Inilibot niya ang tingin sa paligid. Ganun na lang ang pangingilabot niya nang makitang napakaraming kalalakihan ang naroon na animo naglalaway na leon habang nakatingin sa kinaroroonan niya. Hindi lang siya nag-iisa, marami sila at nasa kabilang hawla rin.
Nangangatal ang kanyang mga labi at nagsimula ng umiyak. Pakiramdam niya ay panibagong impyerno na naman ang susuungin niya. Hinanap ng kanyang mga mata si Fabian at Vera subalit sa dami ng tao na naroon, hindi na niya nakita pa ang mga ito.
Nagsimula ng ibidding ang mga kababaihang kasama niya. Mariin siyang napapikit. Ito pala ang ibig sabihin nina Vera at Fabian na paggagamitan nito sa kanya. Ibebenta siya ng mga ito sa mga lalaking hayok sa laman!
"And now for the last and our star of the night… Let me introduce you, NAHARA OLIVIA!" Sigaw ng emcee.
Itinapat ang ilaw sa kanyang hawla. Malakas ang sigawan ng mga kalalakihang naroon. Nakakabingi. Nakakapangilabot! Hindi pa man lumapit sa kanya ang mga ito, parang hinuhubaran na siya sa klase ng titig na ipinupkol nito sa kanya.
"Let's start the bidding! Alalahanin ninyong virgin pa ang pussy nito pwera lang sa bibig." Anunsyo ng emcee na sinabayan pa ng tawa.
"One hundred thousand!"
"Two hundred fifty thousand!"
"Three hundred thousand!"
"One million!"
"Five million!"
"Ten million!"
"Ten million going once going twice!"
"Twenty million!" Sigaw ng isang lalaki.
Nakaramdam ng takot si Nahara sa itsura ng nito. Masyado itong brusko at sa itsura pa lang ng lalaki ay hindi na ito gagawa ng maganda. Ngumisi ito sa kanya at lumitaw ang pilak na nasa ngipin nitong natamaan ng liwanag dahilan para manindig ang kanyang balahibo.
"Twenty million going once, going twice!"
"Going, going gone. Our star for the night sold for twenty million!"
Nakakabingi ang hiyawan ng mga kalalakihan sa buong paligid. Maya maya pa ay nasaksihan niya kung paano hubaran ng mga hayok na lalaki ang ilang kababaihang kasabayan niya at sinimulang gamitin sa harap ng maraming tao. Hindi lang isa ang gumamit sa bawat isang babae kundi marami. Pinagtulungan ng mga ito ang walang kalaban-labang kababaihan na gaya niya.
Napuno ng sigawan ang paligid. Animo may fiesta sa lugar at abala ang lahat sa paglamon ng pagkain sa hapag. Diyos ko! Ganito din ba ang mangyayari sa kanya?
Maya maya pa ay lumapit na ang ilang kalalakihan sa kanyang hawla at binuksan iyon. Pilit siyang magsumiksik saka kumapit sa rehas subalit pinagtulungan siya ng mga itong mailabas doon at inihagis sa paanan ng lalaking bumili sa kanya dahilan para mapasubsob siya sa paanan ng makintab nitong sapatos.
Marahas nitong iniangat ang kanyang mukhang basa ng pinaghalong pawis at luha. Nginisihan siya nito. "Ang ganda ganda mo pa rin kahit na naliligo ka ng pawis. Nangingibabaw ang kagandahan mo. Hindi ako magsasawa sayo, hija." Dinilaan nito ang kanyang pisngi dahilan para mariin siyang napapikit. "Mula ngayon akin ka na." Hinaplos nito ang kanyang payat na braso.
"P—parang awa niyo na po. P—palayain niyo na po ako," umiiyak niyang pakiusap.
Umiling ito at ngumiti. "Shhh…Wala sa bokabularyo ko ang salitang laya. Mananatili ka sa tabi ko at paliligayahin mo ako gamit yang katawan mo. Magpasalamat ka na lang at hindi ka matutulad ng mga babaeng iyan o baka ganyan ang gusto mo? Hmm?"
Ibinaling niya ang tingin sa mga kababaihang kasabayan niya. Naroon pa rin ang iyak at pakiusap ng mga ito. Ang iba ay halos wala ng malay subalit wala paring tigil sa pagmomolestya ang mga lalaking animo demonyong nakangisi.
Tumayo na ang lalaking nakabili sa kanya at sinenyasan ang sa tingin niya'y tauhan nito. "Bring her to the car."
