod. Sa bawat kanto ay naririnig ang tunog ng mga sasakyang nag-uunahan sa malalapad na kalsada—mga mamahaling kotse, sports cars, at SUV na tila naglalaban sa kinang ng kanilang pintura.Ang mga gusali ay matatayog, ang ilan ay salamin ang buong harapan, nagrereflect sa kumikislap na dagat na tanaw mula sa baybayin. Sa ibaba, mga mamahaling café at fine-dining restaurants ang okupado ng mga taong naka-business attire—mga negosyante, tagapagmana, at pulitikong kilala sa Cebu. Ang bawat sidewalk ay maaliwalas, puno ng ornamental plants at ilaw na nakapulupot sa mga puno, tila naglalatag ng karangyaan sa bawat hakbang.Sa malayo, tanaw ang mga kilalang condominium towers at luxury offices ng mga sikat na kumpanya—isa na roon ang Baker's Group Tower, isang gusaling gawa sa salamin at bakal na may sariling helipad at emblem ng "B" sa itaas
Natigilan si Fae matapos marinig ang sinabi ng kanyang ina. Ngunit sa kabila ng bigat ng rebelasyong iyon, wala siyang naramdaman — walang lungkot, walang saya, walang galit o kahit anong emosyon. Para bang isang mahinang hangin lang ang dumampi sa kanya, at ang tanging naiwan ay katahimikan. Nabigla lang siya — hindi dahil sa sakit ng katotohanan, kundi dahil sa hindi inaasahang pagbabagong dala nito sa lahat ng alam niya tungkol sa sarili.Ngumiti si Marcela, marahang hinaplos ang kamay ni Fae bago may kinuha sa ilalim ng unan — isang jade pendant na hugis rosas, makintab at halatang luma na ngunit may kakaibang ningning. Ipinatong niya iyon sa palad ni Fae at mahina niyang sinabi,"Ito ang pendant na iniwan sa akin ng iyong ama, anak. Pag-aari niya ito, at sabi niya, kapag dumating ang araw na kailangan mo nang malaman ang katotohanan, ito ang magsisilbing simbolo ng koneksyon ninyong dalawa."Napatingin si Fae sa pendant, bakas sa mga mata ang pagtatanong. Huminga nang malalim si
Nanatiling tahimik si Fae, ngunit ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit habang nakatingin sa mag-inang halos hindi makapaniwala sa katotohanang narinig nila. Mabigat ang bawat hakbang niya papalapit kay Glenda at Geraldine—hanggang sa marinig na lamang ang mahinang tunog ng kanyang mga sapatos na humahaplos sa marmol na sahig."Driver, ha?" malamig niyang sabi, nanginginig sa pagpipigil ng emosyon. "Wala kayong ibang ginawa kundi hamakin siya, pagtawanan, insultuhin—pero ngayong alam n'yo na kung sino talaga siya, ngayon kayo manliliit?"Walang makasagot. Si Glenda ay nakatungo, nanginginig pa rin habang nakahawak sa pisngi niyang mamula-mula sa dalawang sampal. Si Geraldine naman ay halos mamilog ang mga mata, nagpipilit tumingin kay Fae ngunit agad ding iniiwas ang paningin.Huminga nang malalim si Fae at lumingon sa kama kung saan nakaupo si Marcela. Agad siyang lumapit at marahang hinawakan ang kamay ng ina. "Ma, okay ka lang?" mahina niyang tanong, ngunit bakas sa boses ang