Wala sa sarili siyang napatayo nang akayin siya ng mga tauhan nito subalit hindi paman sila nakakahakbang, tumahimik na ang buong paligid. Wala ni isang bakas ng ingay maliban sa kanilang paghinga at mumunting impit ng mga kababaihang may malay pa.
Kasunod ng katahimikan ang malakas na tunog ng sapatos na paparating. Hindi lang isa kundi maraming tunog. Maya maya pa ay lumitaw na sa kanilang harapan ang mga kalakihang nakasuot ng kulay itim na suit subalit sa pinakagitna ng mga ito'y kapansin pansin ang lalaking naiiba ang kasuotan.
May mahaba itong kulay maroon na coat at nakasuot rin ng kulay itim panloob. Bahagyang isinasayaw ng natural na hangin ang medyo kulot nitong buhok na may kadilimang pula. Umakyat ito ng entablado at huminto ang sa harap ng emcee habang may dalang attache case.
"Carajo! You started the fun without me huh?" Inilinga nito ang mata sa paligid bago huminto sa kanya.
Nakita niya kung paano nanginig ang kamay ng emcee na kanina lang ay napakasigla at nahulog pa ang hawak nitong mikropono. "P—pasensya na po. H—hindi kasi kayo magconfirm na darating kayo ngayong gabi."
Nginishan lang ito ng lalaki at tinapik-tapik pa ng malakas ang pisngi ng babaeng emcee.
Nahigit niya ang kanyang paghinga. May hiwa ito sa kanang bahagi ng kilay at kuminang ang hikaw naroon nang matamaan ito ng liwanag na nagmumula sa buong lugar. He has amber eyes. Umangat ang sulok ng labi nito bago ibinaling ang tingin sa lalaking nakabili sa kanya. Nagsukatan ng titig ang dalawa.
"What do we do now Mattias, I want that woman too," baling nito sa kanya.
Mahinang natawa ang lalaki. "Nauna ako, Velasquez kaya akin siya. Kung gusto mo, bumalik ka dito sa susunod na buwan—"
"Who cares about who gets her first?" Putol nito sa sasabihin ng lalaking tinawag nitong Mattias. "...when I want to get her from you."
Naglakad ito patungo sa emcee at itinapon ang dala nitong attache case. Napasinghap siya ng tumambad sa harapan nilang lahat ang napakaraming pera. Hindi lang iyon, may iniabot pa ang isang kasama nitong attache case. Binuksan iyon ng lalaki at inilabas ang laman na para bang nagpapaulan ng pera.
"What now? Are you going to give her to me or not?" Tila naiinip nitong tanong.
Napalunok ang emcee at nagpalipat-lipat ng tingin sa dalawa. The man named Mattias took a few steps forward. "You really want war, don't you? Nauubusan ka na ba ng babae at talagang gusto kong makipagkumpetensya sakin?"
Umismid ang lalaking nagngangalang Velasquez. "I think you're the one who started the war, aren't you?" Naglakad din ito palapit kay Mattias. Walang bakas ng takot sa itsura nito, bagkus ay naroon ang mapaglarong titig sa mga mata ng lalaki. "You must have forgotten the last transaction you messed up Mattias. You're the one who tip off the authorities."
Tumawa ng malakas ang huli. "Really? Masama ang loob mo dahil doon? That was a very long time ago, Velasquez. Nagkita naman tayo noong nakaraan yet you haven't went ballistic. What are you fussing about now?"
"What am I gonna do? I just got out kaya natural lang na sisingilin kita sa atraso."
Nalilitong nakatitig si Mattias sa lalaki na para bang may hindi ito naintindihan sa pinagsasabi ng lalaki.
"Enough with the chit chat Mattias. Give me that woman. I want her." May diin nitong bigkas.
"No!" Malakas na tanggi ni Mattias. "I already paid for her. And stop being bossy Velasquez, baka nakalalimutan mong nakatapak ka sa teritoryo ko."
Bored siyang tinitigan ng lalaki at humikab pa. "Wala akong pakialam kung teritoryo mo 'to. Let me tell you one thing, wherever I go, wherever I step in becomes my territory Mattias and this place…won't be an exception."
Pagkasabi niyon ay bahagyang napaatras ang ibang tauhan ni Mattias lalo na't may kulay pula na parang laser na nakatutok sa ulo ni Mattias. Hindi lang isa kundi maraming lasers. Kung hindi siya magkakamali, sniper gun iyon. Naalala niyang napapanood niya ang mga ganito sa action movies sa DVD nila.
"You really prepared for this huh?" Sarkastikong saad ni Mattias.
Ngumisi lang si Velasquez. Samantalang nagmamadali namang lumapit ang emcee kay Mattias at ibinalik ang pera nito. The man motioned her to step forward. Naninginig ang mga tuhod niyang dahan dahang naglakad palapit sa lalaki. Lumingon ito sa kabilang banda. Mabilis namang lumapit ang lalaking hindi nalalayo ang tindig kay Velasquez.
"Take her, Calder," utos nito at nagsimula ng maglakad patungo sa pinanggalingan nito kanina.
Walang nagawa ang naunang lalaki na nakabili sa kanya. Tahimik naman siyang inalalayan ng lalaking Calder ang pangalan. Mahabang pasilyo ang nilakaran nila bago narating ang parking lot.
Naabutan nila si Velasquez na nakapamulsang nakasandal sa makintab na sasakyan sa labas. Yumuko naman siya. "S—salamat po sa pagliligtas mo sakin. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag…kapag hindi po kayo dumating." Halos pabulong niyang bigkas.
Hindi niya naiintindihan ang kanyang sarili. This man also screams danger yet the fear that she felt earlier or when she was with Fabian is worse. Magaan ang kanyang loob o sadyang hindi lang talaga nakakatakot ang itsura nito. Isa lang naman ang sigurado siya, mas pipiliin pa niyang sumama dito kaysa sa Mattias na iyon.
Marahan nitong iniangat ang kanyang mukha at mataman siyang pinagmasdan bago kagat labing umiling at natawa. "You're funny. I didn't know that such a dumb woman still exists in this world or maybe you are just faking it. And for your information, I didn't save you, woman. I took you from that ugly bastard because I am going to use you to piss someone off big time. I'm not a prince charming from your fucking fairytale, I'm a devil from the netherworld and this devil will take you to your hellish grave."
Napakurap-kurap siya kasabay ng pagtulo ng ilang masaganang butil ng luha mula sa kanyang mga mata habang patuloy din sa pag-ulan ng nyebe sa buong paligid nila. Punong-puno ng samut-saring emosyon ang puso niya ng mga oras na iyon pero higit na nangingibabaw ang kasiyahan."Hey... Stop crying. I'm proposing a marriage to make both of us happy but you're tearing so much instead," nakangusong ani Rain.Mahina siyang natawa habang umiiyak. Sa ilang buwan nilang pagsasama, minsan narin niyang naisip kung aayain ba siya ni Rain na magpakasal. Lihim nga siyang nainggit sa mga kapatid niya na pinakasalan na ng mga asawa nito pero nanatili siyang tahimik at iwinaksi ang bagay na iyon sa isipan niya.Sapat narin naman sa kanya ang kaisipan na mahal na mahal siya ni Rain. Katunayan ay handa nitong ibuwis ang sariling buhay para sa kanya. Doon palang panalo na siya eh. Hindi niya inaasahan na darating pala sila sa pagkakataong ito na makikita niyang nakaluhod ang lalaking una at huli niyang mam
"How was your therapy?" Tanong ni Malia habang nag-uusap sila through laptop.Kasalukuyan siyang nasa America habang ang kapatid niya ay naiwan sa Pilipinas. Hindi rin naman siya nito pwedeng dalawin dahil pinagbawalan ito ng doktor na bumiyahe ng malayo. Ang Ate Phoebe naman niya at madalas na bumibisita sa kanya pero hindi na niya ito hinayaan na siyang personal na mag-alaga sa kanya.May sarili din itong buhay at pamilya na kailangang asikasuhin lalo na't kakaayos palang nila ng asawa nito ilang buwan na ang nakalipas. Ayaw niyang makulong ito sa obligasyon ng pag-aalaga sa kanya. Hindi na nga kinakaya ng konsensya niya ang perwisyo niya kay Rain. Ayaw niyang madagdagan pa.Yun nga lang ay halos ito ang nag-aalaga kay Hurri kasama si Manang Petra. Pero sa kabilang banda ay mainam narin iyon lalo pa't alam niya kung gaano kasabik sa anak ang Ate Phoebe niya. Dasal niya na sana ay mabiyayaan narin ito ng supling para mas lalo itong sumaya."Ayos naman Ate. Kahapon nakadalawang hakban
Rain stared at the two figures not far away from him. Natatamaan ang dalawa ng mabining sikat ng araw sa umaga. Napahawak siya sa kanyang dibdib. Isa ang mga ito sa araw na nakaramdam siya ng kapayapaan. Ganito pala ang pakiramdam kapag gumigising ka ng walang inaalala kung may susugod na sayong kalaban. Hindi niya mapigilan ang sarili na mapangiti habang naglalakad palapit sa kanyang mag-ina. It's been a week since he was released from the hospital and all throughout those times, laging nasa tabi niya si Nahara at hindi siya iniwan."Hey..." Pukaw niya sa atensyon nito.Dahan-dahan ding nag-angat ng tingin ang babae mula sa pagkakatitig sa anak nila. His heart was full of warm emotion. Halos lumubo ang puso niya sa tuwa habang pinagmamasdan ang babaeng mahal niya habang kalong nito ang kanilang anak. This is a fairytale. Never in his life he did imagine he would witness a scenery like this.Ngumiti si Nahara sa kanya. Napagtanto niyang unti-unti ng nagkaroon ng laman ang pisngi nito
Pakiramdam niya bumagal ang pag-inog ng mundo habang papalapit ng papalapit si Manang Petra sa gawi niya. Titig na titig siya sa batang karga nito habang hindi na niya napigilan pa ang mga luha niya sa pagpatak. Tila nalulunod siya sa labis na kasiyahang nararamdaman niya."He's your son, Nahara. Your Hurricane," madamdamin na sambit ng Ate Phoebe niya.Dahan-dahang inabot ni Manang Petra si Hurricane sa kanya. Tinanggap naman niya ang bata sa nanginginig niyang mga kamay. Maingat na maingat siya na para bang parang babasaging kristal ang anak niya. Mataman itong nakatitig sa kanya na para bang pinag-aaralan nito ang kanyang mukha. Hindi na niya napigilan pa ang sarili niya na yakapin ito ng mahigpit."Anak ko… Ang gwapo ng anak ko," Mahina niyang sambit.Hindi siya lubos makapaniwala na nahawakan na niya ang anak niyang matagal ng nawalay sa kanya. Akala niya ay hindi na darating ang araw na ito. Akala niya hindi na niya ito makikita pang muli pero narito na ito sa harapan niya ngayo
"Kumain ka ng marami. Kailangan mong magkalaman," ani Malia at tinambakan ng maraming gulay at kanin ang kanyang pinggan.Mabilis naman itong pinigilan ng Ate Phoebe niya. "Stop that, Ate. Baka mabigla ang sikmura at maimpatso ang kapatid natin," nag-aalala nitong turan at inilipat ang ibang gulay sa pinggan ng Ate Malia niya."Bakit sakin mo nilagay. Nagdidiet ako—""Ba't ka naman magdidiet eh hindi ka na naman nagmomodel pa. Sakto lang naman yang katawan mo," nakangusong sambit ni Phoebe."Hey, I still need to maintain my figure para kung may panibagong Avery na darating ay may panlaban ako."Agad naman itong iningusan ni Phoebe. "As if naman papatol ang asawa mo sa iba. Kung di lang nagka-amnesia yun, malamang sa malamang, di yun papatol kay Avery.""Kahit na," pairap na tugon ni Malia.Tahimik naman siyang kumakain habang nakikinig sa dalawa. Sobrang ganda na ni Malia pero may mga kaisipan parin itong ganun, paano nalang kaya siya?"After nating kumain, kailangan mong malinisan Na
"S—son?" Pag-uulit niya kasabay ng pamalisbis masagana niyang mga luha.Buhay ang anak niya! At tinupad ni Xavier ang kahilingan niya na Hurricane ang ipangalan sa anak niya—anak nilang dalawa ni Rain! Walang pasidhan ng tuwa sa puso niya sa nalaman niya ngayon. Akala niya ay puro unos nalang ang mangyayari sa kanya. Hindi pala. May ginhawa din pala.Masuyo namang ngumiti si Raven sa kanya. "Yes. Maraming naghihintay sayo Nahara at maraming tao ang gusto na gumaling ka so don't lose hope and stop thinking about death. Don't make the people who's here for you shed tears dahil hindi ka masaya na nakabalik ka na. Don't think you're a burden. You are loved Nahara," seryoso nitong wika na mas lalo lang na nagpaiyak sa kanya.Hindi niya aakalain na marami palang naghihintay sa kanya. Napadako ang kanyang tingin sa dalawang babae na nasa sulok ng silid. Ngayon ay nakaramdam siya ng hiya sa sinabi niya kanina. Bakit nga ba bigla niyang naisip ang bagay na iyon?"I'm sorry," mahina niyang samb